Skocz do zawartości

KrzywyRyj

Użytkownik
  • Postów

    9
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

  • Donations

    0.00 PLN 

O KrzywyRyj

  • Urodziny 03.02.1990

Profile Information

  • Płeć
    Mężczyzna
  • Miejscowość:
    Północny Zachód
  • Interests
    Lotnictwo, rzeźba, malarstwo, gięte formy metali

Ostatnie wizyty

947 wyświetleń profilu

Osiągnięcia KrzywyRyj

Kot

Kot (1/23)

6

Reputacja

  1. Źle mnie zrozumiałeś. Nie chcę tak skończyć. To jest historia gościa, który nie wybrzydzał, ruchał na prawo i lewo, wpadł i tak to teraz u niego wygląda. Siedzi z kobietą z którą - w normalnych okolicznościach - nigdy nie związałby się na dłużej, spłaca kredyty i udaje, że jest fajnie (a przy wódce prawda sama wychodzi). Przeraża mnie wizja podzielenia jego losu dlatego staram się być przynajmniej odrobinę wybredny, co jest chyba - z tego co widzę - drogą do nikąd.
  2. Mały update. Jestem załamany. Po pierwsze: to wszystko się kupy nie trzyma. Im bardziej pokazuje jakiejś kobiecie, że mi na niej zależy, tym bardziej mnie olewa. Im bardziej mam ją w dupie (oczywiście nie już przy pierwszym podaniu ręki ), tym bardziej się do mnie lepi, a wyraźnie przestaje gdy okażę jej nadmiar zainteresowania. Bez sensu. Przecież to nie ma prawa działać na dłuższą metę. Po drugie: nie wiem czy ja wiele wymagam gdy oczekuję od kobiety, żeby była przynajmniej średniorozgarnięta w życiu? Żeby przynajmniej wiedziała czego chce, miała jakiś plan na życie, ogólny chociaż? Czym się zajmujesz? Studiuję (z reguły wymieniany kierunek "bezrobocie"). Dlaczego to studiujesz? A, nie wiem, tak jakoś poszłam, żeby iść. Co chcesz po tym robić? A, nie wiem, "jakoś" to będzie. Po trzecie: okazów z jednocyfrowym przebiegiem muszę chyba zacząć szukać w podstawówkach. Spodziewałem się, że jest źle, ale nie przypuszczałem, że aż tak. Po czwarte: nigdy nikogo nie miałeś? Przecież to jest NIENORMALNE! No tak. Przecież normalniejsze byłoby gdybym powiedziałem, że miałem wcześniej 30 kobiet, a ciebie chcę mieć jako 31-wszą na liście zaliczonych. Kurwa, przedstaw mi definicję normalności w ilości posiadanych kobiet przed pewnym wiekiem. Chyba faktycznie powinienem przestać wybrzydzać, wziąć pierwszą lepszą bez planów na życie, przyszłą "królową bezrobocia" i zacząć spotykać się z nią niezobowiązująco, tak dla świętego spokoju. Przynajmniej odkleję sobie łatkę geja, którą już dawno przykleiła mi rodzina, a i społeczeństwo wreszcie da mi święty spokój. Później przypadkowo zaleję jej formę jak mój znajomy, ożenię się z nią, bo presja rodziny i będę udawał, że dobrze mi się żyje z kimś, kogo wcześniej absolutnie nie brałem pod uwagę na dłuższy związek. A bank oficjalnie pobłogosławi nam kredytem na 30 lat. Pierd... to wszystko. Trzeba było iść na księdza, przynajmniej miałbym psychiczny spokój. Presja społeczeństwa na samotników jest niesamowita.
