Znajdź zawartość

Tak dla odmiany od spraw damsko męskich bo tych tu najwięcej Widzę zaczątki problemu z realizowaniem swoich pasji, zachcianek. Mam wrażenie, że posiadam coś na kształt "duszy kolekcjonera". Od zawsze praktycznie coś zbieram, kolekcjonuje. Wiadomo z czasem zainteresowania, pasje się zmieniają ale schemat zwyczajowy. Czymś zaczynam się interesować, zgłębiać tematy i powoli zbierać, kupować, ulepszać, wymieniać. Dodatkowo, trochę pewnie jestem też skrzywiony latami dzieciństwa (80-90). W domu nie mogę powiedzieć by coś mi brakowało ale jednak pewne rzeczy były poza moim zasięgiem. W momencie jak zacząłem zarabiać kasę włączyła mi się "chęć" posiadania tego wszystkiego i nie ukrywam często jej ulegam. Żeby był jaśniejszy obraz sytuacji powiedzmy, że najbardziej kręciły (kręcą) mnie tematy związane ze sprzętem muzycznym (tzw. duże wierze Technics itp), stare zegarki, fotografia. Lubię też sport - bieganie (zwłaszcza długie dystanse, ultra). Wbrew obiegowej opinii, że to dość tanie (prawda) jest też tu pole na wydawanie dużych pieniędzy (ciuchy, buty, plecaki, zegarki gps). Od pewnego czasu zastanawiam się nad kwestią tego, że w sumie dużo kasy tracę bez sensu. Zaczynam swoje działania zawsze rozsądnie a w którymś momencie coś się psuje i finalnie zawsze tracę. Nie jest to jeszcze (w mojej ocenie) jakiś naprawdę mega problem ale jednak zauważam coraz większe negatywy działania i to mnie martwi. Może ktoś ma podobne problemy i opowie jak sobie z tym radzi. Plusy i logika Nie można powiedzieć, że kasę przetracam bezpowrotnie jak na dziwki i alko Coś, realnego mi zostaje. W razie podbramkowej sytuacji sprzedając swoje zbiory część wkładu finansowego da się odzyskać. Na części pewnie bym i sporo zarobił. Np. te zegarki zbierałem jeszcze przed czasami gdy zaczęła się na nie moda i ceny poszybowały w górę. Taką monetyzację pasji zresztą prowadzę (staram się) od dawna. Ulepszając ciągle swoje zbiory nieraz kupiłem coś okazyjnie. Sprzedane na allegro potrafiło pokryć koszt moich kolejnych zabawek a i czasem coś w kieszeni zostało. W temacie fotografii próbowałem biznesu fotografa ślubnego. Coś tam zleceń miałem ale niestety jest to branża, która sama się zepsuła ostatnimi czasy. Dostęp do sprzętu spowodował, że każdy czuje się profesjonalistą. Brak jednak portfolio powoduje, że ludzie robią zdjęcia za darmo co zepsuło klientów. W tym momencie by zarobić trzeba być albo genialnym artystą (mi bliżej do rzemieślnika) albo co bardziej prawdopodobne - być długo w branży, mieć znajomości, rozpoznawalność i polecenia byłych klientów. Jeśli chodzi zaś o bieganie to prowadzę swoją amatorską stronę (bloga). Nie ma z tego kasy, nie uderzyłem bowiem w media społecznościowe (więc brak zasięgów gwarantujących zyski jak u lasek z insta ) No ale kupując sobie coś, mam przynajmniej nowości do opisania na stronie. Jest to dla mnie pewien wolny ale jednak rozwój. Poprawia się umiejętność pisania, systematyczność, zdobywam wiedzę jak co działa, o treningu itp. Minusy, problemy. Niestety zawsze w którymś momencie pasji coś się psuje i zaczynam wydawać głupio, co finalnie powoduje, że jestem na minusie. Przykładami operując: Kupowałem ten sprzęt muzyczny, zegarki po różnych giełdach, jarmarkach. Zaczęła się na to moda, ceny poszybowały w górę a jednocześnie coraz więcej złomu sprzedają. Jak wydawałem kiedyś 20 zł to trudno, przepadło. Ale wydać teraz 100 i więcej a okazuje się, że coś jest zepsute to większy kaliber wtopy. Naprawiać się nie opłaca, sprzedać uszkodzonego nie da się. Zaczyna się taki hazard na którym zawsze jestem w plecy. Nie do końca też wybieram mądrze. Niby się znam, wiem co potrzebuję ale jestem niecierpliwy i chcę często coś, już, teraz. Powoduje to, że kupuje nieraz za szybko, bez analizy aż do końca. Potem okazuje się, że jednak to co kupiłem nie spełnia moich potrzeb. Sprzedaję ze stratą i za chwilę kupuję lepsze. Dochodząc do wymarzonego poziomu takimi etapami, niestety też tracę finansowo więcej niż jakbym zacisnął zęby, poczekał i od razu kupił topową rzecz Martwi mnie też taki zaczątek zakupoholizmu. Większą radość sprawia sam proces analizy, wyboru, zakupu niż później posiadanie. Pobawię się trochę, rzecz idzie na półkę a ja znów zaczynam kombinować. A może bym jeszcze wziął to, wymienił, ulepszył. Podsumowując Jak pisałem na wstępie nie jest tak, że nie mam całkiem hamulców. Mam i staram się często sam siebie stopować. Nie wydaję całej kasy tak, że nie mam później na chleb Mimo to złe decyzje zakupowe są jednak problemem. Tracę i wkurza mnie, że zawsze do wszystkiego muszę dochodzić dookoła, dużo dłużej, drożej. Myślicie, że rozwiązaniem jest jest większa kontrola nad sobą? Czy też "pasje" zawsze oznaczają straty i trzeba się z tym pogodzić.

