Buttcher

Tak. Właśnie takie rozwiązanie miałem na myśli.

Prawda. Odizolowałem się od wszystkich, których znałem włączając w to rodzine. Mój cel to właśnie znalezć miejsce, w którym będę czuł się dobrze, zacząć poznawać dziewczyny, wyjść do ludzi po prostu. Od zawsze się odcinałem od innych i teraz staram się zmienić swoje nastawienie. Jeśli chodzi o pracę to typowo ciężka praca fizyczna, z której lepiej już zrezygnować albo ograniczyć i właśnie tak robię.

Witam Braci Samców, chciałbym się podzielić swoją historią i przy tym rozpocząć aktywny udział w działalności forum. Urodziłem się w biednej wielodzietnej rodzinie w 1998 roku. W wieku 5 lat miałem wypadek, który sprawił, że w życiu zrobiło mi się jeszcze bardziej pod górkę(utrata całego palca lewej ręki). Dzieciństwo przebiegało mi radośnie, byłem bardzo energicznym i żywiołowym dzieckiem, nie miałem żadnych problemów czy w szkole, czy w domu, do tego stopnia, że znęcałem się nad moim kolegą z klasy z czego dziś nie jestem dumny. Problemy zaczęły się, gdy poszedłem do gimnazjum, bałem się, że inni zobaczą mój defekt do tego stopnia, że jeszcze do końca technikum chodziłem zawsze ze schowaną reką( miałem już nieprzyjemne doświadczenia, gdy poznawałem inne dzieci na wycieczkach czy imprezach rodzinnych). Wtedy zacząłem się uzależniać od gier komputerowych i powoli odkrywałem pornografie. Podczas nauki w technikum byłem już totalnym ćpunem dopaminowym, spędzałem cały wolny czas przed komputerem, spałem z laptopem żeby po przebudzeniu móc od razu się zalogować, odchodziłem tylko po jedzenie i jadłem przed ekranem. Tu dodam jeszcze, że mój tata zmarł, gdy ja chodziłem jeszcze do podstawówki a pieniądze zawsze miałem z prac wakacyjnych i weekendowych. Pod koniec technikum odkryłem to forum i audycje Pana Marka. Zacząłem chłonąć wszystko jak gąbka i zainteresowałem się tematami pokrewnymi (no fap, zimne prysznice). Po szkole postanowiłem: nie ważne jak kurewsko ciężko będzie, zmienie się. Zacząłem od razu pracę na cały etat i łapałem się prac dorywczych, aby jak najwięcej pracować i walczyć ze słabościami. W wieku 23 lat kupiłem mieszkanie na kredyt, wyprowadziłem się i cały czas pracowałem, 7 dni w tygodniu, wszystkie święta. Z czasem praca przestała sprawiać taki ból a zaczęła cieszyć. Dzisiaj mam 25 lat, mam ładne mieszkanie( aktualnie kończę generalny remont), obiecałem sobie, że to właśnie dzisiaj zmieniam swoje życie. Pozbyłem się uzależnień, mieszkam sam i jestem niezależny. Dzieciństwo spędziłem zamknięty w pokoju a ostatnie lata w pracy i chciałbym zacząć wreszcie żyć. Mam nadzieję, że ten temat będzie dla mnie swoistym motywatorem do wzięcia życia w garść. Dziękuję, jeśli dotrwałeś do końca

Witam. Mam 21 lat(niedługo 22) i z miejsca chcę Wam wszystkim podziękować, bo to miejsce odmieniło moje życie. Przychodzę bo poradę, bo nie wiem co robić. Nigdy nie miałem kontaku z płcią przeciwną, moja wiedza jest duża, ale bez praktyki jestem ciapa w relacjach. Do sedna Jestem teraz na wyjeździe i poznałem dziewczynę 19 lat(prawdopodobnie nigdy nie miała chłopaka). Od samego początku mega spodobałem się Jej. Ja ją olewałem przez tydzień nie mając dla Niej czasu. Po tym czasie poszliśmy na spacer(nie ma tu żadnych atrakcji i jesteśmy teoretycznie uziemieni), było super do czasu, aż chciałem ją 2-gi raz złapać za rękę, spanikowała i się wystraszyła, ja po randce położyłem się na ławce i słuchałem muzyki, ona w tym czasie biegała dookoła mnie i szukała kontaktu(totalnie zlałem). 2 dni po randce jestem ciągle przybity i się nie odzywam(widziała w jakim jestem stanie), a ona przestała już się do mnie uśmiechać i ładnie ubierać. Za każdym razem jak ją zaczepie to wyśmiewa mnie z koleżanką ? Jest jakaś szansa na wakacyjną miłość? Co mam zrobić? Dalej Jej się podobam tylko straciłem wiele w jej oczach. Czas jest ograniczony.