Jazz

Nie wierzę, że dożyliśmy czasów, w których bycie dziewicą/prawiczkiem jest ujmą. Eh, ja bym na twoim miejscu szczerze porozmawiał z partnerem. Rozmowa była i zawsze będzie pierwszym i najlepszym sposobem na rozwiązanie problemów w relacji. Ludzie z forum owszem mogą ci tylko doradzić, ale nie rozwiążą za ciebie problemów w związku. W końcu to twoje życie i ty jesteś za nie odpowiedzialna. Jeśli twój partner traktuje cię poważnie i widzi w tobie potencjalną partnerkę na lata, to go to nie zniechęci i będzie czekał tyle ile ci potrzeba, abyś była na to gotowa. Staraj się go wyczuć, bo to ty go znasz, nie my. Bądź z nim szczera i go nie okłamuj, szczególnie, że to dopiero sam początek. Powodzenia.

Bez znaczenie dla mnie. Córka/syn i tak bym je kochał i starał się wspierać jak mógł.

W muzyce Iron Maiden jestem zauroczony od gunwniaka xD

Dziękuję, a właśnie chciałem zjeść sobie bananka : )

Typowy przegryw to ja. Serio.

A ja Ci powiem, że nie tak toxic jak w kanterku xD

Żadnej.

To ja w takim razie żyję jeszcze w 2010, bo moi znajomi przesiadują na fb 25/8.

Przecież takie od razu się z tłumu wyróżniają, brwi "wpierdolki", paczka Chesterfield'ów i dzieciak. Ewentualnie drugi w drodze.

Może to jakiś specjalny podgatunek?

Dziękuję bracie za słowa otuchy. Obecnie i tak czuję się lepiej niż te 3 lata temu, kiedy tak na prawdę nie potrafiłem odnaleźć celu w życiu i próbowałem ze sobą skończyć. Może to zabrzmi dość kuriozalnie, ale rozwijam się w stronę medycyny. Jestem aktualnie na 3 roku, ale w przyszłości mam zamiar pomagać ludziom takim jak ja i nie tylko. Chcę, żeby wiedzieli, że nie są sami i problemy psychiczne są tak samo ważne jak te internistyczne i nie można ich lekceważyć. Wiem, że ciężka i długa droga przede mną, ale warto. Cel uświęca środki. Jestem perfekcjonistą i pracoholikiem. Zarówno praca, jak i nauka to coś co mnie od zawsze interesowało. Co do sprawy relacji damsko-męskich - wiem, że kilka koleżanek jest mną zainteresowanych, ale ja nie chcę im dawać nadziei, że cokolwiek z tego będzie. Zwłaszcza kiedy tak na prawdę one mnie nie pociągają. Może kiedy wszystko wróci do normalność, zacznę się za kimś rozglądać. A nawet jak nie wróci, to i tak będę szczęśliwy i spełniony, bo (może) zostanę lekarzem

21 lat. Mam trochę koleżanek, ale traktuje je raczej bardziej jako kumpelki niż potencjalne partnerki. Tak jak wspomniałem, żadna mnie nie pociąga choć niektóre są nawet ładne. Byłem kilka razy u psychologa. Choruję na depresje i myślałem, że może z tym to jest powiązane. Dodatkowo brałem przez jakiś okres antydepresanty, które obniżają libido. Ale obecnie jestem 3 lata po terapii, skutki uboczne odstawienia już dawno przeszły, a ja wciąż nie czuję pociągu. Myślałem też o demiseksualności. Nie, żeby mi to przeszkadzało (bo w sumie to bez kobiety da się żyć), ale gdy wśród moich kumpli ze studiów gdy tematy schodzą na te damsko-męskie, to czuję się po prostu niezręcznie. Dlatego rzadko wychodzę z domu.

Z tym, że ja nie gloryfikuje seksu i nigdzie o tym nie wspomniałem. Po prostu wciąż zastanawiam się nad sobą i swoją orientacją. Nigdy nie odczuwałem pociągu ani do kobiet ani do mężczyzn, a filmy pornograficzne mnie brzydzą.

Chłopaki wyżej ci wyjaśnili. Nic z tym nie zdziałasz. Ona chodzi w tym, w czym najlepiej się czuje. Jedne wolą mini, szpilki i całą tą gładź szpachlową, a drugie są bardziej właśnie takie "luźne i sportowe".