Znajdź zawartość

https://www.tvn24.pl/wiadomosci-ze-swiata,2/niemcy-pierwsza-adopcja-dziecka-przez-pare-gejow,780221.html Cześć Bracia. Co sądzicie o adopcji dzieci przez osoby homoseksualne? Zauważyłem też pewną różnicę zachowań ludzkich w tej kwestii. 1. Mówiąc o środowisku LGBT i adopcji ludzie zazwyczaj oburzają się tylko wtedy kiedy mówi się o gejach. Rzadko natomiast kiedy chodzi o lesbijki. 2. Czytając komentarze na Fb pod tym artykułem łatwo zobaczyć, że głównymi oburzonymi adopcją dziecka przez parę gejów są mężczyźni. Natomiast kobiety w większości gratulowały tej adopcji i cieszyły się z niej. Jak myślicie z czego to wynika?

Witajcie Bracia, W dniu dzisiejszym odbyło się kolejne posiedzenie Komisji Reprywatyzacyjnej w sprawie nielegalnego przejmowania gruntów. Na posiedzeniu wystąpił między innymi świadek Mężczyzna, który dokonał zakupu nieruchomości. Jak wynika z zeznań dokonał tego w dobrej wierze nie chcąc nikomu wyrządzić krzywdy, a na pewno nie chciał nikogo pozbawiać mieszkania. Ostatecznie nie jest on właścicielem nieruchomości, nie osiągną zysku, a wręcz dopłacił do interesu. Dlaczego to piszę ? Ponieważ przez całe przesłuchanie podkreśla Mężczyzna świadek, że całą transakcją była zainteresowana jego konkubina i to ona chciała tej nieruchomości – konkubina to mecenas chcąca na dolnych partiach nieruchomości urządzić kancelarię. Mężczyzna chcąc wspierać konkubinę i matkę ich dziecka dokonał tej transakcji. Dzisiaj nie są już razem i jak wynika z zeznań byli tylko z doskoku ze sobą, a jeden doskok zakończył się ciążą. Obecnie Mężczyzna ma utrudnione kontakty z dzieckiem i zeznaje, że matka dziecka żądza od niego sporych pieniędzy (400.000 zł) za umożliwienie zobaczenia się z 6 letnią córką. Polecam obejrzeć i podaję link – zeznania Mężczyzny rozpoczynają się od : 2.17.00 Jest tu ukazana postawa Mężczyzny, wydaje się „dobra dusza chłop”, jednak uległ programowaniu społecznemu i tym samym stał się białym rycerzem. Ku przestrodze Bracia.

Jak ułożyć sobie relacje z partnerem po rozstaniu, zwłaszcza jak ma się dzieci? To trudne - sądy, alimenty, podziały majątku, manipulacje dzieckiem ... Kobiety znalazły jednak genialną metodę którą się dzielą na jednym z portali kobiecych. Zainteresowała mnie bo myślę sobie (naiwnie) ot się czegoś dowiem mądrego. Poczytajcie jaka to metoda (subiektywnie wybrałem fragmenty): "To jest mój były... On pomaga mi zawsze, kiedy nasz syn potrzebuje nowych ubrań, żywności, czy innych rzeczy. Po prostu dzwonię do niego i mówię mu o takich potrzebach... Jest to człowiek, który kupuje pakiet filmów dla dzieci, więc nawet ja mogę cieszyć się nimi z moim synem we własnym domu... Zabiera syna znacznie częściej, niż powinien, bo wie, że mam za dużo do zrobienia lub po prostu potrzebuję drzemki.... To jest człowiek, który mnie słucha i pociesza, gdy płaczę... To człowiek, który mówi synowi, żeby nie zapominał o chłopaku mamy, kiedy wylicza swoich ulubionych ludzi... Człowiek, który przyjeżdża do mojego domu, bo popsuł się zamek, a on wie jak go naprawić. To człowiek, który oznaczył prezenty, które kupił sam dla syna jako od ”mamy”, ponieważ mama nie mogła kupić mu aż tak wiele..." (uff, dobra, dalej nie dam rady cytować tego) Artykuł się kończy słowami: Prosta metoda na ułożenie sobie relacji z ex? Wygląda na bardzo skuteczną. Co do dziecka - wiadomo pomoc ojcowska musi być ale w tej metodzie nie chodzi o dziecko. Zauważyliście w czym ukryty jest sens tej metody a raczej "metody" utkanej z słodkich słów o wspólnej przeszłości - płać jej, kupuj jej, naprawiaj jej i nie zapomnij przypomnieć dziecku, że mamusia ma nowego partnera który ma być ulubieńcem również twojego dziecka. Ona, ona, ona. Masz dalej jej służyć!!! Super metoda. Ech...dobra słuchajcie muszę kończyć bo jadę naprawić ex zamek w drzwiach . źródło: http://mamadu.pl/132631,miliony-poradnikow-do-kosza-ten-jeden-wpis-o-relacjach-z-ex-pokochaly-miliony

