Znajdź zawartość

Otwieram temat dot.nauki języków obcych. Dajcie znać, jakie języki znacie; jakich chcielibyście się nauczyć; jakie języki obce wg Was mają przyszłość.

https://www.focus.pl/artykul/dlaczego-mozgi-pozeraja-tak-wiele-energii-naukowcy-znalezli-zaskakujaca-odpowiedz-211206033714?fbclid=IwAR25aNdoxpaWNjVX-DUoMw7k-_EyZaLxnAqMKpPLR-YrTdR154nuqsvp4-8

Drodzy Bracia, piątek był moim pierwszym od dawna pełnym dniem bez masturbacji. Przetrwałem też sobotę, a dziś do wieczora znów pracuję (znaczy - nie ma opcji trzepania). Jest silne postanowienie przekuwania chęci robienia tego w chęć do ruchu. Nie pamiętam, żebym kiedykolwiek był tak zmotywowany. Teraz nawet w miejscu pracy zdarza mi się nabijać kroki, a wcześniej nigdy w życiu tego nie robiłem. Mój organizm domaga się fizycznego wysiłku. Jutro planuję zrobić rekordową, jak na swoje możliwości, trasę na rowerze. Postanowienie nofapowe - na razie do piątku. Chcę zamknąć okrągły tydzień. Trzymajcie kciuki.

Chciałbym przytoczyć dwa cytaty z książki ,,Mózg kobiety" L. Brizendine. Z pewnoscią wielu z Was zna ten tytuł, pewnie też same słowa dla wielu nie będą niczym nowym. Sądze jednak, że warto je tutaj umieścić. Książka podzielona jest na rozdziały, z których każdy opowiada o stanie mózgu/ hormonów w danym okresie życia (np. tytuły ,,mózg dziewczynki", ,,mózg matki" itp.). Poniższe cytaty pochodzą z podrozdziałów o jakże znamiennych tytułach: ,,funkcje orgazmu u kobiet" oraz ,,biologia kobiecej niewierności": ,,Zapewne większość kobiet wolałaby wierzyć w tę piękną hipotezę, jakoby orgazm najłatwiej było osiągnąć z czułym, kochającym partnerem. Rzeczywistość jest jednak bardziej złożona. Najwyraźniej wyróżniamy 2 kategorie mężczyzn - tych od ostrego seksu i tych od czułości, bezpieczeństwa, wygody i chowania dzieci. Co prawda większość kobiet marzy zapewne o wariancie ,,dwa w jednym" ,ale, niestety, naukowe dowody są bezlitosne: tak się nie da!". (s. 86) ,,W sumie wszystkie przytaczane badania zdają się wskazywać, że prawdziwą funkcją kobiecego orgazmu nie jest podtrzymywanie więzi z tym miłym facetem, za którego chciałoby się wyjść za mąż, lecz raczej sprytna i oszukańcza - choć, rzecz jasna, nieuświadomiona - manipulacja. To po prostu narzędzie do selekcji nasienia. Kobiety nie zostały stworzone do monogamii bardziej niż mężczyźni. Ewolucja zaprogramowała je tak, by potrafiły wykorzystać wszelkie nadarzające się okazje. Natomiast udawanie orgazmu to podstęp służący zamaskowaniu niewierności". (s. 89). To niby wszystko wiemy, z audycji Marka, z forum i z pozostałych źródeł. Niemniej jakoś te słowa mnie uderzyły. Zwłaszcza to sformułowanie: ,,tak się nie da". Słowa te są mocne, nie pozostawiają wątpliwości, są zdecydowanym wyjściem z Matrixa. Nie spodziewałem się po tej książce aż tak bezkompromisowych osądów, lecz za to należą się autorce brawa. To dobra naukowa rozprawa o imponującej bibliografii (ponad 50 stron!). Zresztą wystarczy zerknąć po recenzjach, by zobaczyć, że z jej powodu wręcz rozpadały się związki. Według mnie, pozycja ważna na równi z - dajmy na to - ,,Ewolucją pożądania" czy ,,Wojnami plemników".

