Déjà vu

[AlpaDream]

Witam Braci samców

Naszła mnie pewna refleksja, dlatego koniecznie, pragnę się nią podzielić.  Na studiach pewien człowiek nauki, z tytułem naukowym, doświadczył déjà vu, gdy biegał po lesie, podajże boso, wtedy wytłumaczył on sobie to zjawisko jako pamięć genetyczną. Na zasadzie,że jego przodkowie biegali w podobny sposób z dzidą i chcieli ubić mamuta. Niby miałoby to wiele sensu, ale Leszek Żądło w swojej książce komentuje tak to zjawisko: "Można przeprowadzić łatwy dowód na ograniczoność pamięci  genetycznej. Z liczby możliwych konsekwencji informacyjnych, jakie płyną z kodu DNA, wynika, że liczba informacji zawartych w tym kodzie jest zbyt mała, by umożliwić różnicowanie się komórek i ich funkcji. W związku z tym w pamięci genetycznej nie ma miejsca dla pamięci doświadczeń indywidualnych naszych przodków". Z jednej strony trochę tak dziwnie wypunktować profesora( bo niby dlaczego miałby uwierzyć w reinkarnację), ale z drugiej, teza postawiona przez Leszka, też do końca nie jest potwierdzona dowodami. A wy jak uważacie? Jakie były wasze doświadczenia z Déjà vu?

 

 Mnie się czasami zdarza się ,że miewam pewne wizję we śnie, urywki  miejsc, które później  nie jednokrotnie odwiedzam w rzeczywistości( często w sposób przypadkowy i nieplanowany), wtedy sobie uświadamiam, że ta sytuacja miała już miejsce, zupełnie tak jakby podświadomość realizowała schemat , który zobaczyła w śnie lub to miejsce odwiedziłem astralnie (ale to chyba mniej prawdopodobne.)

[Tomko]

O ile się nie mylę to naukowcy zbadali już Deja vu jakiś czas temu. Chodzi o dysonans czasu dotarcia informacji do obu półkul. Coś w skrócie jakby układ nerwowy z inną prędkością wysyłał te same bodźce przez co "rozjeżdżają się" one w głowie i wydaje nam się, że to miało miejsce.

Jednak temat jest o tyle ciekawy jeżeli by na przykład do tego podpiąć teorię czasu i wszechświatów równoległych Kto wiem, może jest inny wszechświat, w którym równolegle dzieją się te same wydarzenia ale w innym czasie i mamy deja vu gdy stykają się one niebezpiecznie blisko...

[AlpaDream]

Ciekawa interpretacja zaskoczyłeś po całości. 

[MG-42]

Też mam nieraz takie doświadczenia. Ale ostatnio staram się odbierać to od strony bardziej emocjonalnej.

Stałem na drabinie opartej na ścianie na sporej wysokości i malowałem. W pewnej chwili dostrzegłem w umyśle jakieś podobieństwo zdarzenia , lekki strach odczułem, popatrzyłem w dół. Wiedziałem że spadnę razem z drabiną. To moment, człowiek nie jest w stanie zareagować ( chyba że podświadomie jakoś nie wiem) . Leże sprawdzam nogi bolą ale ruszam, ręce pozdzierane łokcie, ale oki , zęby całe. Myśl dobra  pomału wstaje oglądam się oki. Bywało gorzej.

[Tomko]

@AlpaDream Sam siebie zaskoczyłem Osobiście nie wierzę w te bzdury o podróżach w czasie, wymiarach itp. rzeczach, jednak nie wykluczam. W sumie człowiek ma bardzo ograniczoną percepcję - głównie do zmysłów - jednak to, że czegoś nie widać nie znaczy, że to nie istnieje. W sumie jest to jedna z teorii - może w pewnym momencie te wszechświaty jeśli istnieją się zbliżają do siebie i pojawia się interakcja, ale w różnym czasie stąd deja vu.

Właśnie czytam - kwantowa teoria równoległych światów. To jedna z nich. Jest jeszcze interpretacja psychologiczna, ale to bełkot bez żadnych konkretów. Trzecia interpretacja - neurologiczna - jest bardziej prawdopodobna, ale padaczki nie mam i nigdy nie mialem

[MoszeKortuxy]

Sam jestem ciekawy Deja vu. Sam kilka razy je przeżyłem, ale nie wiem co o tym wszystkim myśleć.