Witam bracia. Dzisiaj przeglądając neta natrafiłem na ciekawy artykuł o kobietach utrzymujących się za pieniądze facetów. Wydawać by się mogło, że alimenty są przeznaczane wyłącznie na dziecko... Nic bardziej mylnego. Kobieta często pozostając sama z dzieckiem oraz bez pracy zastanawia się jak pozyskać środki na życie, często obmyślając kompletne bzdury w tabelach pokazujących wydatki na dziecko. Zastanawiacie się co tam się znajduje? A no np. potrzebny cholernie dziecku kurs języka suahili czy perfumy dla trzyletniej dziewczynki... Poczytajcie sami. Do samych alimentów nic nie mam, na mnie również były płacone alimenty i choć małe to należą się one dziecku, cytując przysłowie "jak psu buda". DZIECKU. Źródło: http://kobieta.onet.pl/dziecko/male-dziecko/alimenciara-kobieta-ktora-zyje-z-alimentow-i-500-plus/xlyl03p

http://www.gazetawroclawska.pl/artykul/1072514,uzywany-test-ciazowy-tanio-sprzedam,id,t.html O tym jeszcze nie słyszałem. Znane mi są operacje przywracania błony dziewiczej ale łapanie kogoś na męża z fałszywym testem ciążowym to dla mnie nowość na tak masową skalę. Jeszcze raz ostrzeżenie żeby na każdym kroku uważać na kobiety. Mieliście z tym już do czynienia?

