Skocz do zawartości

Czy jesteśmy kowalami własnego losu?


Rekomendowane odpowiedzi

W nawiązaniu do audycji Marka, wrzucam temat do przegadania w sam raz na chłodne jesienne wieczory, pytanie; czy jesteśmy kowalami własnego losu?

Pomijając już pierdy ''kołczów'' którzy twierdzą że tak, a swój los poprawisz jak kupisz u niego cały pakiet ''motywacyjny'' wklejam fragment tekstu z księgi Kohaleta ze ST;

 

'' I znowu widziałem pod słońcem, że szybcy nie rozporządzają biegiem, ani bohaterowie walką, ani mędrcy chlebem, ani roztropni bogactwem, ani rozumni upodobaniem, lecz, że w swoim czasie wszystkich spotyka przypadek. ''

 

Uważam że ta myśl jest chyba najbardziej trafionym fragmentem z całej Biblii, który świetnie opisuję mechanizmu zarządzające światem.

 

Znajomy mnie zapytał, a co na to miłosierny Bóg?

Odpowiadam mu po chwili; a kto stworzył takie zasady??

 

Tutaj wklejam obrazek który pokazuje jak to wygląda w praktyce :)

 

 
No caption

Photo:

No caption

Photo:

No caption

Photo:

No caption

 

Oczywiście, starać się zawsze warto, pracować, uczyć się, ale początki naszego życia, rodzina, wychowanie, środowisko determinują je bardzo mocno, mają wpływ na nasze decyzje, co przekłada się na tzw sukces.

 

Drobne różnice od początku życia kumulują się, aż w końcu to one zdecydują o twoim sukcesie. A osobista mądrość i pracowitość to niestety sprawa drugorzędna. Niektórym zdolnym się uda dzięki szczęściu, ale więcej jest takich, którzy polegną gdzieś po drodze.

 

Temat może dość pesymistyczny, nie mniej jednak zapraszam do dyskusji.

 

 

 

Edytowane przez The Motha
  • Like 9
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

22 minuty temu, The Motha napisał:

Oczywiście, starać się zawsze warto, pracować, uczyć się, ale początki naszego życia, rodzina, wychowanie, środowisko determinują je bardzo mocno, mają wpływ na nasze decyzje, co przekłada się na tzw sukces.

Zgoda ale dla mnie przykład choćby tytana pracy - Cristiano Ronaldo jest wzorem, że przy talencie ale i niesamowitej, ciężkiej pracy jesteś w stanie osiągnąć wszystko.

Gdy talent jest mniejszy, to możesz być choćby bardzo dobry jak np: Lewandowski, który mimo tego, że jest tylko bardzo dobry w momentach największej formy również ociera się o szczyt.

Poleciałem porównaniami piłkarskimi ale myślę, że wiadomo o co chodzi.

 

Reasumując, jestem zdania, że:

- odpowiednie nastawienie mentalne

- ciężka praca

- upór

- trochę talentu

- szczypta szczęścia

 

I możesz wszystko, gdy zabraknie któregoś z powyższych składników - prawie wszystko.

Dla wielu ludzi np ich środowisko jest czynnikiem, który pcha ich w inne miejsce, bo nie chcą być tacy jak ludzie, którzy ich otaczają.

 

  • Like 3
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Hmmm, fajny komiks :)

 

Trzeba jednak pamiętać, iż zawsze tak było. W całej historii rodzaju ludzkiego zawsze byli "równi i równiejsi". Próby zbudowania "raju na ziemi", "krainy wiecznej równości i szczęśliwości"  zawsze kończyły się - dobrze wszyscy wiemy jak się kończyły. Poza tym obecnie żyjemy w najlepszych z czasów i jeśli tu zacytuje klasyka "nie urodziłeś się Tutsi albo Hutu" to nie masz na co narzekać. Mogło być gorzej, taki komiks gdzie bohaterem byłby niewolnik/kolon/chłop pańszczyźniany/robotnik z czasów rewolucji przemysłowej byłby dla niego o wiele krótszy. Pozdrawiam :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

11 minut temu, Quo Vadis? napisał:

Poleciałem porównaniami piłkarskimi ale myślę, że wiadomo o co chodzi.

Tak jak pisałem, obiektywnie masz trudniej niż reszta, ale to nie znaczy, że na pewno ci się nie uda. Warto i tak walczyć o swoje.

