ogien94

Witajcie Bracia. Nie mam za bardzo z kim pogadać dlatego postanowiłem napisać na forum. Chodzi o to, że znów dostaje od życia po mordzie. Za każdym razem gdy było kiepsko, to prędzej czy później wstawałem, ale teraz jest jakoś inaczej. W pracy dałem sobie wejść na głowę niestety. Ciągłe szydery w moją stronę, kolesiostwo, ciśnięcie od nieudaczników wręcz. I co najlepsze - nie mam po prostu siły już z tym walczyć. Jak jestem w pracy to daje z siebie absolutnie wszystko, ale gdy tylko popełnię jakiś błąd ( praca w serwisie gsm, pracuje tam od 7 miesięcy, przed tym bez żadnego doświadczenia) to zaczyna się . Mam bardzo spokojny charakter, jestem bezkonfliktowy i moim celem zawsze było zrobienie swojej roboty i po prostu pójście do domu. Bardzo dotyka mnie to, że naprawdę się staram a jestem traktowany jak ściera. Efekt jest taki, że ledwo wstaje z łóżka, żeby tam pojechać. Nie walczę z pracą tylko ze współpracownikami i szczerze nie mam już na to siły po prostu. Chodzi mi po głowie po prostu wypowiedzenie ( odłożone mam kilkanaście tysięcy na czarną godzinę ), żeby po prostu chwilę odpocząć, zebrać się do kupy i pomyśleć co dalej ze sobą zrobić. Ale druga strona medalu jest taka, że cholernie się boję bezrobocia i szukania znów pracy. Mam 30 lat i kompletnie nie mam na siebie pomysłu. Człowiek niby marzy o fajnym życiu, ale kompletnie nie wie co ma ze sobą robić. Widzę, co stres ze mną robi i jak wyglądam. Chudnę w oczach, mam wrażenie, że przez te parę miesięcy postarzałem się o kilka lat. Dla kobiet to praktycznie nie istnieje. Odkąd zacząłem siadać mentalnie, to zero jakiegokolwiek progresu w tej dziedzinie. Czuję się jak popychadło. I naprawdę chłopaki nie mam już siły w sobie, żeby z każdym walczyć. Nie tym razem. Dziękuje za przeczytanie, przepraszam za ewentualne błędy w moim tekście i pozdrawiam - Ogien94

@Brat Jan Mam duży problem z poczuciem bycia gorszym od innych . Samo to ile błędów popełniam wprawia mnie w kiepski stan. Nie mam zbytnio na czym zbudować swojej pewności siebie. Współpracownicy praktycznie są nieomylni a u mnie ciągle cos się dzieje . Wracam po pracy do domu i kminie czy ja się do tego nadaję.

@Brat Jan Nie zostałem niczym obciążony . Jedyne obciążenie jakie mam , to w głowie na całe szczęście. Po tej sytuacji zwątpiłem w swoje umiejętności i każda najprostsza naprawa to u mnie niepokój z tym związany . Możliwe jest wypalenie po tak krótkim czasie ?

Dziękuję Panowie za konkretne porady. Pracuje w branży , gdzie naprawiam wszelkie urządzenia z jabłkiem w logo. Jestem totalnym żółtodziobem , nie miałem wcześniej żadnego doświadczenia. Jestem po 6 miesiącach pracy i niestety nie widzę zbyt dużego progresu w moim rozwoju. Do tego ostatnio podczas najprostszej naprawy uszkodziłem telefon wart parę tysięcy złotych. Nie mam pojęcia jakim cudem się to stało , moi doświadczeni przełożeni również nie mają pojęcia. Po prostu padł i nie potrafią go w żaden sposób uruchomić. Sytuacja ta miała miejsce jakieś 3 tygodnie temu. I muszę przyznać , że siadło mi to to trochę na głowę i moja pewność siebie dostała jeszcze bardziej. Po tej sytuacji ilość błędów, które popełniam jest wręcz zatrważająca. Nawet najprostsze rzeczy potrafię popsuć, mimo że kiedyś robiłem to bez żadnego problemu. Przyznam wam bracia szczerze że od jakiegoś czasu chodzę niesamowicie struty i po prostu smutny. Każdy dzień jest dla mnie walką, żeby wstać i pójść do roboty. Praktycznie nic nie jem , na treningi nie chodzę , bo głowa mi nie dojeżdża. Pracuje 10-18 , przed 19:00 jestem w domu, chwilę czymś się zajmę , potem sen i kolejny dzień. Jestem jednym wielkim kłębkiem nerwów z praktycznie zerową pewnością siebie. Z góry przepraszam za wszystkie błędy związane z interpunkcją oraz konstrukcją zdania , ale piszę na telefonie. Dziękuję i pozdrawiam 👋

