przyszlyrozwodnik

Odpisze wam bracia jutro z pracy. Z dziś mam pięknie wyraźnie nagrane: "Nie potrzebuje twojej zgody by mieć z Tobą dziecko, są na to sposoby" Później twierdziła że to był żart bo zareagowałem bardzo mocno

@Dobi przepraszam ale przerażasz mnie, wiem że to co piszesz poparte jest strasznym doświadczeniem. chyba właśnie dlatego to takie przerażające. Oboje wiemy że dogadanie się w sposób korzystny dla samca jest praktycznie niemożliwe

@Dobi masz rację że to mało, ale zawsze coś. niestety chyba cięższym pociskiem jakiego mogę wobec niej użyć jest potwierdzenie jej że w trakcie rozwodu będę walczyć o opiekę nad dzieckiem. To będzie największy cios ale jeszcze nie czas na niego. Zona się już drugi dzień nie odzywa i czeka aż będę chciał ją przeprosić, niech czeka

To i ja dorzucę swoje trzy grosze.... dosłownie Mieszkam w Krakowie, piastuje dumne stanowisko Kierownik Magazynu, w 6 lat stażu i co miesiąc 2200zł - do tego oficjalnie tylko 1800 dramat (szukam roboty) Wg mnie dla samotnego faceta poziom podstawowy dobrego godnego życia to okolice 5-6 k na rękę spokojne życie to okolice 10k natomiast dla mnie "bycie bogatym" to się zaczyna od ok 30 K

Niestety @toreador masz trochę racji. Mam wiele sprzecznych myśli w głowie ... jednak ciągle działam. w sobotę kłóciłem się z moją czyli normalka ale one zaczęła wyciągać coraz bardziej temat dziecka więc postanowiłem za radą Guru sprowokować ją do czegoś szalonego. Zrzuciłem na nią "bombę" i powiedziałem prost "Nie będzie żadnego drugiego dziecka ani kredytu na mieszkanie, nie zgodzę się na nic z tych rzeczy aż nasz związek nie wyjdzie z kryzysu" Wiem doskonale że już nie wyjdzie ale przewidywałem ciekawą reakcję i nie pomyliłem się. Zaczęła tak histeryzować jak jeszcze nigdy, rzucała się po meblach, łkała krzyczała, itp itp najciekawsze nagrało się pięknie na dyktafonie (Żona) Wiesz dobrze że ostatnio nie radzę sobie ze sobą! Nie potrafię znieść nerwów, jestem bliska jakiejś nerwicy albo depresjii, przez ciebie taka jestem, nie potrafię już sobie z tym ani ze sobą poradzić (Ja) Sama mówisz w jakim to strasznym stanie jesteś, czy uważasz że to odpowiedni czas na dziecko? (Ż) Jak możesz!!?? Powinieneś mnie teraz wspierać, zrobić wszystko bym wróciła do formy a ty się jeszcze nade mną znęcasz, dowalasz mi w takiej chwili Kobieca logika lvl 9999999 . Później stwierdziła że jeżeli ja uważam że nie jest czas na dziecko to ona uważa że to nie jest czas na seks (nie mogłem wytrzymać i się zaśmiałem pod nosem- takie to przewidywalne) Na dowód tego próbowała zmusić mnie do ....sexu. Zrzuciłem ją z siebie stanowczo mówiąc NIE, więc wpadła w jeszcze większą histerię, Było jeszcze kilka prób wymuszenia na mnie reakcji, np wyszła z pokoju łkać w kuchni , wróciła po 20 minutach z pretensjami że za nią nie poszedłem żeby ją pocieszyć. Nie wiem czy to wystarczy żeby w razie czego udowodnić w sądzie że jest niezrównoważona, ale zawsze coś, Jak bracia oceniacie moje zachowanie? czy gdzieś złamałem ramę?

