Skocz do zawartości

Zepsuta podświadomość.


Rekomendowane odpowiedzi

Witam bracia, chciałem zapytać o radę, problem jak mniemam jest z moją podświadomością, chciałem zrobić sobie przerwę od kobiet, ze względu na ułożenie paru spraw prywatnych w finansach, relacji z rodziną i dalszej mojej przyszłości, ale nie mogę.

 

 

Co zauważyłem, gdy nie chce z nikim pisać itp, poznawać nowych kobiet, dopada mnie depresja, myśli, że nigdy nikogo nie znajdę, że stracę czas, i w wieku nie wiem, 27 czy 30 lat, już zostanie skreślona moja przyszłość względem kobiet. Co najlepsze, wiem, że dzięki tej przerwie, która jest mi bardzo potrzebna, wszystko później pójdzie znacznie łatwiej, odejdą wszystkie demony, które prześladują mnie od dłuższego czasu i polepszy się moja jakość życia.

 

Moje szczęście jest uzależnione od kontaktu z kobietami, gdy piszę z jakimiś Paniami, gdy są mną zainteresowane, mój humor wraca do normalnej formy, wręcz jestem naładowany pozytywną energią, gdy tylko trace kontakt z kobietą, znowu wracają te same chore myśli itp, które mnie paraliżują w działaniu, jestem jak narkoman, który co 2 dni usuwa badoo, tindera, żeby po powrocie chandry, szukać pocieszenia w kontakcie z kobietami. 

 

Jak sobie z tym poradzić? Wiem jak to działa, sam to zauważyłem dzięki lektórze i audycji, mam plany, hobby, sporty, wiem co mam robić, a jednak stoję przez podświadomość w miejscu, z nieuzasadnionymi lękami, spowodowanymi przez to, że nie chce być sam. Wiem z że przerwa będzie dla mnie najlepszym rozwiązaniem, co później przełożyło by się samo z siebie na, ewentualne lepsze relacje z kobietą. Ale na ten moment nie potrafię zrezygnować z kontaktu z nimi, przez głupie programowanie społeczne, a takie szukanie szczęścia w kimś kto i tak mi tego nie da jeszcze, na siłę w niczym nie pomaga, bo gdy jakaś nie jest mną zainteresowana, albo nie spełnia moim oczekiwań, powraca zjebany humor i dziwne stany. Da się to jakoś ogarnąć? 

  • Like 2
  • Dzięki 2
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Wygląda na to, że wiesz gdzie jest problem. Pozostaje jedynie znaleźć metodę na jego rozwiązanie.

 

Pogódź się z tym stanem. Nie walcz z nim. A następnie go odpuść...

 

Wyobraź sobie, że wszystkie kobiety znikają z planety. Nie ma ani jednej, choćby srały skały żadnej już nie spotkasz, z żadną już nie pogadasz nie mówiąc o jakichś pieszczotach czy bzykaniu. Zostali sami faceci i nic na to nie poradzisz. Co zrobisz w takiej sytuacji? Będziesz się wściekał i narzekał jaki ten świat niedobry czy pogodzisz się z faktami i zajmiesz się własnymi sprawami? (np budowaniem rakiety żeby szukać kobiet na innych planetach :D - suchar oczywiście :D )

 

Przekonanie podświadomości do zmiany to proces, nad którym trzeba popracować. Jeśli naprawdę chcesz zmiany to Ci się uda ale samo nie przyjdzie.

 

Życzę powodzenia!

  • Like 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Turop

Tu nie kobiety winne, a Twoje braki emocjonalne. Gdzieś, ktoś Ci nie dał tego co powinien, próbujesz to sobie dostarczyć poprzez drugiego, obcego człowieka.

To droga do nikąd, bo nikt nie udźwignie na dłuższą metę takiego ciężaru, nawet mityczna himalajka. 

