Związek- teoria a praktyka

[ciekawyswiata]

Hej, zastanawiam się ostatnio nad jedną kwestią. Otóż często promowana jest na forum postawa, że najpierw mężczyzna powinien pracować nad sobą, nad swoimi przekonaniami, słabościami, charakterem, na budowaniu pozycji zawodowej i społecznej. Krótko mówiąc mężczyzna powinien okrzepnąć, a dopiero w dalszej kolejności myśleć o związku z kobietami. Tak więc załóżmy, że mamy świadomego faceta, który czyta o kobietach i ich charakterze, o małżeństwie, który coś tam już w życiu osiągnął i się ustabilizował, nie ma 20 lat, ma stabilną sytuację życiową i postanawia w końcu, że pozna jakąś kobietę i wejdzie z nią w związek. Pojawia się jednak pytanie czy sama wiedza teoretyczna na temat kobiet i stabilna sytuacja nazwijmy finansowo- zawodowa to nie za mało, jeśli taki facet nie ma doświadczeń z praktyki związkowej?

[Baelish]

Za mało, jak włączają Ci się hormony, i zaczyna Ci zależeć, to ciężko jest się wtedy ogarnąć. Natomiast mniej więcej wiesz już, czego się spodziewać, masz większą szansę na zobaczenie czerwonych lampek, i nawet po fakcie, jesteś w stanie przeanalizować różne sytuacje, i podjąć decyzje. Wiedza pomaga, ale nie chroni. 

[Sceptyczny?]

Naprawdę fajny temat wrzuciłeś, wreszcie coś innego, niż ciągłe narzekanie. Ale do rzeczy.

22 minuty temu, ciekawyswiata napisał:

Otóż często promowana jest na forum postawa, że najpierw mężczyzna powinien pracować nad sobą, nad swoimi przekonaniami, słabościami, charakterem, na budowaniu pozycji zawodowej i społecznej. Krótko mówiąc mężczyzna powinien okrzepnąć, a dopiero w dalszej kolejności myśleć o związku z kobietami.

Generalnie zgadzam się z tym, dlatego, że wychodzę z założenia, że ludzie ciągną do ludzi podobnych. Czyli jak masz problemy/jesteś zaburzony, to przyciągasz też takie jednostki. Jak masz wszystko przepracowane, to dopiero wtedy zaczynasz napotykać normalnych ludzi.

 

I tutaj wszystko się komplikuje, bo przepracowanie swoich problemów to proces żmudny i długotrwały, który zaczyna postępować dopiero, gdy zdasz sobie sprawę, że masz problem. Czyli zazwyczaj jest to w okresie, kiedy już jesteś dojrzałym człowiekiem, nierzadko koło 30.

 

No ale czemu to jest komplikacja? A temu, że gdy jesteś już "naprawiony" jakich ludzi napotykasz/możesz napotkać?

a) młodszych od siebie normalnych - fajna opcja, ale jednak różnica wieku robi swoje i taki związek w mojej ocenie długo nie pociągnie. Zbyt duże różnice w postrzeganiu świata i zupełnie inny etap życia - patrz zastrzeżenie punkt c;

b) młodszych od siebie "zaburzonych" - no wracamy do punktu wyjścia;

c) w swoim wieku/starszych "normalnych", ale "naprawionych" - czemu naprawionych, a nie normalnych po prostu? Bo ktoś normalny zwiąże się z kimś normalnym w swoim wieku, a nie z kimś starszym, który był zepsuty, ale się naprawił. To sprawia, że de facto, poznanie kogoś normalnego, młodszego, kto byłby nami zainteresowany jest prawie niemożliwe - to jest zastrzeżenie do pkt a. Po prostu, dobry towar szybko znika z rynku.

d) w swoim wieku/starszych "zaburzonych" - wracamy do punktu wyjścia.

 

No i jakie są z tego wnioski? No wnioski są dosyć smutne, bo:

a) albo jesteś normalny/niezaburzony od początku i idziesz przez życie bez problemu i wchodzisz w zdrowe związki,

 

albo

 

b) musisz pracować nad sobą i masz szansę w najlepszym przypadku poznać kogoś, kto również jest normalny, ale "po przejściach".

 

No i ja tutaj dochodzę, do przekonania, że albo ktoś się do związków nadaje albo nie. Ja się np. nie nadaje i nawet mnie do tego nie ciągnie, bo wiem, że mam paskudny charakter i szybko się nudzę ludźmi, więc szkoda mi energii na coś, co mnie kiedyś interesowało tylko dlatego, że byłem programowany przez tego tzw. matrixa.

 

38 minut temu, ciekawyswiata napisał:

Tak więc załóżmy, że mamy świadomego faceta, który czyta o kobietach i ich charakterze, o małżeństwie, który coś tam już w życiu osiągnął i się ustabilizował, nie ma 20 lat, ma stabilną sytuację życiową i postanawia w końcu, że pozna jakąś kobietę i wejdzie z nią w związek. Pojawia się jednak pytanie czy sama wiedza teoretyczna na temat kobiet i stabilna sytuacja nazwijmy finansowo- zawodowa to nie za mało, jeśli taki facet nie ma doświadczeń z praktyki związkowej?