Trzy razy zbierałem się żeby Ci odpisać ale ciągle mi coś przeszkadzało w trakcie. Co do sędzin to liczę że za kilka lat kiedy dojdzie do wymiany pokoleniowej i odejdą postkomunistyczne obiboki przyjdzie jakiś nowy standard. Obym się nie pomylił. Też mam wrażenie że na więcej wolności córce pozwalam, oczywiście moja żona uważa że ją rozpuszczam mimo iż kiedy mała przegnie reaguje bardzo stanowczo. Ale żonie nie przegadam bo jest nauczycielką więc ma "licencje na rację" w sprawie dzieci. Nie da się jej przekonać. Chciał bym podziękować @Silny za odpowiedz w radiu samiec na moje pytanie. Nie wiem czy moja żona ma borderline - kilka osób po poznaniu mojej historii to podejrzewało ale prawdy nie dowiemy się nigdy bo ona nigdy się nie zgodzi na terapię. Na pewno ma wszystkie objawy DDA, swoją bezdennie niską samoocenę podnosi jedynie na mnie, moim kosztem. Jeśli ja ją uwielbiam, komplementuje itp itp to jest przez chwilkę ok. Sama dołuje siebie i swoje otoczenie, do wszystkiego jest negatywnie nastawiona. Nagrywam jej akcje regularnie od pół roku, mam już sporą biblioteczkę nagrań od wielkich afer po histeryczną reakcję na moją propozycję pójścia na terapię (zrobiłem to specjalnie by w sądzie wykazać że miałem dobre chęci). Będę robił to nadal. Wcześniej wyznaczyłem jej i sobie termin do końca roku, albo będzie lepiej między nami albo się rozwodzimy ale teraz zastanawiam się nad przesunięciem tego terminu aby zdobyć więcej nagrań, czegoś tak spektakularnego jak to o czym mówiłeś w nagraniu. niezależnie czy ona jest prawdziwą borderką czy tylko DDA z syndromem księżniczki jestem po tych latach wrakiem. Zdaję sobie Marku sprawę że będę potrzebował profesjonalnej pomocy psychologicznej by pozbierać się po tym "związku".

To co piszesz jest przerażające. uważam że takim postępowaniem kobiety w imię niby mieści niszczą i okaleczaja swoje dzieci. społeczeństwo ba to pozwala i jeszcze popiera bo matka w końcu pokazała ojcu dziecka kto tu rządzi. Dawno dawno temu rozmawiałem z moja o sprawach kiedy matka ogranicza widzenia z dzieckiem ojcu, przysięgala wtedy że nigdy nie robiła by czegoś takiego chyba żeby facet zagrażal dzieciom. jak wiadomo przysięga kobiety oznacza tylko to że wtedy w tej chwili wierzyła w to co mówi i bardzo ciekawy jestem co z tego w jej głowie zostało. U mnie trwa festiwal roszczeniowej postawy, bo na Mikołajki dostała nie taki prezent jak chciała i nie w taki sposób jak chciała. do tego dziś w wieczór mikolajkowy zamiast spędzać wspaniałe wieczór z nią to siedzę z JEJ babcią u lekarza bo potrzebowała pomocy. (Poprosil mnie o to treść) Straszne to wszystko jest. Skończyłem czytać "co z tymi kobietami" i obawiam się trochę "kobietopedii" duży wstrząs, duża ilość kłamstw w które wierzyłem zostało mi ujawnionych. to niewiarygodne że tu trafiłem na to forum.

Niestety ale nie mając w tej kwestii doświadczenia a jedynie info od innych ojców wiem że nie mam szans na stałą opiekę nad mała. Nie uda mi się udowodnić że jest pijaczką, bije dziecko itp bo tego nie robi a jak sam zauważasz znęcania psychicznego nikt w sądzie nie bierze pod uwagę. Można próbować walczyć o opiekę naprzemienną ale i to w polskim sądzie jest niemal cudem. Bardzo martwi mnie fakt iż córka jest bardzo mała, zaraz skończy 3 lata co oznacza że ledwo zapamięta okres kiedy z nią mieszkałem. Mam z nią taki świetny kontakt. Tak czy siak, nagrywam wszystko wokół siebie 24h - raz o mało nie wpadłem ale się udało. Najczęściej padającym z jej ust słowem od jakiegoś czasu jest "najważniejsza". Chce czuć że ona jest najważniejsza i odmienia to przez wszystkie przypadki. To jest problem bo ja nie mam zamiaru wokół niej skakać i się jej podlizywać a to dla niej właśnie jest pokazywanie że jest najważniejsza. Od niedawna wcale nie pijemy oboje alkoholu (ja przestałem gdy wziąłem się ostro za ćwiczenia a ona sam nie wiem czemu, chyba po raz milionowy też bierze się za odchudzanie które nigdy nie nastąpi) ale wiem że na święta "pęknie" i zacznie pić swoje ulubione winko. Jednym ze sposobów by zrobić z niej agresora jest sprowokowanie kłótni jak będzie trochę wypita. Może zrobi coś nieobliczalnego.