Inni robią to samo za pomocą internetu, pornografii, masturbacji, alko czy nagminnego wchodzenia na fora dla samców pod coraz innym nickiem, siejąc feministyczną propagandę;) 

 

Sam miałem taki etap, równoważyłem sobie kobietami braki.

Trzeba szukać spokoju w sobie, akceptacji, dystansu do świata i siebie, wdzięczności. 

Poczytaj o mechanizmach uzależnień, brakach emocjonalnych. Może znajdziesz coś pożytecznego.

  • Like 5
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

5 godzin temu, Turop napisał:

stoję przez podświadomość w miejscu, z nieuzasadnionymi lękami, spowodowanymi przez to, że nie chce być sam

Nie wiem jak duzo wiesz o podświadomości, z Twojego postu wnioskuję że troszkę jedziesz po powierzchni.

 

Nie chcę się rozpisywać, podświadomość to głęboki, fascynujący i potężny temat. 

 

Odróżnij podświadomość od nawyku. Masz prosty i jałowy nawyk tankowania energii z interakcji z przypadkowymi ludźmi (laskami). 

 

Proponowałbym mimo wszystko psychoterapię ze specjalistą aby rozkminić lęki.

 

Na własną rękę przeczytać (jeszcze raz!)  "Potęgę podświadomości", ewentualnie zainteresować się podstawami NLP i trochę literatury Briana Tracy - jako wskazówkę jak siermiężnie można się dogadać z podświadomością.

 

Zgodnie z jakąś teorią podświadomość jest sprzężona wprost z emocjami i ma inteligencję 2-letniego dziecka, należy więc dostosować do tego Twój sposób komunikacji z nią. 

 

@Marek Kotoński ma sporo materiałów o tym, zasięgnij info. 

Edytowane przez Imbryk
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

5 godzin temu, Turop napisał:

Witam bracia, chciałem zapytać o radę, problem jak mniemam jest z moją podświadomością, chciałem zrobić sobie przerwę od kobiet, ze względu na ułożenie paru spraw prywatnych w finansach, relacji z rodziną i dalszej mojej przyszłości, ale nie mogę.

Możesz sobie zrobić przerwę od kobiet w kwestii romantycznej.

Cytat

 

Co zauważyłem, gdy nie chce z nikim pisać itp, poznawać nowych kobiet, dopada mnie depresja, myśli, że nigdy nikogo nie znajdę, że stracę czas, i w wieku nie wiem, 27 czy 30 lat, już zostanie skreślona moja przyszłość względem kobiet.

Alienacja jest destruktywna. Po co się alienować? Nie masz jakichś znajomych kobiet do pójścia na kawę? Kumpli od piwa?

Cytat

Co najlepsze, wiem, że dzięki tej przerwie, która jest mi bardzo potrzebna, wszystko później pójdzie znacznie łatwiej, odejdą wszystkie demony, które prześladują mnie od dłuższego czasu i polepszy się moja jakość życia.

Nie wiesz. Wydaje Ci się. Wpadanie w depresje na pewno nie pomoże.

Cytat

Moje szczęście jest uzależnione od kontaktu z kobietami, gdy piszę z jakimiś Paniami, gdy są mną zainteresowane, mój humor wraca do normalnej formy, wręcz jestem naładowany pozytywną energią, gdy tylko trace kontakt z kobietą, znowu wracają te same chore myśli itp, które mnie paraliżują w działaniu, jestem jak narkoman, który co 2 dni usuwa badoo, tindera, żeby po powrocie chandry, szukać pocieszenia w kontakcie z kobietami. 

Moje też. Te same reakcje. Ale wystarczą mi orbiterki. Te dwie dziewczyny co zawsze znajdą czas pogadać, wypić kawę. 

Cytat

Jak sobie z tym poradzić? Wiem jak to działa, sam to zauważyłem dzięki lektórze i audycji, mam plany, hobby, sporty, wiem co mam robić, a jednak stoję przez podświadomość w miejscu, z nieuzasadnionymi lękami, spowodowanymi przez to, że nie chce być sam.

