Skocz do zawartości

Znajdź zawartość

Wyświetlanie wyników dla tagów 'depresja' .

  • Wyszukaj za pomocą tagów

    Wpisz tagi, oddzielając je przecinkami.
  • Wyszukaj przy użyciu nazwy użytkownika

Typ zawartości


Forum

  • Lektura Obowiązkowa - nie tylko dla nowego użytkownika
    • Regulamin Forum
    • Jak kupić książki, nagrania i złożyć dotację
    • FAQ - poradniki, pytania i odpowiedzi
    • Przedstaw się
  • Rozwój - przejmujemy władzę nad światem :>
    • Co zmienić na Forum - Dział Techniczny
    • Rozwój idei Forum
    • Radio Samiec!
    • Czasopismo
    • Dotacje
    • Ważne!
  • Klub Weterana
    • Zasłużona Starszyzna
  • Relacje męsko-damskie i nie tylko
    • [ŚWIEŻAKOWNIA] - 'Moja historia'.
    • Na linii frontu - podrywanie.
    • Seks
    • Manipulacje kobiet i obrona przed nimi
    • Moje doświadczenia ze związku, małżeństwa
    • Sprawy rodzinne i dzieciaki
    • Rozstania, zdrady, prawo rozwodowe.
    • Mądry Mężczyzna po szkodzie.
    • Ściana hańby
  • Zaburzenia emocjonalne, psychiczne Pań i Panów
    • Borderline
    • Narcyzm
    • Depresja
    • Pozostałe zaburzenia
  • Męskie i niegrzeczne sprawy
    • Samodoskonalenie i samowychowanie
    • Bad Boy
    • Hajs i inne dobra materialne
    • Wtopy i upokorzenia
  • Youtube - ciekawostki, dramy, informacje, nowinki
    • Niekonwencjonalni youtuberzy
    • Zagraniczni youtuberzy
    • Kanały sportowe
    • Konwencjonalni youtuberzy
  • Sport i zdrowie
    • Sport
    • Zdrowie fizyczne i psychiczne
  • Polska i świat
    • Co w zagrodzie i za miedzą
  • Przetrwanie, apokalipsa, preppersi
    • Survival w mieście
    • Survival w terenie
    • Przydatne umiejętności
    • Zestawy ewakuacyjne
    • Ogień, woda, żywność, ubrania, energia
    • Broń i narzędzia
    • Apteczki, zestawy medyczne, pierwsza pomoc, higiena
    • Schronienie, domy, bunkry, ziemianki
    • Urządzenia, pojazdy, gadżety
    • Książki, opracowania, podręczniki, artykuły, wiedza - związane z survivalem
    • DIY, "patenty", life hacki
  • Motoryzacja i Technologie
    • Wszystko co jeździ, pływa i lata.
    • Komputery
    • Technika i sprzęt
  • Hobby
    • Zainteresowania
    • Hobby i twórczość
  • Duchowość
    • Nie samym ciałem człowiek żyje
  • Rozmowy przy wódce
    • Flakon, kielon i zagrycha
  • Rezerwat dla Kobiet
    • Dlaczego tak?
    • Bara-bara
    • Wokół domowej 'grzędy'
    • Bóg stworzył kobietę brzydką, więc musi się ona malować.
    • Niedojrzali emocjonalnie faceci - ploty - dupoobrabialnia ;)
    • Kobiecy kącik 'kulturalny'
  • Domowa grzęda
  • Samczy Mobil Klub HydePark- zbiór tematów niepasujących do pozostałych kategorii
  • Samczy Mobil Klub Rowery
  • Samczy Mobil Klub Powitalnia
  • Samczy Mobil Klub Zabezpieczenia przed miłośnikami cudzej własności.
  • Samczy Mobil Klub Samochody
  • Samczy Mobil Klub Latadła:szybowce, śmigłowce, rakiety, balony :)
  • Samczy Mobil Klub Motocykle
  • MacGyver a GADGETY MĘSKIE : ......?
  • Młodzi samcy w równowadze Tematy
  • Młodzi samcy w równowadze Tematy
  • IT Przywitaj się i napisz czym się zajmujesz.
  • IT Linux
  • IT Przywitaj się i napisz czym się zajmujesz.
  • Klub poligloty Jaki język
  • NAUKA - SCIENCE Wprowadzenie do Metodologii Naukowej
  • Klub Pasjonatów Futbolu Reprezentacja Polski
  • Klub Pasjonatów Futbolu Ekstraklasa
  • Klub Pasjonatów Futbolu Piłka klubowa
  • Klub Pasjonatów Futbolu Piłka międzynarodowa
  • Klub Pasjonatów Futbolu Ogólne
  • Klub NoFap walczących z uzależnieniem od pornografii bądź kompulsywnej masturbacji s
  • Klub NoFap walczących z uzależnieniem od pornografii bądź kompulsywnej masturbacji Pornografia - ubojnia pomysłowości, kreatywności i działania
  • Klub NoFap walczących z uzależnieniem od pornografii bądź kompulsywnej masturbacji 50 powodów aby porzucić pornografię
  • Klub NoFap walczących z uzależnieniem od pornografii bądź kompulsywnej masturbacji Odwyk Piotra i nowe lepsze życie
  • Klub NoFap walczących z uzależnieniem od pornografii bądź kompulsywnej masturbacji NOFAP - Odwyk od A do Z
  • Klub NoFap walczących z uzależnieniem od pornografii bądź kompulsywnej masturbacji Co robić by Nofap się udał?
  • Klub Wschodnioazjatycki Ogólne
  • Klub Wschodnioazjatycki Korea
  • Klub Wschodnioazjatycki Chiny
  • Klub Wschodnioazjatycki Japonia
  • Klub Wschodnioazjatycki Mongolia
  • In web development Przydatne linki
  • In web development Mam problem