Cześć Panowie Mam spory problem z wyciszeniem głowy po pracy . Wracam do domu i tylko myślę o tym , co zrobiłem źle i każdy najmniejszy błąd potrafię rozkminiać bardzo długi czas. Mocno jestem krytyczny wobec siebie . Nawet nie zauważam tego , jak zrobię coś dobrze natomiast każdy błąd siedzi we mnie bardzo długi czas . Zdaje sobie sprawę , że jak tak dalej pójdzie to może mi się to ładnie odbić na zdrowiu , bo widzę u siebie schemat : Wracam po pracy do domu , głowa zajechana to się kładę do łóżka , jem jakieś śmieci albo nic , a o treningu to już nawet nie wspomnę… Ciągle tylko w głowie jakiś błąd , który popełniłem w pracy . Tak nie może być na dłuższą metę, bo to nie jest życie 😅 Mieliście może coś podobnego i znaleźliście jakieś patenty na to , żeby mieć bardziej na to wszystko wywalone ? Jeśli chodzi o kobiety , to też ostatnio odpuściłem całkowicie temat , bo i na to nawet nie mam ochoty. Z góry dziękuję i pozdrawiam.

Witajcie Bracia, Wczoraj byłem pierwszy dzień w nowej robocie. Jest to praca przy naprawie urządzeń w firmie z jabłkiem w logo . Poszedłem tam mega optymistycznie nastawiony, trochę musiałem popytać znajomych, żeby móc się tam znaleźć. I wczoraj lekko mój entuzjazm opadł. Ilość informacji i umiejętności, które muszę nabyć jest tak duża, że lekko w siebie zwątpiłem. Wczoraj wróciłem do domu, położyłem się do łóżka i zasnąłem w ciuchach o godzinie 19:00 i obudziłem się o 8:00 😅 Fizycznie super, natomiast psychicznie zmęczony byłem niesamowicie. Wczoraj starałem się jak mogłem, ale trzęsły mi się łapy przy wkręcaniu, często musiałem pytać wielokrotnie o to samo. I teraz najważniejsze : Wyszedłem stamtąd niesamowicie sobą rozczarowany. Wewnętrzny krytyk powrócił do mnie ze zdwojoną siłą. Wkręcałem sobie, że za wolno kumam, że nie są ze mnie zadowoleni. Praca sama w sobie jest bardzo ciekawa dla mnie, fajne godziny pracy, wąskie grono pracowników, kiedy nie chce to na siłę nie muszę rozmawiać, a dla mnie jako introwertyka jest to ogromny plus. Chciałbym tam zostać na dłużej, ale mam z tyłu poczucie, że się nie sprawdzę i nie nauczę się tego wszystkiego. I tu do Was pytanie : Wierzycie, że będę w stanie to wszystko ogarnąć? Od małolata miałem wpajane do głowy, że mam 2 lewe ręce. Na pewno nie odpuszczę , ściska mnie trochę w żołądku, ale walczę ze sobą. ps : jeśli wyszło chaotycznie, to przepraszam. Piszę na telefonie i w pośpiechu, bo właśnie się szykuje na kolejny dzień pracy. Pozdrawiam Was wszystkich i z góry dzięki.

