Skocz do zawartości

Resentymenty.


Critical Thinker

Rekomendowane odpowiedzi

Co myślicie o takim porównaniu dwóch mechanizmów?

1. Ludzie mogą się pokłócić nawsadzać sobie ch i k... ale potem mają to gdzieś i wracają do normy, najwyżej uznają glupotę "tej drugiej strony" i to wszystko. Zresztą głupota jest najczęściej przemilczana i najłagodniej traktowana.

2. Kiedy ktoś komuś udowodni spokojnie, logicznie i racjonalnie, że jego poglądy są głupie, to osoba ta się wścieka i nabiera resentymentów, takich że ten ktoś, kto to zrobił staje się wrogiem nr. jeden.

Tutaj znalazłem krótki felieton o tym http://lukaszkk.blog.onet.pl/2009/06/12/mylic-sie-jest-rzecza-ludzka-ale-przyznac-sie-do-bledu-juz-nie/

Najłatwiej to chyba sobie narobić wrogów na forach religijnych i ezoterycznych, bo tam ludzie nie ogarniają, że to nad czym pieją zostało w dużej mierze już rozłożone naukowo na czynniki pierwsze i wyjaśnione, a oni wciąż gadają o "wróżkach i elfach", albo o pojęciach fizycznych, których nic, a nic nie kumają ("kwantowość")

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Może mieć to różne znaczenie. Na przykład - jak wprowadzać racjonalne zmiany w życiu, związane też z innymi, kiedy większość jest na tą racjonalność uczulona. Czy pozostaje tylko sama perswazja i manipulacja? Czy wszystko robić i mówić dookoła, nie wprost, bo nie daj boże wyjdziesz ze słuszną krytyką? A to też jest ciekawy mechanizm, bo chyba najbardziej wkurzającą krytyką jest ta słuszna. Człowiek może i sam wie, że coś źle robi ale jak ktoś mu to wytknie to limbiczny zaczyna szaleć :D i wiem to nawet po sobie, utrudnia to nawet wewnętrznie motywowaną zmianę.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Walenie prosto z mostu"słuchaj sprawa wyglada tak i tak.zmień to to i to"

A jak ktos słusznie wali że coś jest zjebane w sensie zeby nam dojebać no to jedynie co pozostaje to powiedziec "dzieki popracuje nad tym"

Pewne rzeczy sa kurewsko łatwe a ludzie maja cudowna moc do wykrzywiania i utrudniania ze to sie wełbie nie miesci.nie wspominam tu juz o trudnej sztuce rozmowy w związku bo to czasami abstrakcja jak chuj

  • Like 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

2. Kiedy ktoś komuś udowodni spokojnie, logicznie i racjonalnie, że jego poglądy są głupie, to osoba ta się wścieka i nabiera resentymentów, takich że ten ktoś, kto to zrobił staje się wrogiem nr. jeden.

 

Z tą logiką i racjonalnością u tłumaczącego to bywa różnie. Według niego jest logicznie i racjonalnie, ale innych już niekoniecznie.

 

bo tam ludzie nie ogarniają, że to nad czym pieją zostało w dużej mierze już rozłożone naukowo na czynniki pierwsze i wyjaśnione

 

Ktoś - jakiś dla nas anonimowy naukowiec - powiedział "jest tak a tak". Czyli, jak widzisz, identycznie jak w przypadku religii: nieznany nam osobiście autor religijnej księgi powiedział "jest tak a tak".

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Z tą logiką i racjonalnością u tłumaczącego to bywa różnie. Według niego jest logicznie i racjonalnie, ale innych już niekoniecznie.

 

 

Ktoś - jakiś dla nas anonimowy naukowiec - powiedział "jest tak a tak". Czyli, jak widzisz, identycznie jak w przypadku religii: nieznany nam osobiście autor religijnej księgi powiedział "jest tak a tak".

Nie ma czegoś takiego jak logika według kogoś tam. Logika jest jedna  - i bardzo pomocna. 

 

Można zauważyć taką analogię jeśli chodzi o religię, a naukę - ale cytując Dawkins'a gdy mówił o nauce: "It works, bitches!". A religia podobno działa.

 

 

Zauważyłem, że jak w internecie chciałem przekonywać ludzi do głosowania na odpowiednią opcję, to ciągle obrywałem argumentami ad personam i dostawałem lajki od swoich - każdy bronił SWOJEJ racji. Nawet jak była przyswojona, niekoniecznie dzięki rozumowi.

 

A może jest tak, że człowiek może przekonać tylko sam siebie? Oczywiście dopiero wtedy, gdy ktoś zasieje nowość w jego umyśle.