Blogi

  • Blog Ruchacza
  • Critical Thinking
  • Pan Kabat Blog
  • Bacy
  • Paweł z N.
  • Silvia
  • Blogosfera Vincenta
  • 105 kg skurwysyna
  • Droga do męskości
  • „Sukces jest czymś, co przyciągasz poprzez to, kim się stajesz.”
  • RysiekBlog
  • PZK
  • Aroxblog
  • Zasady Drugiej Strony Lustra
  • Prywatne zapiski Leona
  • Self Blog
  • friendship
  • redBlog
  • OpenYourMind
  • kootasBlog
  • Blog
  • The Samiec Post
  • TradeMe
  • Zapiski Eldritcha
  • Blog Chłopaka na Testosteronie
  • nowhereman80
  • ALPHA HUMAN
  • Myśli bieżące - filozoficznie ...
  • Samczym okiem
  • Za twórczością podążający, pragnący swego zaniku.
  • Ryśkowe szaleństwa.
  • Spira - żeby wygrać, trzeba przegrać
  • Scarcity of Knowledge
  • Throat full of glass
  • .
  • listy do dusz
  • Cytaty ważne i więcej ważne
  • Różne wypociny EjczFajfa
  • Moje przemyślenia
  • Blog Duńczyka
  • Podkręcili mi śrubkę!
  • Pułapki i kruczki
  • Jak działa rzeczywistość i kim jesteśmy - rozważania
  • TOALSWAHCADTLKCAFG
  • Arasowy blog postrzegania subiektywnego
  • Otwórz Oczy
  • Bez litosci
  • Przelewanie mysli.
  • Blog Metodego !
  • Boks - kompletnego laika trening
  • New Day at oldschool
  • Moim okiem
  • Czerwony Notatnik
  • Świadomość,Świadomość,Świadmość
  • Human Design: self-study
  • TOP seriali telewizyjnych
  • Szkaradny's
  • Coś tu może kiedyś będzie.
  • Przebudzenie z Marixa
  • Cortazarski Blog
  • .
  • Indigo puff obraża nasze forum na streamie!!!!!!!!!
  • Blogowo
  • Analconda
  • danielmagical ...fenomen patostreemow
  • W poszukiwaniu prawdziwych emocji
  • "Rz"ycie
  • Always look on the bright side of life...
  • Za horyzontem zdarzeń
  • Kubeł zimnej wody
  • Just Easy
  • .
  • Rody Krwi
  • sumer
  • Filmoteka Białego Rycerza
  • Życie W Kuchni
  • Człowiek Renesansu
  • BS lepsze niż Vitalia!
  • Okiem borderki, czyli świat z innej perspektywy
  • Blog Dzika
  • Podglądam siebie.
  • Światłopułapka
  • Wzloty i upadki ducha
  • Złote myśli Sary.
  • ezo
  • La chica loca
  • nowy rok numerologiczny rozpoczety
  • 30 dniowe wyzwanie.
  • 1
  • "Jak się przewróce to ja się za swoje przewrócę"
  • Coś Więcej...
  • Kobieta to rarytas dla bogaczy.
  • Narkonauta
  • Casual Gentleman
  • Luźne przemyślenia Ksantiego
  • .
  • Dziennik rozwojowy
  • Studęt tłumaczy
  • antymatrixman
  • Rapke
  • Między ziemią a piekłem czyli ile kosztuje spełnianie marzeń.
  • Archiwa Miraculo
  • IBS/SIBO - moje zmagania z chorobą
  • Wielka ucieczka z więzienia "Przeciętność"
  • Chore akcje z mojego poje*anego życia
  • Czas zapłaty
  • Jan Niecki - manosfera
  • Miejsce ulotnienia dla zbyt dużego ścisku pod kopułą
  • Z Przegrywu do Wygrywu
  • Droga do Zwycięstwa
  • Nerwica, lęki, pogadajmy.
  • Wewnętrzna stabilizacja świadomego mężczyzny
  • Baldwin Monroe...na płótnie
  • moj pulpit
  • Dobry, zły i brzydki
  • Różności
  • Uśmiechnięta (p)ironia
  • Instrukcja życia w systemie...
  • Orszak Trzech Króli
  • Human LATA - Od zera do ATPL'a.
  • Niezapominajka
  • Niezapominajka
  • Ozór na szaro
  • PsYCH14trYK
  • (...)
  • boczkiem przez życie
  • Ze szczura w Kruka (PuA, rozwój osobisty i duchowy)
  • Ozór na szaro.
  • Strumień świadomości
  • Przygody faceta w prawie średnim wieku
  • :-)
  • Esej - jaki jest i powinien być cel życia ludzkiego?
  • Eksponowanie kreatywności.
  • W samo okienko
  • Saturn i co dalej?
  • Zapiski
  • Jakie są korzyści z skontaktowania się z profesjonalną firmą w celu dochodzenia odszkodowania za poniesione straty?
  • Bruxawirus
  • Redpill
  • Naukowy blackpill
  • Czy to friendzone?
  • Jak żyć ?
  • Jak żyć, Panie Premierze?
  • Żywot wieśniaka poczciwego
  • Jack Hollywood
  • Analconda
  • smerfiBlog
  • Dzień, w którym przestałem być nieśmiały.
  • Tajlandia - Grudzień 2023
  • Tajlandia - Grudzień 2023
  • Tajlandia - Grudzień 2023
  • Tajlandia - Grudzień 2023
  • O podróżach
  • Młodzi samcy w równowadze Blog
  • Klub muzyków i kompozytorów (muzyczny) Blog muzyczny
  • Red Pill Blog Redpill

Szukaj wyników w...

Znajdź wyniki, które zawierają...


Data utworzenia

  • Od tej daty

    Do tej daty


Ostatnia aktualizacja

  • Od tej daty

    Do tej daty


Filtruj po ilości...

