Skocz do zawartości

Poszerzanie świadomości- przemyślenia


Lalka

Rekomendowane odpowiedzi

W dniu 15.08.2018 o 20:45, Lalka napisał:

Nie możemy nazywać siebie świadomymi osobami jeżeli nasza moralność jest bagnem.

Wiele razy na forum padało słowo moralność. Czym jest?

Wybieraniem dobra w życiu bez względu na cenę.

Moralność dla Ciebie to wybieranie w życiu dobra bez względu na cene.

Co to dla Ciebie dobro?

Moralność dla każdego jest inna. To samo z dobrem.

W dniu 15.08.2018 o 20:45, Lalka napisał:

Jeżeli ktoś pisze bądź mówi, że coś co jest złe jest dobrem i nie powinno się kierować moralnością bo każdy ma swoją- to kłamie.

Zło pomnaża zło, dobro pomnaża dobro.

Każdy ma swoją. Tak samo jak z określeniem co oznacza dla kogoś dobro lub zło.

Czasem pomnaża, a czasem nie. Czasem zło zamienia się w dobro i odwrotnie.

 

Także już na początku się z Tobą nie zgodze.

W dniu 15.08.2018 o 20:45, Lalka napisał:

Każde doświadczenie powinno być zakończone sukcesem, jak w szkole: odrabiamy lekcje mamy- pozytywną ocenę, nie odrabiamy lekcji- mamy negatywną ocenę. Mając negatywną ocenę nie zaliczyliśmy czegoś.

Przekładając to na życie: mając negatywne wspomnienia/ myśli = niezakończony etap w życiu. Błędnie zrozumiane doświadczenie. ERROR

 

Tu też się nie zgodze. 

Dobrze jest pozytywne wnioski wyciągać z doświadczeń nawet jak poniosło się porażkę i masz racje można to przekuć na pozytywne emocje. 

 

Tylko jeśli kiedyś zostałem zgwałcony to już te doświadczenie będzie cholernie ciężko przerodzić w pozytyw. 

 

No chyba, że o coś innego Ci chodzi. 

Jeśli tak to mnie popraw.

W dniu 15.08.2018 o 21:11, The Motha napisał:

Po latach zrozumiałem że tak naprawdę wszystko co się dzieje jest dla naszego dobra, tylko człowiek nie potrafi tego przyjąć i bardzo często się buntuje wobec doświadczeń, tracąc tym samym szanse na naukę czegoś ważnego :)

Każde doświadczenie uczy pokazuję nam bardzo wiele na nasz temat, wystarczy trochę samoświadomości, która de facto budowane jest właśnie na podstawie dobrze przeżytych cierpień

Nie zgodzę się. 

Coś się dzieje, bo się dzieje. Czasem mamy na to wpływ a czasem nie.

Dużo rzeczy nie dzieje się dla naszego dobra, a jest dla nas cholernie krzywdzące i można nigdy już z tego nie wyjść.

3 godziny temu, Ancalagon napisał:

Ostatnio zastanawiałem się, czy dusza jest w stanie wpłynąć na świadomość innych ludzi. Z obserwacji wynika, że tak i owszem. Najlepsza jest sytuacja, gdy spotkają się dwie stare dusze - mogą wówczas wspierać się nawzajem. A jeżeli jeszcze okażą się bratnimi - nie wiadomo gdzie leży sufit.

Najpierw trzeba by udowodnić, że dusza istnieje. Na razie brak przesłanek.

 

3 godziny temu, SzatanKrieger napisał:

Jest to jedna z tajemnic.

Wszyscy jesteśmy jednym i jeden jest wszystkim, nigdy nie było nikogo innego oprócz nas, jesteśmy samotnym bytem. Jest to wiedza zmieniającą życia.

"„Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili”"

Też mi tajemnica ?? znowu trzeba w to mocno uwierzyć.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

1 minutę temu, Bronisław napisał:

Też mi tajemnica ?? znowu trzeba w to mocno uwierzyć.

Właśnie, że nie bo jesteś w stanie to odczuć.

To nie ma nic wspólnego z jakaś wiarę w cokolwiek. Zresztą cała przyroda, świat, prawa - wszystko to mówi o tym, że jesteśmy od siebie zalężeni i tworzymy jeden doskonały ekosystem ale spoko @Bronisław nie ma najmniejszego problemu. Fajnie, że tu zajrzałeś i trochę nas wypunktowałeś.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

7 minut temu, SzatanKrieger napisał:

Zresztą cała przyroda, świat, prawa - wszystko to mówi o tym, że jesteśmy od siebie zalężeni i tworzymy jeden doskonały ekosystem ale spoko @Bronisław nie ma najmniejszego problemu. Fajnie, że tu zajrzałeś i trochę nas wypunktowałeś.

Czy doskonały? Hmm...

 

Zajrzałem, bo chciałem podzielić się swoimi przemyśleniami na temat Waszych przemyśleń ?? 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

No to wyciskam z Was odpowiedzi, świadomi ludzie, skoro jest mało takich osób.


1. Poszerzanie świadomości to zdobywanie doświadczenia i wyciąganie z niego trafnych wniosków (odkrywanie wiedzy), więc czy działaliście kiedyś w sposób zły, to znaczy nie licząc się z innymi, by nabrać więcej doświadczenia? I dlaczego tak lub nie?

2. Całą wiedzę mamy w sobie i tylko ją odkrywamy. Dlatego gdy podsuwamy prawdę komuś z matrixa, to ta osoba wie/czuje, że mamy rację, ale ponieważ żyła według fałszywych przekonań nie jest w stanie zmienić swojego dotychczasowego życia, de facto je zburzyć, stąd frustracja i silna agresja wobec nas? Czy może raczej ludzie mają ograniczone zdolności umysłowe, więc niezależnie co i ile im podsuniemy pod nos to i tak zachowają się po matrixowemu?


Czy Wy również potraficie momentalnie rozpoznać co jest prawdziwe, zanim zaczniecie się nad tym zastanawiać, zanim otrzymacie na to dowody? Czy dopiero z doświadczeniem się o wszystkim przekonujecie?

 

3. Skoro wszyscy pochodzimy od jednego, jesteśmy od siebie zależni, to istnieje jakieś realne połączenie? Czy jeśli np. olewam siebie i skupiam się na pomaganiu innym, to inni (ponieważ jesteśmy połączeni) też mnie będą olewać, tj. robić tak samo jak ja?

  • Like 2
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

On 8/15/2018 at 9:45 PM, Lalka said:

 

Wiele razy na forum padało słowo moralność. Czym jest?

Wybieraniem dobra w życiu bez względu na cenę.

 

Jeżeli ktoś pisze bądź mówi, że coś co jest złe jest dobrem i nie powinno się kierować moralnością bo każdy ma swoją- to kłamie.

Zło pomnaża zło, dobro pomnaża dobro.

 

 

Moralność polega na wartościowaniu ludzkich uczynków. Ponieważ trudno jest zdefiniować dobro i zło, profesor Kotarbinski proponuje podział czynów na chwalebne (czcigodne) i haniebne. 

 

Również Immanuel Kant w swoim słynnym imperatywie kategorycznym, odwołuje się do społecznej oceny ludzkich czynów: Postępuj wedle takich tylko zasad, co do których możesz jednocześnie chcieć, żeby stały się prawem powszechnym. Inaczej ujmując, cokolwiek robisz miej pewność, że może to zrobić każdy inny człowiek, zawsze i wszędzie. Zasada ta prowadzi do ukazania głębokich moralnych wątpliwości wobec takich zagadnień jak aborcja, prostytucja, homoseksualizm czy pornografia. 

 

Wybieranie dobra bez względu na cenę nie jest słuszną zasadą moralną. Wybierać należy to, co czyni się z obowiązku albo to, co jest mniejszym złem. Rozpatrzmy taki przypadek: Stepan Bandera do wybuchu wojny siedział w polskim więzieniu z karą śmierci za udział w zamordowaniu polskiego ministra. Władze chciały okazać miłosierdzie i go oszczędzić. Niestety dobro nie pomnożyło dobra, przeciwnie. Gdy przyszedł wrzesień 1939, otwarto więzienia i wypuszczono skazanych. Bandera przedostał się do Kijowa i zaczął tworzyć UPA, które nie okazało wobec Polaków żadnego miłosierdzia. Czy nie lepiej było wybrać mniejsze zło i powiesić tego wściekłego psa, gdy była taka możliwość?