SUSZ TO NAJWIĘKSZE ZŁO KTÓRE NIE POWINNO NIGDY WYROSNĄĆ Z ŻADNEJ ZIEMII (BUG KOMPUTEROWY W BOSKIEJ GRZE!) Cześć, chciałbym podzielić się doświadczeniem jakie zebrałem podczas kilkuletniej terapii kiełznania gniewu i niwelowania problemów ze skupieniem. Jest to samozwańcza terapia, ale nie skreślajcie póki nie przeczytacie do końca a przede wszystkim proszę o przeczytanie akapitu po obserwacjach i wnioskach. Więc moja historia była taka, że ja już nie chciałem sie wkurwiać na wszechobecny debilizm, a zwłaszcza w środowisku w którym przebywałem BARDZO dużo intensywnie - drużynowe gry komputerowe online w czasie rzeczywistym (Ogólnie byłem piłkarzem, ale kontuzja sratypierdaty, marzenia w gruzach, wiecie jak jest, ale człowiek zawsze znajdzie alternatywę w której sie spełni jeżeli ma na tyle mocną psychikę aby to przeskoczyć rzecz jasna ). Było to tak, że mimo iż czułem że zasługuje na więcej, w dalszym ciągu tkwiłem w niższych dywizjach i w tym momencie zdecydowałem się na zastosowanie zioła aby uciszyć moje wewnętrzne kompleksy i nienawiść którą nasiąkłem w domu . No i stało się, poraz pierwszy wprowadziłem plan w życie, zapaliłem przed grą, jedną drugą dziesiątą N-tą, no i po dwóch tygodniach rezultaty były zaskakujące ponieważ przeskoczyłem dwie dywizje. @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@OBSERWACJE I WNIOSKI@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ 1. Jak marihuana działa na skupienie - z moich spostrzeżeń wynika, że marihuana daje możliwość dostrzegania jednej spójnej całości w czasie rzeczywistym. Mówiąc krótko nic Cie nie zaskoczy bo receptory odbierają bodźce zewnętrzne tak fenomenalnie że widzisz słyszysz, czujesz każdy szczegół otoczenia [Istne TU i TERAZ]. Wniosek z tej obserwacji wysuwam taki iż marihuana jest dobra jeżeli chcesz całe swoje skupienie umieścić w jednym punkcie, ale przemyślałbym kilka razy siadanie za kierownicą po dobrym spliffie, ponieważ każdy gwałtowniejszy bodziec z otoczenia absorbuje 100% uwagi więc automatycznie brakuje Ci jej na drogę. Tak to działa w moim przypadku. 2. BRAINSLOW - tak to jest faktyczny efekt ale z moich doświadczeń wynika, że dzieje się to albo wskutek absorbowania 100% skupienia przez gwałtowniejsze bodźce pochodzące ze środowiska (dlatego człowiek może być bardzo 'roztrzepany' ale to tak naprawdę świadczy o spotęgowanym fokusie na rzeczywistości). To jest jedna kwestia. Druga kwestia jest natomiast taka, że sen na haju jest tak głęboki, że mózgowi zajmuje chwile czasu żeby po przebudzeniu wejść na DOMYŚLNE obroty, a co dopiero na wyższe. Porównałbym to do twardego resetu, albo niemalże całkowitego stłumienia aktywności mózgu podczas snu. Nie mam pojęcia jak to działa, ale zaobserwowałem taki schemat. 3. Każdy stymulant coś wzmacnia i coś osłabia, trzeba się zaznajomić z tym co wzmacnia i co osłabia i korzystać z nich świadomie. Dam przykład - ja sobie napierdalałem po kilkanaście godzin dziennie na kompie, wracałem do domu siadałem, robiłem swoje, doskonaliłem się, ale ja wiedziałem co ja chce z tą substancją osiągnąć (nie pytajcie skąd to wiedziałem, intuicja, stara dusza - naprawdę nie mam pojęcia). Dla kontrastu SEBIXY które jarały tylko po to żeby mieć beke dalej są sebixami i dalej sie staczają (czemu z przyjemnością sie