Dołączył

  • Od tej daty

    Do tej daty


Grupa podstawowa


AIM


MSN


Website URL


ICQ


Yahoo


Jabber


Skype


Miejscowość:


Interests

  1. hey (proszę o szacunek do tego co napiszę) - niestety od kilku lat probuje coś ze sobą zrobić, poszło na to sporo kasy i pracowałem z kilkoma osobami które z pewnością znacie z youtuba (pracowałem z nimi nad zmianą blokad, lęków, ograniczeń) - powiedźcie mi gdzie szukać pomocy? (zadawajcie pytania, bo myśli naprawdę różne są w głowie )
  2. Dzisiaj natrafiłem na następujący tekst: Pełen artykuł pod tym linkiem: http://www.racjonalista.pl/kk.php/s,10225
  3. Na portalu Forsal_pl pojawił się artykuł dotyczący samobójstw w Polsce. Wg Komendy Głównej Policji do zamachu samobójczego dochodzi co 47min. Szacuje się, że 60-90 proc. osób z zachowaniami samobójczymi (zależnie od grupy wiekowej) przejawia różne zaburzenia psychiczne, m.in. depresję W ubiegłym roku było to ponad 5,2tyś osób. 80% to mężczyźni. Pamiętam jeszcze ze szkoły taką rozmowę o problemach społecznych: Nauczycielka: Kobiety pozorują samobójstwa żeby na nie zwrócić uwagę. To ostatni akt desperacji szukając pomocy. To jest straszny problem. Ja: Ale mężczyźni częściej się zabijają, to chyba większy problem? Nauczycielka: Bo są SŁABI. Zatkało mnie. Nie wiedziałem co jej odpowiedzieć (może dlatego tak zapamiętałem ten dialog). Link do artykułu: http://forsal.pl/lifestyle/zdrowie/artykuly/1112951,suicydolodzy-z-powodu-samobojstw-ginie-w-polsce-wiecej-ludzi-niz-w-wypadkach.html
  4. Cześć Bracia. Zauważyliście, że obecnie coraz więcej osób popełnia samobójstwa? Ja sam osobiście znałem 2 ludzi, którzy popełnili samobójstwo i też byli mężczyznami. Mimo tego problem ten jest słabo nagłaśniany i mało kto chce spróbować zmienić tą sytuację mimo, że sprawa jest poważna bo Polska zajmuje 3 miejsce w UE jeśli chodzi o roczną ilość samobójstw. Teraz pytanie: Jak powinno się zaradzić temu problemowi? Co o tym sądzicie i jakie macie pomysły w tym temacie? W zeszłym 2016 roku samobójstwo popełniło 5405 osób z czego 4638 to mężczyźni. tutaj źródła: https://pomagamy.im/twarzedepresji5?pokaz_projekt=1 http://telewizjarepublika.pl/wstrzasajace-statystki-w-polsce-rosnie-liczba-samobojstw,46068.html http://www.polsatnews.pl/wiadomosc/2017-04-01/duza-liczba-samobojstw-w-polsce-jest-ich-wiecej-niz-ofiar-wypadkow/ treść artykułu z Polsat News: Duża liczba samobójstw w Polsce. Eksperci: to poważny problem W ubiegłym roku samobójstwa popełniło ponad 5 tys. osób – wynika z najnowszych statystyk przedstawionych przez Komendę Główną Policji. Polska pod tym względem zajmuje niechlubne trzecie miejsce w UE. Jak podkreślają eksperci, samobójstwa w Polsce to duży problem społeczny. Więcej niż ofiar wypadków W 2016 r. Komenda Główna Policji odnotowała 9 tys. 861 prób samobójczych, 5 tys. 405 osób odebrało sobie życie (w tym samym czasie w wypadkach drogowych zginęło ponad 3 tys. osób ). Te dane są jednak niepełne. Statystyki nie uwzględniają bowiem wszystkich prób samobójczych, gdy interweniuje pogotowie ratunkowe oraz wielu sytuacji, kiedy w wyniku podjętej próby samobójczej dochodzi do ciężkiego kalectwa lub zgonu w szpitalu. Policjanci podkreślają, że takimi nieoczywistymi sytuacjami są np. wypadki, w których ktoś z niewyjaśnionych przyczyn zjeżdża na przeciwny pas ruchu i uderza w inny samochód. Zdecydowana większość to mężczyźni Z danych policji wynika, że w ubiegłym roku najwięcej prób samobójczych odnotowywano w woj. śląskim, małopolskim i mazowieckim. Zdecydowanie częściej na taki krok decydują się mężczyźni; stanowią też zdecydowaną większość wśród samobójców (według danych na 5 405 osób, które targnęły się na swoje życie 4 638 to byli mężczyźni, 767 kobiety). Jeśli chodzi natomiast o grupy wiekowe, problem ten najczęściej dotyka ludzi młodych w wieku 25 - 29 lat i 30 - 34. Zdaniem ekspertów główną przyczyną targnięcia się na życie jest depresja. Podkreślają też, że często życiowe kryzysy wynikają m.in. z niestabilności na rynku pracy i faktu, że ludzie ciągle muszą dostosowywać się do zmian. Jak podkreślają specjaliści, tym tragediom można próbować zapobiegać, a istotną rolę mają do odegrania media. Nie upraszczać przekazu Zdaniem specjalistów media powinny skupiać się na zjawisku i jego przyczynach - np. właśnie depresji. Inspiracją dla osób rozważających samobójstwo mogą być nawet opisy metod odebrania sobie życia, a także sensacyjne tytuły i zdjęcia ofiary. Samej metody jak również informacje, że jest skuteczna i bezbolesna spowodowały, że znalazło się wielu naśladowców. Kolejną istotną kwestią jest to, by nie opisywać przypadku samobójczego jako czegoś, co jest niewytłumaczalne, ani też nie upraszczać zbytnio przekazu. Samobójstwo - jak zaznaczają psychiatrzy - nigdy nie jest skutkiem jednego czynnika czy zdarzenia. Zdaniem ekspertów media nie powinny też "tłumaczyć" samobójstw problemami osobistymi; takimi, jak przykładowo: bankructwo, oblanie egzaminu, czy molestowanie seksualne. Warto