Skocz do zawartości

Mimo, że jestem samiczką, to czuję, że to ja mam w domu manipulanta


Rekomendowane odpowiedzi

Cytuj

Myślałam, że jak zobaczy, że ma zaradną, atrakcyjną kobietę, to zmieni się jego zachowanie - w sensie, że stanie się lojalny względem mnie i przestanie kłamać. 

:lol:

 

Jak ja tego nie cierpię u ludzi. Pewnie miał się domyśleć, że ma się zmienić :) ?

On się nie zmieni. Ludzie zmieniają się dla innych ludzi tylko na chwilę (zwykle na 2 lata - tyle ile trwa te zakochanie całe ponoć). 

Inny człowiek dla drugiego może być bodźcem do stałej zmiany, ale pod warunkiem, że on chce tej zmiany.

Sama idea zmiany kogokolwiek w jakimkolwiek stopniu jest denna dla korzyści jednej ze stron jest denna - potem powstają te mądre memy "rozstaję się z Tobą bo nie jesteś taki/a jak dawniej" łeh.

 

Cytuj

Co najlepsze, moja kumpela miała dokładnie tą samą sytuację - założyła własną działalność, zaczęła zarabiać kokosy, laska naprawdę ładna i zadbana mimo dziecka, a facet ją zdradzał z tirówkami. Wydawało mi się to niemożliwe, a jednak mnie też dopadło.

Pisałaś, że nic nie wiesz :P Stać Cię powinno na detektywa, w razie ew. rozwodu, może się przydać jako argument.

 

Odnośnie kasy, to tak "na logikę" im dłużej będziesz w tym tkwić, tym więcej kasy odłożysz na konto :) chyba, że nagle zaczniesz dużo wydawać, albo poczytasz sobie o podatku od darowizny.

 

Po-wo-dze-nia.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

12 godzin temu, samiczka napisał:

 

I to mnie najbardziej dziwi - później mu mówiłam, że wolę najgorsze kłamstwo niż najpiękniejszą prawdę.

 

Raczej nie zabraniam mu spotkań z kolegami - jedynym "wyjątkiem" jest ten kolega o którym pisałam - tzn nadal mu nie zabraniam, ale mówię wprost, że nie cierpię faceta i nie podoba mi się to, że się z nim spotykam. 

 

 

 

Czyżby podświadomość postawiła te znaki? Szczególnie to ,,m" na końcu wzbudziło we mnie refleksję. 

  • Like 2
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Fikcje które miałaś w głowie runęły, małżeństwo szczęścia nie dało, mąż też szczęścia nie daje. Nie macie chyba dzieci? To nie miejcie - niech chłop nie cierpi jak je mu zabierzesz.

 

Czujesz, że zegar tyka (choć dla mnie jesteś młoda ;)) i się zastanawiasz czy nie poszukać czegoś innego - kogoś innego. Kto jednak da szczęście. Nie - nie da i ten drugi. Kolejny też nie.

Całość Twoich żalów spada na męża - bo musisz sobie przecież to jakoś wytłumaczyć. Bo to powiedział (nie, zona nie wychodzi taniej od pani do towarzystwa) albo tego nie powiedział, bo to robi albo nie robi, bo wyjeżdża albo nie wyjeżdża, bo nie docenia lub docenia ale pewnie kłamie ....

 

Tutejszy Szef pisał kiedyś, że kobiety są w pewnym momencie jak gwiazdy - gdy się kończą to rozbłyskają ogromnym światłem i świecą i świecą a inni podziwiają ich blask. Ty chyba teraz rozbłyskasz - w miarę młoda, bogata, w pełni życia ...

Gdy facet zarabiał 5 to było ok, gdy Ty zarabiasz więcej to już jakoś tak dziwnie, prawda? To tak jak Angela Jolie - miała milionera ale coś ją pociągnęło jednak do miliardera.

 

Pamiętaj tylko, że gdy te gwiazdy w końcu kiedyś ... gasną.

 

No i super zakończenie dałaś w swoim poście :):

23 godziny temu, samiczka napisał:

I dochodzę do meritum - nie podpisaliśmy intercyzy. Zaczynam się obawiać, że ........