Edytowane przez Schlucken,NichtSpucken!
  • Like 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

1 godzinę temu, Bruxa napisał:

Poszerzanie świadomości to zdobywanie doświadczenia i wyciąganie z niego trafnych wniosków (odkrywanie wiedzy)

Poszerzanie świadomości to tak naprawdę poszerzanie świadomości i nic więcej.

Wiem, że nic nie wiem i nic nie wiem ale wiem. Twoja świadomość jest już doskonała tu i teraz ale nie ta, którą się teraz posługujesz bo by nie było zabawy. Twoja nad świadomość ma całą wiedzą.

1 godzinę temu, Bruxa napisał:

więc czy działaliście kiedyś w sposób zły, to znaczy nie licząc się z innymi, by nabrać więcej doświadczenia? I dlaczego tak lub nie?

To nie tak. Generalnie na wyższym poziomie dobro i zło to jedno, tak samo jak mężczyzna i kobieta w sensie to ta sama energia, wszystko wychodzi z jednego gdy się będziesz nad tym zastanawiać to do tego dojdziesz.

Dobrem może być uratowanie dziewczynki i nakarmienie ją ale ona w ramach odwetu zniszczy na przykład całą ludność kraju wroga, która ją doprowadził do tego katastrofalnego stanu.

 

Do Mefistofelesa

"Więc kimże w końcu jesteś?
– Jam częścią tej siły,
która wiecznie zła pragnąc,
wiecznie dobro czyni. "

 

Jeśli usuniemy zło lub dobro to zostaje zaburzona równowaga. Jedno z drugim się łączy i zazębia. Naszą naturą jest doskonałość, dobro, miłość ale bez zła byś nie doświadczyła jak to jest być dobrym bo nie miałaś byś punktu odniesienia.

1 godzinę temu, Bruxa napisał:

Całą wiedzę mamy w sobie i tylko ją odkrywamy

Tak, każda wiedza zewnętrza i wewnętrza to w gruncie rzeczy wiedza o nas samych.

1 godzinę temu, Bruxa napisał:

Dlatego gdy podsuwamy prawdę komuś z matrixa, to ta osoba wie/czuje, że mamy rację

Nie koniecznie, po prostu nie jest gotowa na prawdę - musi jeszcze pocierpieć według terminologii jest po prostu duszą, która stale się rozwija, nawet jak popełnia ten sam błąd raz za razem.

1 godzinę temu, Bruxa napisał:

stąd frustracja i silna agresja wobec nas?

Każdy atak to wołanie o pomoc i w gruncie rzeczy nie rozumienie skąd się pochodzi, kim się jest i kim jest mój sąsiad. Gdy zrozumiesz, że Twój sąsiad to Ty jest to wiedza zmieniająca życie i postrzeganie.

Iluzja ma działać doskonale po to ją stworzyliśmy by doświadczyć poczucia oddzielenia.

1 godzinę temu, Bruxa napisał:

Czy Wy również potraficie momentalnie rozpoznać co jest prawdziwe, zanim zaczniecie się nad tym zastanawiać, zanim otrzymacie na to dowody? Czy dopiero z doświadczeniem się o wszystkim przekonujecie?

 

Rozpoznanie jest proste w zasadzie.

Czy służy to nam wszystkim, co by się stało gdyby wszyscy tak postępowali, komu coś służy i kto na czymś tam traci.

1 godzinę temu, Bruxa napisał:

Skoro wszyscy pochodzimy od jednego, jesteśmy od siebie zależni, to istnieje jakieś realne połączenie?

Nie tylko pochodzimy ale jesteśmy jednym. Ty, ja, każdy to czytający to jest w zasadzie rozmowa ze samym sobą. Ty @Bruxa możesz uważać, że jesteś ode mnie odzielna ale tak naprawdę wszyscy jesteśmy jedną świadomością doświadczającą siebie.

Nigdy nie było innej świadomości - to jest nasz dar i przekleństwo.

Natomiast iluzja tak działa na nas ogłupiająco, ponieważ tak to urządziliśmy by była zabawa i by nie było lekko się połapać.

1 godzinę temu, Bruxa napisał:

Czy jeśli np. olewam siebie i skupiam się na pomaganiu innym, to inni (ponieważ jesteśmy połączeni) też mnie będą olewać, tj. robić tak samo jak ja?

To już bardziej skomplikowane pytanie.

Ty nigdy nie masz siebie olewać bo jesteś najważniejsza sama dla siebie. Jeśli ty nie jesteś szczęśliwa, zadowolona, zdrowa, bogata to jak chcesz pomóc innym, jeśli sama odczuwasz braki. Dzielić się możesz tym co masz, a jak masz czegoś mało to właściwie będziesz posiadać odczucie zbyt małej ilości przy dawaniu. Chyba, że odczuwasz obfitość to wtedy nie, nawet jak będziesz miała malutko na tej zasadzie.

" Oddam ostatnią złotówkę ale wiem, że mogę sobie zarobić więc w zasadzie nic mi nie ubędzie a komuś pomogę"

Wszechświat według wiedzy, którą poznałem odpowiada na to, ponieważ zachodzi reakcja fizyczna i będzie dążył do wyrównania czyli przywrócenia ci tej złotówki plus dodania do niej - bo dodałaś komuś innemu czegoś - na przykład szczęścia.

Druga część pytania.

Jeśli ty olewasz ludzi to będziesz olewana, jeśli dajesz radość będziesz doznawała radości. Jeśli olewasz siebie to inni też będą Cię olewać.

Jeśli ludziom zabierasz w końcu i ci będzie zabrane, jeśli okradasz staruszki to wszechświat sprawi, że też cię ktoś okradnie. Na przykład następstwem takiego czegoś będzie, że nie dosyć iż będziesz się z tym źle czuła, to cię okradną i pójdziesz siedzieć. Czyli generalnie dostałaś minusa od świata razy trzy.

Wszechświat jest cierpliwy i zawsze dąży do wyrównania.

 

27 minut temu, Schlucken,NichtSpucken! napisał:

Postępuj wedle takich tylko zasad, co do których możesz jednocześnie chcieć, żeby stały się prawem powszechnym. Inaczej ujmując, cokolwiek robisz miej pewność, że może to zrobić każdy inny człowiek, zawsze i wszędzie. Zasada ta prowadzi do ukazania głębokich moralnych wątpliwości wobec takich zagadnień jak aborcja, prostytucja, homoseksualizm czy pornografia. 

Dokładnie a prościej to ujmując, jeśli nie wiesz co zrobić zastanów się co by zrobiła miłość.

27 minut temu, Schlucken,NichtSpucken! napisał:

Czy nie lepiej było wybrać mniejsze zło i powiesić tego wściekłego psa, gdy była taka możliwość?

Tak, należy również być w stanie w miarę swoich możliwości przewidzieć przyszłość. Miłość i mądrość powiedziałaby "jest on niebezpieczny, jeśli zostanie uwolniony to ucierpią tysiące, jest nie reformowalny, jest zagrożeniem dla siebie i innych" 

Można dodać również formułkę we wypadku kary śmierci na przykład :

Skazujemy Cię na śmierć, za to jak postępowałeś - nie chciałeś sobie pomóc, jedyne co możemy zrobić w tym wypadku słusznego to odebrać ci życie, niech sam bóg rozpatrzy Twoje przewinienia"

 

Ostatnia odpowiedź dla @Schlucken,NichtSpucken! jest po prostu tym co ja sadzę a nie jakimiś naukami itp.

 

Pozdrawiam i dzięki za doczytanie do końca.

Edytowane przez SzatanKrieger
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Ciekawe rzeczy się tutaj odprawia. :)

 

Świadomość wiąże mi się automatycznie ze słowem 'akceptacja'. Człowiek świadomy akceptuje wszystko co go spotyka w życiu. A taka totalna świadomość to już chyba pozwala tworzyć i kreować przyszłość.

 

Sam na obserwacji siebie zauważam, że jestem 'karany' lub 'nagradzany' za swoje uczynki. Nawet myślenie ma swoje konsekwencje.

 

Co do tej wiedzy to często czytając coś mam wrażenie, że już to gdzieś słyszałem albo że już mi się obiło to o uszy. Wydaje mi się, że MY wszystko już wiemy lecz w tym świecie zapomnieliśmy i pomalutku przypominamy sobie niektóre fragmenty. Coś jak z puzzlami tylko, że jedynie nielicznym udaje się ułożyć cały obrazek, natomiast poszczególne kawałki mogą być mylące lub niewłaściwie zinterpretowane. Czasem jest też tak, że coś wiemy ale nie wiemy jak tej wiedzy użyć lub wykorzystać.