[MG-42]

Im więcej takich zdarzeń tym więcej przemyśleń. Ja to staram się to odbierać co wtedy czuję jakie emocje. A jak jest nie wiem nie mam pojęcia. Różne myśli.

 

[EmpireState]

A może to nie jest Deja-vu tylko sny prorocze? Zjawisko bardzo podobne, natomiast stricte związane ze snami a deja-vu w zasadzie może być tylko takim odczuciem.

 

[zuckerfrei]

Ja słyszałem tylko o tej teori z światami równoległymi... Pare razy przeżyłem teraz, juz nie tak często... Zawsze wydawało mi sie wtedy, ze jestem w jakimś nie realnym świecie jak byłem mały to tłumaczyłem to sobie - jestem w baśni hehe... I ta teoria światów równoległych zawsze mi pasowała - teraz laskę na to kładę.

[robertcb]

 

Zacytuję moje "deja vu", które w rzeczywistości było snem pokrywającym się z fragmentem przyszłości.

Cytuj

Miałem wówczas 12 może 13 lat, pierwsza połowa lat '90.
We śnie wyjrzałem przez okienko w przedpokoju.
Na dworze w tym śnie było ciemno, i zobaczyłem w oddali nad lasem ogromny ogień,
który był ze 2 razy wyższy od drzew; zrobił na mnie niesamowite wrażenie,
bo wcześniej czegos takiego nie widziałem.
Za jakiś czas (nie pamiętam dokładnie jaki, ale krótki, jakieś kilka tygodni),
siedząc w pokoju usłyszałem jakieś trzaski. Był wieczór, na dworze już było ciemno.
Wyjrzałem przez okienko w przedpokoju, by zobaczyć skąd pochodzą te trzaski,
i wtedy zobaczyłem identyczny widok jak w swoim wcześniejszym śnie.
Zdałem sobie w mgnieniu oka sprawę, że dokładnie to mi się właśnie śniło,
a teraz to się dzieje na prawdę.
Wszystko identycznie, rozmiary, kształt i miejsce płomieni.
Jak również okienko, i strona z której wyjrzałem - jak we śnie.
Wiem ze absolutnie nie mogło być mowy o przypadku - jak to tłumaczą sceptycy.
Niestety, nie ma innego sposobu by się przekonać, niż samemu doświadczyć na sobie.
Źle tylko zinterpretowałem źródło tych płomieni, zarówno we śnie, jak i gdy je zobaczyłem.
Były na tle lasu, więc myślałem ze to las się pali.
Okazało się że spalił się drewniany dom, który stał tuż przez tym lasem,
a zasłaniały go drzewa, więc z mojego punktu widzenia nie było możliwe ustalenie, co się paliło.

Jednak wtedy fakt że mi się przyśniło coś, co później miało miejsce w rzeczywistości -
specjalnie mnie nie zdziwiło, uznałem właściwie to za coś normalnego.
Nie miałem wtedy pojęcia o tym, że coś takiego jest niespotykane i niewyjaśnione.

 

Po latach dociekań i analiz oraz odrzuceniu racjonalnych wyjaśnień (przypadek, zbieg okoliczności) - nasuwa się wniosek,

iż sny w istocie stanowią zdarzenia realizujące się w światach równoległych jako życie bliźniaczych wcieleń,

a mózg musi być czymś w rodzaju kwantowego komputera - no i świadomość jest niematerialna i nielokalna.

Edytowane 24 Września 2017 przez robertcb

[Johnsons]

Nie lubię teorii o światach równoległych, mózg mi rozwala. Wolę jak świat jest jeden, jedyny.

 

Co do deja vu miałem wiele sytuacji, w których po czasie uświadamiałem sobie, że skądś to już znam.

Ale dopiero jak już minęła, nie w trakcie. Takie przeczucie. I nie wiem czy to mi się śniło gdzieś, czy to sobie wyobrażałem kiedyś...

 

Do klasycznego deja vu to się nie łapie.