przyglądam :D). @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ Tego typu 'terapie' poleciłbym ludziom inteligentnym którzy pochodzą z rozbitych rodzin lub są po bardzo druzgocącym dzieciństwie, ale żebyście nie zrozumieli mnie źle, to nie jest tak że ja każdemu inteligentowi polece granie. To akurat sprawdziło się w moim przypadku ponieważ mam usposobienie gracza, ale przekaz jest taki że chodzi o realizowanie się w Pasji [dlatego też jest to terapia dla ludzi inteligentnych którzy mają świadomość tego że muszą pozbyć się gniewu a przekuć to w gracje i czysty intelekt]) . Wracając do tematu człowiek musi z siebie to wyrzucić, a najlepszym sposobem na to jest wyciszenie sie i praca nad sobą. Ta substancja jak nic innego czego spróbowałem w swoim dość krótkim życiu pozwala się człowiekowi wyciszyć i uporządkować myśli, ale może to też dlatego że tak jak ktoś wyżej zauważył, ludziom o ponad przeciętnym intelekcie ilość przetwarzanych informacji po prostu nie pozwala skupić się na jednej rzeczy. Dla porówania to jest tak jakbyśmy wsadzili V12 500KM do malucha. No maluch nie jest do tego przystosowany i jego konstrukcja z uwagi na moc silnika jest bardzo niestabilna, bo nie jest do tego JESZCZE przystosowana, ale jeżeli zdasz sobie sprawe z tego że najpierw musisz zobaczyć jaka jest granica wytrzymałości konstrukcji. Następnie proporcjonalnie obniżysz moc silnika, do granic wytrzymałości ówczesnej konstrukcji aby zacząć zwiększać moc silnika wraz z trwałością konstrukcji jednocześnie, to możesz wjebać V12 do malucha tylko on musi być z tytanu albo włókna węglowego, a na takie tworzywa trzeba troche popracować Mam nadzieje na fajną dyskusje Bracia, a może i Panie sie skuszą wypowiedzieć w tej kwestii. Na ten moment tyle z mojej strony Do zobaczenia w komentach X-ter

Niedawno założony temat na forum dotyczący książki "Mózg kobiety" Louann Brizendine zachęcił mnie do przeczytania tej pozycji. Póki co jeszcze tego nie uczyniłam (aczkolwiek książkę już posiadam), skończyłam za to czytać "Mózg mężczyzny" tejże autorki. Książkę czyta się jednym tchem, więc jeśli ktoś ma możliwość kupienia/ściągnięcia/wypożyczenia to polecam. Ja swoją wypożyczyłam, gdyż jak się okazało, "Mózgu mężczyzny" nie da się kupić Poniżej wklejam najciekawsze, moim zdaniem, cytaty z tej książki. Myślę, że zarówno dla kobiet jak i dla mężczyzn będą one ciekawe. Część z nich potwierdza to, co wiemy dzięki m.in.@Stulejman Wspaniałya część była dla mnie nowością. Postaram się nie napisać ściany tekstu, jednak chciałabym zmieścić wszystko w jednym poście, proszę o wyrozumiałość... :> Biolodzy prowadzący badania zachowań seksualnych ssaków naczelnych odkryli, że samice częściej uprawiają seks z samcami przynoszącymi im pożywienie. Prymatolodzy nazwali to zasadą „jedzenie za seks”. Samce, które okazywały, że są gotowe dostarczyć pożywienie, miały większy dostęp seksualny do samic, co zwiększało ich szansę zostania ojcami. Mózg kobiety pragnie seksu w nadziei na miłość i zaangażowanie, natomiast dla mężczyzn seks często może dopiero do tego prowadzić. (…) Badacze wykazali, że nic nie jest dla kobiety lepszym afrodyzjakiem niż pokaz agresji, dominacji i siły. (Tutaj jako przykład podana była gra w rugby, a nie bicie żony ) Naukowcy odkryli, że trzech na