 

Ja czasem mam wrażenie, że błąkam się po tym świecie, robię różne rzeczy ale tak naprawdę to nie wiem po co. Cieszę się jednymi rzeczami, smucę innymi ale w sumie to nie wiem o co w tym wszystkich chodzi. Ostatnimi czasy zacząłem to wszystko akceptować, tak po prostu, jest to jest, nie ma to nie ma, jednak chyba lepiej byłoby wiedzieć (przypomnieć sobie).

 

@Lalka Nie tylko Ty masz dziwne rozkminki. ;)

 

  • Like 2
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

5 godzin temu, SzatanKrieger napisał:

Gdy zrozumiesz, że Twój sąsiad to Ty jest to wiedza zmieniająca życie i postrzeganie.

Jakie to.. niepraktyczne. Przecież druga osoba tak tego nie postrzega. :D

 

5 godzin temu, SzatanKrieger napisał:

Nigdy nie było innej świadomości - to jest nasz dar i przekleństwo.

Coś jakby Bóg stworzył świat i sam go doświadcza czy świadomość to coś innego?

 

5 godzin temu, SzatanKrieger napisał:

" Oddam ostatnią złotówkę ale wiem, że mogę sobie zarobić więc w zasadzie nic mi nie ubędzie a komuś pomogę"

Wszechświat według wiedzy, którą poznałem odpowiada na to, ponieważ zachodzi reakcja fizyczna i będzie dążył do wyrównania czyli przywrócenia ci tej złotówki plus dodania do niej - bo dodałaś komuś innemu czegoś - na przykład szczęścia.

Tego się.. nie da zaobserwować.

 

5 godzin temu, SzatanKrieger napisał:

Jeśli ludziom zabierasz w końcu i ci będzie zabrane, jeśli okradasz staruszki to wszechświat sprawi, że też cię ktoś okradnie.

 

5 godzin temu, SzatanKrieger napisał:

Wszechświat jest cierpliwy i zawsze dąży do wyrównania.

Tego również się nie da zaobserwować. Stalin umarł śmiercią naturalną uprzednio chorując, ale nic gorszego niż co spotyka zwykłego człowieka. Za swoje zbrodnie musiałby cierpieć przez miliony istnień. To jest wierzenie typu po śmierci za dobro będziemy wynagrodzeni, a za zło ukarani.

  • Like 2
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Cechy starej duszy

Stare dusze mają charakterystyczne cechy, zachowania i przekonania, które odróżniają je od innych.

Dzięki poniższym kryteriom będziesz mógł łatwo rozpoznać, czy jesteś starą duszą.

Jesteś romantyczny – współczesne randki internetowe są dla ciebie bez sensu, a każdy rodzaj internetowej komunikacji z potencjalnym partnerem jest bezcelowy.

W miłości uznajesz odręcznie napisany list, kwiaty i obietnice wspólnej długoletniej przyszłości zamiast jednej nocy.

Kochasz całym sobą i uczysz się miłości – kiedy kochasz to prawdziwie, a kiedy spotyka cię rozczarowanie, to bierzesz z niego, ile się da i idziesz dalej, wyciągając wnioski z popełnionych błędów.

Jesteś introwertykiem – zamiast hucznych zabaw wolisz spędzić wieczór przy lampce wina, nowej książce lub dobrym filmie.

Uwielbiasz prostotę – nie lubisz rzeczy, które przekraczają twoje granice.

Lubisz zadowalać się rzeczami i czynami prostymi, a przy tym przemyślanymi i rozważnymi.

Mądrość i prawda to najważniejsze cnoty – te dwie rzeczy odgrywają w twoim życiu dużą rolę.

Lubisz rozmawiać i przyciągać do siebie ludzi, którzy rozumieją, jak działa świat, których słowa cię poruszają, a sama konwersacja angażuje twoje szare komórki do działania.

Jesteś dojrzały i odpowiedzialny – nie tkwisz w drobnej codzienności, lecz patrzysz na świat szerzej, pracując i robiąc rzeczy dla większego dobra, wychodząc poza ramy drobnostek i myśląc o przyszłości.

Lubisz maniery – mocny uścisk w dłoni, przepuszczanie w drzwiach, ustąpienie miejsca w autobusie itd. – te wszystkie czynności sprawiają ci radość zarówno, gdy ty je wykonujesz, jak i wtedy gdy ktoś ofiarowuje je tobie.

Masz swoich faworytów – w każdej dziedzinie – jedzenia, piosenek, filmów, ulubionych ubrań, osób itp.

Nie lubisz się kłócić – zamiast wielkich awantur preferujesz drogę szybkiego naprawienia tego, co można jeszcze naprawić i unikania kontaktu z osobami, które odbiegają od ciebie swoim poziomem intelektu.

Kochasz rodzinę – to bliskość rodziny i pozostawanie w zaciszu swojego domu czyni cię najszczęśliwszą osobą na ziemi.

Zawsze masz czas dla tych, których kochasz i kiedy tylko ktoś cię potrzebuje.

Cieszysz się z małych rzeczy – jesteś prostą osobą i proste rzeczy sprawiają, że jesteś szczęśliwy.

Jesteś opanowany – nie dajesz się prowokować, twoje słowa są przemyślane i konkretne.

Zawsze reagujesz na wszystko z nienaganną gracją i opanowaniem.

Nie rzucasz słów na wiatr.

Jesteś zawsze sobą  – nie jesteś na świecie, próbując być kimś, kim nie jesteś.

Czujesz się komfortowo we własnej skórze i pozostajesz wierny sobie przez cały czas.

Nie gonisz za trendami ani uwagą – istniejesz dla siebie i nigdy się nie zmieniasz tylko po to, by żyć w zgodzie z trendami.

Wierzysz w życie po śmierci – stara dusza intuicyjnie wierzy, że po śmierci przeniesie się do krainy wiecznego szczęścia.

Podążasz za swoimi życiowymi celami – wiesz, że życia na tym świecie to nie przypadek i dlatego zawsze dążysz drogą postawionych sobie celów i zobowiązań.

Masz stałą potrzebę refleksji – stara dusza niekiedy potrzebuje odejść od codzienności i zastanowić się nad problemami egzystencji.

Potem jednak szybko wraca na właściwą ścieżkę życia, torując sobie drogę w kierunku, który ją uszczęśliwia, z dala od ludzkiej nienawiści i wrogości.

  • Like 1
  • Dzięki 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zawsze można się oszacować :)

 

https://gostica.com/spiritual-lifestyle/how-old-is-your-soul-test/

http://www.michaelteachings.com/how-old-is-your-soul.html

 

Jeszcze zostawię taki cytat do zastanowienia:

Cytat

Gdyby źródłem naszych świadomych doznań była tylko aktywność mózgu, nie moglibyśmy podejmować żadnych decyzji ani sprawować kontroli nad zachowaniami. (…) Wierzę w istnienie (nad)świadomości, ponieważ jej doświadczam: to moje codzienne doznanie.

 

Dobrej nocy :)

Edytowane przez Ancalagon
  • Like 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

On 8/17/2018 at 11:25 PM, Cortazar said:

 

 

Świadomość wiąże mi się automatycznie ze słowem 'akceptacja'. Człowiek świadomy akceptuje wszystko co go spotyka w życiu. A taka totalna świadomość to już chyba pozwala tworzyć i kreować przyszłość.

 

 

 

Tak nauczał starożytny filozof Lukrecjusz. Uważał on, że największymi obowiązkami człowieka są poznanie i doświadczenie, co za tym idzie wszystko, co nas spotyka jest konieczne (włącznie z cierpieniem, biedą i śmiercią), a narzekają tylko głupcy. 

Swoją drogą, zgadzam się z jego poglądami na temat religii - od tysiącleci nic się w tym oszustwie nie zmieniło. 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@SzatanKrieger 

Tu jest lepsze miejsce na podobne dyskusje, tam jednak "nieco" zbyt duży off-top by się z tego mógł zrobić ;)

 

Z klątwą się nie wypowiem, ja bym się zgodził z tezą, że to efekt wolnej elekcji dał znać o sobie.

Sporo ludzi wiąże postępujący upadek z przeniesieniem ośrodka władzy w wiadome miejsce, ale to tak z przymrużeniem oka :)

 

Z Twojego punktu widzenia jesteś duszą dojrzałą, czy starą?