Jak zaczynałam pewien projekt, spotkałam się z pewną ciekawą sytuacja. Każdy z uczestniczących w nim mężczyzn, tam akurat było kilku, pochwalił mi się co robi poza pracą, co jest jego hobby. To było takie bardziej techniczne hobby. Pokazali co robią itd. To było bardzo miłe ale też i dziwne. Tak jakby zaczęli temat sami, a miałam wrażenie, że dobrze wiedzieli, że chętnie posłucham. Potem już każdy leciał co robi. Miałam odczucie takiej chęci pochwalenia się i docenienia. I owszem, doceniam, szanuję, super rzeczy, bardzo ciekawie się słuchało, ja to lubię techniczne rzeczy, miłe to było ale pytanie czemu? Skąd mężczyźni mają taką potrzebę docenienia lub pochwalenia się przed kobietą? A może to ja nie mylę i nie mają takich potrzeb a to taka odosobniona sytuacja.

Właśnie wróciłem z podwarszawskiego RON Leszczynka. Z dedykacją dla @Analconda (tak będzie wyglądało wszystko po upadku cywilizacji ) i podziękowaniami dla K. za inspirację. Foteczki słabe, powoli zmierzchało no i cóż, aparat w moim Szajsungu...

Pytanie kieruję do osób, które mają jakaś swoją "ucieczkę" od rzeczywistości w postacji pasji/hobby. Jak to u was wygląda? Jak radzić sobie z "wena". Jak "zmuszać" się do kolejnych rekordów/projektów/pokonywania barier? Uprawiając jakiś sport, lub rysując itd. dostrzegacie, że nie progresujecie, co za tym idzie, tracicie motywacje. Jak sobie poradzić z tym, żeby popchnąć to dalej? Sam zajmuję się od kilku lat modelarstwem kartonowym, sprawiało mi to ogromną satysfakcje do pewnego momentu... Chyba trafiłem na swoją "scianę"? Nie potrafię przekroczyć pewnego progu, co sprawia, że jak mam podejść znów do biurka i zacząć przy tym grzebać, to aż mam ciarki i uciekam od niego w popłochu. Dodam, że moim przypadku, hobby wymaga bardzo dużego skupienia. Nie da się po prostu dłubać, aż zacznie z czasem wychodzić, bo takie dłubanie na siłę sprawi, że zacznie mi to wychodzić gorzej, a co za tym idzie jeszcze bardziej będę się do tego zniechęcał. Jak to "przegwałcić"? Temat założony w rezerwacie, żeby kobitki też mogły się wypowiedzieć. Wierzę, że są tu też takie, które robią coś ciekawego w swoim życiu, oprócz malowania pazurków i netflixa.