Witam wszystkich Braci, jestem tu nowy...i jak to bywa potrzebuję pomocy! Historia ciągnie się już od jakichś trzech miesięcy. Była to relacja koleżeńska, ale zamieniła się w związek, trochę za szybko tym bardziej, że nie padło z słów chociażby "kocham". Ja 24 lata, ona 26. Na początku było świetnie, moja silna rama, pełne zainteresowanie z jej strony, śniadanka, niespodzianki, znakomity seks - to wszystko trwało przez jakieś 1,5 miesiąca. Jednak w pewnym momencie nie zacząłem zauważać subtelnych zmian, które negatywnie rzutowały na naszą relację, mam tu na myśli, że osłabiałem swoją pozycję. Niestety od jakichś 6 tygodni było już źle. Dobre momenty przeplatały się w zdecydowanej większości z tymi złymi. Głupie złośliwości, mniejsza czułość z jej strony itd., no i brak seksu. Był to też okres gdzie długo chorowała, częste wymioty i straszne wahania nastroju. Dzisiaj jestem tutaj i mogę pochwalić się, że będę ojcem, jest to już 9 tydzień i wszelkie jej zachowania przez te ostatnie tygodnie to była po prostu ciąża (tak to sobie tłumaczę) Na samą wieść zareagowałem odpowiedzialnie z czego bardzo się ucieszyła, bo bała się mojej reakcji. Przegryźliśmy to i powiedzieliśmy sobie, że damy radę. Dlaczego o tym wszystkim tutaj piszę? Nie radzę sobie w tej sytuacji. Jej nastroje są ciężkie, raz jest kochana a zaraz mogła by Cie zabić. Ja wiem, że to wiele wynika z burzy hormonów, ale odnoszę wrażenie, że nadal pokazuje swoje słabości co tylko pogarsza sytuację. Dzisiaj się z nią trochę pożarłem. Nie miała humoru z rana, mimo tego naciskałem żeby mi powiedziała co jest nie tak. Nie wyciągnąłem z tego nic, a tylko pogłębiłem ją w tym stanie. Chwilę później wziąłem swoje rzeczy, powiedziałem jej, że jak będzie chciała porozmawiać to niech po prostu do mnie zadzwoni, pożegnałem się i wyszedłem. Czy dobrze zrobiłem? Sam nie wiem. Mam trochę tych dylematów. Chcę wychowywać to dziecko,ale chcę też by w naszej relacji było okej, bo myślę że jest to do odratowania. Chociaż nadal jestem "pizdusiem" mimo, iż czasami wiem jak powinienem się zachować. Moja sytuacja finansowa nie jest zła. Myślę, że się rozwijam. Nakreśliłem tą sytuacje, jednak nie uważam, że jest to kobieta idealnie pode mnie dopasowana. Mimo wszystko liczy się dla mnie dobro dziecka (jestem w 99% pewny, że jest moje) Jednak póki co, myślę, że coś do niej czuję i chciałbym tą relacje rozwijać. Zapewne nie widzę wszystkiego zbyt wyraźnie, tym bardziej, że nie mam takiego doświadczenia jak Wy. Nie miałem zbyt wiele męskich wzorców, byłem wychowywany przez matkę. Dzisiaj dopiero zaczynam czytać Kobietopedie... Trochę ściana tekstu, więc zakończę pytaniami...chyba, że macie własne sugestie, wskazówki czy moglibyście mnie zwyczajnie ostrzedz/nakreślićć konsekwencje. 1. Jak z nią postępować, czy mogę na nią wpłynąć? 2. Czy jeśli się to nie uda, to przeć na to, ze względu na dziecko? 3. Czy próby tworzenia takiego związku, w ogóle mają sens (tylko względem dziecka, które nie jest niczemu winne)? 4. Kiedy odpuścić? To chyba tyle, trochę kierują mną emocje. Będę wdzięczny za to co napiszecie.