 

Na Twoim miejscu bym tak nie szarżował z naciąganą etymologią. Ktoś może powiedzieć "sprawdzam" ;)

 

@Lalka

Lekcji nie odrabiasz jedynie na koniec roku, ale głównie w trakcie :D

Edytowane przez Ancalagon
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

14 minut temu, Ancalagon napisał:

Z Twojego punktu widzenia jesteś duszą dojrzałą, czy starą?

 

Powiem Ci co odczuwam i co odczuwałem.

Pierwszy raz doszło do mnie, że jestem inny od rówieśników gdy miałem około 12 lat. 

Byłem na boisku z piłką i patrzałem sobie na bramkę, która stała całkiem daleko - pamiętam jeszcze chyba jak jakiś kilka lat starszy facet kopał sobie o ścianę piłką. 

Natomiast od wieku gimnazjalnego miałem ewidentne odczucia, że jestem starszy wewnętrznie wtedy kompletnie nie wiedziałem o co chodzi i czułem ,że jestem inny. Nie gorszy nie lepszy po prostu inny, trochę jak alien w przebraniu ludzkim.

Generalnie wszystkie objawy, terminy w zasadzie zgadzają się z opisów, że jestem duszą starszą - szczególnie uczucie starości, które nie opuszcza mnie od bodajże 17 roku życia. Masz 17 lat i czujesz się staro, nic fajnego.

 

14 minut temu, Ancalagon napisał:

Na Twoim miejscu bym tak nie szarżował z naciąganą etymologią. Ktoś może powiedzieć "sprawdzam" ;)

Co masz dokładnie na myśli ?

Ja się nie boję żadnego sprawdzania, nic nie mam do ukrycia.

14 minut temu, Ancalagon napisał:

Z klątwą się nie wypowiem, ja bym się zgodził z tezą, że to efekt wolnej elekcji dał znać o sobie.

Sporo ludzi wiąże postępujący upadek z przeniesieniem ośrodka władzy w wiadome miejsce, ale to tak z przymrużeniem oka :)

To co tu napisałeś wymagało by całkiem nowego tematu.

 

Edytowane przez SzatanKrieger
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@SzatanKrieger

"Objawy" Ci się z grubsza zgadzają, ja miałbym jednak wątpliwości z powodu trochę przeciętnej intuicji oraz faktu, że zbyt wiele przyjmujesz wiedzy z zewnątrz, a zbyt mało pochodzi jej z Twojego wnętrza.

Wiele rzeczy przyjmujesz za pewnik, które wcale takie pewne nie są. "Uważam, że" czy "Moim zdaniem" mają zupełnie inny wyraz niż "Jest tak, tak i tak".

Pewne osoby wysłuchają Cię z nabożeństwem, u innych wywołasz jedynie irytację, nawet jeśli w większości się z Tobą zgadzają. Sceptyków pominę, bo to inna kategoria :P

 

Jednak jak już napisałem, nie ma nic pewnego, koło czasu się toczy i nic na tym świecie nie stoi w miejscu. Wiek duszy bardziej określa sufit dla świadomości, niż jej aktualny stan.

 

A na co zwróciłem uwagę z etymologią? Świadomość to po prostu rzeczownik odprzymiotnikowy od wyrazu świadomy, nie ma co dorabiać tutaj żadnej większej filozofii ;)

Chyba, że gdzieś jest napisane inaczej, wówczas zwracam honor.

 

Co sądzisz o teorii bratnich dusz? Spotkałeś jakąś na swojej drodze?

Edytowane przez Ancalagon
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@SzatanKrieger Pozwól, że też Ci tu odpowiem.

Coś takiego:

+ to o czym Ty wspominałeś. :)

 

@Ancalagon Ja Ci opowiem być może bliźniaczej.

Widziałam mężczyznę, uczucie, że znam go całe życie. Zagadał, wziął numer i wciąż powtarzał, że to niemożliwe, że się nie znamy, że on wie, że nie widzi mnie pierwszy raz. Ja też to czułam.

Spotkaliśmy się raz, drugi ale był sporo młodszy... Na innym etapie, wiem, że musi wyciągnąć lekcje z obecnych doświadczeń bez mojej pomocy bo za bardzo był mną zachwycony więc odeszłam. Moja obecność przeszkodziłaby mu tylko w nauce.

  • Like 1
  • Zdziwiony 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Ancalagon

 

Dziękuje za podzielenie się Twoimi obserwacjami, pozwól iż się odniosę troszkę do nich.

30 minut temu, Ancalagon napisał:

"Objawy" Ci się z grubsza zgadzają, ja miałbym jednak wątpliwości z powodu trochę przeciętnej intuicji oraz faktu, że zbyt wiele przyjmujesz wiedzy z zewnątrz, a zbyt mało pochodzi jej z Twojego wnętrza.

Być może faktycznie taki obraz mógł się wykształcić gdy piszę swoje posty. Natomiast na usprawiedliwienie mam dwie rzeczy.

Nie piszę wszystkiego.

Przez spędzanie dużo czasu na pisaniu oraz naukę trzech języków zatraciłem możliwość konstruktywnego budowania zdań nad czym ogromnie ubolewam.

Piszę też głównie o zewnętrznych rzeczach bo ludzie omijają sprawy "wewnętrzne"

O wewnętrznych rzeczach to mogę porozmawiać w bardzo wąskim gronie.

Ja wręcz za dużo mam przemyśleń z wnętrza ale nie o wszystkim tu piszę jak wspomniałem wyżej. Może to tworzyć złudzenie, że ściemniam lub nie jestem do końca kompatybilny z tym co piszę tutaj.

30 minut temu, Ancalagon napisał:

Wiele rzeczy przyjmujesz za pewnik, które wcale takie pewne nie są. "Uważam, że" czy "Moim zdaniem" mają zupełnie inny wyraz niż "Jest tak, tak i tak".

Staram się gdy ktoś mnie pyta o radę lub w normalnej rozmowie używać słów " W Słowiańskiej kulturze lub Mistrzowie mówią" Bo mistrzowie jacyś tam lub dawna kultura Słowian to autorytet a ja nim nie jestem z drugiej strony, ja nigdy nie powiem jest tak a tak bo nie wiem. Natomiast wiem kilka rzeczy ale to naprawdę jest maluśko.

30 minut temu, Ancalagon napisał:

Pewne osoby wysłuchają Cię z nabożeństwem, u innych wywołasz jedynie irytację, nawet jeśli w większości się z Tobą zgadzają. Sceptyków pominę, bo to inna kategoria :P

Ale to zawsze tak jest. 

Jestem zwykłym użytkownikiem tego forum, broń boże robić ze mnie bożka, lol w ogóle skąd taki pomysł ? :D  

Jestem takim samym człowiekiem jak Wy, tylko czuję się wewnątrz stary i pragnę wyrwać się z ograniczeń matrixa bo mi się znudził.

30 minut temu, Ancalagon napisał:

Jednak jak już napisałem, nie ma nic pewnego, koło czasu się toczy i nic na tym świecie nie stoi w miejscu.

Dokładnie.

30 minut temu, Ancalagon napisał:

Świadomość to po prostu rzeczownik odprzymiotnikowy od wyrazu świadomy, nie ma co dorabiać tutaj żadnej większej filozofii ;)

Chyba, że gdzieś jest napisane inaczej, wówczas zwracam honor.

Spoko tylko dodam, że nie wierzyłbym do końca etymologom.

Przykładowo masz słowo Kultura - Kult u RA.

RA  - słońce

RAno - PoRAnek

Ra odnośni się do słońca, światła i życia.

Kultura - to czczenie światła czyli w kulturze widać oznaki cywilizacji czyli światła, rozwoju i rozumienia.

Tego Ci nie napiszą w etymologii.

 

Dodam jeszcze, że stara dusza = nie zawsze jest powiązana ze super intuicją bo intuicję należy rozwijać jak mięśnie.

30 minut temu, Ancalagon napisał:

Co sądzisz o teorii bratnich dusz? Spotkałeś jakąś na swojej drodze?

Nie spotkałem takiej duszy. Natomiast ma to głęboki sens, mówi się iż specjalnie nie są łączone bratnie dusze, bo tworzą bezwarunkową miłość do siebie, która by zbyt bardzo niszczyła matrixa w którym żyjemy.

Tylko jeszcze mi powiedz czy masz na myśli bratnie dusze czy bliźniacze płomienie ?

 

Aha i proszę się nie kierować, że ja jestem jakąś faktycznie starą duszą, po prostu odczuwam się jako starszego człowieka od dziecka i od zawsze interesowali mnie mistrzowie i ich nauki.