  • Like 1
  • Dzięki 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Temat zgodny z tym co myślę a komiks spoko. Dlatego też uważam, że nie ma się co napinać na bogactwo. Jedni zdobędą je bez problemu a inni pod znakiem wielu wyrzeczeń. Wcale to nie zależy od jakiegoś tam magicznego IQ czy zaradności a tym bardziej ciężkiej pracy. Nieraz w życiu się przekonałem, że coś dostałem nie dlatego, że byłem ogarnięty w tych sprawach czy odpowiednio długo walczyłem a tylko dlatego bo znalazłem się w odpowiednim miejscu i odpowiednim czasie. W tego typu momentach nie trzeba żadnych umiejętności bo wszystko się samo prowadzi jak za rękę.

 

Jeśli się nie umiera z głodu lub nie mieszka pod mostem to nie warto marnować swojego bezcennego czasu życia na zapierdziel w imię zaspokojania wmówionych przez biznes potrzeb. Już odpoczynek, nauka (dla siebie) czy kontemplacja/ medytacja wnosi większą wartość do życia. Trzeba też jakoś się bronić przed propagandą, że im mniej masz zasobów tym jesteś mniej wartościowy albo mniej przydatny jeśli mało pracujesz. Ktoś to całe gówno może mieć na pstryknięcie palca lub zarabiać na tych próbujących się dorobić. Dlaczego więc grać w grę która nie jest na równych zasadach i prowadzi tylko do frustracji?

 

 

  • Like 3
  • Haha 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Stu procentowej gwarancji na to, że uda się zrealizować swoje cele nie ma nigdy. 

 

W życiu jest mnóstwo zmiennych, zdarzeń losowych można natomiast zarządzać prawdopodobieństwem. 

 

Nie mam gwarancji, że nie zgine w wypadku samochodowym, ale jeśli będę przestrzegał przepisów to ryzyko będzie zminimalizowane. 

 

Nie mam pewności, że nie zachoruje na ciężką chorobę, ale jeśli nie będę palił, będę zdrowo się odzywał, aktywnie spędzał czas to prawdopodobieństwo takiego zdarzenia może spaść co nie oznacza, że kiedyś nie wystąpi. 

 

Nie mam również stu procentowej pewności, że uda mi się osiągnąć swoje cele finansowe w ciągu najbliższych pięciu lat. 

 

Natomiast jeśli będę rozsądnie zarządzał swoimi finansami, stale się doksztalcal, nie tracił pieniędzy na głupoty ( np efekt latte) to istnieje duże prawdopodobieństwo, że jednak uda mi się osiągnąć swoje cele materialne. 

 

Jeśli będę się doksztalcal w swojej dziedzinie to rowniez mogę osiągnąć swoje cele zawodowe, ale pewności nie mam nigdy. 

 

Najgorsze w życiu są wszelkie przejawy defetyzmu/fatalizmu jak ognia unikam wszelkich determistycznych teorii, które zakładają, że nasze życiowe przeznaczenie jest ściśle uzależnione od naszych naturalnych predyspozycji. 

 

Owszem, Kowalski z IQ 100 nie będzie laureatem nagrody Nobla z dziedziny fizyki, ale przy założeniu, że będzie ciężko pracował nad swoim losem, nie będzie trwonil pieniędzy, będzie czytał dużo wartościowych książek, poznawal ludzi to ma szanse wieść życie na wysokim poziomie. 

 

Inaczej sytuacja przedstawia się wśród osób, które są obarczone ciężkimi wadami genetycznymi, upośledzonych, niedorozwinietych intelektualnie. 

 

Aczkolwiek jeśli mówimy o przeciętnym Kowalskim z przeciętnym ilorazem inteligencji to jest on w stanie tak pokierować swoim życiem, żeby osiągnąć satysfakcjonujące rezultaty. 

 

 

 

Edytowane przez dobryziomek
  • Like 2
  • Dzięki 2
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

5 minut temu, dobryziomek napisał:

Stu procentowej gwarancji na to, że uda się zrealizować swoje cele nie ma nigdy. 

Jak to mawiają Rosjanie; wszystkich kobiet nie wyruchasz, ale próbować warto.

 

5 minut temu, dobryziomek napisał:

Nie mam gwarancji, że nie zgine w wypadku samochodowym, ale jeśli będę przestrzegał przepisów to ryzyko będzie zminimalizowane. 

Ale zawsze będzie ryzyko, bo kierowca obok może się do tych przepisów nie stosować :) .

