Jak poderwać inteligentną laskę?

[Infernal Dopamine]

Cytat

Tak niestety mnie wychowano, walczyć do upadłego o wszystko, jak się coś chce, to się to bierze, nigdy nie odpuszczać, takie podejście.

Naucz się odpuszczać. Odpuszczanie, to oznaka dojrzałości.

W naszej przestrzeni jest zdecydowanie za dużo gadek rodem z wykładów coachingowych szarlatanów. " Nie ma limitów, możesz wszystko, walcz do końca, uparty i kamień ugotuje". A gówno prawda. Mamy limity, ograniczenia, nie możemy osiągnąć wszystkiego, co sobie zaplanowaliśmy. Mądrość życiowa polega na tym, że wiesz kiedy nie warto marnować swoich zasobów w postaci czasu, energii i zaangażowania na rzeczy, które cie przerastają.

 

W takim momencie przekierowujesz swoją uwagę na inną czynność lub na inną osobę, która cie interesuje. Czasem takie uparte podejście bywa oznaką niskiego poczucia własnej wartości. Nikt nie może mnie odrzucić, nie może mi się nie udać, muszę udowodnić, że stać mnie na zwycięstwo w tej konfrontacji. Możesz chcesz się spotkać jeszcze raz, by udowodnić samemu sobie, że nie jesteś nie dość dobry i zależy ci na tym bardziej niż na samej relacji z tą osobą ?

 

Warto oduczyć się tego typu myślenia i stworzyć nowe wzorce postrzegania rzeczywistości. Nie zawsze musi wyjść na moje, nie wszystkim muszę się spodobać, dla kogoś mogę być nieatrakcyjny, może mi czegoś brakować. Żeby nie popaść w depresję warto pamiętać, że świat nie jest czarno-biały, bo dla kogoś innego mogę mieć wszystkie te przymioty, których nie dostrzegła we mnie tamta osoba. Mogę być atrakcyjny, inteligentny, mogę mieć z nią wspólne tematy, podobne zainteresowania itd.

Oczywiście można dalej się oszukiwać, że w końcu mi się uda, ale po co ? Iluzje są przyjemne, ale na dłuższą metę bywają bolesne w momencie, w którym się rozpadają. Najważniejsza jest uczciwość w spojrzeniu na rzeczywistość taką, jaka jest. Takie podejście jest najlepsze, bo nabywasz dystansu do siebie oraz ludzi wokół, oszczędzasz i czas, i energię.

 

Kluczowa jest nauka jednej rzeczy. Świat się nie kończy, gdy nie mogę czegoś lub kogoś zdobyć. Dlatego warto polubić samego siebie, bo gdy ktoś cie odrzuca, to myślisz sobie " trudno, jeszcze mam siebie". Nie bez powodu mistycy z dalekiego wschodu mówią, że pragnienia same w sobie nie są złe, bo każdy je posiada. Najgorszym złem są pragnienia, bez których spełnienia popadasz w przygnębienie i nie możesz być szczęśliwy. Właśnie, że możesz, tylko najpierw trzeba zmienić perspektywę. Jak spojrzysz na ten problem z innej strony, to się okaże, że być może ta porażka nauczyła cie czegoś o sobie albo o twoim podejściu do pewnych kwestii. Poza tym dojdzie banalny wniosek, że to nie ostatnia kobieta na świecie, którą spotkasz na swojej drodze, więc nawet jeśli jedna furtką się zamknęła, to ta parę kroków dalej może być otwarta.

 

Edytowane 24 Sierpnia 2019 przez Infernal Dopamine

[deleteduser129]

Historyjka ma o dziwo post scriptum czy też epilog, dosyć dziwaczny jak na moje kontakty z babami, i trochę kompromitujący. Ale tak po prawdzie nie narzekam.  

 

Wpadłem na damę z warkoczem jakiś miesiąc później. Dziewucha, z którą byłem umówiony na kino, dosłownie w ostatniej minucie mnie wystawiła do wiatru, za to w kinie wpadłem przypadkiem na tę, co mi dała kosza. Okazało się, że jako pełnokrwista introwertyczka do kina chodzi sama. Skoro ona sama i ja sam, to zaprosiłem na kawę, opornie się zgodziła, przy kawie bardzo fajnie mi się z nią gadało. Rozmowę zakończyliśmy wspólną konkluzją, że absolutnie nie jesteśmy w swoim typie i oficjalnie się nawzajem umieściliśmy głęboko w friendzone A że dawno mi się tak zajebiście z nikim nie gadało, to znajomość podtrzymuję i od czasu do czasu razem jemy lunch i gadamy o najdziwaczniejszych pierdołach, od Florbeli Espancy przez renowację obrazów i najseksowniejsze żaglowce po zaburzenia psychiczne u małp. Zamiast fetyszu w łóżku mam coś w rodzaju aseksualnego kumpla w kiecce, LOL. Chyba zaczynam dziadzieć, bo nawet mi to nie przeszkadza za bardzo. Czas chyba szukać miejsca w domu starców. ?