Skocz do zawartości

Problemy ze wspólnym spędzaniem czasu


Rekomendowane odpowiedzi

1 hour ago, Elfii said:

Nie mam natomiast pomysłu, jak zapewnić go o tym, że jeśli wolę poczytać książkę zamiast wyjść z nim na spacer to nie dlatego, że kocham go mniej,

Bez obrazy, ale Twój chłop nie jest chyba niepełnosprawny intelektualnie, ani nie ma 10 lat, nie? To nie jest kwestia którą się dorosłemu człowiekowi powinno wałkować miesiącami, żeby zrozumiał. Nie jest to Twoją odpowiedzialnością, żeby korygować jego skrajnie uzależnienie od Twojej obecności. Trochę podobnie - przepraszam za drastyczne porównanie - jak on by Cię bił. Pójdziesz pytać ludzi jak go przekonać, że bicie partnera nie jest ok? No miej trochę szacunku do siebie samej, bo dużo z tego, co piszesz, to jest po prostu przemoc emocjonalna z jego strony.

Edytowane przez leto
  • Like 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

1 minutę temu, leto napisał:

Bez obrazy, ale Twój chłop nie jest chyba niepełnosprawny intelektualnie, ani nie ma 10 lat, nie? To nie jest kwestia którą się dorosłymi człowiekowi powinno wałkować miesiącami, żeby zrozumiał. Nie jest to Twoją odpowiedzialnością, żeby korygować jego skrajnie uzależnienie od Twojej obecności. Trochę podobnie - przepraszam za drastyczne porównanie - jak on by Cię bił. Pójdziesz pytać ludzi jak go przekonać, że bicie partnera nie jest ok? No miej trochę szacunku do siebie samej, bo dużo z tego, co piszesz, to jest po prostu przemoc emocjonalna z jego strony.

Nie obrażam się :) Dobrze, więc według Ciebie powinnam olewać jego protesty i jak mam ochotę wyjść to założyć kurtkę i wyjść? Może i tak. Pewnie sumienie by mnie zjadło, ale może przy następnej okazji się odważę na taki krok. 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

36 minut temu, Elfii napisał:

Z tych dwojga wolę terapię, choć wydaje mi się to chyba zbyt poważnym środkiem, ale może bagatelizuję. No iść opowiadać terapeucie, że potrzebuję czasu dla siebie raz w tygodniu? I co to zmieni, mamy mieć przyklejony grafik na lodówce mówiący o tym, kiedy mam "godzinę swobody"? 

Masz rację, jest to poważny środek, ale skoro rozmowy nie pomagają to nie ma innej drogi. Jeśli Ci zależy i rozstanie nie jest dla Ciebie opcją, to myślę, że warto próbować. Może terapia pomoże mu spojrzeć na sprawy z trochę innej perspektywy, bo on zapewne nawet nie zdaje sobie sprawy z tego jak Cię krzywdzi. 

 

4 minuty temu, Elfii napisał:

Poprzedni związek był "dodatkiem do życia", nie dało się z nim wiązać przyszłości.

Według mnie tak to powinno właśnie wyglądać - związek powinien być dodatkiem do życia, a nie jego sensem. ;) 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

36 minut temu, Obliteraror napisał:

Terapię? W dwuletnim związku? : ) Świat już chyba upadł totalnie na głowę, by wszystkie swoje troski konsultować z terapeutami. To nie małżeństwo z n - stażem, jak dla mnie.

Taaa, ja miałem toksyczny związek i temat terapii pojawił się po około roku-dwóch.

Teraz wiem, że ta terapia to z powodu toksyczności relacji a nie chęci jej ulepszania.

3 minuty temu, Mattheo napisał:

Według mnie tak to powinno właśnie wyglądać - związek powinien być dodatkiem do życia, a nie jego sensem. ;) 

Wg mężczyzny: masz rację.

Wg kobiety: nie masz racji.