To jest dla mnie mega problem, nie chce stracić kontaktu z córką. Dodatkowo dom w którym będzie mieszkać mała jeśli żona z nią ucieknie jest toksyczny aż oczy pieką. Z lodem to mnie już nie tylko ręce opadają jak na nią patrzę ;P Zastanawiałem się nad sposobem mniej zgodnym z prawem aby wymusić na niej agresywne zachowanie które bym nagrał ale nie wiem czy zdobędę się na to. Czytam "co z tymi kobietami" i jestem aż wstrząśnięty. Zwłaszcza felietonem o pozostawaniu w związku ze względu na dzieci, bardzo trudny i mocny tekst. Kiedy ją skończę kupuję pakiet 3 pozostałych książek. BTW ogarnąłem sobie przeróbkę pdf na audiobook za pomocą IVONY i jak ktoś nie ma czasu na czytanie to bardzo polecam tą formę. Tym sposobem książka leci w samochodzie i na słuchawkach w trakcie pracy. Trzeba tylko znieść że tekst Marka czytany jest przez beznamiętny KOBIECY głos, co mocno kontrastuje z treścią ;P

@Dobi U mnie sytuacja między moją żoną a dzieckiem wygląda identycznie. Do łez rozbawiła mnie sytuacja kiedy w pracy do wykonywania pewnego zlecenia potrzebowałem używałem ozdobnych kamieni (takich nic nie wartych) z chyba akrylu, różnokolorowych i ładnych. Wziąłem dwa duże zielone kamyki dla córki bo wiedziałem że jej się bardzo spodobają. Dałem je małej która oczywiście była zachwycona a moja żona na to do córki "widzisz kochanie tatuś mógł by dać jeden kamyczek tobie a jeden mamusi ale woli dać oba tobie" - no kurwa zazdrosna o kamyczek Takie zachowania są częste, kiedy córka się do mnie przytuli czy sama z siebie da buziaka to żona przybiega z krzykiem że ona też chce i ją mi z rąk wyrywa. Mała często mówi że chce iść do tatusia, ale tak jak piszesz ja o to nie zabiegam, nie staram się być lepszy i mnie nie kuje zazdrość kiedy czasem mała powie ze chce do mamy. Faceci wg mnie do takich sytuacji podchodzą normalnie a kobiety dostają szału. @Medulla_Oblongata Zdaję sobie sprawę z tego że masz rację. Wiem że ogromnym nakładem mojej pracy jestem w stanie ją w jakimś stopniu kontrolować ale ten związek to będzie wieczna walka na śmierć i życie oraz stan pernamentnego kryzysu. W sumie to sam mam już straszliwy mętlik w głowie bo świadomość oraz logika mówi "spieprzaj gdzie się da i to natychmiast" to jednak wewnętrzne JA jeszcze nie potrafi dokonać tego kroku. Pod wpływem twojej wypowiedzi napisałem o to zapytanie do Marka w wątku Samcze Radio. Zobaczymy może się do tego ustosunkuje.