Człowiek jest istotą społeczną. Alienacja nic nie daje większości. 

Cytat

Wiem z że przerwa będzie dla mnie najlepszym rozwiązaniem, co później przełożyło by się samo z siebie na, ewentualne lepsze relacje z kobietą.

Będzie? Czy będziesz jak alkoholik po wyjściu z odwyku w monopolowym?

Cytat

Ale na ten moment nie potrafię zrezygnować z kontaktu z nimi, przez głupie programowanie społeczne,

To nie rezygnuj. Nic na siłę

Cytat

a takie szukanie szczęścia w kimś kto i tak mi tego nie da jeszcze, na siłę w niczym nie pomaga, bo gdy jakaś nie jest mną zainteresowana, albo nie spełnia moim oczekiwań, powraca zjebany humor i dziwne stany. Da się to jakoś ogarnąć? 

Spotykaj się i nie oczekuj fajerwerków. Ciesz się chwilą, szukaj pozytywów.

Terapia też się przyda. Bo trochę trąci z opisu narcyzmem

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Godzinę temu, Cortazar napisał:

Życzę powodzenia!

Dziękuję!! :)

51 minut temu, Yolo napisał:

Trzeba szukać spokoju w sobie, akceptacji, dystansu do świata i siebie, wdzięczności. 

Poczytaj o mechanizmach uzależnień, brakach emocjonalnych. Może znajdziesz coś pożytecznego.

Czytam, czytam, a z tym problem, że czym więcej informacji, wtedy coraz bardziej wiem, że nic nie wiem. Cholera, nikt nie mówił, że samorozwój jest takim dziwnym etapem w życiu człowieka, kojarzy się z przyjemnością, a to zajebiscie ciężki orzech do zgryzienia. Zmierzenie się z samym sobą, wszystkie swoje problemy, lęki i brudy trzeba wyciągnąć na powierzchnię, narazie jak dla mnie to mieszanka wybuchowa, nie wiem czy emocjonalnie jestem gotowy żeby wszystko dam ogarnąć dlatego :

37 minut temu, Imbryk napisał:

Proponowałbym mimo wszystko psychoterapię ze specjalistą aby rozkminić lęki.

Najprawdopodobniej zastanowię się nad pomocą kogoś z zewnątrz, dam sobie jakiś czas, jak się nie polepszy to uderzam do specjalisty, za dużo tego wszystkiego. 

 

37 minut temu, Imbryk napisał:

Na własną rękę przeczytać (jeszcze raz!)  "Potęgę podświadomości",

Skończę, "mężczyzna racjonalny" i zabiorę się za książki, które pomogą w zrozumieniu samego siebie w większej ilości, a "potęgę" przeczytam jeszcze raz.

@LibertynZ tym narcyzmem chyba coś jest, nie potrafię się sam zdiagnozować, ale jestem zajebiscie egoistyczną jednostką, czasami wręcz wycofaną, ja jako pępek świata i nic więcej. A co do tego, że też potrzebujesz kobiet do szczęścia, może właśnie potrzeba nad tym popracować, a nie mieć 2 orbiterek wokół siebie? Takie zawsze znajdę, ale czasami nie chce mi się tracić czasu na takie relacje z których nic nie wyniknie. A w koleżeństwo z kobietami nie wierzę. 

Edytowane przez Turop
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

5 minut temu, Turop napisał:

Cholera, nikt nie mówił, że samorozwój jest takim dziwnym etapem w życiu człowieka, kojarzy się z przyjemnością, a to zajebiscie ciężki orzech do zgryzienia. Zmierzenie się z samym sobą, wszystkie swoje problemy, lęki i brudy trzeba wyciągnąć na powierzchnię, narazie jak dla mnie to mieszanka wybuchowa, nie wiem czy emocjonalnie jestem gotowy żeby wszystko dam ogarnąć dlateg

No, w skrócie to wyciąganie z siebie łajna, świadome trawienie go, nawożenie nim świadomości i obsadzenie na koniec czymś pożytecznym. 