czterech mężczyzn jest gotowych skłamać lub „zmodyfikować prawdę”, aby namówić kobietę do uprawiania z nimi seksu. Przekonali się również, że rzeczy na których temat mężczyźni kłamią, są podobne na całym świecie. Przesadzają, jeśli chodzi o ich majątek, status oraz koneksje biznesowe i społeczne. Oczywiście, z grze polegającej na poszukiwaniu partnera manipulują zarówno mężczyźni, jak i kobiety. Jednak jeśli chodzi o werbalne oszustwa, badacze odkryli , że przychodzą one o wiele łatwiej mężczyznom niż kobietom. Mierzyli napięcie strun głosowych u mężczyzn i kobiet mówiących kłamstwa kierowane do płci przeciwnej; przekonali się, że u kłamiących mężczyzn napięcie elektryczne było o wiele mniejsze. Penis zawsze pochłaniał ogromną ilość uwagi zarówno w mózgach mężczyzn, jak i kobiet. Jednak jeśli chodzi o seks, rozmiar jest mniej ważny, niż sądzą mężczyźni. Wiele kobiet nie zdaje sobie sprawy, że mężczyźni czasami się czują równie zakłopotani swoim ciałem i genitaliami jak kobiety. Dla niektórych z nich bycie widzianym nago przez nową partnerkę wcale nie jest łatwiejsze niż dla kobiet. Martwią się, co pomyślą one o ich ciałach, oraz odczuwają niepokój w odniesieniu do kształtów i rozmiarów swojego penisa. Wieli mężczyzn się obawia, że ich partnerki uznają, iż ich członek jest zbyt mały i będą rozczarowane. (…) W badaniach wykazuje się, że mężczyznom znacznie bardziej pomogła praca nad swą osobowością i lepszy stan konta w banku niż inwestycje w powiększanie penisa. [Zasypianie po seksie]Jest to coś, na co narzekają niemal wszystkie kobiety. Uważają to za znak, że mężczyznom na nich nie zależy na tyle mocno, by nie zasypiać i przez chwilę je poprzytulać. (…) Za senność po stosunku u mężczyzn odpowiada oksytocyna – sprzyja przyjemnym, ciepłym uczuciom i poczuciu bezpieczeństwa podczas seksu i po seksie, zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet. Oksytocyna i dopamina, które uwalniają się po orgazmie w kobiecym mózgu, sprawiają, że kobiety chcą się przytulać i rozmawiać. Badania wykazują jednak, że ta fala hormonów po orgazmie może usypiać mężczyzn. Gdy ojcowie i matki słyszą płacz dziecka, uaktywniają się podobne obszary w ich mózgach. Jednak mózg matki uaktywnia się silniej i być może to właśnie dlatego czuje ona, że musi uspokoić dziecko, jeszcze zanim ojciec odczuje taką potrzebę. (…) A zatem choć to mózg mamy jest czujniejszy od pierwszego dnia, obecnie wiadomo, że mózg taty szybko może mu dorównać. Naukowcy odkryli, że ten szczególny sposób, w jaki ojcowie bawią się z dziećmi, budzi w dzieciach ciekawość i poprawia ich zdolności uczenia się. W porównaniu z matkami ojcowie bawią się w sposób bardziej aktywny fizycznie i żywiołowy. Badacze przekonali się, że zabawa z tatą jest bardziej kreatywna i nieprzewidywalna, co czyni ją bardziej stymulującą. (To powinna przeczytać każda "matka" ograniczająca ojcu kontakty z dziećmi - dop. Kicia ) Według badań mężczyźni i kobiety twierdzą, że odczuwają złość przez tyle samo minut dziennie, jednak mężczyźni przechodzą do fizycznej agresji dwadzieścia razy częściej niż kobiety. (Sorry, Winnetou). Dojrzały mózg Toma miał teraz więcej cierpliwości dla wnuka, niż kiedykolwiek był w stanie okazać córce, kiedy dorastała. Różnica między mózgiem ojca a mózgiem dziadka działała