 

5 minut temu, dobryziomek napisał:

Natomiast jeśli będę rozsądnie zarządzał swoimi finansami, stale się doksztalcal, nie tracił pieniędzy na głupoty ( np efekt latte) to istnieje duże prawdopodobieństwo, że jednak uda mi się osiągnąć swoje cele materialne. 

Nie ma nic gorszego, jak spędzenie życia z założonymi rękoma w poczuciu bezradności, zawsze warto próbować, zrobić coś z tego co masz, moim zdaniem rozsądne podejście jest wtedy kiedy próbujesz, ale masz świadomość ze to i tak wszystko marność.

 

 

Edytowane przez The Motha
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Każdy zaczyna w jakimś punkcie na wielowymiarowej płaszczyźnie, gdzie każdy wymiar to właściwości takie jak:

- zamożność rodziny

- w jakim kraju się urodziliśmy

- uroda

- inteligencja

- etc

 

Po części to od nas zależy jakie będzie przemieszczenie się wektoru w kierunku jakim chcemy. Oczywiście zaznaczam, że "od nas" mam na myśli nasz mózg, który też w wielu kwestiach jest stały (geny, skład chemiczny) i mamy różne predyspozycje do bycia bardziej wytrwałym, czy mamy większą szansę popaść w uzależnienia itd. Także kompozycja chemiczna naszego mózgu w pewnym stopniu decyduje czy bardziej nadajemy się do związku czy nie.

 

Więc w dużym stopniu, wydaję mi się, że jesteśmy na autopilocie, aczkolwiek nasza świadomość chce nas przekonać, iż jesteśmy kowalami własnego losu.

 

A pewne rzeczy nie są osiągalne, bo aby Hindus analfabeta z najniższej kasty przebił się na status mutlimilionera playboy'a, to jak próba podróży z Ziemi do Alpha Centauri.

 

 

 

  • Like 3
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Mógł bym z czystym sumieniem napisać historię swojego życia. Fakt że zależy z jakiego pułapu zaczynasz i czy rodzina pchnie cię wyżej i czy posiada takie możliwości.

Pisać referat na cały wieczór? Mogę to porównać do historii mojego przyjaciela z dzieciństwa do teraz.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Patrzycie przez pryzmat równania w górę, porównywania się do tych z lepszymi możliwościami. A istnieje też druga strona medalu.

 

Tak, jestem kowalem własnego losu.

Mogę swoje życie koncertowo spierdolić w dowolnej chwili i nikt mi w tym nie przeszkodzi. 

 

Mogę też spróbować zrobić coś z tym, co dostałem od Boga, losu i ludzi.

Rozwijać swoje talenty, wyrabiać stabilność emocjonalną, która pomoże poradzić sobie z przeciwnościami losu i wreszcie przepracować lęki, traumy czy destrukcyjne programy wgrane przez ludzi.

I kiedy się to robi, ma się ogromnie mocne wrażenie wykuwania własnego losu. 

Wtedy droga staje się celem. 

Edytowane przez Yolo
  • Like 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

33 minuty temu, The Motha napisał:

w swoim czasie wszystkich spotyka przypadek

A Licho nie śpi...;)

 

 

Los, życie stwarza nam okazje, sytuacje, stawia na naszej drodze różnych ludzi dających rady wprost lub swoim zachowaniem.

Skorzystanie z nich lub wstrzymanie się w znacznym stopniu lub nawet całkowicie potrafi zmienić życie.

Niestety zazwyczaj jeszcze wtedy jesteśmy za młodzi i za głupi życiowo aby to zrozumieć i je w jak najlepszy sposób wykorzystać. Oraz czasem za długo się namyślamy i okazja "ucieka".

 

Np z mordobiciami:

 

Oraz ostrzeżenie od życia, dość mocne, nawet za mocne, ale może słabszych nie dostrzegał:

@Tornado to świetnie podsumował:

Cytat

..a czego się spodziewał sadzając dupę między faceta/facetke?.....

TROOOJKĄTA?! 

Cytat

organizm ludzki SZKOLI się aby odgrywać przedstawienie zwane życiem.

 

"Z własnego podwórka":

Pewien człowiek naście lat temu został zaczepiony przez pewnego mężczyznę gdzieś na stacji kolejowej bodajże w Poznaniu, daleko od domu.

Miał wybór wysłuchać gościa lub zaniechać i iść zająć się swoimi sprawami.

Wysłuchał, co przełożyło się na jego całe życie zawodowe. Został dealerem pewnej firmy i nie źle prosperuje.