  • Like 2
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jak to przeczytałam na spokojnie to może faktycznie to zabrzmiał, że ciągle się męczymy ze sobą - a tak nie jest. Taki wyskok zdarza mu się powiedzmy raz na miesiąc/dwa, bywały okresy, że przez pół roku nic nie odwalił. Więc jakieś 98% czasu jesteśmy naprawdę szczęśliwi, nie kłócimy się, on się o mnie troszczy, kupuje mi jakieś prezenciki (nie jestem wymagająca, uszczęśliwi mnie czekolada z Milki), jest kreatywny, nie ma monotonii, wychodzimy przynajmniej raz w tygodniu na randkę, przeważnie na dwie (a jestem w domu tylko w weekendy), zabiera mnie na wakacje, seks też jest super (chociaż no niestety w ciągu tygodnia post, ale w weekendy się nie możemy oderwać od siebie).

Jednak właśnie raz na jakiś czas mówi mi, że jedzie do dziadka/mamy/na służbowy wyjazd/oglądnąć auto na kupno a później się dowiaduję, że był z kumplami na imprezie. No serio? Po co robić ze mnie idiotkę, skoro i tak bym mu pozwoliła iść?

Jak go już przyłapię to tłumaczy się tak:

1. "Nie chciałem żebyś jechała, bo widzę, że jak dużo wypiję, to się denerwujesz i martwisz" (ma problemy zdrowotne i może pić tylko po skonsultowaniu wyników z lekarzem - ja mu nie zabraniam absolutnie, jeśli tylko wyniki wyjdą dobrze, choć oczywiście może podświadomie się martwię) --> ja na to "to dlaczego mi nie powiedziałeś że chcesz jechać sam w takim razie zamiast wymyślać bajki?"

2. "Bo by Ci było przykro, że jadę sam a Ciebie nie zabiorę" (tak, zdecydowanie mniej mi przykro, że się dowiaduję po czasie, że nie dość, że był sam to jeszcze mnie okłamał)

W ogóle nie łapię tej logiki.

 

W ogóle to wydaje mi się, że jego koledzy mają na niego bardzo zły wpływ - to głównie zdesperowani samotni faceci, którzy żeby nie wyjść na kogoś, kogo nikt nie chce rozpowiadają wszem i wobec, że "baby to chuje", i że mąż powinien mnie zostawić i z nimi balować, bo nie ma to jak życie singla. A dwóch, co głosiło to najgłośniej znalazło sobie teraz laski: jeden kobietę pracującą w sklepie typu "Żabka" i mającą dziecko sama nie wie z kim, bo puszczała się na prawo i lewo, drugi z laską pracującą w piekarni (uważam, że miejsce pracy jednak jakoś świadczy o człowieku, zwłaszcza jeśli nie jest to dorywcza praca w trakcie studiów) - obie panienki po niecałym roku w ciąży, zabierają całą ich wypłatę i nigdzie ich nie puszczają. Taka hipokryzja ;) A to mojemu mężowi mówili jaki to jest głupi, że założył sobie złote kajdanki.

W grupie im często odbiera rozum, namawiają się do różnych rzeczy, ale później nie ma pana. Raz mąż by stracił prawo jazdy przez jednego koleżkę, który oczywiście jak się narobiło problemów to uciekł od odpowiedzialności, a ja musiałam sprzątać ten bajzel.

Mącą też mu w głowie, że ja mu zabraniam pić, a co tam piwko, przecież nic mu się nie stanie, że to ja wymyślam. Tylko jak leżał w szpitalu to ŻADEN kolega go nie odwiedził tylko ja przy nim siedziałam.

A już nie mówiąc, że dwóch się do mnie przystawiało - do żony najlepszego kumpla, no błagam. Jeden był tak pijany, że przy mężu zaczął robić awanturę, "że on mi więcej da i będzie dla mnie lepszy". Myślałam, że dziewczyna/żona kumpla to rzecz święta.

Trochę też myślę, że oni bardzo by chcieli żebym go zostawiła, bo widzą, że ma fajną żonę, dom, nie brakuje nam pieniędzy, jesteśmy szczęśliwi więc są zawistni i chcieliby to popsuć.

 

@Normalny

Czy to, że zarabiam więcej coś zmieniło? W sumie nie bardzo. Tylko na papierze. Pieniądze mamy wspólne. Ja nie jestem materialistką - wydaję może tysiąc zł miesięcznie więcej niż za czasów studenckich. Więc tak naprawdę tylko oszczędności nam rosną, bo jeszcze nawet nie wiemy na co przeznaczyć pieniądze.