 

Spotykam dwie reakcje na przekonywanie do swoich racji: wprost się nie zgadzam, albo zgadzam się na racje danej osoby tylko gdy z nią rozmawiam, a potem odchodzę i się denerwuję, że nie zaprzeczyłem.

 

  • Like 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

ale cytując Dawkins'a gdy mówił o nauce: "It works, bitches!". A religia podobno działa.

 

Z tą nauką to bywa różnie. Przeważnie naukowcy negują wszystko czego nie rozumieją. Znany przykład takiego zachowania środowiska naukowego, to negowanie pomysłu, że w szpitalu należy myć ręce przed odbieraniem porodu a po sekcji zwłok: http://pl.wikipedia.org/wiki/Ignaz_Semmelweis . Nie ma żadnego powodu by sądzić, że współcześni naukowcy są mniej zamknięci na dostrzeganie tego, czego nie umieją wytłumaczyć, niż ci sprzed 150 lat.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dziękuję Ci Ambroży za ten przykład. Idealnie on pasuje do założeń tego tematu. Widzimy człowieka, który przejawia myślenie krytyczne, racjonalne i naukowe, ale spotyka dyletantów, którzy "wiedzą lepiej". Tak sie dzieje, wtedy kiedy ludzie nie używają rozumu. Krytykował on ich sposób postępowania, który był nieracjonalny, to go atakowali, robią sobie z niego wroga. Wszystko to pomimo, że działał w słusznej sprawie.

Różnica jest tylko taka, że tamci nie chcieli sprawdzić i dociec odkrycia tego człowieka. Dzisiaj robi się potężne badania, z których wynikają konkretne wnioski, a ludzie olewają to i dalej śpiewają swoje mantry.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dziękuję Ci Ambroży za ten przykład. Idealnie on pasuje do założeń tego tematu. Widzimy człowieka, który przejawia myślenie krytyczne, racjonalne i naukowe, ale spotyka dyletantów, którzy "wiedzą lepiej". Tak sie dzieje, wtedy kiedy ludzie nie używają rozumu. Krytykował on ich sposób postępowania, który był nieracjonalny, to go atakowali, robią sobie z niego wroga. Wszystko to pomimo, że działał w słusznej sprawie.

 

Ja jednak pozostanę przy opinii, że współcześni tzw. racjonaliści, oraz współczesna nauka, nie przypominają swoim podejściem p.Semmelweisa, lecz tych, którzy zlekceważyli jego spostrzeżenia.

 

A współczesne nauki tzw. społeczne... całkowite ignorowanie ludzkiej natury - namawianie ludzi do zachowywania się w sposób sprzeczny z instynktem, za to zgodny z urojeniami jakiegoś myśliciela. W przeciwieństwie do religii, która jest ludzkiej naturze dość bliska i jej nakazy zazwyczaj służą człowiekowi ich przestrzegającemu.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Ja jednak pozostanę przy opinii, że współcześni tzw. racjonaliści, oraz współczesna nauka, nie przypominają swoim podejściem p.Semmelweisa, lecz tych, którzy zlekceważyli jego spostrzeżenia.

 

Widzę, że całą optykę ustawiasz na "grupy społeczne". Więc się zapytam jaka grupa społeczna spełnia Twoje kryteria, a jeśli takiej nie ma to czym musiałaby się charakteryzować?

 

A współczesne nauki tzw. społeczne... całkowite ignorowanie ludzkiej natury - namawianie ludzi do zachowywania się w sposób sprzeczny z instynktem, za to zgodny z urojeniami jakiegoś myśliciela.

 

Mogę się zapytać jaką miałeś styczność z naukami społecznymi? Co rozumiesz pod pojęciem "sprzeczny z instynktem"?

 

 

W przeciwieństwie do religii, która jest ludzkiej naturze dość bliska i jej nakazy zazwyczaj służą człowiekowi ich przestrzegającemu.

 

Jakież to nakazy? I jaką religię masz na myśli, bo te nakazy w poszczególnych religiach mogą się mocno różnić.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Widzę, że całą optykę ustawiasz na "grupy społeczne". Więc się zapytam jaka grupa społeczna spełnia Twoje kryteria, a jeśli takiej nie ma to czym musiałaby się charakteryzować?

 

Sformułuj jakoś inaczej to pytanie, bo go nie rozumiem.

 

Mogę się zapytać jaką miałeś styczność z naukami społecznymi? Co rozumiesz pod pojęciem "sprzeczny z instynktem"?