Hej, Chciałbym zapoczątkować temat i zachęcić do dysusji na tematy wspólne w związku. Jak się zapatrujecie przy spotkaniu nowej kobiety na wspólne zainteresowania, hobby, pracę. Czy uważacie że jest to pozytywne i zbliża. Czy wręcz przeciwnie. Poniżej przedstawiam moje przemyślenia na ten temat i dlaczego lepiej poznać drógą połówkę z innego bieguna: Na plus + Łatwiej zagadać i się poznać + W początkowym okresie fajnie jest dzielić wspólną pasję. Nawet i dłużej + Okazuje się że macie wspólnych znajomych i się odnajdujecie w grupie freaków + Rozumiecie z czym się zmierzacie w pracy. Na jakie problemy napotykacie i np. możecie porównać swoje doświadczenia w przeprowadzaniu tracheotomi Na minus - Nadal jesteśmy w tym samym sosie / grupie ludzi - Tematy rozmów monotematyczne - Brak rozwoju, nowych choryzontów, poznawania nowych obszarów życie Moje refleksje. Będąc np. kierownikiem produkcji w zakładzie produkcji szkła , fajnie jest się spotykać z dziewczyną jeżdżącą w zespole ratunkowym. Bo macie zupełnie różne doświadczenia za życia zawodowego i możecie sobie opowiadać o tym co się zdarzyło w pracy. Np. ona ci mówi jak to ogarniała chłopaka któremu urwało palce od petardy, a ty jej mówisz jak to wyrąbało kadź do studzenia tafli SiO2 i 100 ton poszło na podłogę. Tak samo w hobby. Ty pływasz na żaglówkach, napierdalasz się na białą broń i jeżdzisz na nartach bo lubisz speed. A ona jest snowboardzistką i jeździ konno na zawodach hippicznych. Ile się nawzajem możemy nauczyć. Ile wspólnych nowych przygód przeżyć! poddaje pod dyskusję!

Witajcie Szanowne Państwo kochani moi, Chciałem utworzyć ten temat, w którym byłyby tylko i wyłącznie najlepsze Remix'y muzyczne z udziałem aktorów serialu Szkolna 17™ Na początek chciałem wkleić swój ulubiony Remix z udziałem Majora! Miłego słuchania, naprawdę polecam! HEWRA MAJOR suchodolski = lava remix

Witajcie! Jak tam u was? U mnie jak nie było wiosny tak dalej nie ma. Do Anglii wróciły lekkie przymrozki a ja temu protestuje! Chcę wiosny. Chcę zrzucić ciężki płaszcz, zamienić zimowe buty na sandały i założyć w końcu zwiewne spódnice i i sukienki. Chce czuć na twarzy i we włosach lekki, przyjemny powiew letniego wiatru...czuć w powietrzu zapach kwitnącego bzu. Chcę ujrzeć więcej zieleni i kolorów. Żonkile przy drodze do pracy, w parku, przed domami...Chcę w końcu wyciągnąć ze schowka rower, jechać na piknik do parku i położyć się na rześkiej zielonej trawie, obserwując błękitne niebo . A najbardziej czego chcę? Mieć już swoją własną lustrzankę Canona w ręce i fotografować przyrodę, zatrzymać w kadrze piękne malownicze krajobrazy Anglii i piękną przyrodę otaczającą mnie z każdej strony. Ahhh... rozmarzyłam się Jako, że nie ma tej wiosny za oknem, postanowiłam więc sama sobie trochę wiosny stworzyć w domu używając do tego szczypty weny twórczej, paru badyli, kartonika od pasty do zębów, cekinów i kleju na gorąco. Trzeba sobie jakoś radzić! Swoją drogą, dopiero teraz do mnie dotarło, że Wielkanoc tuż tuż... więc nie omieszkam jak co roku powydziwiać z ozdóbkami i pisankami wielkanocnymi Oto efekty mojego dzisiejszego wydziwiania : Innowacyjny sposób sadzenia kwiatków by hippie! + jakiś tydzień temu zamiast wyrzucić połowę pękniętej deski do krojenia, postanowiłam ją udekorować również w iście wiosennym akcencie: Czyli znalazłam inne zastosowanie dla widelców i zniszczonych desek bambusowych Ostatnio zanurzając się w czeluści moich plików na komputerze, natknęłam się na zdjęcia swoich prac o których całkowicie zapomniałam. Aż urodziła się w mojej głowie myśl... a może wrócić do rysowania? Może czas odkurzyć ołówki i nieco poćwiczyć rysowanie/szkicowanie? Nauczyć się też trochę przy tym cierpliwości bo to jej brak zadecydował, że to rzuciłam... Ale teraz jak tak spojrzałam na te prace, stwierdziłam, że jednak coś mi wyszło i jednak czułam, i dalej czuję lekką satysfakcję, że to z mojej ręki te rysunki wyszły... Z resztą, sami oceńcie : Oto rysunek przedstawiający mojego bratanka (już mi brakło konceptu/weny by dokończyć...) A te poniżej postacie anime: Luffy - One piece Erza - Fairy Tail Rysowanie z jednej strony relaksuje, sprawia, że wchodzi się w swojego rodzaju trans ale z drugiej strony im bliżej końca tym bardziej się niecierpliwię, bo chcę jak najszybciej zobaczyć efekt końcowy... Czy ktoś z was, kto również maluje, rysuje, też tak ma? Jakieś wskazówki dla początkujących rysowników, ktoś, coś? Chętnie wysłucham również rad w tej sprawie. Tymczasem czas wyruszyć w objęcia Morfeusza. Dobranoc wszystkim i życzę wam byście i wy szybko poczuli tę wiosnę i dużo ciepła jak nie na zewnątrz, to chociaż w środku! Do następnego!