  3. Dzisiaj w Poznaniu. Idę chodnikiem, prawą stroną, nawet nie jakoś specjalnie środkiem tylko przy brzegu. Ruch jak co dzień. Ludzie się mijają, nawet nie trzeba specjalnie na nikogo uważać, bo każdy już wcześniej schodzi z drogi, albo idzie swoją prawą stroną. Ale widzę idą one. Matrony - 4 grupy po 3 baby w odstępach dobrych 10 metrów. Walą całą szerokością chodnika, bo przecież one muszą sobie pogadać. Czy którejkolwiek przyszło do głowy, żeby choćby jedna z tej trójki szła z tyłu, żeby było miejsce dla idących z naprzeciwka? Skądże znowu. Dwie z dwóch pierwszych grup poszły na czołowe - zatrzymałem w ostatniej chwili widząc, że taran na mnie idzie, ale były tak zajęte rozmową, że zarówno jedna jak i druga na mnie wlazła. Oczywiście wielkie oburzenie, że nie potrafię się usunąć i najlepiej w bramę uciec, bo święte krowy idą. Przy 3 i 4 grupie sobie już darowałem pyskówek. Musiałem się prawie przytulić do kamienicy, bo żadnej nawet się delikatnie odchylić nie chciało podczas mijania, żeby zrobić odrobinę więcej miejsca. Gdybym chciał przejść normalnie to tej mijającej mnie pociągnąłbym z bara. Zero jakiejś takiej chęci współpracy z resztą społeczeństwa.
  4. Dzięki za wszystkie odpowiedzi, nie spodziewałem się tak "normalnego" podejścia do sprawy. Zrobiłem sobie ostatnio małą rozgrzewkę - mądrości życiowe z podpisu AdrianoPeruggio zdecydowanie pomogły W sumie robię to wszystko odrobinę wbrew sobie i nie wiem czy nie strzelam sobie takim podejściem w stopę. Przez długi czas pracowałem w knajpie nad morzem, rotacja zatrudnionych tam studentek była olbrzymia. Po kilku latach obserwacji ich zachowań doszedłem do wniosku, że gdybym miał z nimi żyć na co dzień to zwyczajnie bym zwariował. Wieczne fochy, brak organizacji, bałaganiarstwo, niekończące się (i tu absolutnie nie przesadzam) intrygi, ciągłe gadanie o swoich dzieciach lub kompletnych pierdołach, właściwie to przekrzykiwanie się wzajemne itd itd. Z przerażeniem obserwowałem to u kolejnych przychodzących kobiet. A teraz sam szukam okazji, żeby się w to wpakować z własnej woli. W perspektywie mam wyjazd z kraju i tymczasowe zaczepienie się u młodszego brata (który też w stałe związki się nie bawi, przynajmniej na razie) i nie chciałbym zostać tu uwiązany przez kogoś. Mam bardzo mieszane uczucia, chyba za bardzo przywykłem do kompletnej "wolności". Z tym wyglądem - zdaję sobie sprawę, że tutaj nasza męska logika wysiada. Mam wielu znajomych kryminalistów z dzieciństwa (taka ciekawa okolica ) którzy są łysi, chodzą bez przerwy w tym samym dresie, używają "kurwa" jako przecinka, są uroczo szczerbaci, a kobiet im nie brakuje. Już dawno przestałem to brać na logikę. Tymczasem idę ćwiczyć niezobowiązujące gadki z racji tego że, dzisiaj wolne
  5. Słabo. Z jednej strony zdaję sobie sprawę, że ludzie mają większe problemy, a z drugiej lata słuchania takich tekstów zrobiły swoje i wciąż we mnie trafiają mimo tego, że problemu praktycznie już nie mam.
  6. Aż mnie palce swędzą, żeby napisać, że przecież one muszą być nieszczęśliwe u boku swoich dominujących mężów, całkowicie wykluczone z życia społecznego z bardzo ograniczonymi prawami i mocno rozbudowanymi obowiązkami i w ogóle jak tak możesz myśleć! Wiem jedno, mam teraz niezły bajzel w głowie, bo z jednej strony lata życia w nieświadomości i stawania w obronie kobiet które mają mężów dominujących "drani", a z drugiej to forum które przedstawia prowadzenie związku w formie takiej jak to robi mój brat (i w sumie ojciec też, ma to po nim) (które mocno krytykowałem).