Dziecka na razie mieć nie chcemy, to znaczy on po każdym konflikcie coś przebąkuje, że może byśmy się postarali, ale wydaje mi się, że za bardzo kochamy swoje dotychczasowe życie, żeby móc zmienić je pod dziecko.

 

@Drizzt

Jakie korzyści emocjonalne?

30 lat to sporo? Chyba jak na zawodową modelkę ;) 

 

@Herbu Mizogin

Tak, tak - na pewno się z nim pukam, bo zrobiłam literówkę. I jeszcze "m jak miłość". To MUSI coś znaczyć.

 

@GluX

Budownictwo

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Nie ma Cię w domu, on po pracy zaczął sobie organizować czas. Ktoś się go uczepił bo dobrze mnieć za kumpla kogoś postawionego, być może zawsze ma czas dla Twojego męża, a jemu po pracy brakuje towarzystwa. Nie zdziwiła by mnie zazdrość o życie,kobietę.  Pewnie czasem przygada ,że Ty w świecie niewiadomo co wyprawiasz.

Tu na forum pada często rada aby skupić się na sobie i swoim rozwoju. I to jest dobra rada na wiele problemów.

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

20 minut temu, samiczka napisał:

Jak to przeczytałam na spokojnie to może faktycznie to zabrzmiał, że ciągle się męczymy ze sobą - a tak nie jest. Taki wyskok zdarza mu się powiedzmy raz na miesiąc/dwa, bywały okresy, że przez pół roku nic nie odwalił. Więc jakieś 98% czasu jesteśmy naprawdę szczęśliwi, nie kłócimy się, on się o mnie troszczy, kupuje mi jakieś prezenciki (nie jestem wymagająca, uszczęśliwi mnie czekolada z Milki), jest kreatywny, nie ma monotonii, wychodzimy przynajmniej raz w tygodniu na randkę, przeważnie na dwie (a jestem w domu tylko w weekendy), zabiera mnie na wakacje, seks też jest super (chociaż no niestety w ciągu tygodnia post, ale w weekendy się nie możemy oderwać od siebie).

Jednak właśnie raz na jakiś czas mówi mi, że jedzie do dziadka/mamy/na służbowy wyjazd/oglądnąć auto na kupno a później się dowiaduję, że był z kumplami na imprezie. No serio? Po co robić ze mnie idiotkę, skoro i tak bym mu pozwoliła iść?

 

Znowu ciśnie się na język słowo "schemat" - masz cały czas karuzelę z uczuciami...
Wyjdźmy z innej strony :) 
@samiczka wyobraź sobie, że on teraz ucina kontakty z kolegami, nie pije, cały czas jest dla ciebie jak tylko jesteś w domu, jak jesteś na wyjeździe to tyra 2x więcej żeby zarabiać tyle co ty, czasami nawet ogarnie dom/mieszkanie czyli zamiast 98% jest 100% szczęścia :D - jakie emocje teraz czujesz?

 

Edytowane przez Moriarty
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

33 minuty temu, samiczka napisał:

Trochę też myślę, że oni bardzo by chcieli żebym go zostawiła, bo widzą, że ma fajną żonę, dom, nie brakuje nam pieniędzy, jesteśmy szczęśliwi więc są zawistni i chcieliby to popsuć.

 

 

- Kto jest prawnym właścicielem tego domu/mieszkania?

- Żonę ma co jest tylko w weekendy?

- "Pieniędzy nie brakuje" ale piszesz, że zarabia mniej co jest już jakimś problemem.

- Jesteśmy szczęśliwi? Właśnie widać. 

- Myślisz, ze wszyscy kupują zawsze ten społecznie kreowany obrazek szczęśliwości innych?

- Ile ma lat Twój mąż?

 

Czy to się kupy trzyma?

 

 

Edytowane przez SennaRot
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Selqet

Dlaczego ocyganić? Chyba Cię nie zrozumiałam.