Witam Braci A oto artykuł z dzisiaj z portalu ONET.PL Czytajcie komentarze pod artykułem i dorzućcie swoje 3 grosze aby spacyfikować szalejące białorycerstwo. Komenty pod artem - to jest cała śmietanka głupoty. http://kobieta.onet.pl/dziecko/wychowanie/dziecko-bez-slubu/2xvvh5 "Żeby mieć dziecko nie trzeba mieć ślubu" Europa późno się żeni. Coraz więcej młodych całkowicie rezygnuje z formalizowania związku. Nawet w tradycyjnej Polsce zmieniają się obyczaje, a dziecko przed ślubem coraz mniej oburza. Foto: Dmytro Zinkevych / Shutterstock Dlaczego młodzi Polacy odchodzą od tradycyjnego scenariusza? Kaśka mieszka w Paryżu ze swoim partnerem André. Ślubu nie planowali i nie planują. Żyją razem, wspólnie wychowują Frania, ale od razu ślub? Zresztą we Francji nikt krzywo nie patrzy na takie pary jak oni. W małej miejscowości na Podlasiu, z której Kaśka pochodzi pewnie ludzie by gadali. A tu – luz. Anka przeprasza, bo spóźnia się na spotkanie. Trochę posapuje, ale to przecież ósmy miesiąc, a ona szybko szła. Z Markiem poznali się kilka lat temu. Są parą, ale żyją bez ślubu. To świadomy wybór Anki. Najpierw były studia, potem korporacja, nie było czasu myśleć o tej całej szopce. Teraz już się przyzwyczaili. Może nawet Marek bardziej chciałby coś zmienić, ale Ance wolność pasuje. Tak jest dobrze - mówi. A jak pojawi się dziecko? Będą wychowywać je razem, ale żadnej legalizacji związku. Agnieszka ma trójkę dzieci. Wszystkie z tym samym mężczyzną. Żyją "na kocią łapę" bo to pozwala korzystać z wszystkich przywilejów bycia "samotną matką". Socjal jest dla ludzi. Tak można dołożyć do pensji księgowej. A że to nieuczciwe. Oj tam, oj tam. Suknia, welon, kwiaty, goście, wymarzony dzień, sakramentalne "tak". Małym dziewczynkom w przeróżnej formie serwowane są bajki, w których księżniczka czeka z utęsknieniem na swojego księcia, a kiedy go wreszcie spotka, młodzi lądują przed ołtarzem, a potem żyją długo i szczęśliwie otoczeni gromadą ślicznych i radosnych dzieciaków. Nastolatki z wypiekami na twarzach śledzą portale plotkarskie, gdzie piękne celebrytki, w zawrotnie drogich sukniach, składają przysięgę szalenie eleganckim ważniakom, a potem popychają markowe wózki choćby i na molo w Sopocie. Tak wygląda świat bajek, marzeń i snów, a rzeczywistość? W rzeczywistości, jak podaje GUS, od kilkunastu lat systematycznie rośnie liczba urodzeń pozamałżeńskich. Na początku lat 90-tych takich przypadków było zaledwie 6 proc., w 2000 roku około 12 proc. zaś w 2013 ponad 23 proc. Mimo to Polska nadal utrzymuje się w czołówce krajów podchodzących do posiadania potomstwa w sposób tradycyjny – najpierw ślub potem dziecko. W krajach skandynawskich, we Francji, Estonii, Słowenii, Belgii, a nawet Bułgarii wskaźnik urodzeń pozamałżeńskich przekracza 50 proc., a w Islandii nawet 60 proc. Wyjątek stanowi Grecja gdzie na dziecko bez ślubu decyduje się zaledwie 7 proc. mieszkańców.

Dziś moja była powiedziała, że chce sformalizować, kto jest głównym opiekunem. Oczywiście, sąd. alimenty itd, ale twierdzi, że dziecko będzie u mnie przez pół miesiąca (tydzień u mnie, tydzień u niej), w co absolutnie jej nie wierzę. -Czy jest sens sporządzać umowę, na podstawie której będziemy trzymać się, ustalonej wcześniej wersji opieki nad dzieckiem i przedstawić to przed sądem? -Czy moja rodzina powołana na świadków jest w jakikolwiek sposób wiarygodna (baba przez kilka ostatnich tygodni mieszkania u mnie, częściej była ze swoim nowym fagasem niż z dzieckiem, poza tym jest alkoholiczką)? - Czy jest sens godzić się na jej warunki, czyli ona jest głównym opiekunem, ja płacę 400zł alimentów (wtedy dziecka nie będę widział, prawie wcale, ona już stwarza problemy)? Baba twierdzi, że nie będzie chciała żebym jej płacił, bo dziecko będzie u mnie też, co dla mnie jest kłamstwem. Widzę, że sucz ma konkretny plan i realizuje go małymi krokami.

Link do programu http://vod.tvp.pl/26524204/01092016 sprawa niewesoła - zachowanie dość typowe :/