Łatwe to może jest, kiedy się porusza bezpieczne tematy, koryguje lekkie braki. Kiedy zaczynasz wyciągać prawdziwe traumy, bywa że chodzi się po ścianach, tak rozpierdala od środka.

Edytowane przez Yolo
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@TuropCzytając książkę "Technika Uwalnia" tak szybko streszczę, zadaj sobie pytanie i przepracuj emocje. :)

Stany depresyjne powoduje u Ciebie strach, zadaj sobie pytanie co stoi za tym strachem. Lęk. Nie odrzucaj go, tylko pozwól, aby swobodnie popłyną, przepracuj go, a następnie odpuść.  Pytaj siebie, czego się lękasz i nie odrzucaj tego uczucia.

Im mocniej będziesz się opierał, wypierał to uczucie i zsyłał do podświadomości, tym mocniej ono będzie oddziaływać na każdy aspekt Twojego życia.

Trzeba też przepracować traumy i emocje te złe z kobietami. Bo to zawsze będzie siedzieć w podświadomości.

Pamiętaj, że podobne przyciąga podobne.

ps. Myśli zawsze będą, ważniejsze są emocje i uczucia, które powodują te myśli.

 

Masz link do książki:

http://lubimyczytac.pl/ksiazka/295557/technika-uwalniania-podrecznik-rozwijania-swiadomosci

Edytowane przez Vstorm
  • Like 4
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

 

Cytat

@LibertynZ tym narcyzmem chyba coś jest, nie potrafię się sam zdiagnozować, ale jestem zajebiscie egoistyczną jednostką, czasami wręcz wycofaną, ja jako pępek świata i nic więcej.

Czyli jesteś taką księżniczką w męskim wydaniu

Cytat

A co do tego, że też potrzebujesz kobiet do szczęścia, może właśnie potrzeba nad tym popracować, a nie mieć 2 orbiterek wokół siebie?

Z tym że te dwie orbiterki to jedyne osoby które podzielają moje zainteresowania i z którymi mogę o nich pogadać. Równie dobrze mogły by być facetami, ale skoro to kobiety to nie będę rezygnować z tego co mi znajomość z nimi daje

Cytat

Takie zawsze znajdę, ale czasami nie chce mi się tracić czasu na takie relacje z których nic nie wyniknie. A w koleżeństwo z kobietami nie wierzę. 

A ja praktykuje. Serio zawsze znajdziesz takie z którymi można gadać godzinami ?

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

7 minut temu, Libertyn napisał:

Serio zawsze znajdziesz takie z którymi można gadać godzinami ?

Pomimo, że jestem egoistyczny, potrafię się z każdym dogadać, bardziej mam problem z przejścia z koleżeństwa do związku, ale to narazie mnie najmniej interesuje, mam inne rzeczy do ogarnięcia z sobą. Właśnie, ale pytanie po co? W takiej relacji zawsze ktoś będzie wykorzystany. Pisałem w jednym temacie co sądzę o przyjaźni damsko męskiej. Dla mnie nie istnieje. 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Może po prostu zaakceptuj że tak masz,  że masz większe potrzeby kontaktu z ludźmi, kobietami i tyle. Nie wszystko w sobie można zmienić a nawet jeśli można to czasem jest to obarczone zbyt wysokim kosztem. Czasem samoakceptacja jest ok.

  • Like 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

7 godzin temu, Turop napisał:

Co zauważyłem, gdy nie chce z nikim pisać itp, poznawać nowych kobiet, dopada mnie depresja, myśli, że nigdy nikogo nie znajdę, że stracę czas, i w wieku nie wiem, 27 czy 30 lat, już zostanie skreślona moja przyszłość względem kobiet

Wgrany program, który generuje określone emocje :)

W tym przypadku negatywne emocje, które prowokują Cię do pewnych działań, zasada jest taka że nie podejmuje się działań pod wpływem emocji, negatywnych tym bardziej.