Tutaj brachu to trafiłeś w dziesiątkę. Bardzo często mi się zdarza wracać do przeszłości i rozmyślam nad tym co zepsułem, gdzie nie podjąłem działania itp. Śmiało mogę się nazwać więźniem przeszłości. Myśli o tym, że na wszystko jest za późno też miewam dość często. Wiem, że to irracjonalne i śmieszne wręcz, ale tak to już ze mną jest. Dziękuję Ci bardzo za cenne rady jak i wszystkim Braciom , którzy poświęcili swój czas, by mnie wesprzeć i dać wskazówki. Bardzo to doceniam.

Update odnośnie mojej sytuacji : 1. Po serii badań okazało się, że moja mama jest zdrowa i zmiana, która powstała jest całkowicie niegroźna. 2. Trenuje 4 x w tygodniu ( 2x trening kalisteniki i 2 x siłka u mnie w garażu) Widzę sporą zmianę w sylwetce i w wynikach siłowych i od 3 miesięcy nie opuściłem ani jednego treningu. 3. Staram się wygrać walkę z fapaniem i porno, ale dziś po 16 dniach upadłem. Zainstalowałem tindera, zobaczyłem te dobre laski i poszło niestety, z czego nie jestem dumny, ale nie poddaje się i lecę od nowa. 4. Co weekend wychodzę na miasto tzn : do klubu, pubu. Z laskami idzie mi srednio, chyba kompleksy i irracjonalny strach przed odrzuceniem nie daje mi takich rezultatów jakie bym chciał. Paradoks sytuacji polega na tym, że nie raz zdarzyło mi się usłyszeć od lasek, że jestem przystojny i wygadany, jednak ja uwierzyłem w to, że tak nie jest mimo tego, że w, przeszłosci w relacjach damsko - męskich nie miałem żadnego problemu. 5.Zdarza mi się, że w weekend jak mam wyjść to odczuwam taką niechęć i niestety często się zmuszam, ale jednak wychodzę, żeby nie siedzieć w domu. Cholernie w takich sytuacjach mój mózg chce zostać w domu i nie wychodzić poza strefę komfortu i muszę wam przyznać chłopaki, że w moim przypadku jest to taka sama batalia jak z fapaniem. 6. Czasem jak wracam po takiej nocy w klubie czy pubie , to się czuję tak zmęczony na bani, jakbym ciężkie 4 serie przysiadów ze sztangą zrobił, ale wiem, że muszę przez to przejść i będzie dobrze, bo kiedyś w takich miejscach czułem się jak ryba w wodzie. 7.Finansowo na ten moment klapa, nadal nie określiłem kierunku w którym chcę zmierzać, ale jakiś dochód mam i stać mnie na podstawowe rzeczy. Podsumowując : Jeśli zestawilbym siebie sprzed 3 miesięcy a siebie z teraz to uważam, że poczyniłem postępy. Nie jest to nic spektakularnego, ale cieszą mnie nawet takie małe kroki. Zbyt mocno uwierzyłem w pewne przekonania, które sam sobie wmówiłem na przestrzeni lat i przez to gram trochę w tę grę w życie na hardzie, ale nikt nie mówił, że będzie łatwo. Dzięki chłopaki za wskazówki i za przeczytanie, walczymy i nie poddajemy się 👊 Pozdrawiam

Coś w tym może być stary Ogólnie zmiana mojego ciała nie jest jakaś spektakularna, ale różnicę zdecydowanie widzę. Aktualnie obniżyłem kalorie, bo żołądek mi się buntuje już i ciężko mi jeść spore ilości jedzenia. Podziałam tak 2-3 tygodnie aż też psycha mi odpocznie i znowu wlece na większą ilość. Ogólnie to też z ryja wyglądam młodziej. Dają mi 22-25 a jak mówię, że mam 29 to mają niezły mindfuck 😃 Ale rzadko piję, nie palę, staram się dobrze prowadzić i robi to robotę. Jeszcze praca nad mentalem i będzie wtedy elegancko 👊

