Skocz do zawartości

Dotyczy: Wymarzony facet dla współczesnej kobiety.


Rekomendowane odpowiedzi

Dobra, to może ja spróbuje?

Kiedyś kochałam mężczyzne za emocje, których mi dostarczał.

Teraz odkąd to wiem, to nie jestem pewna, czy mogłabym kogoś pokochać, bo emocje mogę zapewnić sobie w różny sposób sama? 

Teraz taką miłość czystą, prawdziwą czuje tylko do mojego syna i myślę, że do żadnego mężczyzny czegoś takiego nie poczuje. 

A więc wracając do pytania " Za co kochacie mężczyzn" odpowiem szczerze jak tylko potrafie - za emocje, które mężczyźni nam dają, wydaje nam się, że ich kochamy☺

 

  • Like 13
  • Dzięki 4
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

4 minuty temu, Masza napisał:

żeby z kimś być to wydaje mi się kluczowym jest zaakceptować wady

Tylko super by było gdyby taka kochająca osoba nie przypominała tych "wad" przy każdej okazji w sposób mający na celu indukowane poczucie winy a nie wyraz miłości.

 

Przekaz tamtej pani w pigułce:

"Wiesz, jesteś takim głupim, nierozgarniętym chamem, kto inny by z Tobą wytrzymał? - Ale ja Cię tak kocham mimo to, mimo że tyle cierpień codziennie mi zadajesz."

  • Haha 2
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

2 godziny temu, ZamaskowanyKarmazyn napisał:

@Eleanor Albo to Pan Marek w przebraniu, albo ty naprawdę jesteś jakaś inna :D 

Są to zgaduję emocje zarówno pozytywne i negatywne, przeplatane ze sobą? 

I jak dostarczasz je sobie sama? 

Ah nie, nie jestem inna, jestem tylko wzorową adeptką Mistrza Marka Kotońskiego?

Emocje jak najbardziej zróżnicowane.

Hmm medytuje, obserwuje, robię to co lubię, doświadczam poznawanie samej siebie, a to już daje niezłego kopa?

Nawet to co wyżej napisałam o miłości do mężczyzn...wachałam się czy to napisać, ale jak dotarło do mnie, że mogę napisać prawdę, odkryłam, że zrobiłam kolejny krok naprzód? 

  • Like 5
  • Dzięki 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

11 minutes ago, Eleanor said:

Nawet to co wyżej napisałam o miłości do mężczyzn...wachałam się czy to napisać, ale jak dotarło do mnie, że mogę napisać prawdę, odkryłam, że zrobiłam kolejny krok naprzód?

Z ciekawości. Co dotąd hamowało Ciebie i nie pozwalało pisać prawdy?

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@azagoth generalnie wszystko co pisze na forum jest prawdą, ale są być może jeszcze tematy, o których nie wiedziałam, że mogę szczerze napisać, tak jak ten wyżej. 

Hamowało, bo nie byłam gotowa, żeby sama przed sobą tak szczerze się przyznać, że tak to wygląda?

Z jednej strony też napawało mnie to lekkim smutkiem, że prawda jest taka, a nie inna czyli romantyczna, a czasem wręcz przyprawiająca o mdłości od tych słodkości, pod którymi nie kryje się nic innego jak tylko interesowność?

  • Like 2
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Za co?

Może banalne, ale za to, że Jest. (Jeśli kochamy za coś, to żadne kochanie.)

 

Kiedyś dawno znalazłam taki fragment, nie wiem jak Wy, ale mi się podoba.

 

"Nie ma idealnej por na miłość,
idealnego człowieka do kochania, 
im bardziej pewni siebie, zarobieni, poukładani tym bardziej potrzebujemy ciepła drugiego człowieka. 
Jego obecności, uśmiechu na dzień dobry, świadomości, 
że ktoś jest przy nas, nie za coś, ale mimo wszystko, mimo naszych win, wad, niedociągnięć.


Nie zostaliśmy wyposażeni w niewyczerpalne pokłady uczuć.

Rozmieniając się na miłostki, 
gubimy gdzieś po drodze skrawek siebie i gdy trafiamy w końcu na osobę, z którą warto dzielić codzienność, 
zwyczajnie w świecie brakuje nam już sił, by móc pokochać ją tak, jak na to zasługuje...


 Miłość, to nie chwile uniesień, bycie ze sobą, gdy wszystko idzie zgodnie ze scenariuszem marzeń, 
gdy los nie rzuca kłód pod nogi, gdy sprzyja czas i okoliczności...