natomiast informować m.in. o tym, że z depresją - jedną z głównych przyczyn samobójstw - można skutecznie walczyć. Zarówno poprzez terapię jak leczenia farmakologiczne. Takie pozytywne przykłady, wywiady z osobami znanymi, cenionymi, które mówią wprost, że chciały popełnić samobójstwo, ale poradziły sobie z tym, dają szansę na to, że osoby zmagające się z podobnym problemem szybciej trafią specjalisty. Wysyłają sygnały - Czterech na pięciu samobójców wysyła jakieś sygnały. Dotyczy to również dzieci: opuszczają się w nauce, odsuwają od znajomych, mają zmienny nastrój, samookaleczają. Rodzice powinni być na takie symptomy wyczuleni - mówi kryminalistyk i suicydolog dr Andrzej Gawliński, członek Polskiego Towarzystwa Kryminalistycznego i Polskiego Towarzystwa Suicydologicznego. Jak podkreśla, liczba samobójstw młodych ludzi do 24 roku życia to około 500-600 przypadków rocznie. Utrzymuje się więc ona na dość wysokim poziomie. - Nie znamy jednak dokładnej skali tego zjawiska, ponieważ samych prób samobójczych jest znacznie więcej, a wiele z nich nie jest nigdzie zgłaszanych - tłumaczy. - Ostatnio przeprowadzam cykl wykładów na temat przestępstwa namowy i pomocy w samobójstwie na uniwersytetach w całym kraju i zauważyłem ogromne zainteresowanie tymi zagadnieniami właśnie wśród dzieci i młodzieży. Przy czym to zainteresowanie raczej nie wynika z chęci pogłębienia wiedzy naukowej - ale z faktu, że samobójstwo może być groźną "modą" wśród przedstawicieli tej grupy wiekowej. Przed moimi wykładami otrzymałem całą serię często niepokojących pytań od dzieci np.: czy na wykładzie ktoś im podpowie, jak odebrać sobie życie - mówi Gawliński.
  5. Dziś będzie krótko Dziś będzie luźno i spontanicznie. Tak blogowo. Ano spędziłem aktywnie dzień, już 18h działam jak nakręcony. Mam warunki bo wszyscy opuścili gniazdo na weekend i zostałem sam. Większość czasu przy kompie - szlifuję programowanie - w tle leci muzyczka, yt podsuwa mi sam sugerowane kawałki.... w końcu usłyszałem kawałek młodego koleżki - Zeusa i wspomnienia odżyły. Kilka lat temu mocne wrażenie zrobił na mnie jego numer Hipotermia - osobiste wyznanie o bezsilności, depresji, wkurwie i myślach samobójczych młodego człowieka. Bardzo się wtedy utożsamiałem z podobnymi stanami - dynamiczna muza i przekaz trafiał do mnie jak mało który. Słuchałem tego kawałka w kółko. Zastanawiałem się, czy Zeus skończy jak Kurt Cobain. Ponure to były czasy. Tydzień temu robiąc porządki znalazłem moje zapiski z tych czasów. Oto one: ================================================= Nie wiadomo kiedy i jak dokarmia się tego robaka. Dorzuca się mu pożywkę i roją się coraz kształtniejsze myśli o życiu, o parszywym życiu i własnej chujowości, bezsilności, głupocie, marnocie, naiwności i parszywości. Jeszcze nie tak dawno stało się na obu nogach czując grunt pod nogami, ale robak już nabrał na wadze i żre wszystko co fajne, zjada całą wiarę, zajmuje coraz więcej miejsca, jest już najważniejszy. Już nie pozwoli się zignorować, już ja sam nie dam rady, ale i z kimś są wątpliwości. Piękny robak - piękny bo wielki - poza tym to gnój! Kurwa! Trza go zabić, zapić, zakopać, cokolwiek. Inaczej wzbudzi strach przed samym sobą. Zniewoli i zagniecie powoli, już oddycha się ciężko, już duszno, już nie mogę spać. Jebana bańka mydlana, bańka obłędnych myśli - dół potocznie - ... i śmieję się z tego ... i znów się boję, że może to prawda, że nic nie mogę, że tylko szkodzę, że się miotam w klatce jak wariat, jak debil. Pomysłu trzeba, przypomnieć trzeba ... wszystko co ważne i co jest naprawdę. ================================================= Coś okropnego musiałem przeżywać, nie pamiętam kiedy i dlaczego to napisałem, ale pamiętam, że jak bywało źle to wylewałem te żale na papier. Wracając do Zeusa o czym on śpiewał w 2012 o swoim życiu Album: "Zeus, Nie żyje". Dziś wszystko wygląda inaczej. Energia i radość życia, tak po prostu. A co u Zeusa? Tym razem, z albumu "Jest super" 2015 Pięknie. Robi robotę. Podsumowując, jeśli czujesz się teraz beznadziejnie, wykorzystaj swój kryzys, jak Zeus, jak ja Jeśli jeszcze gra to do zobaczenia na koncercie
  6. Część. W związku z obecną sytuacją życiową postanowiłem założyć temat z cyklu "dołek egzystencjonalny". Jakieś tam doświadczenia z pracą miałem już w szkole średniej. Hala hiperdupermarketu. Strasznie mnie wkurzało, że tak dużo ludzi tam jest, wielka przestrzeń, wszyscy mnie obserwują i jestem pod kontrolą. Poza tym non stop stanie i trzeba sie wyrabiać. [Na końcu opiszę dlaczego zwracam na to uwagę]. Jednak pierwsze moje przemyślenia egzystencjonalne pojawiły się po ukończeniu szkoly średniej. Nie zdawałem sobie wtedy sprawy z moich raczej poważnych słabości. Pierwsze moje zderzenie ze ścianą nastapiło kiedy zobaczyłem jak wygląda rynek pracy i jak bardzo jest zjebany. Jednak z dozą entuzjazmu i nieświadomy zagrożenia zaaplikowałem m.in. CV do firmy, która reklamowała się w samych superlatywach. Standardowo dobre