Ostatnio do głowy przyszła mi myśl jak my mężczyźni jesteśmy w społeczeństwie ubezwłasnowolnieni. Co jakiś czas wybucha afera z aborcją i pojawiają się kolejne ustawy. Ale nikt nigdy nie zauważył, że w tym całym zamieszaniu pomija się mężczyzn. Trąbi się o prawie kobiety do aborcji (takim słowem nazwano zabicie swojego dziecka) kiedy dziecka ona nie chce, nie może go wychować, nie ma kasy itd - z przyczyn ekonomicznych, społecznych i zdrowotnych. To samica decyduje czy chce mieć dziecko czy nie. Co wtedy gdy kobieta oszuka faceta że np bierze tabletki anty a przestała brać żeby celowo zajść w ciążę i "złapać" faceta na dziecko. Wiemy, że to jest codzienność. Dlaczego tylko tylko kobieta ma decydować o aborcji? A co wtedy gdy to partner nie chce dziecka i wbrew jego woli ma się dziecko narodzić. Wiadomo jakie to ma konsekwencje dla mężczyzny - utrata majątku, alimenty itd. T tu jest facet ubezwłasnowolniony - ona podziurawi gumę, przestanie brać tabletki, z ust wepchnie sobie nasienie w cipę. Dlaczego wtedy facet nie ma prawa głosu? A powinien mieć, może nie chcieć dzieciaka i zażądać aborcji wbrew woli kobiety - bo dziecko powstało wbrew jego woli i został oszukany. Może zatem wprowadzić przepisy takiego typu że po zapłodnieniu idzie się do urzędu i tak jak ślub podpisuje się dokument rodzicielstwa, że obie strony chcą tego dziecka i są świadome konsekwencji. Gdy kobieta koniecznie chce dziecko a mężczyzna nie - to mężczyzna ma prawo żądać aborcji. A Kobieta nie chce aborcji wbrew woli mężczyzny i chce mieć to dziecko to dziecko jest wyłącznie kobiety, na je utrzymaniu. Mężczyzna nie może być pozywany np o alimenty itp sprawy. To chyba uczciwe podejście do sprawy. BO żeby się dziecko urodziło to musi być wola obojga rodziców a nie tylko jednego/kobiety często wbrew woli mężczyzny. Takie przepisy ucywilizowały by zachowanie kobiet, i spowodowałyby usunięcie wiele ich karygodnych zachowań. Wtedy dopiero byłaby równość płci w rodzicielstwie i decydowaniu o rodzicielstwie i obowiązkach z tym związanych. Co myślicie.

Dzisiaj ex przywiozła mi dziecko. Mieliśmy porozmawiać o tym, który tydzień jest u mnie, a który u niej. Wszystko spoko, ustalamy, no i ona mówi: -wiesz, bo chciałam w pracy przejść z etatu, na pół etatu, bo nie daje rady fizycznie.. ble, ble, ble..-zaczęła gadać o kilku rzeczach na raz. Po bardzo długim wywodzie, pytam się jej o co jej chodzi, co to ma wspólnego z dzieckiem? Dalej coś kręciła, aż w końcu mówi: chciałam przywozić go tylko na weekendy, a pozostały czas żeby był u mnie (mieliśmy umowę, że tydzień na tydzień). Powiedziałem co o tym myślę, na co ona- po prostu chcę być z tobą szczera. Więc spokojnie mówię- Jak chcesz tak pogrywać, to nie spodziewaj się po mnie niczego dobrego, ja nie odpuszczę. Ona- Ty mi grozisz? Ja-Nie. Po prostu mówię Ci jak będzie. Po chwili zmieniła gadkę i mówi, że ona tylko tak zakłada, że sama już nie wie, żebym się nie denerwował, że chciała się dogadać. Potem przy rozmowie wyjęła komórkę i coś tam sprawdzała, także asekuracyjnie nie mówiłem za dużo, bo nie wiem, czy nie przyszło jej do głowy nagrywać. Myślę, że będą problemy. Byłem na to przygotowany, także nic mnie nie zaskoczyło. Wizja walki o dziecko przytłacza mnie. Ona pewnie ma już gotowy plan, jak mnie przerobić w tej kwestii. Jedno mnie rozbawiło w całej sytuacji. Kiedyś mówiłem jej, że całe to jej obiecywanie i umawianie się jak robimy z dzieckiem, to takie pierdolenie i dokładnie powiedziałem jej, co zrobi jak się wyprowadzi (przewidziałem dzisiejszą rozmowę). Dzisiaj wypomniałem to i nastąpiła długa chwila ciszy. Zakładam najgorszy scenariusz.