Witam.Chciałbym wam tu podesłać mòj pierwszy kawałek nagrany z kolegą.Wiem,że nie wyszło tak jak miało,ale trema i brak skilla robi swoje (Tylko nie minusujcie Kochani Bracia ) Licze,ze z kazdym nastepnym bedzie lepiej.

Panowie, taka mnie myśl i refleksja naszła, podpinając się pod słowa \http://braciasamcy.pl/index.php?/topic/11676-prof-lew-starowicz-o-tym-jak-si%C4%99-zmienia-stosunek-polek-do-seksu/ Wszyscy tutaj jeżymy się, spinamy, odgrażamy, walczymy i dobry Bóg raczy wiedzieć, co jeszcze się z nami dzieje odnosząc się do takich kwiatków społecznych, feminizmu i spierdolenia kulturowego... Patrząc od strony ezoterycznej, walimy sobie sami karmę, podsycamy energetycznie tą awanturę. Ze strony materialnej czarno na białym widzimy, co kto i komu by zrobił i dlaczego... Po co to wszystko? Po co to nakręcanie? Przyjmijmy takie rzeczy za fakty. Może i uderzające w nas, ale jak widać- stało się. Porozmawiajmy o tym bez nakręcania się i nienawiści. Zrozummy, że dzieje się to za oknem i stało się faktem. To co możemy zrobić? Przyjąć postawę Mahatma Gandhiego. Stwórzmy ruch oporu, który stroni od przemocy słownej i fizycznej Gdy zostaniemy atakowani, przez nasze miłe Panie, przytaknijmy im. Powiedzmy im, że mają rację. Bo dlaczego mają jej nie mieć? Prawda jest jak dupa, każdy ma swoją. Opowiem Wam coś z mojego życia. Z racji mojego zawodu mam kontakt z ludźmi. Aby od nich odciąć się, słuchałem radia i była jakaś audycji, w której naśmiewano się z feminizmu i feministek. Mniejsza o to, co było powodem. Ważne dla historii, że jedna z Pań słyszała tą audycję i zobaczyła mój uśmiech na twarzy, który audycja wywołała. Oczywiście, (tu zacytuje klasyka forumowego, starsi w wierze Bracia będą wiedzieli o kogo chodzi) Pani poczuła się do poczuwania I zaczęła się na przystanku awantura... Słowotok... Nie przerywałem. Gdy Pani straciła oddech, pomysł na wykrzykiwanie słów itd, zwróciłem się do niej wyrażając pełną aprobatę jej postulatów itd. To był pierwszy szok. Drugi szok nastąpił, gdy zwróciłem się do niej słowami w stylu: "Rozumiem Panią doskonale, ale proszę, zajmijmy się sprawami naprawdę ważnymi życiowo i niech mi Pani doradzi, które auto mam sobie wybrać, bo chcę kupić sobie nowe, z salonu." Cóż, Pani ze łzami w oczach i zwarciem w główce opuszczała mój jeżdżący przybytek Panowie, proszę Was. Zajmijmy się rzeczami naprawdę ważnymi- takimi jak nasze życie, cele, marzenia. Zacznijmy z powrotem marzyć, przekraczać granice do absurdu włącznie. Czy naprawdę te 15 tys wypłaty jest nam tak niezbędne by zarywać życie i pasje. Czy zamiast Porsche nie mogę jeździć jakimś porządnym BMW? Ja nie bronię nikomu tego, wręcz życzę. Tylko chcę byśmy przystanęli na chwile i zastanowili się czy przypadkiem nie osiągamy tego zbyt dużym kosztem- zatraceniem Siebie na rzecz dodatków do życia. Tak, bo to są dodatki. Gdzie jestem JA z dzieciństwa, moje cele, marzenia. Czy cena za ten dodatek nie jest za wysoka. Zbudujmy swój jacht, wyremontujmy motorynkę, odkurzmy stare śmieci, które zalegają gdzieś w otchłani garażu i zawsze obiecujemy sobie, że przyjdzie czas, iż pochylimy się nad tym. Ilu z nas przestało grać na gitarze, czytać