 

@peg

A tak, tak - często mu przygadują: "a skąd Ty wiesz, co ona tam robi jak Ciebie nie ma"

 

@Moriarty

Przez pierwsze dwa-trzy lata związku wierzyłam w jego kłamstwa, więc było w 100% idealnie (no tak mi się przynajmniej wydawało). I było ekstra, myślałam, że złapałam pana Boga za nogi, ja też się odwdzięczałam za wszystko, doceniałam go, stąd on też był chyba szczęśliwy bo oświadczyny i ślub były całkowicie z jego inicjatywy.

Gdzieś tam miał słabość do swojej byłej, ja chyba byłam lekarstwem na to (swoją drogą nigdy tego nie zrozumiem, laska brzydsza ode mnie, 10cm niższa, 20kg cięższa, niby tylko 3 lata ode mnie starsza, ale teraz po dziecku to już w ogóle wygląda jakby miała ponad 40lat, pracuje w McDonald's i mojego męża zostawiła z dnia na dzień, a następnego dnia miała już nowego faceta - więc chyba oczywiste, że z tamtym się spotykała w trakcie związku, a jak już była pewna, że to wypali to rzuciła mojego męża - a on mimo wszystko miał do niej słabość, nie wiem czemu ludzie tak mają, że gonią za ludźmi, którzy potraktowali ich jak g***o)

Jestem głupia i naiwna wierząc, że można żyć w zdrowym, normalnym związku bez tych "karuzeli"? Moi rodzice tak żyli, żyją i mam nadzieję, że jeszcze długo będą żyli. Więc da się i mnie to boli, że to mi się nie udaje..

 

@SennaRot

1. Dom jest nasz wspólny, wybudowaliśmy się po ślubie.

2. Tak, jestem w weekendy/święta no i urlop oczywiście. I często się zdarza, że mogę ot tak się na dzień/dwa urwać, więc czasem z niespodzianki wpadam. Tak jest od prawie dwóch lat.

3. Jak pisałam wyżej - mamy wspólne konto. Tak naprawdę od czasu, gdy zarabiam więcej zmieniło się tylko to, że mamy większe oszczędności, bo wydawać nie wydajemy sporo więcej.

4. Jesteś facetem, więc możesz mnie nie zrozumieć. Serio jestem szczęśliwa, jak o nim myślę to mi się robi ciepło na sercu (i nie tylko :ph34r: ), ale jak np mówi, że jedzie na wyjazd służbowy to po tych wszystkich doświadczeniach mu nie wierzę, sprawdzam, czy aby na pewno - męczy to i mnie i jego.

5. Ale w sensie, że oni uważają, że tak naprawdę jesteśmy beznadziejnym małżeństwem?

6. 34

 

 

 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@samiczka jestem zdania, że schemat można złamać szczególnie jak się ma jego świadomość - Moi Rodzice też żyją prawie 30 lat razem i sam jestem zdziwiony jak dobrze się odnoszą do siebie... oczywiście 100% sytuacji nie widzę...


Zauważ, że te pierwsze lata to okres zakochania gdzie cały świat zasłonięty jest przez jedną osobę (motyle w brzuchu) - to także schemat :P
Nie bronię twojego męża bo obie strony potrafią przeginać  i odwalać akcje.

Jednak chyba utwierdziliśmy Cię w przekonaniu, że chłop się nie zmieni - więc jeżeli te 2% nieszczęścia są kluczowe to odejdź od niego nie przejmując się opinią innych, własną ambicją posiadania wieloletniego związku do końca życia oraz innych kwestii prawnych i finansowych. Chyba nie ma innych rozwiązań. 

 

ps. jest jeszcze jedno: możesz poszukać takiej pracy aby być na miejscu i przynajmniej wieczorami się z nim widywać :)

 

Edytowane przez Moriarty
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

54 minuty temu, samiczka napisał:

 

 

@Herbu Mizogin

Tak, tak - na pewno się z nim pukam, bo zrobiłam literówkę. I jeszcze "m jak miłość". To MUSI coś znaczyć.

 

 

Niczego nie wyrokuję, tylko pytam: co jeśli rozbieżność między tym co mówisz a ,,prawdą" jest równie duża co odległość między literkami ,,a" i ,,m" na klawiaturze...

Edytowane przez Herbu Mizogin
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Moriarty

Praca na miejscu jest wykluczona niestety. Dlatego też początkowo, po ukończeniu studiów, bardzo chciałam nie pracować tylko zająć się domem. Zarówno on, jak i rodzina i znajomi wybili mi to z głowy, przy czym on dobrze wiedział, że wiąże się to z tym, że w ciągu tygodnia mnie nie będzie.