na korzyść całej rodziny. Ku ogromnemu zaskoczeniu Toma, obwody miłości w jego dojrzałym mózgu były bardziej oczarowane ślicznym, małym Tommym niż niegdyś własną córką. (…) Odczuwał również głęboką dumę ze wszystkich postępów w rozwoju swojego wnuka i z jego codziennych osiągnięć. Największym zaskoczeniem był dla mnie ostatni cytat. Zauważyłam to na przykładzie mojego ojca, który ma do wnuczki dużo cierpliwości, dużo więcej niż miał do swoich dzieci. Przyczyn takiego stanu rzeczy upatrywałam jednak w tym, że po prostu rzadziej ją widuje, więc ma mniej okazji, by się na nią zdenerwować. To pewnie też prawda, jednak jak widać, to zasługa również zmian w jego mózgu :> Może macie jakieś refleksje w związku z przytoczonymi przeze mnie treściami? Zapraszam do kulturalnej wymiany poglądów

Państwo pozwolę, że przedstawię: Oto Dr. Daniel Pierce. Specjalista neurobiolog, schizofrenik, główny bohater serialu Perception. Może nie jest tak ekscentryczny jak House, no ale bądźmy szczery - budżet ma też skromniejszy Serial jest może lekko naiwny, szczególnie kilka pierwszych epizodów, ale historie kryminalne w nim opowiadane są raczej tłem do przedstawienia sposobu działania naszych mózgów i zaburzeń w ich funkcjonowaniu. Fascynująca jest idea serialu, fascynująca jest postać Dr. Pierce'a - i jeśli też dopadnie was grypa, polecam

W poprzednim tekście wspominałem, że ludzki mózg przetwarza około 400 miliardów bitów informacji na sekundę z czego tylko 2000 dociera do naszej świadomości. Wyjątkowo wiele reakcji w naszej głowie zachodzi więc na swoistym autopilocie. Zostaje jeszcze pytanie co uruchamia te reakcje? Oraz w jaki sposób dostarczane są poszczególne informacje do mózgu? Otóż reakcje wywołują bodźce z otoczenia, a są one odbierane przez 5 zmysłów: wzrok, słuch, węch, dotyk i smak. Istnieją również bodźce emocjonalne, płynące z wewnątrz, są to nasze uczucia, emocje, nastroje, namiętności, sentymenty. Jednak bodźce z zewnątrz nieustannie wpływają na to co czujemy „w środku”, wyjątkowo silne reakcje emocjonalne na bodźce zewnętrzne, takie jak gniew, radość, rozpacz czy strach bywają nazywane afektami. Praktycznie w każdym momencie naszego życia działa ten mechanizm, odbieramy multum bodźców, które wywołują określoną reakcję, mózg przefiltrowuje tylko część z nich, które dopuszcza do naszej świadomości. A reszta? Po prostu się dzieje, nie pytając nikogo o zgodę. Mechanizm powstawania strachu, jako przykład omawianego mechanizmu Przyjrzymy się niezwykłej pracy naszego mózgu w sytuacji zagrożenia. Poniższy fragment pochodzi z książki Daniela Golemana pt. „Inteligencja emocjonalna”: „„W POWSTAWANIU STRACHU centralną rolę odgrywa ciało migdałowate. Kiedy rzadka choroba mózgu zniszczyła u pacjentki, której tożsamość neurolodzy skrywają pod inicjałami S.M. ciało migdałowate (nie naruszając wszakże innych części mózgu), z jej repertuaru psychicznego zniknął strach. Nie potrafiła rozpoznać strachu na twarzach innych osób ani sama przybrać przestraszonej miny. Jak powiedział leczący ją neurolog: „Gdyby ktoś przyłożył jej pistolet do głowy, to wiedziałaby, że powinna się bać, ale nie czułaby strachu jak pan czy ja”. Ze wszystkich mechanizmów powstawania uczuć naukowcy najdokładniej chyba przebadali mechanizm powstawania strachu i