Sytuacja u mnie z ubiegłego weekendu : Poszedłem z ziomkiem do klubu ( obaj po 29 lat). Wbijamy na parkiet, szybka obczajka co się dzieje i po chwili wbijamy na parkiet i sobie tańczymy. Nie mija 5 minut od wejścia i cyk jakaś laska podbija do mnie, czy nie chce z nią zatańczyć. Sobie myślę - " Pewnie maleńka " i tańczymy. Po chwili laska do mnie z tekstem, że Ja to pewnie połowę klubu już bzykałem 😅 Ja sobie tak myśle o co tu kurde chodzi 😅 Mówię do niej, że nie zostawię kumpla samego, biorę numer i next. Podchodzę do baru i nagle jakaś laska mnie szturcha, zaczyna bajerke, dziewczyna nie w moim typie, grzecznie dziękuję za rozmowę i idę sobie dalej. Jak wróciłem do domu, to się zastanawiałem o co tutaj może chodzić. Parę lat temu jak chodziłem do klubu, to musiałem samemu podchodzić do dziewczyn, bardzo rzadko się zdarzało, że same podbijały. I odpowiedź na to jest taka, że popracowałem nad swoją fizycznością przez ostatni czas. Ważę teraz 75 kg /182 cm wzrostu i widzę delikatna różnicę. Barki zdecydowanie poprawiłem jak i ramiona ( startowałem z wagi 69 kg). Jest to może 30% tego co bym chciał osiągnąć, ale czuję się przez to bardziej pewny i moje ciało wydaje się takie bardziej " na pompie ". Założyłem biały t-shirt slim fit, brązowe spodnie z zary, jakieś białe buciki i kurde czułem ten wzrok i uśmiechy lasek. Aż byliśmy z ziomkiem w szoku. Lata w klubie nie byłem, ale kurde fajnie się bawiłem 😃😃 Nie chodziłem, bo a to problemy mentalne, z pracą, a to coś tam. A no i czułem się, że jestem już za stary. Ale obiecalem sobie, że w to lato poszaleje I w ten weekend znowu klubik i trenowanie bajerki z laskami 😃😃 Zadbałem o bardziej dopasowany ciuch, poprawiłem sylwetkę i widzę różnicę. Śmiało mogę powiedzieć, że jestem chyba w życiówce, jeśli chodzi o atrakcyjność. A co do autora @pytamowiec to wywalone stary na tą laskę. Po prostu zrób next. Szacunek do siebie stary jest najważniejszy 😊 Miłego dnia wszytkim 👊

@slusa To typ człowieka, który na trzeźwo nie powie do Ciebie nic. Po wypiciu alkoholu coś mu się przełącza w głowie i jest grubo. Nieudacznik to słowo chyba najdelikatniejsze , które od niego usłyszałem. Ciśnie ze mną, że dwa razy gdyby nie bracia i właśnie mama, to by na pewno doszło do rękoczynów. I co najgorsze - nie mam oporów, żeby mu oddać, gdy by mnie zaatakował . Własnego ojca... wstyd jak nie wiem, jak to pisze. Ostatnio się uspokoił, ale to co było zostaje w sercu i głowie. Nie jestem jedyny, który ma takie problemy wiem o tym, ale to wszystko się tak skumulowało w bardzo krótkim odstępie czasu , że po prostu za dużo . Łeb to mi pęka. Życie w takim ciągłym stresie jest przejebanie męczące

Dzięki chłopaki za odzew, naprawdę doceniam. @Spokojnie jeśli chodzi o używki jestem totalnie od nich wolny. Nie dotykam tego - nie ciągnie mnie kompletnie, ale też nauczony przeszłością mam do nich wstręt. Ojciec zawsze po pijaku włączał tryb "samca alfa " gdzie robił awantury i wylewał swoje żale na mnie i moich braci. Nienawidzi mnie, bo w pewnym momencie miałem dość i cisnąłem z nim równo. Mam go totalnie gdzieś, wejdzie mi w drogę, to musi liczyć się z odpowiedzią. Wziąłem sobie do serca brachu twoją radę i idę za chwilę spacerkiem na miasto . Ogarnę sobie jakieś podstawowe zakupy, pójdę do fryzjera i przemyśle sobie to wszystko jak zacząć od innej strony. Słaby psychicznie jestem. Zawsze byłem tym miłym chłopcem, który dawał sobie wejść na głowę i nie daję rady tego zmienić. O to mam do siebie pretensje, że nie potrafię tego zmienić. To tak na szybko - do reszty braci, którzy mi odpowiedzieli postaram się odnieść jak wrócę i przewietrze łeb. Pozdrawiam i dzięki