Zresztą taki układ nam odpowiada - w sumie cały czas tak mieliśmy odkąd zaczęliśmy się spotykać, bo najpierw to mama nie pozwalała mi na częstsze randki niż raz w tygodniu ( :D), później zaczęłam studia poza swoim miejscem zamieszkania, a po studiach poszłam do pracy. Mam czas dla siebie, zająć się swoimi sprawami, on ma czas zobaczyć się z kolegami, a jak się w piątek widzimy to jesteśmy tak stęsknieni, że nie możemy się od siebie oderwać.

 

Sama już nie wiem :( bardzo dosadnie i w zasadzie jednogłośnie potwierdziliście, że to już tak będzie i albo mi to pasuje albo nie.

Trochę moja głowa też winna w tym wszystkim, bo muszę przyznać, że dawno temu odwalał dużo gorsze akcje, teraz już bardzo rzadko i dużo mniejsze, ale jestem tak przewrażliwiona, że wszystko wyolbrzymiam, a może on faktycznie mówi prawdę.

No w każdym razie mam sporo rzeczy do przemyślenia, bo im bardziej nastajecie, że chleba z tej mąki nie będzie to zaczynam go podświadomie bronić, że nie jest taki zły, że może to jednak ja przesadzam, że żaden związek nie jest idealny, itd.

 

@Herbu Mizogin

Może być też tak, że jestem tak blisko prawdy jak odległość między "m" i ".", którą postawiłam na końcu tamtego zdania ;)

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Godzinę temu, samiczka napisał:

1. Dom jest nasz wspólny, wybudowaliśmy się po ślubie.

 

Pisałaś wcześniej, że ślub brałaś jeszcze na studiach kiedy Twój facet zarabiał "gigantyczne pieniądze" 5 tys mies a Ty żyłaś ze stypendium i korków. Bierzecie ślub i "budujecie wspólny" dom.

 

Godzinę temu, samiczka napisał:

2. Tak, jestem w weekendy/święta no i urlop oczywiście. I często się zdarza, że mogę ot tak się na dzień/dwa urwać, więc czasem z niespodzianki wpadam. Tak jest od prawie dwóch lat.

 

Spotykanie się tylko w weekendy. Studia w innym mieście i też widujecie się tylko w weekendy. Nie chcesz dzieci ale ślub trzeba wziąć. Później znów widujecie się tylko w weekendy. Acha... w między czasie "wybudowaliście wspólny dom". Gratuluję.

 

Godzinę temu, samiczka napisał:

3. Jak pisałam wyżej - mamy wspólne konto. Tak naprawdę od czasu, gdy zarabiam więcej zmieniło się tylko to, że mamy większe oszczędności, bo wydawać nie wydajemy sporo więcej.

 

No i wspólne konto. Wspólne konto faceta zarabiającego 5 klocków miesc i studentki ze stypendium. Wtedy jak najbardziej okay. Teraz jak zarabiasz 15 - 20 tys miesc już nie jest okay.

 

To mi nie trzyma się kupy wszystko.

 

 

 

Edytowane przez SennaRot
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Pyrrus. Tak też to zauważyłem. Samice są totalnie schematyczne. A wiesz dlaczego to jest dla nas duża zaleta? Bo wiemy lub staramy się wpływać na działanie tego schematu czytaj MANIPULOWAĆ żeby nie zostać wysadzony ze statku na najbliższym brzegu.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@SennaRot

1. Nie rozumiem do czego zmierzasz? Przecież nie mieliśmy podpisanej intercyzy, więc dom jest wspólny. Poza tym i tak wybudowaliśmy go głównie z pieniędzy naszych rodziców - moi rodzice kupili nam działkę w prezencie ślubnym, jego rodzice doprowadzili do stanu surowego zamkniętego. My go "tylko" wykończyliśmy wykorzystując w większości pieniądze z kopert ślubnych (wesele również zasponsorowali nam rodzice, więc sporo nam zostało).

Jednak z tego co się orientuję to nie zmienia faktu, że prawnie dom jest nasz wspólny. Czy może się mylę?