sporządzili szczegółową mapę biorących w tym udział dróg nerwowych, chociaż na obecnym etapie wiedzy żadna z emocji nie jest jeszcze całkowicie przebadana. Prześledzenie procesu powstawania strachu pozwala lepiej zrozumieć neuronalny mechanizm emocji. Strach odegrał szczególnie ważną rolę w ewolucji, ponieważ bardziej chyba niż jakiekolwiek inne uczucie przyczynił się do przetrwania gatunków. Oczywiście w czasach obecnych nieuzasadnione obawy stały się naszą zmorą, sprawiając, że cierpimy z powodu różnych lęków czy obaw albo - w postaci patologicznej - z powodu ataków lękowych, fobii czy nerwicy natręctw. Powiedzmy, że siedzisz wieczorem sam w domu i czytasz książkę, kiedy nagle słyszysz dobiegający z sąsiedniego pokoju łoskot. To, co dzieje się w następnych chwilach w twoim mózgu, pozwala przyjrzeć się neuronalnemu mechanizmowi powstawania strachu oraz roli ciała migdałowatego jako systemu alarmowego. Pierwszy zaangażowany w to obwód nerwowy odbiera dźwięk jako fale fizyczne i przekłada je na język mózgu, aby postawić cię w stan czujności. Ta droga nerwów biegnie od ucha do pnia mózgu i dalej, do wzgórza. Potem rozwidla się: mniejsza wiązka połączeń nerwowych prowadzi do ciała migdałowatego, położonego w jego pobliżu hipokampa; druga, większa, do okolicy słuchowej kory mózgowej, znajdującej się w płacie skroniowym, gdzie są klasyfikowane i interpretowane dźwięki. Hipokamp, główne siedlisko pamięci, szybko porównuje ten łoskot z innymi podobnymi dźwiękami, które już „słyszał”, aby zorientować się, czy dźwięk ten jest mu znany - czy łoskot jest dźwiękiem, który natychmiast rozpoznajesz. W tym samym czasie okolica słuchowa przeprowadza bardziej dogłębną analizę tego dźwięku, starając się wyjaśnić jego źródło - czy to kot? Czy może okiennica poruszona wiatrem? A może złodziej? Potem kora okolicy wzrokowej przedstawia swoją hipotezę - być może to kot strącił, powiedzmy, lampę ze stołu, ale może to też być włamywacz - i wysyła tę wiadomość do ciała migdałowatego i hipokampa, które szybko porównują ją z podobnymi wiadomościami przechowywanymi w pamięci. Jeśli wniosek jest uspokajający (to tylko okiennica, która łomocze w mur za każdym razem, gdy poruszy ją wiatr), to stan ogólnego pogotowia nie ulega podwyższeniu. Jeśli jednak nadal nie masz pewności, to inny zwój obwodu nerwowego znajdujący się pomiędzy ciałem migdałowatym, hipokampem i korą przedniej części płatów czołowych zwiększa twój niepokój i skupia uwagę na owym dźwięku, zmuszając cię do poszukiwania jego źródła. Jeśli i ta dalsza, szczegółowa analiza nie da satysfakcjonującej odpowiedzi, to ciało migdałowate włącza alarm, a jego okolica środkowa pobudza do działania podwzgórze, pień mózgu i autonomiczny układ nerwowy. W tym momencie lęku i podświadomego niepokoju ujawnia się cała misterna architektura ciała migdałowatego jako centralnego systemu alarmowego mózgu. Każda poszczególna wiązka neuronów w ciele migdałowatym ma swój własny, odmienny od reszty, zbiór przedłużeń, z receptorami nastawionymi na różne neuroprzekaźniki, tworząc coś, co porównać można do firm obsługujących domowe systemy alarmowe, gdzie operatorzy gotowi są postawić natychmiast na nogi straż pożarną, policję i sąsiadów, gdy tylko system zabezpieczenia domu zasygnalizuje jakieś kłopoty. Różne części