Za mało. Generalnie starałem się całość wyłuszczyć powyżej, ale warto nadmienić, że nawet jak przepracujesz swoje problemy to w dalszym ciągu jesteś przyzwyczajony do kawalerskiego życia bez zobowiązań. Jest cholernie trudno z tego zrezygnować, gdy już się do tego przyzwyczaisz.

[deleteduser61]

Nie. Sama wiedza teoretyczna to bullshit.

[radeq]

46 minut temu, ciekawyswiata napisał:

Pojawia się jednak pytanie czy sama wiedza teoretyczna na temat kobiet i stabilna sytuacja nazwijmy finansowo- zawodowa to nie za mało, jeśli taki facet nie ma doświadczeń z praktyki związkowej?

Nic nie stoi na przeszkodzie by w tym czasie nie miał kilku FF

[Basiur]

9 minut temu, radeq napisał:

Nic nie stoi na przeszkodzie by w tym czasie nie miał kilku FF

Stoją i są to przekonania oraz honor.

[Imbryk]

57 minut temu, ciekawyswiata napisał:

 to nie za mało, jeśli taki facet nie ma doświadczeń z praktyki związkowej?

Za mało. 

18 minut temu, Sceptyczny? napisał:

Ja się np. nie nadaje i nawet mnie do tego nie ciągnie, bo wiem, że mam paskudny charakter i szybko się nudzę ludźmi

Ja się też do związków nie nadaję BO mam charakter do rany przyłóż: uprzejmy, łagodny, bezkonfliktowy, uczynny, bezproblemowy, ugodowy, pełen humoru, lubię ludzi.

Do zerzygania dla pań. Nie tego potrzebują.

[ciekawyswiata]

17 minut temu, Sceptyczny? napisał:

że nawet jak przepracujesz swoje problemy to w dalszym ciągu jesteś przyzwyczajony do kawalerskiego życia bez zobowiązań. Jest cholernie trudno z tego zrezygnować, gdy już się do tego przyzwyczaisz.

Masz rację. W sumie ostatnio się zastanawiałem nad pewną kwestią związaną z wchodzeniem w związki u siebie. Gdy jest okazja do związku z jakąś kobietą to zapala mi się czerwona lampka. Zastanawiałem się z jakiego powodu- czy to strach przed tym, że zrobię jakiś krok, a dziewczyna nie będzie zainteresowana związkiem (strach przed odrzuceniem) czy może bardziej strach przed tym, że się uda wejść w związek, ale przywykłem już do samotnego trybu życia i nie do końca wiem czy bym chciał taką zmianę w życiu. 

[trop]

Ja już od dłuższego czasu preferuje i nadaję się do związków LAT. To moim zdaniem najlepsza opcja dla faceta. Miałem kilka takich związków i jest super 

 

Za bardzo lubię siebie, swoje pasje i spokój 

[ZamaskowanyKarmazyn]

Godzinę temu, Basiur napisał:

Stoją i są to przekonania oraz honor.

Co?  

 

Właśnie mialem napisać ze przydałoby się mieć przy okazji bogate życie towarzyskie jak nie wchodzi się w związki. Tzn wyjścia ze znajomymi, przelotny seks z przyjaciółkami i nieznajomymi.

[Ace of Spades]

Ja jak miałbym 20-kilka lat i posiadł tą całą Forumową wiedzę, to raczej spotykałbym się z dziewczętami wyłącznie żeby sprawdzić pewne schematy, babskie testy, w ogóle żeby sprawdzić cała tą wiedze w praktyce, bez napinki, emocji, na chłodno, jak jakiś psychopata, wiem, że to nie łatwe ale w sumie czemu NIE? Kobiety dokładnie robią to samo - a uczyć trzeba się od najlepszych - nieprawdaż?

[JoeBlue]

40 minutes ago, Ace of Spades said:

Ja jak miałbym 20-kilka lat i posiadł tą całą Forumową wiedzę, to raczej spotykałbym się z dziewczętami wyłącznie żeby sprawdzić pewne schematy,

A ja tylko i wyłącznie po to żeby je dymać.

Każdy kto wie jak użyć tego co ma zgodzi się ze mną.

 

[Ace of Spades]

2 minuty temu, JoeBlue napisał:

A ja tylko i wyłącznie po to żeby je dymać.

Każdy kto wie jak użyć tego co ma zgodzi się ze mną.

Na dymanie przyjdzie czas

[JoeBlue]

Lale myślą inaczej.

Każda 16-latka już więcej umie i robiła niż całe braciasamcy.pl.

Już jesteś spóźniony co do dymania, ale póki/jeśli masz plan na życie - to ma pierwszeństwo.

O ile masz taki plan.

 

Nie śpiesz się z dymaniem.

Możesz być przystojniejszy niż ja i wtedy ja nie będę miał żadnej szansy, a tak to się podzielimy i obaj skorzystamy.