7 godzin temu, Turop napisał:

Co najlepsze, wiem, że dzięki tej przerwie, która jest mi bardzo potrzebna, wszystko później pójdzie znacznie łatwiej, odejdą wszystkie demony, które prześladują mnie od dłuższego czasu i polepszy się moja jakość życia.

Skąd o tym wiesz?

 

7 godzin temu, Turop napisał:

Moje szczęście jest uzależnione od kontaktu z kobietami, gdy piszę z jakimiś Paniami, gdy są mną zainteresowane, mój humor wraca do normalnej formy, wręcz jestem naładowany pozytywną energią

Kolejny program, utożsamiłeś swoje zadowolenie od częstotliwości pisania z kobietami, ich zainteresowaniem, droga donikąd, bo całe życie zapierdalasz na czyimś pasku, a pozatym na takim głodzie jakim jesteś, możesz być łatwo wyjebany przez mocniejsze zawodniczki :)

Dobra wiadomość jest taka że ten program to nie Ty :)

Wnioski wyciągasz dobre, jedyną rzeczą która stoi na przeszkodzie, aby to zmienić, to sfera uczuciowa, emocjonalna, te dwie rzeczy trzymają Cię za twarz.

 

7 godzin temu, Turop napisał:

Jak sobie z tym poradzić?

Jak? musisz pogodzić się z tym że jesteś emocjonalnie kaleką, piszę tutaj całkiem poważnie, zaakceptuj fakt że nie masz ''emocjonalnej'' nogi, i pełzasz a nie chodzisz, Ty z całych sił chcesz chodzić, co daje takie a nie inne efekty.

Powiedz sobie, tak stary, jestem emocjonalnym wrakiem, rodzice nie dali mi tego co potrzeba, brakuje mi miłości, a jej substytutów szukam wszędzie, dopóki tego nie zrobisz, to będziesz skazany na ciągłe łatanie gównem swojej wewnętrznej lepianki, będziesz tak ją lepił pornolami, masturbacją, gonieniem za pieniędzmi, szukaniem potwierdzenia swojej męskości u kobiet, aż pierdolnie z hukiem a Ty wylądujesz na ostrym dyżurze, mówię Ci z własnego doświadczenia jak to wygląda w praktyce.

Dobra wiadomość jest taka, że to co przeżywasz, jaki jesteś, jakie masz braki TO NIE TWOJA WINA :) .

 

 

 

 

  • Like 2
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

1 godzinę temu, leto napisał:

Może po prostu zaakceptuj że tak masz,  (...) i tyle. Nie wszystko w sobie można zmienić

Racja, @Turopważne żebyś z sobą NIE WALCZYŁ,  nie zwalczał jakichś idei czy niekorzystnych nawyków. 

 

Podświadomość "wyczuje" że walczysz sam ze sobą, że nie jesteś spójny i chętnie wzmocni tę walkę, konflikt, bo ona robi to czego zażądasz.

 

Polubić siebie, zaakceptować cały dialog wewnętrzny a nastepnie klasnąć w dłonie i powiedzieć: "no, wszystko pięknie-ładnie, tak ja wszystko rozumiem, a teraz mam dla Ciebie coś nowego i smacznego :)"

Edytowane przez Imbryk
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

6 godzin temu, The Motha napisał:

Skąd o tym wiesz?

Jest kilka rzeczy, które wyjaśnią się w ciągu maks paru miesięcy, taki kamień milowy dla mnie. 

6 godzin temu, The Motha napisał:

to sfera uczuciowa, emocjonalna, te dwie rzeczy trzymają Cię za twarz.

No trzymają, trzymają i to pełną siłą i i trzymały od dawna. Wcześniej szukałem ukojenia w alkoholu, narkotykach, później przerzuciłem się na nadgodziny w pracy, teraz jest to forma pisania i szukania szczęścia w kobietach. I tak zdaje sobie sprawę, że poszło coś nie tak w czasie mojego wychowania. 