A więc tak bracia samcy. Dziękuję za rady. Nie kontynuowałem dalej poprzedniego wątku, ponieważ cała sytuacja wymagała dogłębnego przemyślenia. Moja historia w temacie Dlaczego kupiłem dyktafon, skończyła się na gromadzeniu dowodów. Ale to nie był koniec przygód. Pod koniec urlopu wróciłem aby zobaczyć się z synem. Nastawienie żony wobec mnie wcale się nie zmieniło. Oprócz tego, że mogłem zobaczyć się z naszym dzieckiem, nic pozytywnego nie wynikło. Na dodatek razem z mamusią powiedziała, że mam przerąbane, bo założyła mi niebieską kartę! Nie zabawiłem tam długo. Korzystając na jeden dzień z tajnej kryjówki u znajomego jej kuzyna, wybrałem się do Ośrodka Interwnecji Kryzysowej zapytać jak to tak bez wyraźnych dowodów, można mi taką kartę założyć. Miła pani z owej placówki, wyjaśniła mi, że każda żona może tak zrobić i to anonimowo i że wystarczy samo zgłoszenie, że żona nie czuje się bezpiecznie. Pozostawiam to bez komentarza. No może raczej z jednym: to niebieskie gówno w niczym nie pomaga, tylko jest po to aby na rozprawie sądowej każda zarejestrowana interwencja była grzechem na koncie męża. Nie. Nie można tego gówna zdjąć na moją prośbę. No to pięknie. Dodatkowo nie przyjęły prezentu w postaci karty podarunkowej od moich rodziców i siostry. Wróciłem na świąteczny kontrakt do pracy. I tak przepracowałem do końca grudnia. Nie mówiłem żonie kiedy dokładnie będę. Jeszcze przed naszym konfliktem powiedziałem, że wpadnę zaraz po świętach, bo wtedy mam styczniową przerwę od pracy. Ale obecnie nie podałem jej informacji o konkretnym terminie. Ta wygrażała się, że nie mam po co przyjeżdżać. Ja jej na to: "Jakim prawem możesz zakazywać? Jesteśmy jeszcze małżeństwem, czyż nie?". To samo tyczyło się moich rodziców i mojej siostry (jest przecież matką chrzestną). Mają prawo zobaczyć mojego synka. Załatwiłem im nocleg w mieście, żeby nie było, że wbijemy się do nich na noc jeszcze. Ja miałem tam pojawić się później, wynajętym samochodem (wynająłem samochód, ponieważ transport publiczny tym razem mi się nie opłacał). Rodzice odwiedzili moją żonę wcześniej, już 2 stycznia w godzinach wieczornych między 17 a 18. Ponowili wizytę 3 stycznia parę minut po 9 rano. Dołączyli do nich moja siostra wraz ze swoim chłopakiem. Pierwsze wizyty przebiegły miło... Przed trzecią wizytą i po wymeldowaniu z noclegowni (ja dojechałem dopiero 4 stycznia o 5 nad ranem), pojechaliśmy najpierw do sklepu Smyk, aby kupić prezenty dla mojego syna. Zapłaciliśmy kartą podarunkową, którą wcześniej podczas ostatniego urlopu moja żona nie przyjęła. Gdy pojawiliśmy się tam (ja, matka i ojciec; siostra opuściła z chłopakiem miasto 3 grudnia, ja dojechałem wynajętym samochodem do miasta 3 grudnia ok 4 nad ranem), zostaliśmy niemile potraktowani przez moją żonę i teściową. Zarzucały one mojej mamie kłamstwo, że moja wizyta była niezapowiedziana. Prawda jest taka, że moja matka powiadomiła moją żonę w poniedziałek, że przyjdą razem ze mną. Prezentów przyjąć nie chciały. Ale w końcu udało nam się je przekonać. Gdyby chciały je zwrócić, to Smyk zwraca wartość przedmiotów tylko na kartę podarunkową. Ale paragon to ja mam. Jeju, że aż do takich chorych sytuacji doszło. Nawet ekstra pieniądze dla żony od mojej mamy były ble! Całe ostatnie spotkanie nagrałem ukrytym dyktafonem. Nagrania przesłałem do detektywów. Tak, wynająłem detektywów. Lecz ci niczego podejrzanego nie wykryli. Ale jedno jest dziwne: podczas śledzenia nikt z domu nie wychodził! Nawet jak pogoda była ładna i odpowiednia aby wziąć małego na spacer. Pozostaje zapłacić im resztę za zlecenie. Przynajmniej stenogramy będę miał. Pieniądze szybko się odrobi. W końcu żonka nie chce ze mną zamieszkać za granicą. Zdrada? Raczej nie. Mamy po prostu taki kawał z brodą: wszystkiemu jest winna żona i teściowa. Na następny dzień wróciłem z rodzicami w swoje strony i pojawiłem się u adwokata. Ten obiektywnie przedstawił mi wszystkie możliwe konsekwencje każdej decyzji. Zaproponował, żebym podjął chociaż ostatnią próbę ratowania małżeństwa. Szczerze to trudno mi uwierzyć, czy uda mi się żonę wyciągnąć z tego chorego układu między nią a matką. Ale można spróbować. Tylko trzeba spotkać się w 4 oczy, trzeba też to zrobić umiejętnie, bo wystarczy, że zadzwoni na policję i już będę miał "nasrane" na koncie. Wiecie, niebieska karta. Za nic. Póki co konto czyste. Podczas spotkań byłem miły, elkwentny i kulturalny. One tylko się niepotrzebnie nakurwiały (wmawiały swojej rodzinie i mojej rodzinie, że je pobiłem, a ja na to: "Dlaczego więc nie wezwałyście policji, jeśli mam niebieską kartę? Z O N K ! ), że ich misterny plan idzie w pizdu. I że przesyłam mniej pieniędzy. PS Nie złożyła pozwu, ponieważ to ja trzymam nasze dokumenty. A że jest cienka w urzędniczych sprawach to nawet kopii sobie nie potrafi załatwić. A no i to kosztuje aż 600 zł. A bez pracy nie ma kołaczy! Pieniądze wysyłam tylko na dziecko. CDN...

