Mały wilcze zjawia się na świecie

nie mając pojęcia co na nie czeka

jego rodzicami są wilki, lecz z zachowań prześwituje im lico człowieka

bezbronne, bez krztu doświadczenia

małe wilcze zdane na łaske swoich rodziców oraz losu odchylenia.

 

Mały wilk szybko sam sie uświadamia

tak los uznał, że on musi

gdyż własna rodzicielka i ojciec

małego wilka życie, starają sie zdusić

zakrwawiony, poraniony, zawiedziony

nie ukrywa cierpkich łez

w akompaniamencie cierpienia

oprócz krwi czuje także, kwitnący bez.

 

Niczym kwitnący bez 

on żyć i rozwijać się musi

choć jest mały

to nie da się zdusić.

płacze, jednak jest sam, zaciska kły

płakać już nie będzie bo teraz jest zły.

 

Wiatr wieje, oprócz piasku

zesłał również przeciwności 

mały wilk ucieka by im sprostać

ucieka pełen złości

pełen ran na ciele, więcej na umyśle

radzi sobie polegając wyłącznie na zmyśle.

 

Lata mineły, wilcze stało się wilkiem

wilkiem pełnym blizn i wciąż złym

życie eksponowało jego ślepia

oraz wielkie kły

pewnego dnia wrócił do watahy

i teraz gdy mineły laty

potrafi sie bronić

nie boi sie mamy i taty

był wiele silniejszy, lecz ich zaduszenie na nic mu się nie nada

wie że jest najpotężniejszym wilkiem tego stada

spotkanie z nimi było nieme

obyło się także bez łez

Nie czuł już krwi a tylko dumę 

i kwitnący bez.