 

7 godzin temu, The Motha napisał:

mówię Ci z własnego doświadczenia jak to wygląda w praktyce.

A Ty jak sobie z tym poradziłeś? Wystarczy uświadomić sobie swoje braki i z nimi nie walczyć? Zaakceptować fakt, że jest się mentalnie niepełnosprawnym? Dać tym emocją i uczucią płynąć, a nie tłamsić w sobie i próbować to zdusić? 

6 godzin temu, Imbryk napisał:

Polubić siebie, zaakceptować cały dialog wewnętrzny a nastepnie klasnąć w dłonie i powiedzieć: "no, wszystko pięknie-ładnie, tak ja wszystko rozumiem, a teraz mam dla Ciebie coś nowego i smacznego :)"

Imbryk chyba odpowiedział na moje pytanie, dobra sprobóje zmienić podejście, poczytam jeszcze sporo o podświadomości, emocjach i uzależnieniach jak nic się nie polepszy idę na psychoterapię . Przestanę walczyć z moimi ułomnościami i wtedy zobaczę. Pocieszające jest to, że wkońcu zacząłem szukać przyczyny, a nie sposób na skutki, które zostały tym wszystkim wywołane. Nawet decyzja o podjęciu pójścia na szkołe wyższą przeze mnie jest uzależniona od kobiet, zamiast cieszyć się tym, że chce mi się dokształcać to układam sobie w głowie plan w którym nie będę miał czasu na kobiety, co jest dla mnie mega dołujące, a co najlepsze nieuzasadnione. 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

2 godziny temu, Turop napisał:

Imbryk chyba odpowiedział na moje pytanie,

No to uwaga, część dalsza mam bo mam wenę ;) - a tak naprawdę bo zauważyłem w Twoim tekście jak Twoja podświadomość z Tobą pogrywa ;)

 

Paczaj:

2 godziny temu, Turop napisał:

dobra spróbuję zmienić podejście,     [-óje poprawiłem]

Uwaga.

Podświadomość tutaj robi sprytny myk: oświadczasz nam tutaj i sobie, że "spróbujesz", a to oznacza że dajesz podświadomości sygnał: "jak nie osiągnę co zamierzałem, nie uda mi się to trudno, wszak próbowałem, ale cóż dalej pozwalam sobie  od opinii nieznajomych cipek, no cóż, próbowałem, nie mówcie że nie! Jestem czysty i zrobiłem już dość.". To wszystko na poziomie podświadomym!

 

Cytat

Zepsuta podświadomość.

Sam tytuł Twojego wątku już mówi jak bardzo negatywnie podchodzisz do siebie, swojej integralności z własną podświadomością. Rozumiesz? Ten konflikt wyłazi na zewnątrz w nawet w "głupim", dwuwyrazowym temacie.

 

2 godziny temu, Turop napisał:

zdaje sobie sprawę, że poszło coś nie tak w czasie mojego wychowania.

Jesli czujesz, że miałeś coś z dzieciństwem - nie czekaj z psychoterapią.

Najpierw świadoma terapia, potem zabawy z podświadomością.

 

2 godziny temu, Turop napisał:

Wystarczy uświadomić sobie swoje braki i z nimi nie walczyć?

No jasne że NIE wystarczy :) Ale to niebędny krok w czasie podróży 1000 mil :)

 

2 godziny temu, Turop napisał:

Zaakceptować fakt, że jest się mentalnie niepełnosprawnym?

I znowu - krótki tekst i takie słowa - Twoja podświadomość Cię nienawidzi czy jak?

"Mentalnie niepełnosprawny" - to jest udupianie siebie level god.

Poczytaj o autosabotażu. (To nie znaczy że go masz, po prostu miej świadomość że może istnieć.)