I jeśli macie jakieś negatywne emocje w stosunku do mnie czy jakieś uwagi to przepraszam, to nie jest i nie było moim zamiarem.

 

Proszę też nie odbierać moich postów jako mądrzenie się. Gdy ktoś zbiera wiedzę wewnątrz siebie czy medytuje nad swoją istotą musi przekazywać, bo inaczej staje się jak woda bez ujścia i stoi w miejscu. Natomiast jeśli się gdzieś mylę to natychmiast proszę mnie punktować.

 

Dzięki za uwagę @Ancalagon

 

@Lalka

Dziękuje Ci za wyszukanie tej audycji i wklejenie, zdaje się iż ją widziałem ale najwyżej sobie przypomnę :) 

Edytowane przez SzatanKrieger
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

6 minut temu, Bruxa napisał:

Przypisujecie starej duszy pozytywne cechy, a młodszym negatywne, tak szczerze?

Nie.

Nigdy nie ma tylko pozytywów i żadnych negatywów zacznijmy od tego.

Młoda dusza jest bardzo fajna, jest rządna przygód jest głodna tej rzeczywistości i wbrew pozorom ma naprawdę wiele fajnych cech, które nie raz starsze dusze  im zazdroszczą. 

Negatywnym może być dla mnie, że nie interesuje się głębszą duchowością tylko idzie na przykład w religię i jej broni, natomiast dla niej jest to wielki plus bo może doświadczyć bronienia idei oraz czerpać nowe doświadczenia pełnymi garściami.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dość ciekawy koncept w kontekście wątku :)

Wiadomo, trzeba patrzeć na to z pewnym dystansem, ale jeśli ktoś jest zainteresowany, warto się zapoznać.

 

Cytat

Potrzeba bezpieczeństwa, poziom przetrwania

 

Wracając do tematu poziomów świadomości, proponuję trzy klasyfikacje, które można uznać za praktyczne, zrozumiałe i użyteczne w stosunku do siebie i innych.

Pierwsza z nich  opiera się na  naukach buddyjskich i hinduistycznych, bazujących na systemie czakr znanych z jogi. Jest to klasyfikacja siedmiostopniowa opisana w wielu pracach poświęconych opisowi czakr (m.in. na portalu www.yogin.pl) , a  w sposób precyzyjny przekazana np. w książce „7 poziomów świadomości” Mariusza Włóczysiaka.

 

Druga klasyfikacja opracowana została przez Davida Hawkinsa, amerykańskiego lekarza psychiatrę. Na podstawie ponad dwudziestu lat pracy, bazując na teście mięśniowym (tzw.  odruchu kinezjologicznym) i swoim ogromnym klinicznym doświadczeniu, przedstawił on klasyfikację szesnastu  poziomów świadomości w pracy „Siła czy moc”.

 

Trzecią klasyfikację przedstawia Ken Wilber, amerykański filozof, socjolog, psycholog, teoretyk systemów i pisarz,  twórca integralnej teorii świadomości oraz psychologii transpersonalnej. W swojej książce „Psychologia integralna” przedstawia on Wielki Gniazdowy Układ Istnienia, gdzie  definiuje różne poziomy egzystencji czyli poziomy istnienia i poznania oraz  wyjaśnia zależności między nimi.

Pamiętajmy proszę, że wiedza dotycząca hierarchii poziomów świadomości powinna przyczynić się do okazywania większej tolerancji, akceptacji  i miłości wobec ludzi, a nie do dzielenia ich na dobrych i złych, mądrych i głupich, wartościowych i nie wartościowych. Poniżej przedstawię pierwszy (najniższy) poziom świadomości wg klasyfikacji opierającej się na systemie czakr.

 

PIERWSZY POZIOM ŚWIADOMOŚCI (Potrzeba bezpieczeństwa, poziom przetrwania)
Człowiek żyje praktycznie nieświadomie – jest podatny na zrządzenia losu, kompulsywnie dąży do zabezpieczenia poczucia bezpieczeństwa.

Wszystkie bodźce do życia wywodzą się z potrzeb ego lub zwierzęcej motywacji, uwarunkowanej popędem. Człowiek troszczy się wyłącznie o sferę materialnej egzystencji: schronienie, pokarm, pieniądze, seks. Brak jest dalekosiężnych działań i głębszych motywacji.

 

Postawa: prymitywna, hedonistyczna, wszelkie zmiany są ogromnym zagrożeniem.

Cecha dominująca: bieżące zaspokajanie potrzeb, umysł skierowany na przyszłość.

Typowe sformułowania: „nie ma czasu na przyjemności, trzeba pracować”, „życie jest ciężkie i nie da go się zmienić”, „trzeba zabezpieczyć się na starość”, „on jest z nami albo przeciwko nam”, „wolność nie istnieje”, „ jak dorośniesz, to zrozumiesz”, „jesteś za młody, żeby ze mną dyskutować”. Słowo-klucz: „muszę”.

Uczucie dominujące: osamotnienie, lęk, niemożliwość zbliżenia emocjonalnego do innych ludzi, zmęczenie fizyczne mimo wypoczynku, pojęcie szczęścia praktycznie nie istnieje.

Kontakt z dziećmi: wychowanie nakazowe, dzieci utrzymywane w poczuciu niskiej własnej wartości.

 

W partnerstwie: świadomość na tym poziomie nie widzi innego człowieka, dominuje  instrumentalne traktowanie partnera: mój partner powinien zaspokajać moje zachcianki i potrzeby!

Cytat

Stan zamroczenia, potrzeba silnych doznań.

 

DRUGI POZIOM ŚWIADOMOŚCI
Osoba całkowicie podporządkowuje się środowisku, w którym przebywa; wszystko przyjmuje bezkrytycznie. Lęk ustąpił miejsca poszukiwaniu przyjemności.
Spełnienie życiowych oczekiwań jest uzależnione od towarzyskich norm i zobowiązań, którym nie można i nie wolno się sprzeciwiać. Jest to najwyższa forma uzależnienia od obcych wpływów: autorytet zewnętrzny jest ważny, inni określają, co ja mam do zrobienia i absolutnie mi to nie przeszkadza! To, co dyktuje grupowa świadomość, musi być właściwe! Wzorzec  stwarza uległość charakteru. Manipulowanie ludźmi dla dostarczenia sobie przyjemności  jest motorem szukania ciągle nowych doznań . Postrzeganie świata jest fragmentaryczne, ale po raz pierwszy zauważany jest drugi człowiek.

 

Dominujące cechy psychiczne: nuda, frustracja, rozczarowanie, niezrozumienie, które powodują głód doznań. Najpełniej uwidacznia się on w relacjach seksualnych: amant-playboy to typowy przedstawiciel tego poziomu, goniący za kobietami, aby je „zaliczyć” , stwierdzić, że nie różnią się zbytnio i szukać następnej. Pojawia się odczucie niepełności tych płytkich relacji i uczucie niemożności zmiany, frustracja.

Przykłady zachowań: uzależnienie od telewizji, użytkowania odpowiedniej klasy samochodu, przebywania w odpowiednim środowisku, muzyki, doznań religijnych, doznań medytacyjnych, smacznych potraw, narkotyków.

Typowe sformułowania: „Więcej”, „Przyjemniej”

 

Motywy funkcjonowania: na poziomie fizjologicznym- seks, na poziomie intelektualnym- sztuka, na poziomie materialnym- samochód, mieszkanie, ogród, gadżety.

Jeśli wyrażanie i doznawanie przyjemności jest zablokowane, osoba szuka silnych doznań w wyobraźni ( ogląda filmy- horrory), prowokuje agresję, kłótnie. Jest też namiętnym oglądaczem tasiemcowych seriali i reality-show, pokazujących sytuacje niespełnionych bohaterów i często perypetie frustratów nic nie wnoszących do jego życia.

 

W partnerstwie taka świadomość przejawia się w ukierunkowaniu na dopełnienie. Mamy do czynienia z materialistycznym  nastawieniem do partnera i instrumentalnym stosunkiem do niego, w postaci transakcji: coś za coś.

Łatwo jest utknąć na tym etapie życia wewnętrznego.

Cytat

Potrzeba dominowania. Uświadomienie w życiu emocjonalnym.