 

2. Więc jeśli się bierze ślub to jest równoznaczne z chęcią posiadania dzieci? Oboje mieliśmy jednakowe zdanie na ten temat: "może kiedyś", nie wykluczamy opcji posiadania dzieci, ale jeszcze nie teraz. I nie rozumiem trochę - mam zrezygnować z pracy, żeby widzieć się misiaczkiem dzień w dzień? Jak facet pracuje w delegacji to jest w porządku, a jak kobieta to już tragedia, bo powinna zająć się domem?

 

3. Wspólne konto założyliśmy od razu po ślubie - kiedy jeszcze studiowałam. To jak zaczęłam zarabiać to miałam powiedzieć: "STOP - teraz rozdzielamy konta, bo ja więcej zarabiam?"? Czy to było fair względem niego - skoro mimo, że ja na początku zarabiałam bardzo niewiele i tak chciał mieć wspólne konto?

"Dopóki niewiele zarabiałeś to miejmy wspólną kasę, a jak teraz ja już zarabiam więcej to trzymaj się z dala od MOICH pieniędzy"- tak miałam powiedzieć? Ciekawe jakbyś zareagował jakby Tobie tak powiedziała żona. Jestem pewna, że powstałby o niej długi, tłusty post na tej stronie z mnóstwem opinii "standardowe zachowanie kobiet".

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@samiczka zmierzam do tego, że ta cała "Twoja" historia jest dla mnie mało prawdopodobna. Jakby zmyślona. Z powodu kilku względów i oczywiście mogę się mylić.

 

Jeżeli jest prawdziwa to tak jak pisałem @Drizzt wszytko co można i trzeba było napisał.

 

15 minut temu, samiczka napisał:

Wspólne konto założyliśmy od razu po ślubie - kiedy jeszcze studiowałam. To jak zaczęłam zarabiać to miałam powiedzieć: "STOP - teraz rozdzielamy konta, bo ja więcej zarabiam?"? Czy to było fair względem niego - skoro mimo, że ja na początku zarabiałam bardzo niewiele i tak chciał mieć wspólne konto?

"Dopóki niewiele zarabiałeś to miejmy wspólną kasę, a jak teraz ja już zarabiam więcej to trzymaj się z dala od MOICH pieniędzy"- tak miałam powiedzieć? Ciekawe jakbyś zareagował jakby Tobie tak powiedziała żona. Jestem pewna, że powstałby o niej długi, tłusty post na tej stronie z mnóstwem opinii "standardowe zachowanie kobiet".

 

Przeczytaj swoje posty wyżej. Przeszkadza Ci to, że macie wspólne konto. Przeszkadza Ci, że Ty teraz więcej dokładasz do tego "wspólne". Wyraźnie to zasugerowałaś w postach wyżej. Oczywiście oficjalnie się do tego nie możesz przyznać.

 

Czy prawdziwa historia czy nie dla mnie temat jest zamknięty.

  • Like 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

10 godzin temu, samiczka napisał:

Więc jakieś 98% czasu jesteśmy naprawdę szczęśliwi, nie kłócimy się, on się o mnie troszczy, kupuje mi jakieś prezenciki (nie jestem wymagająca, uszczęśliwi mnie czekolada z Milki), jest kreatywny, nie ma monotonii, wychodzimy przynajmniej raz w tygodniu na randkę, przeważnie na dwie (a jestem w domu tylko w weekendy), zabiera mnie na wakacje, seks też jest super (chociaż no niestety w ciągu tygodnia post, ale w weekendy się nie możemy oderwać od siebie).

 

 

2% czasu zajmuje Ci myślenie dlaczego jest taki nieudacznikiem i tak mało zarabia. 

  • Like 5
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

10 godzin temu, samiczka napisał:

Jakie korzyści emocjonalne?

 

A chociażby takie:

Dnia 6/21/2017 o 09:41, samiczka napisał:

Pisze słodkie smsy, wysyła zdjęcia, w weekendy mnie rozpieszcza

Dnia 6/21/2017 o 09:03, samiczka napisał:

mam faktycznie pełne wsparcie – od studiów aż do teraz.

10 godzin temu, samiczka napisał:

on się o mnie troszczy, kupuje mi jakieś prezenciki


Do tego zapewnia Ci pełną gamę emocji, dobry i miły, ale czasem lekki skurwysynek. To się podoba podświadomości.