książki, pisać opowieści, sklejać modele, zrobić wino itd., bo brakuje mu czasu, bo musi wygrać wyścig szczurów, bo musi podobać się kobietom, bo musi walczyć z feminizmem, komunizmem i innym izmem. (Jak słusznie zauważył @Stulejman Wspaniały oraz @Drizzt, nastąpił błąd z mojej strony w wypowiedzi, stąd poniższe komentarze. Wkradł się duży chochlik, a raczej mój błąd. Użyłem skrótu myślowego, ale żaden z Użytkowników nie jest mną, więc teraz, po fakcie napisania tego tematu pozwolę sobie na sprostowanie wypowiedzi. W powyższym wątku, dotyczącym walki z Feminizmem, komuniznem i innym izmem, jako formą przeciwdziałania tym zjawiskom, chodzi mi o walkę przejawiającą się agresją słowną, fizyczną, rękoczynami i innymi brutalnymi formami. Nie jestem za poddaniem się i biernością wobec zjawisk, tylko zmianą formy na zaakceptowanie tego co jest i przejście do pracy "u podstaw" by walczyć z przyczyną- Zmiany Systemowe, a nie skutkiem, czyli postawą społeczeństwa. Za tego chochlika przepraszam. Arox) Przez pracę, ciągły napływ informacji z internetu, fejsbuka i inne źródła informacji zatracamy się w tym co na zewnątrz. Biegamy na siłownię by zbudować sylwetkę, bo nie akceptujemy samych siebie. Musimy wręcz pochwalić się tym jakie ciężary podnosimy lub ile schudliśmy. A dziecko wewnątrz płacze, bo chciałoby pójść na wystawę klocków lego, czy do jakiegoś muzeum nauki i przez zwykłą ciekawość poznać coś więcej. Ale nie... Siłownia musi być i basta. Co z tego, że organizm po 10 godzinach zapierdalania w pracy chce odpocząć i zregenerować. Przestaliśmy słuchać samych siebie na rzecz zewnętrznej ułudy. Zacznijmy przemiany kulturowe od nas samych. Zrzućmy pęto dnia codziennego i ten chory wyścig szczurów po depresje, choroby serca, miażdżycę, zawał, wylew i parę innych drobnych przyjemności. Zawołam sloganem „Obudźmy swoje wewnętrzne Dziecko”. Pozwólmy sobie na nic nierobienie. Pozwólmy sobie na chwilę wytchnienia. Świat się zmieniał i zmienia nadal... Nic z tym nie zrobimy, bo taka rola świata, że zmienia się i ewoluuje... Zmieńmy swój stosunek z walki na zaakceptowanie. Nie na zgodę a na zaakceptowanie. A Feministki, Hipokryci, Biali Rycerze z zakonu Różowego Misia, inne dziwne postacie i wymysły naszego dnia- niech żyją sobie obok nas własnym życiem. Niech mają swój mały świat, w którym miętolą te same kwestie, podsycają się nienawiścią. Tylko po co mamy im dawać własną energię i czas? Bądźmy ponad nimi a nie bądźmy na ich poziomie. Nie uczestniczmy w tej walce płci, nienawiści itd... Oni są jak małe dzieci w piaskownicy. Obrzucają się piaskiem, krzyczą na siebie, wyrywają zabawki. My jesteśmy jak dorośli, którzy stoją z boku i obserwują to wszystko, bo nasze dzieci nie bawią się tam. Spróbujemy zareagować? Inni rodzice rzucą się nam do gardła. Po co? A panie były, są i będą. I bardzo dobrze. Ale wpuśćmy je do naszego życia na naszych zasadach jako dodatek a nie cel życia. Jak Pani nie podoba się, to dziękujemy jej za wspólny czas z uśmiechem na twarzy i szczerze życzymy jej wszystkiego co najlepsze. Ot, tak po prostu. Nie walczmy z nimi i nie siejmy nienawiści. Kochajmy za to, jakie są, lecz nie oddawajmy swego życia.