 

TRZECI POZIOM ŚWIADOMOŚCI
Na tym poziomie osoba zwiększa własny prestiż w otoczeniu, goni za dominacją nad innymi ludźmi, pomnaża bogactwa materialne. Kariera, sukces zawodowy, uznanie to najważniejsze cechy tego poziomu.
Pierwotne ego odkrywa rezonans społeczny, ale nadal rozstrzygająca jest chęć zachowania określonej pozycji w towarzystwie. Ważne jest, aby być kimś! Kolektywne, tchórzliwe wzorce wywierają szczególny wpływ na osobowość.

Dominuje wartościowanie uwarunkowane pochodzeniem: wielkopański, drobnomieszczański czy plebejski sposób myślenia urasta do bardzo wysokiej rangi. Chęć manipulowania ludźmi podporządkowana jest stworzeniu grupy, wśród której dana osoba jest liderem. Relacje, mimo, że na szerszą skalę, oparte są na lęku i poczuciu zagrożenia, stąd potrzeba dominowania. Wygląd zewnętrzny, lepszy niż w rzeczywistości wizerunek własny, hierarchia tytułów też temu służą.

 

Typowe sformułowania to: „konkurujmy”, „bądźmy silniejsi, lepsi, więksi, bardziej wpływowi”

Trzeci poziom świadomości to fundament budowy wielkich struktur politycznych, gospodarczych, religijnych i finansowych. To uwielbienie dla mitów historycznych, hymnów, sztandarów, górnolotnych haseł. Własne terytorium jest tutaj silnie akcentowane, podobnie jak siła fizyczna (np. zawody sportowe, defilady wojskowe itp.). Życie na tym poziomie przynosi wiele zewnętrznych oznak sukcesu, posłuchu wśród ludzi, ale życie osobiste często szwankuje. Życie w dużej mierze „na pokaz” powoduje, że ludzie żyjący na tym poziomie pragną zbliżenia emocjonalnego, ale boją się otworzyć przed innymi i zapadają na zdrowiu, aby nieświadomie zwrócić na siebie uwagę i otrzymać w chorobie nieco uczucia od otoczenia.

 

Życie seksualne  tych osób jest dobrym polem eksperymentu koniecznego dla zdobycia dominacji. Nadto ma tu miejsce szukanie partnerki/partnera trudnego do zdobycia.

Kontakt z dziećmi: brutalne dopasowywanie dzieci do wizji świata dorosłych. Zabijanie indywidualności dziecka metodą kar i nagród oraz edukacją szkolną, która daje gotowe odpowiedzi, nie pozwalając dziecku na poszukanie własnych rozwiązań.

Jednak w tle – poza światem codziennej pozy – zaczyna buntować się indywidualne ego, niejako w tajemnicy przed samym sobą, tworząc swoje własne wzorce zachowań. Pojawia się podświadome poczucie winy.

 

W partnerstwie na czoło wysuwa się emocjonalny stosunek do partnera. O wyborze partnera decyduje współbrzmienie uczuciowe. Partnerstwo to cechuje zbyt mocne przywiązanie i z czasem  płomienne uczucia mogą przerodzić się w niechęć, a nawet agresję lub nienawiść.

 

Pierwszy poziom świadomości, to samotność z wyboru, drugi to zauważenie określonych osób, trzeci to otaczanie się jak największą ilością osób- popleczników. We wszystkich tych relacjach nie jest istotne co osoby wzajemnie mogą sobie dać, a to, że inni ludzie służą zaspokojeniu własnych potrzeb i są traktowani przedmiotowo.

Cytat

Uczucie. Uświadomienie na płaszczyźnie mentalnej.

 

CZWARTY POZIOM ŚWIADOMOŚCI

Czwarty poziom świadomości w skali siedmiostopniowej jest poziomem przełomowym. Chęć kontroli i postawa walki, która jest powszechna u osób na pierwszych trzech poziomach ustępuje harmonii, współdziałaniu i akceptacji. Na plan pierwszy wysuwa się ciekawość mentalna, głód wiedzy, chęć nauki, potrzeba odkrywania. Ważne staje się to, co duchowe (poziom czwarty odpowiada czakrze serca w dalekowschodnim modelu energetycznym człowieka). Nadal występuje ocenianie, ale nie budzi ono złości ani zagrożenia, a raczej ciekawość. Pojawiają się pytania dotyczące programów ideologicznych i  potrzeb wyższych, a pojawiająca się czasami w życiu złość czy agresja dotyczy określonej sytuacji, a nie jest stałą gierką ego wynikającą z kompleksów.(Chwilowe powroty do emocji pierwszych trzech poziomów zdarzają się aż do szóstego poziomu świadomości i jest to zjawisko normalne).

 

Powstaje chęć poznawania ludzi, którzy są postrzegani jako różnorodne i ciekawe cechy osobowości, oraz chęć zbliżenia się do nich. Kontakty z ludźmi dają satysfakcję, a osoby znajdujące się w towarzystwie człowieka na tym poziomie rozwoju są spokojne i zrelaksowane, nawet jak same znajdują się na jednym z trzech pierwszych poziomów. Co ważne, pojawia się  dostrzeganie własnych wad oraz możliwości ich korygowania tak, aby wzbogacić własną osobowość. Możliwe staje się przyjęcie krytyki oraz  uczenie się na błędach innych ludzi.

 

Od tego poziomu coraz rzadziej zdarzają się choroby, a podczas obecności w sytuacji konfliktowej osoba raczej wycofuje się przyjmując rolę spokojnego obserwatora, niż walczy o swoje zdanie. Znaczenie zaczyna mieć autorytet wewnętrzny, a wzorce rodzinne, wychowanie religijne, ideologia, kolektywizm –  tracą na znaczeniu. Zostają odkryte prawa karmy (prawa przyczyny i skutku, powracającej fali) i w związku z tym maleje egoizm.  Jednocześnie wzrasta zrozumienie dla faktu, że nie można zmieniać innych ludzi, pomagać im, jeśli samemu nie przepracuje się własnych uzależnień i kompleksów.

Praca, która na pierwszych trzech poziomach była głównie obowiązkiem i metodą wypracowania środków do przetrwania zaczyna być źródłem satysfakcji, a nawet radości. (Przy przejściu z poziomu trzeciego do czwartego często zmienia się pracę, a nawet  środowisko, w którym dotychczas się przebywało).

 

W partnerstwie na czoło wysuwają  się sprawy duchowe. Wybór  partnera następuje przez zgodność mentalną; zasadniczą  rolę odgrywa tu zbieżny poziom inteligencji. Partnerzy potrafią siebie słuchać, akceptować,  są tolerancyjni, silnie lgną do siebie. Seks daje czystą przyjemność wynikającą ze zbliżenia się i porozumienia. Zanika uczucie zazdrości i motyw cierpienia w miłości.

 

Człowiek pragnie być potrzebnym i służyć innym. Stąd czasami widoczny jest handel uczuciami, tzw. miłość warunkowa, np. przy wychowywaniu dzieci: „będę cię kochać, jeśli zrobisz…”. Trzeba zatem pamiętać, że ta prawdziwa miłość jest bezwarunkowa i ona jest celem tego i następnych etapów rozwoju. Zwiększa się dynamika życia wewnętrznego, zdarzają się rozterki duchowe typu: Kto ma rację? Ja czy inni?

Możliwe staje się oddzielenie człowieka od jego zachowań, czyli akceptowanie każdej osoby z równoczesnym nie akceptowaniem tego co robi czy myśli. Zanika powoli podział na „ja” i „oni”. Jest to pierwszy etap życia, który daje poczucie nasycenia ( i stąd też łatwo na nim utknąć).

Cytat

Obfitość. Przebudzenie sił duchowych

 

PIĄTY POZIOM ŚWIADOMOŚCI

Dominującym stanem osoby na tym  poziomie egzystencji jest poczucie dostatku i obfitości. Cechą charakterystyczną jest także otwartość i zaniknięcie osądzania innych osób, zjawisk i przedmiotów  wg powszechnie obowiązujących w społeczeństwie standardów.

Podnosi się znacząco energia organizmu, a psychika nabiera ogromnej mocy przejawiającej się jako siła duchowa, co wynika z przerobienia blokad i zahamowań, zmniejszenia emocjonalności i przyjęcia w wielu przypadkach pozycji biernego obserwatora życia. Dzięki tej duchowej sile następuje dogłębne zrozumienie, że „ja sam stwarzam swoją rzeczywistość”. Rozpoznana zostaje moc oddziaływania osoby na środowisko i na całą planetę w sferze mentalnej.

