Przez chaszcze ludzkiej obojętności 

Przedzieram się
Przez wrota własnych słabości

Potykam 
Lecz się nie poddaje
Zmierzając ku celu
Który osiągnąć chciałoby wielu

Ranią mnie 
ostre emocji kolce
Obecnie i zawsze
Lecz to już nie straszne

Są i będą
Jak rzepy lepiące sie do ubrania
Jak głód, który budzi z rana
Jak to z czego jestem utkana:)