 

Efekty tych nauk wszyscy widzimy w tym, co jest propagowane w mediach. Współczesne media są głównie antyreligijne i pro-naukowe - traktuję je jako wysłanników współczesnych nauk społecznych.

 

Pojęcie "sprzeczny z instynktem" rozumiem dosłownie. Np. sprzeczne z instynktem kota jest aportowanie (naśladowanie psa). Tak samo jak sprzeczne z instynktem mężczyzny jest naśladowanie zachowań godowych pawia - co nam się współcześnie powszechnie proponuje, a czego już na przykład religia - nie proponuje. Albo nie-nawiązywanie przez mężczyzn głębokich nie-seksualnych więzi z innymi mężczyznami - coś bardzo naturalnego, instynktownego, a na każdym kroku jest ośmieszane - ale nie przez religię, która przyjaźń ceni.

 

Jakież to nakazy? I jaką religię masz na myśli, bo te nakazy w poszczególnych religiach mogą się mocno różnić.

 

Religia chrześcijańska i np. osiem błogosławieństw (tu nie wszystkich sens rozumiem), oraz wystrzeganie się siedmiu grzechów głównych.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

W Twoich wypowiedziach nie widzę krytyki nauki, a raczej skupiasz się na środowiskach naukowych, na ludziach i ich poglądach, ich zachowaniach, oraz ich sposobie tłumaczenia sobie pewnych spraw chociażby światopoglądowych. Dla Ciebie jak ktoś skupia się głównie na religii (chrześcijańskiej) to jest ok "bo jest ona bliska naturze", a jak ktoś skupia się na zgromadzonej przy pomocy nauki wiedzy to zakładasz, że nie myśli racjonalnie i logicznie, tylko przekazuje zdanie jakiegoś naukowca.

Zadałem pytanie dość ogólne, bo zastanawiam się czy wraz z tą krytyką masz jakieś konstruktywne (w założeniu lepsze) podejście do poznawania świata, siebie samych, kontynuowania podróży...

 

Dzięki za rozwinięcie swoich wypowiedzi.
 

Co by było gdyby nie było resentymentów? Czy to by motywowało do "rozwoju" dyskutujących , a może wręcz przeciwnie? Czy istniała by tylko forma profesjonalizmu? Jeżeli tak to czy nadal bylibyśmy ludźmi?

 

Ciężko gdybać. Wątpię, aby resentymenty były jakąś znaczącą siłą rozwoju i profesjonalizmu, a ich brak z pewnością ułatwiłby komunikacje i bardziej trzeźwe spojrzenie na pewne tematy.

  • Like 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

 

 

 

Ciężko gdybać. Wątpię, aby resentymenty były jakąś znaczącą siłą rozwoju i profesjonalizmu, a ich brak z pewnością ułatwiłby komunikacje i bardziej trzeźwe spojrzenie na pewne tematy.

 

Ja w swoim otoczeniu nie znam nikogo kto byłby ich pozbawiony. Ze swojego doświadczenia widzę że resentymenty jednak są jedną z sił napędowych do działania  (bez znaczenia czy to działanie w konsekwencji będzie pozytywne czy negatywne). Przecież resentymenty m.in. pchały władców świata do podbojów miłosnych, podbojów innych krajów, wieloletnich wojen etcetera które wymuszały rozwój naukowy, ekonomiczny. 

 

Za Wiki;

 

W filozofii Nietzschego resentyment jest cechą charakterystyczną moralności niewolniczej. Wiąże się on z urazą wobec świata, żalem do życia, które nie spełnia oczekiwań. Moralność niewolnicza jest reaktywna, gdyż za dobre uznaje własne cnoty moralne, a za złe cnoty, których nie może osiągnąć. W ten sposób pozwala ona słabym uszlachetnić swoją słabość i zemścić się na silnych jednostkach. Jej wcieleniem jest, według Nietzschego, moralność chrześcijańska.

  • Like 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

No to masz ciekawy punkt widzenia. B-)

 

Wojny mogę powiedzieć z pewną dozą pewności dawały zapotrzebowanie na technologie, ale rozwój sam w sobie nie jest domeną wojen. Najemnicy nie siedzą w laboratorium z próbówkami w ręku. 

 

Ja znam parę osób bez resentymentów. Brak resentymentów nie oznacza braku wyciągania wniosków i konsekwencji. Oznacza jedynie brak emocjonalnego mszczenia się i chowania urazy, a także jak to opisuje Nietzsche brak przyznawania sobie wyższości moralnej.

 

Im mniej ma się resentymentów, tym jest się szczęśliwszym - R. A. Wilson.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.