 

Postrzeganie życia jako ciągu zdarzeń, w których nie zawsze trzeba brać udział powoduje, że życie samo troszczy się o znalezienie najlepszego rozwiązania we wszystkich przypadkach i dla wszystkich zainteresowanych stron. I najczęściej jest to sposób, którego sami nie jesteśmy w stanie nawet przewidzieć. Im wyższa jest świadomość człowieka,  tym bardziej życie jest widziane jako harmonijny i łagodny przebieg wydarzeń oraz  coraz wyraźniejszy staje się  głos wewnętrzny, jakby głos naszego wewnętrznego przewodnika.

 

Następuje akceptacja każdej zmienności wokół, w świecie zewnętrznym, co daje poczucie ogromnego spokoju i radości. Ten poziom przejawia się też zrozumieniem każdej sytuacji i poczuciem humoru. Następuje jakby przejście na stronę obserwatora wydarzeń  i płynięcie wraz z naturalnym nurtem życia. Bliskie jest też zrozumienie, że świat w każdych okolicznościach jest perfekcyjny i  zawsze daje wszystko co potrzebne we właściwej ilości  i we właściwym czasie; świat jest miejscem przyjaznym i pięknym.

 

W partnerstwie poszukuje się  głębokiego współbrzmienia na płaszczyźnie duchowej. Na tym poziomie świadomości tracą ważność wcześniejsze priorytety.

Charakterystyczne dla  tego poziomu świadomości jest wycofywanie się z dotychczasowych, związków towarzyskich oraz powiązań politycznych czy religijnych. Może być to droga w przejściowe osamotnienie, czas na refleksje filozoficzną, na poszukiwanie głębszej prawdy.

Dogłębne zrozumienie i przerobienie tezy: „Zbieram to, co posiałem” powoduje wystąpienie osoby z pasywnych, karmicznych powiązań; na tym poziomie kończy się oddziaływanie skutków karmy. Otwiera się tym samym nowa droga życia.

 

Nie jest to poziom powszechny i łatwy, na którym znajdują się „tłumy tego świata”. Najczęstszym niebezpieczeństwem na które można natrafić będąc tuż obok wysokich stanów  poziomu piątego jest swego rodzaju subtelne uzależnienie się od własnego „rozwoju duchowego”. Nasze ego „po cichu” ocenia nas samych, tempo naszego rozwoju, tworzy wskaźniki rozwoju wewnętrznego w świecie zewnętrznym, ustanawiając swoiste standardy, co jest skutkiem jeszcze nie ugruntowanej pozycji rozwoju na tym poziomie i niepełnego kontaktu z własnymi wewnętrznymi potrzebami. Przywiązujemy się i popadamy w pułapkę.

Poza tym, to pierwszy poziom obfitości i może stać się pułapką swego rodzaju samowystarczalności.

Jednak historie  wielu ludzi na świecie dowodzą, że  niebezpieczeństwa te są do pokonania, czy raczej może do obejścia :-)

Cytat

Świadomość. Uniwersalna miłość.

 

SZÓSTY POZIOM ŚWIADOMOŚCI

Osoba, która osiągnęła ten poziom egzystencji widzi życie z dystansu, jakby film życia przesuwał się przed jej oczami.

Osoba ta zaprzestaje walk, dopuszcza do głosu naturalne procesy, ufa i pozwala dziać się. Rola i aspekt ego ograniczają się tylko do fizycznych sfer życia. Istnieniem kieruje w pełni ukształtowana, najwyższa duchowa siła sprawcza. Powoli wszystko staje się JEDNOŚCIĄ- tak odbierany jest świat. Wysoki poziom duchowy takiej osoby czyni ją autorytetem dla innych. Podejmuje spokojnie wyważone, bezkonfliktowe decyzje, całkowicie akceptuje zmienność wydarzeń życiowych, widząc w nich korzyści i naukę.

 

Na tym poziomie dostrzega się, że wszyscy odgrywamy jedynie pewne role w teatrze życia; widzenie świata jest neutralne, bez emocji, bez euforii i bez depresji. Nie ma wydarzeń zakłócających, wprowadzających dysharmonię czy konflikt, są to części życia osoby ich doznającej. Praca z własną świadomością to teraz codzienne, zwykłe  czynności, relacje z ludźmi; są one źródłem doświadczania świata i siebie i pogłębiania swojego rozwoju. Jest się „lustrem” dla innych, tzn. opinie o osobie na takim stopniu rozwoju, wynikające z relacji z innymi ludźmi, opisują stan i świadomość osób komentujących, są swego rodzaju opisem stanu ich nadawców.

 

Następuje dogłębne zrozumienie względności życia: to czego bronisz i w co wierzysz zależy od tego gdzie się urodziłeś i wychowałeś. Gdybyśmy urodzili się w innych warunkach, my i nasze otoczenie bylibyśmy inaczej zaprogramowani i w co innego byśmy wierzyli, czego innego bronili. Gry społeczne, w których braliśmy udział, nie mają już znaczenia, stają się bezużyteczne i śmieszne, gdyż nie przynoszą żadnych pożytków ponadczasowych. Najczęściej ludzie na tym poziomie są silnymi indywidualistami, samotnikami, wyniesionymi poza nawias przeciętnego społeczeństwa. Często są powszechnie wielbionymi prorokami i mesjaszami.

 

Osoby takie nie widzą potrzeby dzielenia się ze swoimi poglądami, mają swoiste, bardzo rozwinięte poczucie humoru. Straciła dla nich urok pogoń za władzą, pieniędzmi, współczuciem, twórczą działalnością. Ułatwiają i upraszczają życie sobie i innym czyniąc je bezkonfliktowym. Spełniają swoją osobistą, indywidualną rolę społeczną, czerpią z tego, uczą się, czekają w atmosferze akceptacji na dalszy bieg życia. Często następuje wejście w swoistą samotność- stan bycia z samym sobą będąc wśród ludzi lub bez nich. Pojawia się tez u nich stan,  gdy zanika obserwator wewnętrzny i obserwowane, a pojawia się głębsza świadomość- świadomość świadomości.

 

W tym stanie również należy strzec się niebezpieczeństw związanych z rozwojem, gdyż ego może być subtelniejsze niż na niższych poziomach, ale mocniejsze. Należy szanować fakt, że każdy ma swoją drogę życiową i nie istnieją uniwersalne rozwiązania w tym zakresie. Należy tez widzieć nieskończoną  mnogość możliwych ról życiowych do odegrania przez siebie i innych. Na tym poziomie często zamiast rozwiązań racjonalnych pojawiają się irracjonalne i stąd zachowania w stylu opowieści Zen, będące trudnym zachowaniem  do zaakceptowania przez otoczenie, mogą się okazać korzystne dla uwolnienia się z ostatnich więzów ego: władzy, teorii i rozumienia.

 

Partnerstwo nabiera nowych kształtów. Zostaje przezwyciężona każda forma własności prywatnej i osobistych zobowiązań. Nie ma żadnych wewnętrznych przymusów i uzależnień. Doświadcza się pełni szczęścia w ziemskim pojęciu partnerstwa. Wszystkie czynności są wykonywane dobrowolnie, w darze dla drugiej osoby.

 

Na tym etapie kończy się proces dojrzewania w czasie i przestrzeni, czyli domyka się cykl ziemskiego dojrzewania. Wszystko jest możliwe! Siły materializacji podporządkowują się woli Ducha. Zdolność urzeczywistniania osobistych wizji i marzeń graniczy niemal z cudem. Jest to punkt, w którym w istocie ludzkiej coraz silniej objawia się boskie Źródło. Na tym poziomie świadomości kończy się “przymusowy” cykl reinkarnacyjny.

Droga od pierwszego poziomu do trzeciego, to wzbogacanie życia w bodźce, emocje, intelekt. Poziom czwarty (serca) to równowaga, a od poziomu piątego zaczyna się eliminowanie wszystkiego co zbędne i nie stanowi esencji własnego życia poprzez uwalnianie tego tak długo, aż pozostanie tylko rdzeń tego czym jesteśmy.

Cytat

Mistyczne zjednoczenie. Sfera doznawania indywidualnego.

 

SIÓDMY POZIOM ŚWIADOMOŚCI

Siódmy poziom świadomości to praktycznie stan nie podlegający opisom. Proces poznawania siebie skierowany jest na niepowtarzalność, unikalność, nie podlega jakiejkolwiek ocenie czy porównywaniu, dzieje się samoistnie. Osoba na tym poziomie nie potrzebuje żadnych autorytetów dla swego rozwoju, a cechy i odczucie jej egzystencji są dostępne praktyczne tylko temu, kto ten poziom osiągnął.