To naturalne.

  • Like 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

2 minuty temu, Mattheo napisał:

Według mnie tak to powinno właśnie wyglądać - związek powinien być dodatkiem do życia, a nie jego sensem. ;) 

Po części się zgadzam, choć nie do końca - chcę mieć kiedyś rodzinę, dzieci i rybki w akwarium, więc potrzebuję zapewnienia, że po 10 latach partner nie zniknie, mówiąc, że byłam tylko dodatkiem. Owszem, życie nie powinno ograniczać się do związku, realizować trzeba się na różnych płaszczyznach, ale nie każdemu odpowiada dwie godzinki raz w tygodniu i rozmowy tylko o tym "co u Ciebie?". 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

5 minut temu, Elfii napisał:

potrzebuję zapewnienia, że po 10 latach partner nie zniknie, mówiąc, że byłam tylko dodatkiem.

Takiego zapewnienia nie dostaniesz nigdy, nawet jeśli Twój partner powie Ci "tak" na ślubnym kobiercu. Oczywiście nie ma co popadać ze skrajności w skrajność i spotykać się raz w tygodniu by sobie ulżyć, jednak według mnie samorealizacja powinna być zawsze na pierwszym miejscu. 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

9 minut temu, Elfii napisał:

Wiesz, jeśli chodzi o przemoc to nie ma takiej opcji raczej - jak mi przypadkowo nadepnął na stopę to do końca dnia chciał mnie na rękach nosić, żebym nie nadwyrężała xD Może to słabe porównanie, ale nie, nie widzę u niego zachowań wskazujących na zamiłowanie do siłowego ozwiązywania konfliktów - wręcz odwrotnie, prędzej płacz i zakopanie się pod kołdrą, a potem "przytul mnie". 

Właśnie to mnie martwi. Takie "ciepłe misie" często później są przemocowe. Teraz jest w fazie "urabiania" ciebie, uzależniania od siebie, odcinania od znajomych, samorealizacji. Na pomysł osobnego spędzania czasu zaczyna płakać czy tam ma oczy szczeniaka, czyli czysta manipulacja. Moim zdaniem traktuje cię jak swoją własność i dopóki jesteś "grzeczna" i dopóki jest w fazie urabiania cię, doputy kończy się na "niegroźnych" manipulacyjkach. Jak już będziesz w 100% od niego zależna, np. Kiedy będziecie mieć już dziecko, to nie zorientujesz się kiedy uderzy pierwszy raz.

 

Oczywiście, tylko sobie dywaguję, bo może rzeczywiście na manipulacjach się skończy. Moze tez dojść dojsc w stylu: "ja tyle dla ciebie zrobiłem /poświęciłem a ty tak się odwdzięczasz" itd. Pytanie czy chcesz żyć w takim emocjonalnym piekiełku. 

 

Cechy takie jak:

- opiekuńczość, 

- romantyzm,

- restrykcyjne zasady w życiu, 

- perfekcjonizm, 

 

To są cechy, które mogą świadczyć o potencjalnym zagrożeniu przemocą w związku, zwłaszcza dwie pierwsze. Jak przetestować faceta w tej kwestii? Odmówić mu kiedyś opiekowania się sobą, czy co innego robi. 

Co się dzieje kiedy jednak postawisz na swoim i Pójdziesz z koleżankami? 

  • Like 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Elfii

Moja siostra miała podobnego chłopa przy tym mega kontrolującego z narcystycznym zaburzeniem osobowości czy jakąś dwubiegunówką albo borderem - cholera wie.

 

Jeśli Cię jeszcze mocno kontroluje przy tym, to prędzej czy później wam nie wypali a Ty wyjdziesz wrakiem z tego związku. 

Niestety Ci nie ufa i chce Cię tylko dla siebie, czyli musi Cię stracić aby nauczyć się lekcji.

Poza tym kontrola wynika z ego i strachu utraty.