  7. Cały czas jest taka opcja, natomiast po obecnym leczeniu jest na tyle dobrze, że nie mam zamiaru pchać się w łapy chirurga bez większej potrzeby. Jestem teraz odrobinę ładniejszy od diabła i to mi wystarcza. Dobra, może faktycznie za bardzo generalizuje pod wpływem wspomnień z tamtych lat. Jednakże, gdybym reprezentował postawę, że kobiety to kurwy i ich nienawidził to nie byłoby mnie tutaj, nie szukałbym z nimi kontaktu tylko zamknąłbym się w swoim dawnym świecie i nawet nie próbował z niego wychodzić. Obraziłbym się na nie wszystkie za to, że niektóre źle mnie traktowały - tylko co mi to da? To jest prosta droga do bycia starym, zrzędnym zgredem, który czuje się wielce pokrzywdzony przez świat, a tak naprawdę skrzywdził się sam swoimi wyborami. Nie szukam zemsty, nie przyszedłem tu po informacje jak szybko wykorzystywać małolaty, robić im bajzel emocjonalny i zostawiać. Już dawno poszedłbym na dziwki gdyby wyłącznie to było na rzeczy. Priorytetem jest dla mnie wiedza jak nie dać się okręcić wokół palca jak już coś się rozkręci, bo wiem że jestem w tym momencie cholernie podatny na wszystkie, nawet najprostsze gierki. Tak, jedyna co podziałało. Uznałem, że jednak Aston będzie się lepiej prezentował niż krzywy ryj
  8. Witam szanowną brać. 26 lat, mieszkam z rodzicami i jak dotąd nie miałem ŻADNEGO kontaktu z kobietami (oprócz koleżanek jako poduszka emocjonalna) Powiem więcej - w tym momencie właściwie nie mam dosłownie nikogo innego poza najbliższą rodziną. Zanim powiecie WON STĄD CIOTO/FRAJERZE/PRZEGRYWIE kilka słów o mojej przeszłości. Byłem ładnym dzieckiem. Niestety w okresie dojrzewania "coś" poszło nie tak i dostałem komplet zębów, które - delikatnie mówiąc - nie wyrosły tak jak trzeba. Niestety rodziców w tamtym okresie nie stać było na prywatne leczenie więc próbowali to leczyć na NFZ. Jak się później okazało, mieliśmy przyjemność trafić na niedouczonych konowałów przez których doszedł dodatkowo problem kości szczęki... Ot, leczenie na NFZ. Po dwóch latach walki, która nie dawała efektów (ja też olewałem temat, przyznaję) zrezygnowaliśmy. Miałem wtedy jakieś 16 lat. Wchodziłem w najlepsze lata życia z krzywym ryjem. Nie przejmowałem się tym, twierdziłem, że "jakoś to będzie". Doszedł bardzo silny trądzik. Życie było "piękne". Z próbami podrywania dziewczyn dałem sobie ostatecznie spokój po tym jak usłyszałem wprost, że mam krzywy ryj (gdzieś w wieku 18 lat). Cóż, księżniczka chciała się na mnie dowartościować i chyba jej to wyszło. Przyznałem jej po cichu rację, moja samoocena sięgnęła dna, zacząłem unikać ludzi, straciłem znajomych. Poszedłem do beznadziejnej, tragicznie płatnej pracy i zacząłem studia zaoczne. I tak żyłem sobie 4 lata - dom, uczelnia, praca, dom. Po prostu nie myślałem o moim życiu "społecznym", poddałem się - tak było prościej. Wspominałem już że oprócz tego byłem 65 kg cherlakiem? W międzyczasie kilka razy miałem ochotę skończyć ze sobą, bo kąśliwym uwagom na temat mojego wyglądu nie było końca. Naturalnie przodowały w tym kobiety (faceci mieli to gdzieś), które chyba nie zdawały sobie sprawy jakie zniszczenie sieją we mnie ich "niewinne" żarciki na temat mojej nietypowej "urody". Gdzieś w wieku 22 lat stwierdziłem, że czas coś ze sobą zrobić, bo