Jak wspominałem rozstaje się z kobietą z którą mam dziecko. Mam spory problem, rozterkę. Dziecko 2 lata, chłopak. Przy wszystkich zachowuje się normalnie, a przy niej wpada w szał, jak tylko ona chce go ubrać, wykąpać itp. itd. Ona w odpowiedzi wyzywa go od gnoi, bachorów, przyciska go siłą i ubiera. Zjebałem ją za to kilka razy ,ale nic nie dociera. Ona uważa, że to jest ok, bo dziecko ma się słuchać. Wykładałem jej łopatologicznie, że jak robi tak i to nic nie daje, ale jest gorzej, to znaczy, że nie przynosi to efektów i będzie jeszcze gorzej. Wściekła się. Nic nie dociera. Czy da się jakoś wytłumaczyć jej, żeby coś dotarło do łba? Jak poruszam ten temat, to zachowuje się sama jak małe dziecko, wychodzi, pokazuje fucka itp. Oczywiście, uważa się za dobrą matkę... ręce opadają...

http://viralka.pl/6-letnia-corka-radzi-rozwiedzionej-mamie-jak-dogadac-sie-z-bylym-mezem-ten-filmik-szokuje-internautow/ Jest w tym oczywiście trochę dziecięcej naiwności, ale i tak filmik robi niezłe wrażenie, powinny go obejrzeć wszystkie walnięte mamuśki wciągają własne dzieci w konflikty dorosłych.