 

2 godziny temu, Turop napisał:

Przestanę walczyć z moimi ułomnościami i wtedy zobaczę. 

Nie czekaj - "zobaczaj" każdego dnia. Obserwuj siebie, swoje myśli, dialog wewnętrzny, motywy decyzji, które podejmujesz :)

Prześmiewczo choć całkiem fajnie dialog wewnętrzny jest pokazany w "Dniu Świra" :D

 

2 godziny temu, Turop napisał:

Pocieszające jest to, że wkońcu zacząłem szukać przyczyny, a nie sposób na skutki,

Yesss!!! Doskonale! Działaj dalej! Powodzenia!

17 godzin temu, Turop napisał:

że nigdy nikogo nie znajdę, że stracę czas, i w wieku nie wiem, 27 czy 30 lat,

Hahahah a co ja mam powiedzieć - prawie 40-tka, właśnie się rozstałem po kilku latach gównianego związku. Przegryf ze mnie. Prze-Gryf! ;)

Edytowane przez Imbryk
  • Like 3
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@ImbrykDzięki za dłuższą interpretacje. W tym rzecz, że teoria teorią, ale w praktyce człowiek może się mocno pogubić. Z przepracowaniem dzieciństwa, nawet nie tylko jego, okres dojrzewania i wchodzenia w dorosłość był u mnie totalnie skopany i tak dużo sam ogarnąłem, w porównaniu do siebie z 5 lat temu, to jestem Bogiem zdrowych emocji :D I dobra, nie sprobóje, tylko wkońcu, ZROBIĘ PORZĄDEK Z SAMYM SOBĄ. 

@Jaśnie Wielmożny

Ojciec pod pantoflem chorej psychicznie matki, mama choruje według niej na depresję, schizofremie, chorobę dwubiegunową i chyba trylion innych chorób, połowa z tego wydaje mi się, że jest wymyślona, zawsze stawia się w sytuacji "ofiary", pomimo, że sama chce manipulować całą najbliższą rodziną. Zero wsparcia od jednego i drugiego, żadnych pochwał, dumy z dziecka, wręcz przeciwnie, zarobiłeś? Udało Ci się? Masz szczęście, nie umiejętności przecież się nie nadajesz do tego, powinieneś nam oddać pieniądze, jesteś nam coś winien bo my wjebaliśmy się w długi. Mimo wszystko, rodzice okropnie inteligentni, posada państwowa studia itp. Np starsza siostra nie utrzymuje kontaktu z nimi wcale, nawet nie dzwonią do niej. To tak w skrócie, naprawde nie polecam takich relacji z kimkolwiek, tym bardziej gdy są to twoi rodzice :)

 

  • Like 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

3 godziny temu, Turop napisał:

chorej psychicznie matki, mama choruje według niej na depresję, schizofremie, chorobę dwubiegunową

 Widziałeś twarde papiery od psychiatry? Pani Mówić może wszystko. 

 

3 godziny temu, Turop napisał:

To tak w skrócie, naprawde nie polecam takich relacji z kimkolwiek, tym bardziej gdy są to twoi rodzice :)

Kurna stary, to możesz mieć trwałą traumę i np. PTSD. Dobry psycholog konieczny.

 

Jest taki kanał na yt "Narcissistic Resistance", gospodarz to Ollie Mathews. Ludzie przesyłają mu historie głównie swoich rodzin, podobne do Twojej, a on to rozkminia i daje swoje uwagi.

 

Może warto żebyś zapoznał się z jego rozkminami, może pomoże Ci to uruchomić jakieś procesy myślowe i zrozumieć swoje emocje i zależności.

 

Taka luźna propozycja.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

35 minut temu, Imbryk napisał:

Taka luźna propozycja.

Wiem w porządku i tak pracuje nad sobą to każdy materiał mi się przyda. Dzięki za sugestie :)

35 minut temu, Imbryk napisał:

Widziałeś twarde papiery od psychiatry? Pani Mówić może wszystko. 