zarobki, nienormowany czas pracy, dobra atmosfera, praca biurowa (ahh ten prestiż wmawiany przez rodziców - biuro to przecież łatwa praca papierkowa nic nie trzeba robić itd.) blah blah blah. Wymagania natomiast to komunikatywność, dobra dykcja oraz pozytywne nastawienie do życia czy coś tego typu. Pewnie odrazu zgadniecie o jaką pracę chodzi. Tak jest!!! Call center. Wtedy nie wiedziałem co to jest, myślałem, że to start do wielkiego świata biznesu i takie tam. Entuzjazm młodego chłopaka i życie bajkami które wciskano w szkole, ogłoszeniach i przy rekrutacji do pracy. Tak więc poszedłem/ połechtali moje ego jaki ja to jestem super, że przeszedłem rekrutacje. Następnie szkolenie. Po kilku dniach nadszedł pierwszy dzień pracy. Uswiadomiłem sobie, że moja praca polega na dzwonieniu i naciąganiu ludzi. Mój pierwszy telefon i nagle poczułem wielki niepokój. To pierwszy telefon a jeszcze takich będzie pewnie ze 100 danego dnia. Przecież nie wiem co powiedzieć, mam niepewny głos, w dodatku wysoki. Przez kilka minut wstrzymywałem się z decyzją zadzwonienia. Tak... uświadomilem sobie, że jest to moją fobią - zajebiście. Wykonałem 3 telefony z czego w dwóch zostałem zwyzywany. Po tym powiedziałem kordynatorce, że idę na przerwę i już więcej tam nie wróciłem (nie podpisywałem żadnej umowy). W domu do końca dnia byłem cały roztrzepany i podenerwowany. Za 3 lata powtórzyłem eksperyment. Wsumie też nie do końca byłem świadomy co to za praca. Myslałem, że jakaś księgowość, analizy itd. No bo pisanie biznesplanów. A to kontakt z klientami głównie telefoniczny w dodatku w pomieszczeniu nie byłem sam. Trzeba po jakichś instytucjach wydzwaniać itd. Tu jeszcze jestem na podsłuchu przez współbiurowiczów. Niestety tutaj wytrzymałem kilka dni. Znowu ten ogromny stres się pojawił na samą myśl o tym aby zadzwonić do kogos obcego i go przekonywać. Strasznie nie lubię tej całej maski i udawania miłego. Czemu oni do cholery zmuszają mnie, żebym się oddzywał wtedy kiedy nie mam na to ochoty? Telefon od kogoś obcego to dla mnie jak atak i wkroczenie w strefę osobistą. Czemu nie mogę czegoś robić tam sobie w spokoju? Aaa i w tym call center stresował mnie też fakt, że rozmowa jest nagrywana. Po tych zdarzeniach zacząłem analizowac swoje życie pod kątem emocji i traum. W gimbie bylem alienowany w klasie i wyszydzany. A zaczeło się od wypisywania obraźliwych rzeczy na mój temat na naszej klasie. Wszyscy z klasy mogli to przeczytać. O ile wcześniej docinki mi nie przeszkadzały i każdy każdemu robil sobie na złość. To od momentu trwałych wpisów na forum klasowym zaczęło mnie to mocno boleć. Już wtedy miałem tendencje introwertyczne chociaż udawałem ekstrawertyka (w dzieciństwie nim byłem naturalnie). W 3 klasie przestałem rozmawiać z ludzmi, jedynie z 2 osobami trzymałem w klasie słaby kontakt. Oczywiście moje oceny w nauce bardzo zaczęły kuleć. W szkole średniej zacząłem jeździć autobusem. Zauważyłem, że w przypadku kiedy jest dużo ludzi zaczynam odczuwać niepokój i podenerwowanie. Obecnie tego nie mam. Nie mam też problemów w kontaktach 1 vs. 1. W przypadku grupy osób wiekowo czy społecznie do mnie podobnych również. Jedynie to szybko się męcze spędzając czas w grupie i udaje, że mnie wszystko bawi. Mam też tendencje do unikania kontaktu jak kogoś nie zznam (w sensie odkładanie spotkania). Wychodzi na to, że mam lekką fobie społeczną a nawet może i neuropatie. Współcześnie panuje kult krzykaczy i ekstrawertyków (tacy celebryci). Te sławne szukamy osoby komunikatywnej, pozytywnie nastawionej do życia, młody dynamiczny skład oraz praca zespołowa. No po prostu rzygać się chce jak widzę takie ogloszenia, niestety prawie każde. ------------------------------------------------------------ Przedząc do meritum: Nachodzi mnie taka refleksja czy znajdę w tym wszystkim miejsce dla siebie. Nieukrywam, że chciałbym trochę zarobiči jakoś ustawić się w życiu. Studiuję i po kierunku prawdopodobnie praca w korpo (czego się obawiam zważywszy na to co opisałem powyżej). Z drugiej strony niejasne plany na przyszłość i presja z racji wieku i aby się usamodzielnić. Ktoś może te problemy uznać za śmieszne ale mi na serio nie jest do śmiechu. Wariacka praca bez prywatności i z wydzwanianiem to dla mnie droga do nerwicy. Niestety nie wiem za bardzo czy są jakieś odpowiednie zawody gdzie można byloby zminimalizować powyższe problemy. Głównie myślałem o zawodach analityka/kontrolera finansowego. Bo tak by przebiegała ścieżka edukacyjno zawodowa. Jednak to też w dużej mierze chyba telefony, rozgardiasz i burdel emocjonalny czego się obawiam. Poza tym ubieranie maski i sztywne udawanie kogoś kim się nie jest. Nie wiem też jak jest naprawdę. Bo gdybym mógł sobie w spokoju pracować i od czasu do czasu coś pogadać bez spiny na luzie to nie ma problemu. Oczywiście fajnie by było mieć work-life balance. Z takich innych ścieżek to myślałem, żeby ewentualnie zrobić kurs na masażystę albo grafika. W przypadku tego pierwszego to zniechęca mnie wizja pracy po kilkanascie godzin za grosze w jakichś spa. IT kompletnie nie dla mnie (a tam chyba najbardziej by pasowało pod mój charakter - wolnego wilka). Jestem w tym pogubiony. Teraz jest mi dobrze jednak boje się, że kiedy pójdę do poważnej pracy i na swoje to moje życie zamieni się w emocjonalne piekło bez odwrotu. Niestety chcąć czy nie, jestem fobikiem bez "wywoływaczy" funkcjonuje normalnie. Czy ktoś z braci ma podobne problemy/ przemyślenia? Albo jakieś sensowne rady odnośnie ścieżki zawodowej w życiu pod to co opisałem?