chowanie głowy w piach nic nie da. Poszedłem do kilku lekarzy, obgadałem problem i zacząłem 3 letnie leczenie. Postanowiłem też skupić się na sobie, bo skoro kobiety to takie chuje to trzeba po prostu je wykluczyć ze swojego życia (taki mój osobisty foch ). Zacząłem leczyć trądzik, ale tym razem już najcięższym kalibrem. Ostatecznie pozbyłem się go w wieku 24 lat. Niedawno minęły 3 lata odkąd zacząłem coś ze sobą robić. Mogę powiedzieć, że wyglądam już "w miarę" normalnie, choć idealnie nigdy nie będzie. Waga podeszła do 90kg (niestety, sporo w tym tłuszczu, ale walczę z tym), zmieniłem pracę, moje zarobki przeskoczyły z tragicznych do powyżej średnich krajowych, ćwiczę intensywnie i bardzo powoli nabieram kształtów faceta. Mieszkam z rodzicami, bo w ciągu najbliższych kilka lat mam zamiar kupić mieszkanie i płacenie komuś za wynajem (lub bankowi raty kredytu) tylko dlatego, żeby pozbyć się etykietki "mieszkającego z rodzicami dużego dziecka" wydaje mi się finansowo głupim ruchem. Pomagam ile mogę, sumienie mam czyste, nie jestem pasożytem. Ale po co ty to właściwie piszesz? Spowiadasz się nam? Żalisz się czy chwalisz? Być może kiedyś taki drugi JA natknie się na ten post i zobaczy, że popadanie w depresje z powodu kobiet czy myśli o skończeniu ze sobą z powodu ich opinii to jest zły pomysł. Nie można unikać problemu, trzeba podjąć decyzje, działać i tym sposobem można wyjść z najgorszego bagna. Mimo, że moim zdaniem "baby to chuje" (a miałem okazję przekonać się o tym zbyt wiele razy) to jednak chciałbym spróbować czegoś co do tej pory było dla mnie kompletnie nieosiągalne. Naturalnie zdaje sobie sprawę, że jestem idealnym kandydatem na zrobienie ze mnie pantofla przez mój brak doświadczenia, dlatego zacząłem szukać informacji o związkach i tak trafiłem na to forum. Muszę przyznać, że do tej pory żyłem w błogiej nieświadomości. Byłem za "partnerstwem" w związku, typowa mangina. Jednocześnie nigdy nie mogłem się nadziwić dlaczego mój starszy brat traktuje swoją żonę w sposób w jaki ją traktuje, a ona ciągle z nim jest! (np. jak żonka z czymś przeginała to zostawiał ją samą z dzieciakiem i spał po hotelach przez tydzień, aż ona sama DO MNIE dzwoniła z płaczem, żebym na niego jakoś wpłynął i ściągnął go z powrotem). Taki niedobry mąż i ojciec! Jak on może ją tak traktować!? Za kogo on siebie uważa? Żeby kobieta płakała z jego powodu? Kawał drania! Na szczęście to forum objawiło mi kilka prawd i muszę przyznać, że jak nie trawiłem zachowania brata tak teraz zaczynam go podziwiać za jego mądrość w związku... Jednak na razie muszę nauczyć się kręcić bajerę i odważyć się zagadywać do kobiet. Jestem co najmniej 10 lat w plecy. Ciężki czas przede mną. Zapomniałem dodać, że odkąd zacząłem dbać o siebie i zmieniłem samochód (w sumie nic ciekawego, stary ale wiekszy od poprzedniego i lepiej sie prezentuje ) zaczynam zbierać 100% więcej spojrzeń (i to nie jest przesada, bo poprzednio kobiety traktowały mnie jak powietrze) niż kilka lat temu. To jest dodatkowym powodem dla którego szukam wszelkich informacji w jaki sposób podejść do tematu tak, by nie zostać przez nie wydymanym, bo niestety znam je od tej złej strony.
×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.