 

Niewątpliwie ogromna indywidualność i ogromne poczucie humoru to cechy zauważalne dla obserwatora. Przykładem są tutaj mistrzowie tao, zen, jogi, mistycy chrześcijańscy i mistrzowie innych praktyk rozwoju wewnętrznego. Pozornie zachowują się zwyczajnie, jednak ich metody pracy z ludźmi są indywidualne i jedyne w swoim rodzaju. Ci, którzy wznieśli się do tego poziomu, wydostają się spod oddziaływań dualności lęku i miłości.

 

W partnerstwie duchowa harmonia, która ukazała się już na szóstym poziomie, na siódmym doświadczana jest jeszcze silniej,  już jako swego rodzaju jedność żeńsko-męska.

Boska świadomość, która na szóstym poziomie coraz silniej wysuwała się do przodu, tutaj się manifestuje. Z tym poziomem wiąże się pojęcie proroka i mistrza duchowego. Wszystkie rozgraniczenia pomiędzy zewnętrznym a wewnętrznym światem rozpływają się samoistnie. Na tę osobę przestają oddziaływać prawa materii. Wędrówka pomiędzy światem zewnętrznym a wewnętrznym nie sprawia jej kłopotów. Stąd osoba na tym poziomie może wybierać czy, kiedy, gdzie i w kim zechce inkarnować w następnym wcieleniu jako awatar.

Cytat

Jaka jest świadomość ludzkości?

 

Zapoznając się z opisanymi siedmioma poziomami świadomości, można spojrzeć na siebie z dystansu i  dopasować zaawansowanie swojego rozwoju osobistego do określonego poziomu. Nie ma problemu, aby to zrobić, gdyż nie musimy niczego udawać i możemy pozwolić sobie na szczerość; wszak robimy to tylko dla siebie:-)  Wówczas, znając poziom następny, łatwiej będzie nam zdefiniować najbliższe cele naszego rozwoju.

Wracając natomiast do pytania o szczęście (pojawiające się na początku cyklu wpisów o świadomości), widać wyraźnie, że wobec różnych kryteriów życia na każdym z poziomów oraz tendencji przejawiających się w kolejnych stopniach rozwoju, prawdziwe poczucie szczęścia możemy znaleźć tylko w naszym wnętrzu (oczywiście po zaspokojeniu podstawowych potrzeb z dolnych warstw piramidy Maslowa).

 

Pamiętajmy też, że energie poziomów 1-3 nie wzmacniają nas, a energie poziomów 4-7 są dla nas niezwykle korzystne i znajdując się na tych poziomach możemy zdecydowanie łatwiej doświadczyć szczęścia. Dla tych, którzy szukają go na zewnątrz jest ono różne w zależności od poziomu świadomości na którym się znajdują, ale najprawdopodobniej nigdy to zewnętrzne szczęście nie da im pełnego zadowolenia i  spełnienia, a będzie raczej chwilowym zaspokojeniem kolejnej potrzeby czy kolejnego pragnienia. To taki rodzaj wewnętrznej ułudy.

 

A jak wyglądają poziomy świadomości u ludności na Ziemi?

Nie znalazłem wyników  badań, które przeprowadzone byłyby w ostatnim czasie nad tak rozumianymi poziomami świadomości. Przedrukowuję zatem poniżej wyniki z  yogin.pl, powołujące się na badania z 1997 roku prowadzone przez Wernera Guntera:

– większość z nas rozpoznaje siebie jednocześnie na DRUGIM i TRZECIM poziomie świadomości

– pośród 5,9 miliarda osób żyjących na Ziemi (rok 1997), 95% ludzkości znajdowało się między PIERWSZYM a CZWARTYM poziomem, przy czym TRZECI poziom był dominujący. Osiągnęło go 2/3 ludzkości, czyli prawie 4 miliardy ludzi.

– na CZWARTYM poziomie świadomości znajdowało się około 450 milionów osób (ok. 7,5%)

–  około 3,5% ludzkości osiągnęło PIĄTY poziom, co oznaczało, że ponad 200 milionów osób dojrzało do rangi istot duchowych.

– na SZÓSTYM poziomie – poziomie proroków – znajdowało się 1,8% ludzkości, czyli 106 milionów osób.

–  do SIÓDMEGO poziomu dorosło zaledwie kilka promili ziemskiej społeczności i przyjmując, iż byłby to jeden tylko promil, dałoby to wynik około pół miliona osób.

 

Analizując te wyniki, można zauważyć, że bezwzględne liczby z poziomów od czwartego w górę, czyli te  których energia  nas wzmacnia, wydają się stosunkowo duże, ale procentowo to tylko ok. 13%. Zatem można powiedzieć, że w 1997 roku ok. 87% ludności znajdowało się poniżej poziomu czwartego, czyli tego, który jest przełomowym w rozwoju świadomości.

Jak pokazują prace dr D. Hawkinsa, który mimo stosowania własnej klasyfikacji poziomów świadomości, wyodrębnia także poziom przełomowy (200), tendencja ostatnich lat jest pozytywna. Dr David Hawkins podaje, że w ostatnich latach  78% ludności świata znajduje się poniżej poziomu przełomowego, co oznaczałoby przyrost  ilości ludzi (przez ostatnie 16 lat) znajdujących się na wyższych poziomach świadomości o około 9%.

http://mocswiadomosci.pl/swiatwewnetrzny/7-poziomow-swiadomosci-poziom-pierwszy/

http://mocswiadomosci.pl/swiatwewnetrzny/7-poziomow-swiadamosci-poziom-drugi/

http://mocswiadomosci.pl/swiatwewnetrzny/7-poziomow-swiadomosci-poziom-trzeci/

http://mocswiadomosci.pl/swiatwewnetrzny/7-poziomow-swiadomosci-poziom-czwarty/

http://mocswiadomosci.pl/swiatwewnetrzny/7-poziomow-swiadomosci-poziom-piaty/

http://mocswiadomosci.pl/swiatwewnetrzny/7-poziomow-swiadomosci-poziom-szosty/

http://mocswiadomosci.pl/swiatwewnetrzny/7-poziomow-swiadomosci-poziom-siodmy/

http://mocswiadomosci.pl/swiatwewnetrzny/7-poziomow-swiadomosci-jaki-jest-nasz-poziom/

 

  • Like 1
  • Dzięki 2
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

7 minut temu, dobryziomek napisał:

I od czego Waszym zdanie zależy, kto na jakim jest poziomie świadomości?

  

Od ilości inkarnacji?

Na moim obecnym poziomie wiedzy wyznaczników jest kilka.

 

To co Cię interesuje, chęć opuszczenia tej iluzji - tzw zakłamania.

Kolor aury - różne są teorie jaka jest najwyższa w każdym bądź razie niebieskie + sa już po stronie duchowej. Mówi się, że biała to złączenie się z wyższym ja, natomiast inni mówią o złotej. Do końca nie wiadomo.

 

Teoria młodych i bardzo młodych dusz i starych dusz oraz bardzo starych.

 

To co podał  @Ancalagon

Jest związane ewidentnie z którego poziomu czakry "myślisz" to moje osobiste przemyślenie więc nie jestem do końca taki pewny.

Każda czakra reprezentuje też twoją główną naukę np, czakra gardłowa - odpowiada za wyrażanie siebie.

Bruce Lee o niej często wspominał, tzn nie o czakrze ale o wyrażaniu siebie - miał obsesję na tym punkcie. 

Człowiek świadomy łączy wszystkie 7 głównych punktów stając się istotą - transcendentalną (kundalini i te sprawy)

 

Ja mogę powiedzieć, że wyczuwam najbardziej czakrę korony. Czuję na czubku głowy ją raz po raz. Mistrzowie mówią, że ona się otwiera i rozwija gdy ślesz uduchowione myśli - potwierdzone przeze mnie, tak naprawdę jest.

Tylko teraz pytanie czy otwierać czakry od dołu do góry czy od góry do dołu.

Świat uczy, że od dołu go góry, Sławianie mówią iż od góry do dołu.

 

Generalnie wiele jest symptomów, u Ciebie ewidentnie widać zainteresowanie tematem, trochę podchodzisz jak dzik do jeża (przynajmniej tak to odbieram) co jest nieco słodkie ale wszystko zależy od Ciebie czy to twój już czas.

W tej pracy nie ma pośpiechu masz całą wieczność na to :) No chyba, że Ci się znudzi jak na przykład mi, to chcesz przyspieszyć proces.

 

Trzymaj się i owocnych poszukiwań ! :) 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.