ciała migdałowatego odbierają różne informacje. Do jądra bocznego ciała migdałowatego dochodzą wypustki ze wzgórza oraz okolic słuchowej i wzrokowej. Do śródkorowej części dochodzą, poprzez opuszkę węchową, impulsy o zapachach, natomiast informacje o smaku oraz sygnały z trzewi kierują się do środkowej części ciała migdałowatego. Wszystkie te sygnały utrzymują ciało migdałowate w stanie nieustannego czuwania; sprawdza ono, niczym wartownik, każdą docierającą do niego wiadomość. Ciało migdałowate połączone jest ze wszystkimi ważniejszymi częściami mózgu. Z obszarów środkowego i przyśrodkowego biegnie połączenie do okolic podwzgórza, które wydzielają związek uruchamiający reakcje ciała na sytuacje krytyczne - hormon uwalniający kortykotropinę (CRH), mobilizujący ciało za pośrednictwem strumienia innych hormonów do walki lub ucieczki. Z okolicy leżącej u podstawy ciała migdałowatego biegnie droga do ciała prążkowanego, łącząca ciało migdałowate z ośrodkami ruchowymi mózgu. Natomiast poprzez leżące w pobliżu jądro mostu oraz dalej, przez rdzeń, ciało migdałowate przesyła sygnały do autonomicznego układu nerwowego, wywołując szeroki wachlarz reakcji w układzie sercowo-naczyniowym, mięśniowym i trawiennym. Z okolicy znajdującej się z boku podstawy ciała migdałowatego wyłania się konar łączący je z korą obręczy oraz włóknami zwanymi „istotą szarą środkową”, czyli zespołem komórek regulujących pracę dużych mięśni szkieletowych. Te właśnie komórki sprawiają, że pies warczy, a kot na widok intruza wkraczającego na ego terytorium wygina grzbiet w pałąk, przyjmując postawę grożącą. U ludzi te same układy nerwowe napinają mięśnie strun głosowych, co powoduje, że osoba przerażona mówi wysokim głosem. Jeszcze inna droga prowadzi z ciała migdałowatego do miejsca sinawego w pniu mózgu, który z kolei wytwarza norepinefrynę (zwaną też noradrenaliną) i rozsyła ją do różnych części mózgu. Norepinefryna zwiększa ogólną reaktywność obszarów mózgu, które ją otrzymują, dzięki czemu ośrodki czuciowe stają się bardziej wrażliwe na docierające do nich impulsy. Zalewa ona korę mózgową, pień i sam układ limbiczny, stawiając cały mózg w stan pogotowia. Teraz nawet zwykłe trzeszczenie mebli może wywołać dreszcz przerażenia. Większość z tych zmian zachodzi poza naszą świadomością, tak że możesz nawet nie zdawać sobie jeszcze sprawy z tego, że czujesz strach. Kiedy jednak zaczynasz rzeczywiście odczuwać strach, to znaczy kiedy nieświadomy dotąd niepokój przebije się do twojej świadomości, ciało migdałowate przechodzi do drugiego etapu zadania. Wysyła do komórek pnia mózgu sygnały nakazujące wywołać na twarzy grymas przerażenia, wprawia w zdenerwowanie i popłoch, powstrzymuje nie związane z napawającą cię przerażeniem sytuacją ruchy mięśni, nawet dopiero co rozpoczęte, przyspiesza rytm serca, podnosi ciśnienie krwi i zwalnia oddech (może sam zauważysz, że kiedy po raz pierwszy poczujesz strach, wstrzymujesz nagle oddech, aby wyraźniej słyszeć to, co cię przeraża). Jest to zaledwie część szerokiego wachlarza ściśle skoordynowanych ze sobą zmian, które wywołuje w twoim organizmie ciało migdałowate i połączone z nim ośrodki, kiedy obejmują w sytuacji kryzysowej komendę nad mózgiem. Jednocześnie ciało migdałowate, wespół z połączonym z nim podwzgórzem, nakazuje