Buszując po internecie trafiłem na to: http://www.fakt.pl/polska/marcin-p-z-amber-gold-zrzeka-sie-dziecka-katarzyny-p-,artykuly,600878.html Pomijając fakt podejścia kobiety czyli jego żony i zrobienie sobie dziecka z klawiszem aby lepiej się ustawić przez rozprawą i odbywaniem kary, jest to następny przykład jak dyskryminowany jest mężczyzna. To jest tragiczne, że trzeba udowadniać, że nie jest się wielbłądem. Dodatkowo na taki pozew, o ile dobrze pamiętam, jest tylko jakiś czas do którego można złożyć taki pozew. Gdyby sprawa nie była taka medialna, jest szansa że facet nawet by się nie dowiedział na czas o sytuacji. Ciekawe co jest w pozwie z drugiej strony?

Witam. Czuję się jakbym naruszyła sferę nietykalną dla kobiet rejestrując się na tym forum. Na wstępnie wybaczcie. Nie zaglądam w Wasze męskie działy (których tytuły przykuwają wzrok) i nie naruszam Waszej samczej prywatności. Potrzebuję zasięgnąć Waszej męskiej opinii.. Zdarzyła się w moim życiu bardzo nietypowa sytuacja. Byłam z chłopakiem w związku. Wydawało mi się - poważnym. Z pewnością konsumowanym. Wyszło - dzień po ostatnim zbliżeniu - że sprzedawał mi kłamstwo za kłamstwem i cały związek się na tym opierał. Rozstaliśmy się. Po rozstaniu mój znajomy obrósł w piórka - zakochany po uszy zaczął mnie pocieszać wspólnymi wyjściami. Pełna kultura. Po krótkim czasie wylądowaliśmy w łóżku. Jakie podsumowanie? Jestem w ciąży. Nie żałuję, że w niej jestem. Czas najwyższy, warunki są, ogólnie nie narzekam. Problem - nie jestem pewna który z nich to tatuś. Panu numer 1 nawet nie mówiłam i nie mam zamiaru mówić o ciąży - w ostateczności wolę wychowywać dziecko sama niż z debilem i kłamcą. Nie rozdmuchujmy tego bo to nie jest główny temat rozprawki. Prawdziwy dylemat tkwi w innej kwestii.. Pan numer 2 choć wie o sytuacji, niezależnie od tego czy to jego czy nie - chce się żenić i wychowywać "jak swoje". Każda kobieta mi powie "Ciesz się! Okazja jakich mało! Nie zostaniesz z dzieckiem sama! Ble ble ble". Ale tak naprawdę.. czy mężczyzna z pełną świadomością jest w stanie czuwać przy ciąży której nie jest sprawcą? Być przy porodzie wiedząc, że "a nuż nie moje"? Czy kiedy dziecko się urodzi i będzie miało inny kolor oczu niż ja i on to go nie ukłuje w piersi? Czy pewnego pięknego dnia - choćby nie wiem jak dobrym człowiekiem był - nie obudzi się z myślą "Ku*wa, marnuje sobie życie przy obcym bachorze"? Czy nawet jeżeli będziemy mieli razem kolejne, 100% nasze dzieci to czy tego pierwszego nie będzie traktował gorzej? Czy jeżeli zostaniemy małżeństwem a ja go poproszę "zmień małemu pieluchę" to zmęczony pracą, życiem i obowiązkami nie burknie mi "sama zmień, to Twoje dziecko"? Wypowiedź pewnie uderza założeniem TO NIE JEGO ale to wciąż tylko założenie.. Nie ma sensu bym się rozwodziła nad tematem "a co jeśli jego" bo wtedy sielanka.. Nie ma o czym dyskutować. Jednak obawiam się tej drugiej opcji.. Zastanawiam się, czy nie zmarnuje chłopak życia mnie i sobie na własne życzenie tylko dlatego, że teraz jest we mnie zapatrzony i chce być bohaterem.. Pomóżcie mi, bo nie wiem co w Waszych męskich głowach siedzi, nie znam męskiego punktu widzenia na ten temat.. Wybaczcie wylewność. Kobieta pisała..

Dobre