Właśnie miałem rozmowę z mamą, która powiedziała mi, że gdzieś popełniła błąd w moim wychowaniu i że po prostu się na mnie zawiodła. Do tego najprawdopodobniej jest chora na raka. Od dłuższego czasu dostaje mocno po jajach od życia. Nie idzie mi w nim- zaryzykowałem ostatnio i zmieniłem robotę na lepiej płatną i lżejszą, ale psychicznie nie podołałem i zrezygnowałem. Nie ukrywam, potraktowałem to jako życiową porażkę i od paru dni leże w łóżku i śpię. Seria porażek i ciosów od życia, które dostaje jest po prostu zbyt duża. Nie potrafię znaleźć swojego miejsca w pracy, życiu. Walczę, coś próbuję, ale czuję chłopaki że jest mi ciężej na bani. Bliscy mnie dojeżdżają ( może słusznie?), 29 lat na karku, bez dziewczyny, stałej pracy, zmuszony finansami musiałem wrócić do rodziców. Modlę się o zdrowie mojej mamy, bo to świetna kobieta, ale dzisiaj muszę przyznać, że zabolało to, co powiedziała. Z ojcem się nienawidzimy i gdyby nie ona, to już dawno byśmy sobie skoczyli do gardeł. Chciałbym się Was bracia po prostu spytać jak Wy to robicie, jak wam nic w życiu nie wychodzi ? Jak znajdujecie tą iskrę i mimo porażek działacie? Bo ja jestem w sytuacji , że mi się już po prostu nie chce, bo czego się nie dotknę , to zamienię to gówno . Przepraszam za chaotyczny post, ale jestem świeżo po kłótni i też od paru dni żyję po prostu jak zombie . Pozdrawiam

Cieszę się , że wlałem do twojego bad boyowskiego serduszka trochę słodyczy

Coś kasy mam na koncie , a że jestem raczej oszczędnym gościem , to ze 2 miesiące na najważniejsze potrzeby pieniądze będą. Nadgodzin nie ma , maksymalnie pół godzinki później wyjdę. Tutaj bardziej chodzi mi o zmęczenie organizmu . A że ważę nieco ponad 70 kg przy wzroście ok 182 , to nie ukrywam czuję to . To nie jest z mojej strony żadne żalenie się czy coś , ludzie zagryzają zęby i pracują ciężej . Po prostu czuję ten przerzucony ciężar w kręgosłupie , w stawach i na dłuższą metę może być ze mną problem. A za taką kasę nie jest to warte. Bo to później mi wyjdzie na zdrowiu. Dziennie zdarza się , że ktoś złoży zamówienie na 150 kg cukru , do tego ileś litrów mleka czy innego oleju. Wtaczasz to na palete , liczysz i później tyle samo podajesz kierowcy na wyjazd . I takich zamówień dziennie się zdarzy kilka . Do tego dostawy , układanie tego na półki itd. I tak dzień w dzień. To zdrowie jednak jest najważniejsze , bo mamy je jedno. Rotacja w tej robocie jest niesamowita . Po przepracowaniu tego krótkiego czasu już wiem , dlaczego. Dobra szkoła życia i szacunek dla tego typu ludzi , którzy dają sobie z tym radę . Takie doświadczenie chce z tego wynieść chłopaki. @Spokojnie Obiecałem sobie , że będę próbował wielu rzeczy i że będę starał się siedzieć w domu jak najmniej , bo wtedy wiele głupot mi przychodziło do głowy. To dzięki Tobie i innym braciom zacząłem już bardziej wierzyć w siebie i w to , że uda mi się ogarnąć. Za co jestem bardzo wdzięczny. Co do opinii innych jestem na to podatny . Od dzieciaka się tym przejmowałem. Postaram się to ugryźć od innej strony , bo czas na zmiany. Ale chyba lepiej późno niż wcale. Pozdrawiam