 

Oczywiście, że nie widziałem, połowa z tych chorób jest po to żeby jej każdy współczuł. Wyobraź sobie matkę, która od ponad 10 lat nie sprząta w domu, nie gotuję, nawet po sobie, ciągle wbijanie poczucia winy i ucinanie skrzydeł , żebyś tylko nie miał lepiej od niej. Gdy chodziłem do podstawówki, miała jakieś wtedy kulminacje , np w ramach "kary" dziecku w pierwszej podstawówce, czyli mnie i bratu, kazała klekać na rynku na wczasach i modlić się za przekleństwo. Albo przy mrozie na dworze, potrafiła nas wyrzucić z mieszkania o 19 i czekaliśmy na ojca do 23 jak wracał z pracy. W cholerne różnych rzeczy już nie pamiętam, ale grubo było. Jak sovie z tym poradzę, napiszę jakiś dłuższy wątek, może się komuś przyda. 

  • Smutny 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

8 godzin temu, Turop napisał:

Wcześniej szukałem ukojenia w alkoholu, narkotykach, później przerzuciłem się na nadgodziny w pracy, teraz jest to forma pisania i szukania szczęścia w kobietach. I tak zdaje sobie sprawę, że poszło coś nie tak w czasie mojego wychowania. 

Każdy nałóg to ucieczka od rzeczywistości :)

A skoro uciekasz, to znaczy że czegoś się boisz, teraz zadaj sobie pytanie, czego?

 

8 godzin temu, Turop napisał:

A Ty jak sobie z tym poradziłeś? Wystarczy uświadomić sobie swoje braki i z nimi nie walczyć?

Uświadomienie to jedno, ogólnie walka to złe słowo, bo sugeruje zmaganie się, w tym przypadku z samym sobą, w sytuacjach tego typu, najlepiej być ze sobą w zgodzie, znacznie lepiej się wtedy pracuje i radzi z życiem.

Walcząc z tym, dajesz temu energie i pożywkę, przestajesz walczyć, to jest lepiej, ale to nadal jest, akceptacje stanu tego stanu rzeczy, masz świadomość, nową wiedze, i na podstawie tej nowej wiedzy działasz.

 

8 godzin temu, Turop napisał:

a nie tłamsić w sobie i próbować to zdusić? 

No właśnie, a teraz spójrz na samą górę mojego postu i przeczytaj jeszcze raz moje pytanie. :)

Edytowane przez The Motha
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Miałem nic nie mówić ale nie lepiej przypadkiem aby autor tematu udał się do jakiegoś specjalisty ,psycholog, seksuolog etc.Psychiatra może nie, ale jakiś tam lekarz odpowiedniej specjalizacji i temu wszystko powiedzieć ze szczegółami(do kobiety odradzam iść jeśli jesteś facetem), Oni tam mają różne przypadki, nic ich nie zaskoczy może coś prędzej doradzą :)

P.S.

Zanim ja bym przeczytał te wszystkie książki co tu padły tytułu i próbował to zrozumieć i zastosować w praktyce to bym chyba pierdalnoł ze starości, albo sam został jakimś podstarzałym terapeutom :P

Edytowane przez Bohun
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

12 minut temu, Bohun napisał:

Zanim ja bym przeczytał te wszystkie książki co tu padły tytułu i próbował to zrozumieć i zastosować w praktyce to bym chyba pierdalnoł ze starości, albo sam został jakimś podstarzałym terapeutom :P

To ile czytasz jedną książkę? Mi schodzi tydzień maks, licząc, że jest ich z 4 w tym temacie to miesiąc xd Chyba się nie ze starzeje do tej pory haha :D A do psychologa chodziłem, ale nie przepracowywałem wczesnych lat, tylko problemy, które z tego wyniknely, skutki nie przyczyny, doraźnie pomogło, ale znalazłem odpowiednik stymulacji emocji, czytaj kobiety :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.