 

 

  • Like 3
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

To jednak się wycofam, opiszę ogólnie. Tu wchodzi w grę wszystko. Charaktery, zamożność, status, podejście wychowawcze, koneksje no wsio.

Mimo że wychowaliśmy się w podobnych rodzinach, jeśli chodzi o zamożność, jego ojciec był twardszy, surowy i no taki facet z krwi i kości. Nie ujmuje mojemu, bo jest chłop pracowity, ale w życiu ciepła kluska trochę, taka co za dużo myśli. Dlatego jego ojciec z charyzmą łapał kontakty z ludźmi takie dość poważne, wychował się silnie zaludnionej lokalizacji, mój na no w zdecydowanie mniej. Jednak o tu będzie zwrot akcji, osobiście okazało się że lepiej zarabiam i mieszkam w mieście wojewódzkim. On dalej mieszka z rodzicami, pracuje na kierowniczym stanowisku. Jednak z rozmów z nim chyba mnie chłop jednak przegoni, zdobył nowe zdolności i ma możliwość rozwoju biznesu, ja biznes uwaliłem. Jesteśmy przyjaciółmi i jednocześnie rywalami w życiu :D Fajna taka historia jednak no za dużo mógł bym napisać o sobie.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

12 minut temu, Brat Jan napisał:

Niestety zazwyczaj jeszcze wtedy jesteśmy za młodzi i za głupi życiowo aby to zrozumieć i je w jak najlepszy sposób wykorzystać.

Do wszystkiego trzeba dorosnąć.

 

Czasem czegoś chcesz, ale nie dostajesz, bo jak byś dostał w tym momecie w którym nie jesteś na to gotowy, to jak rzucanie pereł przed wieprze.

 

  • Like 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Ja uważam jesteśmy tylko i wyłącznie projekcjami czasu i miejsca, w których przyszło nam żyć, nie wierzę w żadną wolną wolę, wszystko co w życiu jest jedynie reakcją (np teraz piszę to wszystko i to jest reakcja na nowo powstały Wątal na Forumie) jest taka szkoła i kierunek w psychologii - Behawioryzm Watsona i Skinnera.

W bardzo prosty sposób mogę to udowodnić - wyobraźmy sobie, że w naszym życiu, w przeszłości zmienimy jakiś istotny element np. nasi rodzice zamieszkają w innej dzielnicy miasta co spowoduje, że poznamy innych rówieśników, trafimy do innej szkoły, zdobędziemy inne doświadczenia życiowe w okresie socjalizacji a w konsekwencji nasze życie potoczy się zupełnie inaczej itd

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Są pytania, na które nie ma odpowiedzi, tak lub nie. "Czy jesteśmy kowalami własnego losu" jest jednym z nim.

Oczywiście mając dobre karty na start, łatwiej jest "coś" osiągnąć. Jednak nie zapewnią ci sukcesu.

Mając słabe, trzeba grać już z głową. Blefować, liczyć na ułożenie innych kart na stole.

Z sukcesem jest jak z ogniem. Wystarczy go raz rozpalić. Jednak o ogień trzeba dbać, pielęgnować. Dorzucać drewno. Płomień zostawiony sam sobie zgaśnie.

Talent, praca czy pasja są ważne. Gdy pozwolisz się wymsknąć okazji, okazja ta już może nie wrócić.

 

  • Like 4
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Według mnie dużo zależy od nas. Męskie decyzje, że coś zaczynam zmieniać w życiu i jestem konsekwentny wiele zmieniły. Niby mamy wolną wolę, ale zastanawia mnie to czy na pewno jest tak, że to konkretnie ja decyduję, że przykładowo dzisiaj idę na spacer, jutro rzucam palenie, w niedzielę zmieniam dietę, czy może ktoś z góry kieruje "moją wolną wolą". W tym sensie, że ja sobie myślę, że to ja decyduję, ja podejmuję decyzję, a tak naprawdę może jesteśmy sterowani przez kogoś/coś?

  • Like 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

To wszystko zależy od różnych czynników i nieprzewidzianych zdarzeń.

Ale jeśli częściowo sami nic w swoim życiu nie zmienimy jak już mówił Marek w kilku audycjach że  nie będziemy się rozwijać to staniemy w miejscu.

Dlatego samemu trzeba coś robić aby zmieniać siebie i nastawienie oraz nie narażać się władzy bo można źle skończyć.

