Skocz do zawartości

Witam serdecznie a oto moja historia


Rekomendowane odpowiedzi

Cześć i czołem!

Na początku chciałbym powitać Braci tejże witryny. 

Jako że trafiłem tutaj przez kanał YT i jestem ciekawy i otwarty na taką społeczność opiszę i swoją sytuację.

 

Może od początku - tzn 6-ste urodziny. Mały prezent od losu jakbym było łysienie plackowate wersja totalis. No a co za tym idzie średnia atrakcja wizualna - życie. Uczyłem się, uprawiałem sporty, poszedłem do wojska. Życie erotyczne i związkowe praktycznie bliżej dna Rowu Mariańskiego. No ale...w końcu kogoś poznałem - wiek ok 23/24 lata i ja i "Ona". Służyłem i studiowałem "Ona" studiowała. Zdziwiłem się że gładko poszło od poznania do związku i wspólnego zamieszkania. Zamieszkaliśmy po czasie w Warszawie - zmieniłem jednostkę bo miałem tutaj studia a dziewczyna zdecydowała się II-gi stopień studiów też kończyć w Warszawie. Oszczędna - w moim kierunku ciągle zwracała uwagę żeby za dużo nie wydawać. Ale jak to mówił Sz. P. Kotoński mimo pochodzenia zagranicznego dziewczyny i fajnego nastawienia do życia po obcowaniu z Polkami widziałem małe ale zmiany świadczące o nieciekawym wpływie.  Ale dalej mieszkaliśmy ze sobą nic złego się nie wydarzyło. No i prezent od losu (albo opaczność?) - nowotwór złośliwy jajka z przerzutami, ogólnie 3-ci stopień w wieku 27 lat. Operacja praktycznie z marszu i czekanie na chemię. Czerwona lampka odnośnie "Jej" zachowania i podejścia doczekała się koloru bardziej wyrazistego niż Rosso Corsa. No i pierwsza chemia - przyszła powiedzieć że nie widzi takiego życia ze mną i cześć. No milutki nie byłem i pogoniłem panią z pod mojej leżanki na onkologii. 

 

Mija kilka miesięcy - cel: powrót do służby i tak: leczenie, zieleninka 3x dziennie, własne soczki mięso od święta raz w miesiącu i to gotowane na parze. Ale udało się, chociaż długi do spłaty miałem jak z Zakopanego do Gdańska. Parabanki i inne ustrojstwa - ZUS stwierdził że symuluję więc nie będzie mi płacił chorobowego. Życie kosztowało - leki, mieszkanie, wyżywienie, studia. Małymi krokami starałem się pozbierać - odszedłem w cholerę od prywaciarza od zarobków za psi pieniądz ( minimalna krajowa w IT w Warszawie - desperat jak ja tylko mógł na to pójść bez innego wyjścia) i wróciłem do struktur. W międzyczasie poznałem Warszafiankę - znowu mój pesel, jajko mi się radowało że wybrakowany ale kogoś mam - do momentu wyczucia ściem z Jej strony. Że niby "Ona" dużo pracuje i nie ma czasu za dużo i musi zbierać pieniądze a sama jest z znacznie bogatszego domu niż przeciętna rodzina i mieszka z rodzicami to jakoś mi nie grało. Otrzeźwiałem - podziękowałem, chociaż przez kilka miesięcy jeszcze do mnie pisała. Teraz widzę statystykę raz na kilka miesięcy i że ciągle mój numer jej się kasuje i musi go załatwiać. od kogoś.. chce się wtedy zawsze spotkać i pogadać a powód to jest taki żeby się spotkać i pogadać. żal.pl? Jak ma biedę towarzyską to z braku laku że ja się zawsze zgodzę? Taki ch... Może to też moje uprzedzenia ale wolę być ostrożny i nie tracić 15 zł za piwo plus godzina czasu dla kogoś. 

 

No i stan obecny - mieszkam sam w prawie centrum Warszawy, mam ciekawą pracę gdzie mnie doceniają, nieźle płacą, samotny jestem jak cholera bo już prawie 30 na karku i teoretycznie mało perspektyw. Śmieję się czasami że pojadę do wsi Łysobyki poznam dziewczynę z remizy co ma po rodzicach gospodarstwo rolne i tak będę sobie żył. 

Nie mam pojęcia jak Panowie mnie przyjmą na tym forum, może dowiem się czegoś ciekawego, może mnie naprostujecie bo mam już zbyt zryty beret?

 

Pozdrawiam serdecznie!