 

Prawdziwe uczucie nie stawia warunków,
 nie żąda, nie próbuje zmieniać...

 

Prawdziwa Miłość?

Dla mnie zaczyna się od przyjaźni...
Spotykają się dwie samotności, krok po kroku poznając się nawzajem, swoje pragnienia,
przeszłości, wzajemne oczekiwania. 
Chwilę potem pojawia się tęsknota i wielkie pragnienie posiadania kogoś tylko dla siebie.
W konsekwencji nadchodzi taka chwila, kiedy nie można już wyobrazić sobie życia bez tego drugiego człowieka.
I zaczyna się największa przygoda serca. Człowiek uwalnia się z kajdan własnego egoizmu, dzieląc wszystko na dwoje.
Szanuję i cenię wolność własną i cudzą.
Można być ze sobą i czuć się jednocześnie wolnym, niestłamszonym, niekontrolowanym, to tylko kwestia wzajemnego zaufania."

  • Like 5
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Nefertiti

Piękny tekst !

Braki lajków ? 

Ostatnio też stwierdzam, że takie prawdziwe miłości chyba muszą się zacząć od przyjaźni. Zastanawiałem się nad tym i podejrzewam, że właśnie tak jest.

Chyba z tego rodzi się takie faktycznie przywiązanie i miłość z biegiem czasu ale mogę się mylić cały czas jestem w procesie badania tego tematu.

 

 

 

 

  • Like 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Eleanor - mam podobnie. Mnie na mdłości zbiera, gdy widzę to całe błędne koło ułudy i zakłamania (czyt. historie romantyczne) a wiem, iż prawda jest prozaiczna. A o sile tej ułudy świadczy fakt, iż nawet tutaj, na forum chłopaki zaczęli w jednym z wątków pierdzieć tęczą i opisywać jakie to super jest uczucie miłości i góry można dzięki niemu przenosić (lub coś w ten deseń) ;) 

Forum lubię dlatego, że można pisać o tym otwarcie i zebrać konstruktywną krytykę za błędy i potknięcia - tak po męsku - prosto i na temat, bez zbędnej poprawności.

 

PS. Żeby nie było, iż ciągły off-topic. Wymarzony facet dla współczesnej kobiety to miraż. A jest to skutkiem innego z miraży - wyimaginowanego poczucia własnej wartości współczesnej kobiety. 

Edytowane przez azagoth
  • Like 2
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Eleanor Wydaje mi się, że miejsce w którym nie masz nadziei, a przy okazji jesteś całkowicie szczera ze sobą, z nami jak i ludźmi w Twoim życiu, którzy tego oczekują, to właśnie doskonały punkt na rozpoczęcie nowych, czystych relacji.

Relacji bardziej wymagających, szukania co najwyżej przyjaźni z ludźmi i może moment, w którym w końcu pojawi się ktoś kto przełamie wszystkie normy i założenia, a ty wiedząc, że nic Ta osoba nie wskóra za bardzo, może wtedy poczujesz tą bezwarunkową, nie szargającą uczuciami, czystą miłość? Na Twoim miejscu zadawałbym sobie takie pytania i żył z myślą co ma być to będzie :).

 

Ważne żeby nie zmieniać siebie i swoich przekonań oraz nie wpływać na inne osoby. Niech każdy będzie sobą i kuma się z kim chce hehehe!

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

22 minuty temu, azagoth napisał:

Forum lubię dlatego, że można pisać o tym otwarcie i zebrać konstruktywną krytykę za błędy i potknięcia - tak po męsku - prosto i na temat, bez zbędnej poprawności.

Dokładnie, też lubię i myślę, że większość również. 

 

A i tak dodam: "miłość" - wszystko ładnie pięknie, wzniośle, ale, ale z drugiej zaś strony "miłość" czyni nas słabymi.  

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Uwielbiam facetów za to, że większości potrafią stąpać twardo po ziemi, umieją odłączyć się od emocji i skupić na ważnych sprawach. Lubię też u nich poczucie humoru i to że mają dużo zainteresowań (częściej niż my kobiety). Są praktyczni i silni (psychicznie) Lubię jak od facetów bije ta siła i pewność siebie - tak, że czuć do nich respekt. Jakby byli liderami stada :) Często tacy są bardzo inspirujący :) . Lubię zaradność u nich i radzenie sobie w każdych warunkach. Mało gadania - dużo działania. :) 

  • Like 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.