Poza tym, chcąc niechcąc różnicą zarobków podwyższasz mniemanie o sobie.

Masz jakieś tam haki z przeszłości przez co czujesz, że masz swego rodzaju kontrolę nad nim i jest Ci coś winien za te występki. Poczucie władzy, kontroli i zarazem usprawiedliwienie jeśli Ty coś odwalisz. Ty masz całą listę jego minusów, więc jeśli Tobie coś się zdarzy od czasu do czasu to i tak ma niewielkie znaczenie, prawda? :)

Czujesz się przy nim niemal jak święta. On tyle odwalał (wg Ciebie), a Ty jesteś tylko spóźnialska.

 

Można by tak wymieniać, ale już mi się nie chcę. Naprawdę sporo już zostało napisane, poczytaj sobie to kilka razy na spokojnie. Chociaż i tak nie za bardzo wierzę w to, że coś z tego wyciągniesz. Ale czy to mnie w ogóle obchodzi? Przynajmniej temat zostanie innym do poczytania.

 

 

10 godzin temu, samiczka napisał:

30 lat to sporo? Chyba jak na zawodową modelkę ;)

Dla mnie za dużo. Jeśli ktoś jest troszkę ogarnięty i ma w miarę warunki, to przecież może mieć młodszą. Więc czemu nie?

 

 

Jeszcze taki mały OT.

Zauważam taką różnicę między tamatami kobiet i mężczyzn.

My szukamy pomocy w tym jak zmienić swoją sytuację poprzez siebie. Chłopy też się często wybielają, ale jednak z reguły oczekują rad, które sami mogą wprowadzić w swoje życie.

Natomiast laski, ględzą tylko o tym jak zmienić swojego partnera. Jak tylko ktoś wyjdzie z inicjatywą pracy nad sobą, a nie inną osobą, napotyka wielki mur.

 

O jejku jejku jaka ja jestem święta, niewinna i zajebista :D

  • Like 9
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

3 minuty temu, Drizzt napisał:

Masz jakieś tam haki z przeszłości przez co czujesz, że masz swego rodzaju kontrolę nad nim i jest Ci coś winien za te występki. Poczucie władzy, kontroli i zarazem usprawiedliwienie jeśli Ty coś odwalisz. Ty masz całą listę jego minusów, więc jeśli Tobie coś się zdarzy od czasu do czasu to i tak ma niewielkie znaczenie, prawda? :)

Muszę przyznać, że to zdanie dało mi wiele do myślenia, dziękuję.

Przeczytałam i mam zamiar jeszcze raz wszystko przeczytać na spokojnie.

Może faktycznie masz rację z tym, że wybielam siebie.

 

@SennaRot

O prawdziwości historii dyskutować nie będziemy, bo to bezcelowe (jeśli się tak nastawiłeś to i tak mi nie uwierzysz).

Nie przeszkadza mi to, że dopóki jesteśmy razem więcej dokładam do tych wspólnych pieniędzy. Zaś przeszkadzać mi będzie, jeśli byśmy wzięli rozwód i wtedy jemu będzie się należeć połowa. Jak każdemu facetowi przy rozwodzie - dopóki małżonce płacę za wszystko jest ok, ale jak ona chce odejść do innego fagasa to już nie odpowiada mi to, że zabierze połowę mojego domu.

 

@Selqet

Oj tu absolutnie się nie zgodzę. Jak na swoje możliwości zarabia genialnie - już pisałam o tym wyżej, jest bardzo pracowity, ale ma pewne ograniczenia, których się po prostu nie przeskoczy, nie chce pisać dokładniej, ale można wywnioskować o co chodzi w moich postach wcześniejszych.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

13 godzin temu, samiczka napisał:

Więc jakieś 98% czasu jesteśmy naprawdę szczęśliwi, nie kłócimy się, on się o mnie troszczy, kupuje mi jakieś prezenciki [...] zabiera mnie na wakacje, seks też jest super.

Miałem odnosić się do argumentów, analizować wypowiedzi, przytaczać cytaty, ale pomyślałem jaki tego sens?

 

Mam jedną prostą odpowiedź na Twoje problemy: W dupie Ci się poprzewracało samiczko :mellow:

  • Like 3
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.