  7. A jeśli tak możecie się podzielić swoim doświadczeniem? Interesuje mnie jak przechodzicie i postrzegacie tą chorobe, na jakm jesteście etapie. 1. Jakie bierzecie bądź braliście leki? Czy poszliście na terapię? Jeśli nie co robicie w kierunku wyleczenia się z depresji? 2. Co spowodowało depresję, gdzie był jej początek? 3. To może zaskakujące pytanie, ale czy wiecie czym depresja tak naprawdę jest?
  8. Witajcie, chciałbym poradzić się was w jednej jakże ważnej dla mnie kwestii która już od dłuższego czasu towarzyszy mi i z każdymi miesiącami dręczy w takim samym stopniu. Otóż mój problem polega na tym, że od momentu kiedy otrzymałem kosza od pewnej koleżanki (miałem opisać całą sytuacje na forum ale chyba jednak tego nie zrobie bo nie ma sensu skoro już pozamiatane) a w której byłem szaleńczo zakochany. Był to kosz który chyba najbardziej przeżyłem do tej pory. Zacząłem coraz bardziej intensywnie myśleć. Coś w rodzaju analizowania (dlaczego tak wyszlo, jak moglem inaczej cos zrobic w danym momencie) + fantazjowanie (co bysmy robili, jakby wygladal zwiazek). Zacząłem odwiedzać miejsca w których przebywaliśmy razem(nie bylismy nigdy parą, chodzi tu o zwykłe jakieś spotkanie nawet nie planowane, przypadkowe) lub miejsca gdzie widziałem ją. To jest coś w rodzaju masochizmu. Wiem, że takie zachowanie sprawi mi ogromny ból psychiczny ale mimo to nie potrafie zrezygnować z tego bo na chwile obecną jest to silniejsze ode mnie. Na ten przykład potrafie iść w miejsce/pomieszczenie gdzie ją spotkałem i siedzieć tam nawet pare godzin. Sam zacząłem się już zastanawiać czy ja jestem do końca normalny. Taka sytuacja ciągnąca sie już jakiś czas ma swoje wyniki oczywiście w pogorszeniu nastroju, być może w postępującej depresji (tego sam nie potrafie określić) to moje przypuszczenie. Jestem osobą jak można się domyślić dosyć wrażliwą może nawet (WWO), albo to zwykła niedojrzałość emocjonalna. Jednak obstawiałbym to pierwsze. Czy konieczna jest tu ingerencja psychologa? Co sądzicie o tej sytuacji, może miał ktoś podobnie i coś podpowie.
  9. Czy ktoś z Was korzystał z pomocy psychiatry w związku z depresją lub podobnymi przypadłościami? Jakie macie doświadczenia? Kiedy wiadomo, że już nie ma co się oszukiwać i definitywnie czas na psychiatrę? @Silny w którejś z audycji mówił, ze lepiej iść do psychiatry i szybko poskładać się do kupy niż męczyć się przez kilka lat, bo życie ucieka. Mi zdecydowanie przelewa się przez palce. Jeden z moich lepszych przyjaciół wpadł w ciężką depresję za sprawą toksycznego związku, ciężkich studiów i korpoświatka w Warszawie. Doszedł do stanu w którym nie potrafił zrobić sobie obiadu albo zaplanować czegokolwiek. Sprawdził trzech psychiatrów, na dwóch się przejechał ale trzeci (trzecia) ostatecznie mu pomogła i po pół roku brania tabletek i terapii w końcu wyszedł z ciemnej dupy. Opisałem mu swój stan, uważa że na tym etapie powinienem już iść do psychiatry. Zdecydowanie cierpię od dłuższego ze względu na poniższe objawy: https://pl.wikipedia.org/wiki/Abulia oraz I tak dalej...ogólnie tak chujowo nie było od kilku lat, chyba ostatni raz po śmierci mojej byłej-byłej. Nie wiem nawet kiedy to się stało, byłem dwa razy u psychoterapeuty kilka miesiecy temu i było już lepiej, uznaliśmy że nie muszę już chodzić. Raptem wpadłem do dziury z której nie potrafię się wygrzebać. Nie wiem nawet kiedy to się stało i jakim cudem ostatnie tygodnie tak szybko zleciały na niczym. Totalne złamanie woli, totalny brak chęci do czegokolwiek, nihilizm. Moje umiejętności planowania zanikły, moja dyscyplina i rutyna poszły w pizdu i nie mam siły do nich wrócić, przesypiam całe dnie, przerastają mnie najprostsze rzeczy a siły do życia i działania kończa się po porannym prysznicu. Nawet moje wielkie plany i marzenia przestały do mnie przemawiać, bo na chuj mi dom z widokiem na morze skoro nie jestem szczęśliwy w swoim mieszkaniu w Polsce? Nawet odpoczywać nie potrafię. Nie mam siły ani ochoty. Nicość, otchłań. Książek samorozwojowych, forum i artykułów tez nie mam siły czytać, bo w tym stanie nie potrafię na niczym się skupić. Tracę koncentrację po kilku minutach. Nie wiem już jak sobie pomóc. Nie jestem w stanie normalnie funkcjonować, moje biznesy lezą odłogiem a ja leżę i gniję. Internetowy test na depresję pokazał coś takiego: Jeszcze niedawno było "cierpisz na lekką depresję". Psychiatra? Czy próbować jeszcze psychoterapii?
  10. raf888

