Cris92

Próbowałem, ale to niemożliwe w obecnym stanie, komfort życia jest mega chujowy. Miałem okres porównawczy jakieś 3 miesiące temu i zrozumiałem, jak marnuje swoje życie nie robiąc z tym nic. Ale ważne, że odkryłem co mi jest i mogę działać by coś z tym zrobić . Pewnie zastosuje się do Twojej rady jeśli chodzi o relacje z innymi i póki tak mam postaram się o tym mówić gdy uznam, że to konieczne. Pozdrawiam.

Wiem jaka jest prawda, na szczęście moja choroba jest uleczalna, na razie jestem w trakcie badań. Ale mam nadzieję, że się uda być może będzie potrzebny zabieg operacyjny wysyanie syfu z uszu. Myślę że też dlatego o tym nie mówię, nie chcę litości, czy postrzegania przez pryzmat choroby. Trochę Cię rozumiem, też miałem problem z zatokami, pomogła nieźle operacja przegrody, rozważ może ten sposób. Sam się zastanawiam czy nie mam tego problemu nadal, ale nie odczuwam takich dolegliwości. U mnie prawdopodobnie chodzi o niedoleczone zapalenie, które wystąpiło przy grypie. Przeszło na chwilę, wrocilo a konowały, pierwszy, drugi, dziesiąty brali po 200 zł za wizytę i twierdzili, że nic mi nie jest lub że tak ma być, tak muszę żyć, wymyślali niestworzone choroby. Dopiero pod koniec wakacji trafiłem do lekarki, która zdołała odkryć na samym zaglądnięciu do ucha co mi jest. Także warto szukać pomocy. Zdaje sobie sprawę i nie wymagam tego, by to akceptował każdy ale przynajmniej dać sobie szanse. Nie raz mam tak ktoś mnie polubi w pierwszym kontakcie a potem im dalej w las tym gorzej.. Bo zapewne moje zachowanie jest utożsamiane z jakimś niedorowzojem czy czyms. A tak nie jest w momentach których mi przechodzilo byłem taki jak dawniej czyli normalny. To jest częsta choroba wśród dzieci, u dorosłych niezwykle rzadka.

Witajcie bracia. Potrzebuję porady odnośnie problemu z relacjami z ludźmi i z kobietami, które jak mniemam w dużej mierze spowodowane są problemem zdrowotnym. Zdaje sobie sprawę iż to nie forum medyczne i nie oczekuję porady lekarskiej. Chodzi o to czy według Was powinienem i ewentualnie kiedy informować o tym osobę, z którą próbuję cokolwiek zbudować. Mam wrażenie, że wszystko się wali w tej dziedzinie mojego życia i powoli mi się odechciewa. Choruje na przewlekle zapalenie uszu z nawracającym wysiękiem, niby nic gdyby nie to, że choroba trwa od kilku lat, właściwie całą młodość i uprzykrza mi to życie. Jest szansa, że wyjde z tego i będę normalny, a diagnoze mi dopiero postawili kilka miesięcy temu. Do moich objawów należy lekki niedosłuch - niezauważalny bo nie potrzebuje aparatu, ale za to, w hałasie nie jestem w stanie gadać, w stanach pogorszenia w ogóle nie chce mi się gadać z nikim wychodze na buca. Nie raz odczuwałem różne bóle, silny dyskomfort, to uległo poprawie odkąd biorę leki. Problem największy jest z zachowania bo ono nie jest do końca normalne, zachowuje sie jak zamulony, bez życia, nudziarz. Subiektywnie czuje jakbym miał zablokowany mózg i przez ta chorobe nie pracuje on prawidłowo, ciężko mi się wypowiedzieć, jestem malomówny i niechętny do kontaktów z ludźmi. Jedynie jak jestem sam na sam z kimś to w miarę ta rozmowa idzie. Zawalilem ostatnio dwie relacje z osobami na których mi zależało, bo ukrywalem swoją ułomność i uznały że jestem zjebem najpewniej. Także krótko i zwięźle ukrywać to dalej czy napomknąć gdyby taka okazja była? Z tą jedną laską jeszcze kontakt mam, może nawet jest szansa to odratować i może gdyby wiedziala o tym spojrzala by przychylniej?

Witam wszystkich, jakiś czas czytalem forum potem przestałem i uwierzylem w boskość istot żeńskich. Powoli dochodzi do mnos, że jednak wszystkie sa takie same i jednak warto czytać dalej.