komórkom, które wysyłają najważniejsze neuroprzekaźniki, aby wyzwoliły, na przykład, wydzielanie dopaminy prowadzące do skoncentrowania uwagi na źródle twego przerażenia – dziwnych odgłosach dobiegających z sąsiedniego pokoju - oraz napięcia mięśni, aby gotowe były do odpowiedniej reakcji. W tym samym czasie ciało migdałowate wysyła sygnały do ośrodków czuciowych sterujących widzeniem i uwagą, nakazały oczom wypatrywanie wszystkiego, co ma znaczenie dla naszego położenia w danej chwili i ściśle łączy się z krytyczną sytuacją, w której się znaleźliśmy. Równolegle do tego przetrząsane są korowe zasoby pamięci, aby wiedza i wspomnienia mające największy związek z nagłą potrzebą emocjonalną mogły być jak najprędzej przywołane w decydującej chwili. Nie związane z tą sytuacją pasma myśli usuwane są na bok. Po wysłaniu tych sygnałów ogarnia cię pełnoobjawowy strach: odczuwasz charakterystyczny ścisk żołądka, serce bije w przyspieszonym rytmie, napinają się mięśnie karku i ramion albo cały trzęsiesz się; zamierasz w miejscu, wytężając uwagę, aby dosłyszeć dalsze dźwięki, a w twoim umyśle trwa gorączkowa gonitwa myśli o możliwych czających się w drugim pokoju niebezpieczeństwach i o sposobach zareagowania na nie. Cały ten proces przechodzenia jednej emocji w inną - zaskoczenia w niepewność, niepewności w obawę, obawy w strach - może trwać około jednej sekundy. (Więcej informacji na ten temat dostarcza Jerome Kagan, Galen’s Prophecy, New York: Basic Books 1994).”” I w taki sposób uruchamia się każda emocjonalna reakcja w naszym organizmie, radość, stres, śmiech, podniecenie seksualne, zdziwienie, poczucie satysfakcji, można wymieniać bez końca. Percepcja zmysłowa aktywuje mózg, który „podejmuje decyzję” w jaki następnie sposób pokierować naszą fizjologię. Co ciekawe reakcja emocjonalna zawsze poprzedza myślenie racjonalne. A więc najpierw w ruch idzie nasza podświadomość, aktywuje się głównie ciało migdałowate, dopiero potem aktywuje się kora przednich płatów czołowych, która pełni rolę swoistego menadżera emocji. Zwłaszcza lewy płat, pełni rolę swego rodzaju wyłącznika uruchomionej emocji. Dlatego też żeby opanować emocje, trzeba jak najsilniej uruchomić myślenie racjonalne. Mówiąc obrazowo, gdy działają w nas silne emocje, to „emocjonalne” części mózgu są bardziej ukrwione, „racjonalne” słabiej. Gdy zaczynamy myśleć, analizować, schemat się odwraca. Właśnie dlatego gdy dowiadujemy się że osoba, która przed chwilą bardzo nas zdenerwowała, np. dziś straciła pracę nagle nasza złość się zmniejsza, a wręcz uchodzi. Nowa informacja pozwala nam spojrzeć, zupełnie z innej perspektywy na sytuację. Na tym mechanizmie opierają się też różne techniki NLP itp. służące opanowaniu emocji. Pogmerać komuś w organizmie nawet go nie dotykając Wyobraź sobie, że opowiadasz dowcip w dużej grupie osób. Jeśli kawał jest naprawdę dobry to wszyscy wpadają w śmiech. Gratulację, właśnie mocno podniosłeś poziom endorfin i serotoniny kilkunastu, może nawet kilkudziesięciu osobom. Nikomu nie musiałeś podawać żadnej substancji, podawać tabletek ani robić zastrzyków, po prostu powiedziałeś kilka odpowiednich zdań, a ich percepcja zmysłowa (głównie słuch i wzrok) i późniejsza reakcja mózgu zrobiła resztę. Prawda, że ten mechanizm jest niesamowity?