    Moja depresja.

    Bracia, proszę, pomocie.. jestem niedawno po studiach i sytuacja wyglada tak.. Zdawalem egzamin na dodatkowe studia - oblalem, trudno, zdam w przyszlym roku. Mam robotę, srednio sobie radze. Stres, lęki, napiecie ciągłe przez co wychodze na lekką niedorajdę, pomimo, ze mozliwosci mam duze. Jestem na wylocie z roboty po miesiacu, pomimo, ze zarobie te 2-2,5 k, bede szukal kolejne, ucze sie anglika, chce zdawac cerytifkat C1. Mam doly, stresy, leki, napiecia - w pracy jestem zombie, bo ciagle jestem zestresowany przez co partolę robotę. Znajomi zaczynaja ze mnie drwic, ze jeszcze poniekad starzy mi sie dorzucaja do utrzymania (mam 26 lat) - niesamowicie mi to podcina skrzydla (wiekszosc znajomych lepiej zarabia, niektorzy jakies auto, kobiety) - ja początek drogi z zyciem - czuje sie jak smiec - czuje sie jak dzieciak ostatni w peletonie. Pomozcie, jak wyjsc z tego marazmu? Co robic ? jak uodpornic sie na drwiny, ze jeszcze sie nie usamodzlienilem, ze nie idzie mi z kobietami - wiem ze mam duzy potencjal, ale mam nerwice lękowa - to mnie zabija, planuje wizyte u specjalisty. Prosze, doradzcie jak sie kierowac dalej, co byscie robili na moim miejscu?
  11. Witam Braci Samców! Założyłem konto na tym forum, żeby podzielić się moja historia. Zaczynamy! Moja historia zaczyna się kiedy miałem 4 lata, a tata wyjechał za granicę w celach zarobkowych. Tata planował wyjazd jeszcze długo przed moim urodzeniem, podczas przerw w pracy uczył się języka. Mama już wtedy motywowała go słowami "po co ci to? I tak nigdy niczego nie osiągniesz". W końcu wyjechał, kiedy nadarzyła się okazja. Chyba nie musze opisywać jak czuje się dziecko, które widzi ojca 2 razy do roku na okres 2-3 tygodni. Po 2 latach pobytu mojego taty za granicą stać było nas na kupno pierwszego samochodu. Samochód został w Polsce, tata wyjechał pracować, a matce… całkowicie odpieprzyło. Zaczęła puszczać się ze współpracownikami. Kiedyś zatelefonowała do taty, że chce ode mnie odpocząć i pojechać sobie nad morze, a od taty chciała na to kasę. Ja zostałem z babcią, a ona pojechała. Pech chciał, że będąc na tych swoich pseudo-wakacjach została nakryta z kochankiem przez znajomego mojego taty, nie nad morzem, ale w sąsiednim mieście, w którym rzeczony kochanek miał mieszkanie. Kolega poinformował tatę o tym incydencie i automatycznie stal się wrogiem numer jeden mojej matki. Wtedy w domu zaczęła się niezła jazda. Kiedy tata zjawiał się w domu, zawsze dochodziło do kłótni, których nie rozumiałem, bo byłem dzieckiem, ale bardzo przez to cierpiałem. Tata nic nie mógł zrobić, nie mogłem pojechać do niego, bo pracował na czarno. Matka powtarzała mu tylko "musisz być twardy, musisz przez to przejeść" mając kompletnie w dupie mnie i jego. Tatę trochę podbudowali koledzy z pracy, zabierali go na popijawy, żeby trochę psychicznie odpoczął. Bardzo za nim tęskniłem, a bywały sytuacja, że chciałem, żeby wracał za granice, bo nie mogłem psychicznie znieść tych kłótni. Raz matka "chciała się zabić" – niezła gra aktorska, bo tata nie chciał dać jej kluczyków do samochodu, żeby jechała do swojego gacha. Ja pod nieobecność taty byłem zabierany do kochanka mojej matki, gdzie robiono mi pranie mózgu. Mówiono mi, że to będzie mój pokój, kot itp. Czasami zamykali się sami w pokoju, a ja musiałem siedzieć pod mieszkaniem, zamykali się w samochodzie, a ja musiałem czekać. Notorycznie zostawałem podrzucany znajomym, zostawianym u babci, a matka cieszyła się wolnością i kasą od taty. Rzeczony kochanek miał wtedy żonę, tata rozmawiał z nią i z jej rodzicami, żeby w jakiś sposób zaradzić tej sytuacji, nie udało się, ich małżeństwo się rozpadło. Moja matka miała to gdzieś. Potem kochanek dostał lepsza posadę w większym mieście i kontakt się urwał. Spokój jednak nie trwał długo, bo w przeciągu roku znalazła sobie drugiego. Pewnego razu tata wrócił zza granicy, ja powiedziałem, że kilka razy zostałem wygoniony z pokoju i przez godzinę matka z kimś rozmawiała. Opierdol miałem wtedy nieziemski, byłem zaszczuty i zniewolony psychicznie. Pamiętam jej słowa z tego dnia "dziękuje ci za zmarnowanie dnia", a chodziło o wyjazd na zakupy do jakiegoś większego miasta. Tata przestał chyba zwracać uwagę na jej puszczalstwo, bo i tak nie miał na to wpływu. Opierdol od matki pod nieobecność taty mogłem dostać dosłownie za wszystko – rozładował mi się telefon i nie mogła się dodzwonić, źle powiesiłem majtki czy ręcznik na kaloryferze, źle postawiłem buty, nie miałem ochoty na jedzenie. Odnośnie samego jedzenia, obiady wyglądały tak, że miałem do wyboru mrożone frytki z piekarnika albo zupkę chińska. Całe życie miałem skrajna niedowagę i wyglądałem jak więzień Auschwitz po wyzwoleniu. Cudem było to, że nie stoczyłem się na dno, nie zacząłem palić i pić, nigdy nie paliłem trawy. Od zawsze wiedziałem co chce robić i się w tym realizowałem. Powoli dorastałem i sam widziałem co się dzieje – np. w każdy wtorek matka przyjeżdżała z pracy, zamykała drzwi do swojego i mojego pokoju, potem szła się myć a potem jechała w siną dal. Dobrze zdałem maturę i prawo jazdy za pierwszym razem, za które oczywiście płacił tata. Przyjechałem do taty i od tej wolności, jaka zaznałem u niego, mało nie posrałem się ze szczęścia – pierwszy raz bez matki. Poszedłem na kurs języka, na naukę od zera do poziomu pozwalającego mi studiować potrzebowałem 9 miesięcy. Wybrałem najtrudniejszy możliwy kierunek na uczelni, nie było łatwo dogadać mi się z ludźmi z roku, nie rozmawiałem z nikim, ale udało mi się zdać wszystko za pierwszym terminem. W międzyczasie na kuchni taty przytyłem 12 kilogramów w ciągu 4 miesięcy, chociaż dalej jestem chudym szczurem jak śpiewają Bracia FF. Życie zaczęło mi się układać… do czasu. Matka została odcięta od pieniędzy, które tata wysyłał jej na mnie – tak na prawdę prawie nic nie kosztowałem rodziców, matka za to kupowała sobie ciuchy za jebitnie wysokie ceny i ma teraz kilka szaf butów i ubrań. Nigdy nie musiała robić opłat za prąd czy wodę, więc wszystko co zarobiła, wydawała na siebie. Babcia zachorowała, już nie wiem o co wtedy dokładnie chodziło, chyba udar, ale matka od razu wymyśliła, żeby tata zaczął jej wysyłać po 500 euro miesięcznie za leczenie babci. Pamiętam jak wtedy pożarliśmy się przez Skype’a. Z planu nic nie wypaliło, ale babcia niestety do tej pory jest chora i nie jest w stanie samodzielnie się poruszać. Matka przyjechała do nas na wakacje, miała 2 tygodnie urlopu. Pojechaliśmy ze znajomymi pochodzić po górach. 