Witam serdecznie! Jeśli nie ten dział to oczywiście proszę o przeniesienie. Po roku spędzonym na uczelni technicznej jestem wypluty, rozjechany jak flaki wołowe na gulasz. Jestem dość zawiedziony po tym co są w stanie zaoferować mi studia. Tonę niepotrzebnej wiedzy, której co prawda praktycznie nie będę wykorzystywać, duży stres, wyścig szczurów na każdym kroku. Jestem zmęczony, a także znudzony programem jakim muszę się kierować, by zdobyć upragniony papierek potwierdzający moje kwalifikacje. Większą frustrację wywołuje we mnie fakt, że pomimo, że nie ma żadnych problemów z zaliczaniem przedmiotów jest to, że brakuje mi praktycznie wolnego czasu dla samego siebie. Moje życie kręci się wokół uczelni, a moje sny krążą wokół rachunku różniczkowego i całek Ale założyłem temat nie po to, by pisać o swoich problemach i żalach. Temat powstał po to, byście drodzy bracia doradzili mi w jaki sposób mogę rozwinąć swoje talenty wewnętrzne,aby czerpać z nich profity. Opiszę tutaj je poniżej, jest to zbiór nie tylko moich własnych odczuć, ale także odczuć osób przebywających wokół mnie, więc myślę, że przytoczone tutaj fakty będą miarodajne. - Od zawsze można, by powiedzieć miałem bardzo rozwinięte myślenie abstrakcyjne. I nie myślę o tym tylko ja. Jest to też opinia innych osób, które były lub są pod wrażeniem tego jak dużą mam wyobraźnię. Kiedyś i teraz czytam bardzo dużo książek nie tylko pokroju samorozwoju, ale też historycznych, biografii, z zakresu fantastyki, sf, a także jestem obeznany z pisarzami z dawnego pokolenia. Od małego miałem masę pomysłów, czy to na ulepszanie świata, czy życia innym ludziom. - Posiadam w sobie ponad przeciętną wrażliwość oraz zdolność do logicznego myślenia. Nie dogadywałem się z rówieśnikami. Byłem od nich inny. Interesowały mnie zupełnie inne rzeczy niż przeciętnego małego dziecka czy też nastolatka. Dobrze rozmawia i spędza mi się czas z osobami, które są ode mnie starsze. Zawsze interesowały mnie te "poważne rzeczy", śniłem marzenia o zmianie świata, albo o chęci pomocy. Kiedyś dużo pomagałem innym i szczerze mówiąc czułem się naprawdę dobrze, móc komuś pomóc. Nie chciałem za to żadnej zapłaty. Satysfakcjonował mnie po prostu uśmiech na twarzy drugiego człowieka. Zawsze pomagałem ludziom, którzy byli albo odrzuceni, albo też mieli ciężkie problemy z których umiałem znaleźć rozwiązanie. -Nie mam żadnych problemów z nauką, co prawda był okres w moim życiu kiedy naprawdę się opuściłem, ale wynikało to głównie z tego, że wzorce, które dostałem w pakiecie po prostu się nie sprawdziły. Zaczęło coś zgrzytać. Przedmioty ścisłe czy humanistyczne nie stanowiły i nie stanowią dla mnie problemu, pod warunkiem, że mnie interesują. -Pisałem jakieś tam bazgrołki. Niby co prawda nic, ale każdy był pod wrażeniem tego co wychodziło spod mojej ręki. W sumie to tyle, jeśli coś wam da bardziej jasny obraz to śmiało pytajcie, z chęcią wam odpowiem Za wszystkie porady jestem z góry bardzo wdzięczny.