  • Like 2
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@rycerz76 W okresie szkolnym siedziałem na ławce pod blokiem, piłem piwo, palilem pety i bilem się z kolegami. Gdybym w swoje 16 urodziny się nie ogarnął, nie zaczął się uczyć to nie "wyjebalbym" matury z WOSu i matmy na 90%.na rozszerzeniu. 

Pamiętam ten dzień, wróciłem pijany do domu z wagarow i nagle coś we mnie pękło, zrozumiałem jak bardzo marnuje swoje życie. 

Gdyby nie szansa od życia to skończył bym jak większość kolegów czyli w ośrodkach dla nieletnich albo w zakładzie poprawczym. 

Mi się pofarcilo, im nie. 

 

Natomiast wiem, że jeszcze nic nie osiągnąłem a karta zawsze może się odwrócić na moją niekorzyść jeśli będę w życiu nierozsądny. 

 

Edytowane przez dobryziomek
  • Like 2
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

2 minutes ago, dobryziomek said:

czyli w ośrodkach dla nieletnich albo w zakładzie poprawczym

Ale jest to porażka systemu bo młody człowiek jest po prostu głupi a co jakby ktoś dopatrzył się, że z tych ludzi mogliby być np: dobrzy żołnierze? Dlatego tak nie znoszę państwowej edukacji i obowiązku szkolnego, nie spełnia swojej roli i powinien być zlikwidowany.

Tak kiedyś rozmyślałem i doszedłem do wniosku, że głównym zadaniem socjalizacji w szkole jest tworzenie uległych mężczyzn, zasoby białych rycerzy z których korzysta system i którzy sami siebie kontrolują nawzajem i "umilają" życie normalnym mężczyznom.

  • Like 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@The Motha

 

Bardzo fajny temat i można sporo pisać ale streszczę to co mi siedzi w głowie.

Generalnie-tak każdy jest kowalem swojego losu. Ale na los składają się czynniki na które masz wpływ i na które nie masz.

 

Tak jak napisałeś, start jest cholernie istotny i mentalność, nawyki etc wyniesione z domu a później to w jakim towarzystwie się obracasz.

Ktoś kto w domu miał nieciekawych rodziców, i słyszał, że wszyscy wokół to złodzieje i każdy biznesman pierwszy milion ukradł - raczej długo mu zajmie aby się z tego otrząsnąć, zmienić podejście i zarobić kasę.

Dziecko w domu biznesmanów - tu już będzie dużo szybciej ale oczywiście gwarancji nie ma.

 

Ja z pewnym wiekiem/negatywnymi doświadczeniami życiowymi zrozumiałem pewne rzeczy (u siebie):

 

1) swoje ograniczenia (co dało większą akceptację siebie) - np na siłowni wiem, że mam taką budowę ciała genetycznie jaką mam i wybuduję sobie sylwetkę o nią opartą i więcej się nie da bez chemii. I spoko

2) przestałem się patrzeć aż tak na wszystkich dookoła i porównywać finanse. Co więcej, stwierdziłem, że porównywałem siebie z ludźmi, tubylcami, którzy przecież na te majątki pracowali wiekami/mieli przekazywane w spadkach. Więc porównywałem się do innego poziomu (znów, inny start).

3) Nauczyłem się nie wkurwiać, na rzeczy których nie kontroluję czyli los/przypadek.

4) Rzeczy które mam w tej chwili w rozpiżdżaju (prywatne lub zawodowe) - staram się nie obwiniać za nie świata lub innych ludzi skoro są pod moją kontrolą. Skoro są pod moja kontrolą to jedynie ja moge coś zmienić, jak będę gotowy/chciał.

 

Malkontenctwa nie trawię, zwalania na "system" i "świat" nie lubię.

 

Jeśli ja zjebałem lub nie zrobiłem pewnych rzeczy, to staram się siedzieć cicho a przynajmniej nie obwiniać wszystkiego dookoła.

Edytowane przez TheFlorator
  • Like 4
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Godzinę temu, The Motha napisał:

Do wszystkiego trzeba dorosnąć.

 

Czasem czegoś chcesz, ale nie dostajesz, bo jak byś dostał w tym momecie w którym nie jesteś na to gotowy, to jak rzucanie pereł przed wieprze.

 

Otóż to. Uwierz mi, że mam takie myśli bardzo często. Zastanawiam się dlaczego akurat w danej sytuacji mi nie wyszło i najczęściej wniosek mam jeden. Nie byłem gotowy. Zrozumiałem to z czasem. Taka jest prawda.

  • Like 3
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.