Witaj Marku, wielu z nas braci, tak jak i ja, trafia tutaj w momencie krytycznych kryzysów w związkach czy małżeństwach. Proszę abyś pomógł takim osobom jak ja zrozumieć ważną kwestię. Czy porzucić kobietę od razu po uświadomieniu sobie jej manipulacji i krzywd jakie wyrządziła nam przez lata (w moim przypadku DDA i prawdopodobnie borderka) jednocześnie skazując się na ostracyzm społeczny jako facet który opuszcza rodzinę bez powodu. Przecież nikt nie zrozumie powolnego cierpienia zadawanego przez przeszło 10 lat. Czy jednak próbować uzyskać jakiś koronny argument który definitywnie zakończy sprawę. Część braci radziło podstawienie jej kochanka, wykorzystanie jej porywczości i sprowokowanie jej do przemocy itp. Drugie rozwiązanie wydaje się kuszące bo poprzez wpajane nam wzorce mimo iż uważam że mam pełne moralne prawo wyrzucić tą kobietę z mojego mieszkania to i tak sumienie i przyzwyczajenie do tej sytuacji ciągle nie pozwala mi tego zrobić. Dochodzi do tego jeszcze obawa o późniejsze utrudnianie kontaktu z dzieckiem. Dziękuje Ci Marku za to co robisz, staram się teraz szybko nadrabiać zaległości w mojej wiedzy. Słucham kilka godzin dziennie twoich audycji, czytam forum i "co z tymi kobietami" później czas na "Kobietopedię". Pozdrawiam

@Senso Masz bardzo dużo racji, bracia radzili by jednak trochę ja sobie podporządkować bo potem w trakcie rozwodu może dzięki temu mniejsze jaja robić. Ja też podchodzę do tego jak do treningu na przyszłość. jeśli z nią poradzę sobie chodź trochę to z innymi będzie dużo łatwiej bo to ciężki przypadek

@wojskowy33 Oczywiście loda nie robi i opiera się temu z wielką siłą. Staram się na każdy jej odpal zareagować natychmiast. rozbraja mnie to że ona konkuruje o moja uwagę z własną córką, jest ewidentnie zazdrosna o wszystko co zrobię dla córki. Ograniczeń ilość obowiązków domowych jakie na mnie spoczywają bardzo zdecydowanie i będę to robił dalej metodą gotowanej żaby. Z przygodami na razie się powstrzymam bo każdą kasę o której ona nie wie odkładam. nie ma tego dużo ale kilka stow na profesjonalistke mi szkoda

@Dobi może wielu facetów tak mówiło ale nie wierzę w to że ona złoży pozew, jest jej za wygodnie, przez lata spełnialem jej potrzeby teraz się trochę popsułem ale w sumie nie jest jej źle, musiała by mieć bardzo dobrą inna gałąź, a niestety urody już nie ma. dodać do tego wystarczy negatywny stosunek do ludzi i już na żadnego białego rycerza nie ma szans. Musiał bym zorganizować kogoś kto ją poderwie i bardzo chciał bym to zrobić, Czytałem kiedyś o agencjach które pozdrawiają laski facetom o usługach w druga stronę nie mogę znaleźć nic.

Domowe obowiązki są już podzielone, ja robię wszystkim śniadanie bo wcześniej wstaje a ona kolację itp. W tej kwestii wzięła się do roboty. Ten termin jest bardziej dla mnie niż dla niej, jeśli do tego czasu zobaczę utrzymanie pozytywnych efektów to rozważę zostanie z nią a jeśli nie to koniec. Czysta uczciwość nakazała mi poinformować ją o tym terminie. Bardzo dziękuje, sam nie wiem co sprawia że daję jej jeszcze szanse. Jest to splot wielu czynników ale niestety jeszcze nie wyrwałem się całkowicie z presji otoczenia, liczę się ze zdaniem innych chodź bardzo z tym walczę. Nie wiem czego się ze strony finansowej spodziewać w razie rozwodu, może się stać wszystko i poczynię wszelkie środki zaradcze. Niestety znów mamy regres bo nie spełniam "jej oczekiwań" i nie zrobiłem nic żeby "ona czuła się najważniejsza" .Zareagowałem dość ostro ale chyba za słabo bo ciągnęło się to cały dzień. Jej księżniczkowatość jest ogromna bo pieściłem jej ego przez lata i teraz bardzo ciężko to z niej wygonić.