2 dnia nie mogła widocznie wytrzymać bez swojego kochanka, bo stwierdziła, że bola ja nogi i wraca do domu. Poszła i pisała na moim komputerze maile do swojego gacha, w których opisywała, co robimy, że tata to alkoholik, i że brakuje jej kontaktu fizycznego z tym gachem – to cytat z maila. Wakacje spieprzone przez humorki mojej matki – nie pierwsze, przez całe życie nie udało się zorganizować wspólnych wakacji bez kłótni. Wróciliśmy do domu, ja zainstalowałem jakiegoś pirackiego keyloggera na komputerze, bo miałem dosyć gierek mojej matki, kiedy zamykała pokrywę laptopa, żebym nie widział co pisze. Oczywiście wszystko wyszło, na hasło do poczty dala sobie jego datę urodzenia, ja skopiowałem wszystkie maile… ale wszystko zostało źle rozegrane przeze mnie i tatę. Tata się wkurwił, wypił i poszedł spać, a ona wpadła do mnie do pokoju w szale bojowym jakiego jeszcze nigdy nie widziałem i zagroziła, że jeśli nie usunę tych maili to rozwali mi laptopa, a ja głupi usunąłem. Kolejnego dnia odstawiliśmy ją do Polski. Poczekaliśmy chyba 3 dni, tata zmiękł, dał się zmanipulować i znowu wróciła do nas. Pozew rozwodowy leżał już na szafce… a razem z nim wolność i spokój ducha na wieczność. Ona wróciła do nas, minęły może 2 dni i zaczęło się przypierdalanie mojej matki o wszystko – np. tata wracając z pracy kupił złą sałatę, a mojej matce nie chciało się jej umyć. Tak to jest wystarczający powód do awantury… W międzyczasie zachorował również dziadek, wiec oboje razem z babcia wymagają stałej opieki. Matka nie chce do nich wracać, bo musiałaby się nimi zając. Ja nie wytrzymuje już psychicznie z ta kobietą, nie mogę spać, nauka idzie mi strasznie ciężko, sam się obwiniam tym, że się lenię i robie za mało rzeczy do szkoły, a po prostu nie mogę się uczyć. Czasami pracuję, jeśli tylko mam możliwość , bo tylko wtedy mogę zapomnieć o wszystkim co się ze mną dzieje. Schemat kłótni z moja matka jest zawsze ten sam, zaczyna się od jakiejś pierdoły, zazwyczaj ona sama prowokuje, na przemian gra poszkodowana, bo źle ja traktujemy, a na przemian jest wściekła jak osa i pozabijałaby najchętniej wszystko co się da. Kłótnia kończy się tym, że tata jest tak zdenerwowany, że wypije sobie 3 piwa i jej mówi, że zawsze ma wolny wybór. Ona z kolei przychodzi zapłakana do mnie i mówi, że tata ja wygania… wtedy, kiedy się kurwa uczę na jakiś ważny egzamin, który miałem zdawać rok temu i przez nerwy nie mogę ani się dalej uczyć, ani zasnąć. Dodam tylko, że tata pracuje całymi dniami od wschodu do zachodu słońca. Do jedzenia matka nigdy nic nie zrobi, zazwyczaj jest to pizza, albo lasagne z zamrażarki. I dalej pisze z tym swoim gachem – kiedy wstaję od biurka, ona momentalnie przestaje pisać i zmienia kartę. Wczoraj próbowałem zainstalować keyloggera na komputerze, z którego korzysta, ale niestety odmawia on współpracy. Chce wiedzieć jakie ma plany, bo ma całkiem dobrze płatną pracę w Polsce, a przebywa teraz na bezpłatnym urlopie i może w każdym momencie wrócić. Córka tego gacha też miała lub nadal ma depresje i chyba nie jest to jakiś zadziwiający przypadek, bo chyba to samo dzieje się w domu i tego gacha. Ja jestem silny psychicznie i tata też, ale dalej tak żyć się nie da. Liczę, że sytuacja rozwiąże się jak najszybciej, bo matka z roku na rok jest coraz gorsza. Dzięki mojemu zjebanemu dzieciństwu moje kontakty z kobietami są ograniczone do zera, a wszelkie próby nawiązania bliższego kontaktu strony żeńskiej ze mną, kończą się moim świadomym lub nieświadomym atakiem wobec nich, wiec kontakt się urywa. Kiedyś sama jedna mnie zagadała, a widziałem, że jej się podobam, ona mi nie bardzo – udałem desperata, zaproponowałem milion rożnych rzeczy naraz i nie była już mną potem zainteresowana. W sumie jest to dobry sposób, żeby szybko się uwolnić. Do dzisiaj tłumiłem swoje emocje w sobie i w końcu je wylałem na forum, które znalazłem jakoś przypadkowo. Dodam, że jest to mój pierwszy wpis w Internecie, a korzystam z niego dobre 10 lat. Mam nadzieje, że opowiadanie – streszczenie mojego życia się podobało. Nie jestem w fazie burzliwych emocji, chciałem tylko opisać do czego zdolni są niektórzy, nawet najbliżsi ludzie i wysłuchać kilku cennych porad. Trzymajcie się
  12. Od ponad tygodnia czuje się jakiś przygaszony. Markotny. Nie mam na nic ochoty. Nic mnie nie cieszy, nie wiem co ze sobą zrobić, gdzie się podziać, czuje się jakiś taki podenerwowany, niespokojny wewnętrznie. Rozbity psychicznie, bezużyteczny i bezwartościowy. Podejrzewam, że ma to związek z odstawieniem większego wysiłku do którego organizm się przyzwyczaił (rower) z powodu bolesnej kontuzji kolana. W końcu nie oszczędzałem się na jednośladzie i robiłem setki kilometrów jednego dnia zużywając łańcuch podczas dwóch takich wypadów do granic możliwości. Niedawno zobaczyłem rowerzystę i to takiego zawodowego i aż mi wszystko podskoczyło do góry, że ja tak obecnie nie mogę, a jeszcze na dodatek mocno kuleje chodząc. Czy ktoś miał podobne objawy?
×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.