  • Like 6
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Niecałe 30 lat to jesteś jeszcze dzieckiem, bez urazy. Wielu mężczyzn zmienia swoje życie mając 50+, dzieci, alimenty i zabrane pół majątku albo cały.

Dziękuj opatrzności że obudziłeś się z Matrixa bez takiego bagażu.

@Manuel Jakie masz hobby?

Warto czymś się zająć i zrozumieć że kobieta nie daje szczęścia, tylko sama go potrzebuje będąc tylko dodatkiem do życia mężczyzny.

Edytowane przez Morfeusz
  • Like 3
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Świetnie, że racjonalne myślenie przyszło Ci teraz, kiedy jeszcze masz sporo przed sobą. U mnie świadomość również pojawiła się w podobnym wieku, co uważam za ogromny dar od losu.

Dziewczyna, która na zmianę kasuje i załatwia Twój numer ewidentnie bierze Cię pod uwagę, ale tylko jako opcję zapasową - ot, koleś ogarnia w miarę życie, fajny jest, może coś do niego poczuję, jeśli nikt lepszy się nie trafi.

Jaka będzie rada? Pewnie się domyślasz: odpuść sobie.

 

Co do samotności - zmień język. Nie mów "samotny, jak cholera", a raczej "wiodę życie singla". Postaraj się znaleźć zalety tej sytuacji, a jest ich równie wiele (o ile nie więcej), niż w przypadku bycia w związku.

 

Po pierwsze, Twój kalendarz zależy tylko od Ciebie (no, może jeszcze pracodawcy). Chodzisz gdzie chcesz i kiedy chcesz, a jeśli najdzie Cię ochota na posiedzenie w domu w za dużym swetrze, z kubkiem kawy w ręku i z Netflixem na ekranie, nikt nie powie Ci, że jesteś leniem lub masz nieciekawe życie.

Po drugie, możesz spotykać się z różnymi kobietami (a jeśli lubisz też mężczyzn, to jeszcze większy wybór). Poznawaj ludzi, umawiaj się, przebieraj. Kobiety robią to samo - szukają najlepszej "gałęzi", mają orbiterów. Nie mówię, żebyś traktował kobiety jako orbiterki - raczej sprawdzaj przez rozmowy, która z nich jest mentalnie najbliższa Tobie zamiast zadowalać się byle czym.

Po trzecie, jako singlowi zostaje Ci w kieszeni więcej pieniędzy. Miej zatem ciekawe życie według własnych standardów. Chcesz kupić sobie coś dla realizacji swoich pasji? Proszę bardzo. Nie musisz liczyć, ile wydacie na wspólne cele z partnerką i czy na pewno dany zakup nie nadszarpnie waszego wspólnego budżetu.

 

Po prostu żyj jako singiel tak, abyś był zadowolony z tego, co się u Ciebie dzieje. Dzięki temu zmieni się Twoje nastawienie, a w konsekwencji odbiór u innych. Do ewentualnego związku wejdziesz z innej pozycji.

  • Like 2
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

1 godzinę temu, wolnystrzelec napisał:

Co do samotności - zmień język. Nie mów "samotny, jak cholera", a raczej "wiodę życie singla". Postaraj się znaleźć zalety tej sytuacji, a jest ich równie wiele (o ile nie więcej), niż w przypadku bycia w związku.

No pewnie. Jestem w trakcie robienia prawka na A, w wakacje przymierzam się do zrobienia kursu skoczka spadochronowego. Nadrabiam zaległości;-)

 

1 godzinę temu, wolnystrzelec napisał:

Po prostu żyj jako singiel tak, abyś był zadowolony z tego, co się u Ciebie dzieje. Dzięki temu zmieni się Twoje nastawienie, a w konsekwencji odbiór u innych. Do ewentualnego związku wejdziesz z innej pozycji.

Zauważyłem to, z drugiej pracy jako IT support u klienta. Wchodzę, porobię coś, powygłupiam się trochę z ludźmi w różnym przedziale wiekowym. Tylko jeszcze nie pytałem nikogo o numer;-P ale może to jeszcze psychicznie muszę przestawić i musi minąć trochę czasu??

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dnia 24.03.2019 o 16:43, Manuel napisał:

Może kiedyś zrozumie, tylko aby za późno nie było;-) 

:DI wyszedł z Ciebie optymista,zapewne nie zrozumie, ale zawsze można mieć nadzieję...

 

Polecam poczytać tutaj historie braci,dobra lektura i uświadomisz sobie ile "atrakcji" Cię ominęło.

Patrz na pozytywy swojej sytuacji,a naprawdę nie jest tak zła jak może się wydawać.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.