Cześć wszystkim!!! Zainspirowany nową audycją H5 na kanale brata Marka, założyłem ten temat Są tu jacyś samcy którzy zajmują się szeroko pojętym "tworzeniem" na papierze?? Ja swoją drogą próbuje coś tworzyć, od zawsze interesowałem się motoryzacją z resztą do dziś mi ta choroba została...zaczynałem od rysowania samochodów, ale teraz staram się być dość uniwersalnym w swoim fachu Mając większy fejm, da się na tym hobby zarobić i to nieźle.. Czuje się lekko nie doceniony, pisze do mnie pełno ludzi którzy myślą że o zgrozo rysuje za darmo!!! Poniżej niektóre moje prace(proszę mi dać znać czy mogę wkleić tutaj link do fanpage'a na fb)

Od lat się nad tym zastanawiam, już nie mówię o jakiejkolwiek wiedzy. Jak można nie być ciekawym otaczającego świata, zjawisk w nim zachodzących? Jak można być tak przyziemnym? Nie mieć chęci zgłębiania czegokolwiek? Moja znajoma, pracująca w dziale HR, stwierdziła, ze jakieś 95% kobiet w rubryce zainteresowania ma wpisane cztery niezmienne rzeczy: - muzyka - kino - książka - podróże Nawet ona jako kobieta stwierdziła do mnie, że "baby są nudne w chuj", nie ma z nimi o czym rozmawiać, a jak widzi takie CV, od razu ląduje w kiblu.

Powiem wam że z pasjami to prosty temat dla nich ogólnie nigdy jakiego to typu pasje są nie ma znaczenie. Nie ważne czy grasz w szachy czy jesteś kierowcą Nascar a może lubisz zbierać znaczki. Tutaj chodzi o uzależnienie od nich. Przykład panienka chce coś dostać przedmiot, uczynek, zniewolenie męskości, wzięcie pod pantofel nie dostaje samiec nie ustępuje ani o krok co się dzieje uruchamia proces manipulacji. Masz cierpieć np ciche dni, zacięte milczenie itp. samiec ma hobby, pasję, zainteresowania, dlatego są pożądani alkoholicy na pierwszym miejscu miłość do 40% to też hobby olewa samiczkę dalej nie ustępuję zajmuję się hobby jest szczęśliwy samiczka to widzi po pewnym czasie wraca nie może znieść jego szczęścia a ogólnie ona sobie doda że jest szczęśliwy bo ona raczyła wrócić do Takiego DESPOTY I TYRANA wersja dla znajomych jaka ona cudowna. Jak nie masz żadnych pasji, hobby a jedyną rzeczą w twoim życiu jest samiczka to kaplica. Taki samiec zrobi wszystko dla swojej Pani i Królowej. A po pewnym czasie go zniszczy i odejdzie. Dlatego hobby jest traktowane przez samiczki jako konkurencja tak samo realne zagrożenie jak konkurencja ze strony innych samiczek. Przykład mam pracę którą uwielbiam dobrze się czuję w niej, to samiczka jak idę do pracy specjalnie stara mi się ją obrzydzić jakieś manipulacje małe ale widzę to. Dla niej tylko ona ma CI się kojarzyć ze szczęściem, wszystko inne co się kojarzy ze szczęściem będzie przez nią niszczone. A jeżeli nie jest tak jeszcze dzisiaj to będzie w przyszłości kwestia czasu, czy na to pozwolisz to twój wybór czasem jak będziesz bronił swoich źródeł szczęścia może dojść do regularnej otwartej wojny.