 

Pozdrawiam.

Edytowane przez SzatanKrieger
  • Like 1
  • Dzięki 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

1 minutę temu, tamelodia napisał:

 

Co się dzieje kiedy jednak postawisz na swoim i Pójdziesz z koleżankami? 

W zasadzie to raz była taka sytuacja tylko. Wtedy wyszłam, bawiłam się średnio, bo myślałam o tym, jak on to znosi i się niepotrzebnie zadręczałam.
Po zakończeniu zabawy przyszedł do knajpy mnie odebrać i wróciliśmy do domu. Nastroje były bardzo ponure, bo akurat u niego coś tam się wydarzyło niemiłego i czułam się źle, że nie było mnie, kiedy mnie potrzebował. Miałam wyrzuty sumienia. 

Później odpuściłam, bo w zasadzie jakieś spotkania towarzyskie w takim nastroju niepokoju mnie nawet nie cieszą. 

Sytuacja wygląda lepiej, kiedy wychodzimy do znajomych razem. Mamy po sąsiedzku zaprzyjaźnioną parę i czasem się widujemy z nimi. Wówczas nie ma problemu jak zniknę do drugiego pokoju z tą dziewczyną i plotkujemy, a chłopy zostają w salonie z konsolą i popcornem. Chciałabym częściej się z nimi widywać, ale on nie ma ochoty. Bo zmęczony, bo nie dziś, może jutro. I tak raz może na miesiąc udaje mi się go namówić. Nie cisnę o to codziennie, bo często sama nie mam ochoty na towarzystwo ludzi, ale jak już mam ochotę to muszę go namawiać kilka dni.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

16 minutes ago, Elfii said:

potrzebuję zapewnienia, że po 10 latach partner nie zniknie, 

Ty się lepiej zastanów czy po 10 latach takiego związku nie wylądujesz w psychiatryku. 

 

Tak jak bracia piszą - związek absolutnie nie może być głównym celem i ostatecznym spełnieniem w życiu.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jesteś nową osobą na forum, chłopak, który ma łzy w oczach i udaje się pod kołderkę gdy nie chce mu się poświęcić czasu nie wydaje mi się czymś realistycznym a wymysłem autora. Tak to odbieram, nie bierz tego do sobie i nie odbieraj tego jako atak, to tylko moja opinia i mam do niej prawo.

  • Like 2
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Elfii, aha czyli w sumie jesteś 100% podporządkowana misiowi, bo biedny się obrazi a Ty zamiast mieć to w dupie to będziesz przeżywać to, że on się źle czuje. Przecież nie jesteś odpowiedzialna za jego emocje.

Centrum praw kobiet - tam możesz dzwonić jak miś okaże się być przemocowcem kiedy w końcu pękniesz i się postawisz. 

Być może w domu mam test na zagrożenie przemocą w związku, mogę poszukać wieczorem :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Teraz, .LaRs napisał:

Jesteś nową osobą na forum, chłopak, który ma łzy w oczach i udaje się pod kołderkę gdy nie chce mu się poświęcić czasu nie wydaje mi się czymś realistycznym a wymysłem autora. Tak to odbieram, nie bierz tego do sobie i nie odbieraj tego jako atak, to tylko moja opinia i mam do niej prawo.

Jestem nowa, to mój pierwszy założony temat, ale komentowałam w rezerwacie sporo rzeczy :) 
Oczywiście, że masz prawo - natomiast sam napisałeś "mogę się mylić".

 

Nie jestem jakąś męczennicą (chyba xD) i poza tym jednym tematem mam udany związek. W tej kwestii trochę leży, więc założyłam wątek. Każdy kiedyś zaczynał ;) A forum czytałam długo wcześniej, ale bez rejestracji.

Teraz, tamelodia napisał:

@Elfii, aha czyli w sumie jesteś 100% podporządkowana misiowi, bo biedny się obrazi a Ty zamiast mieć to w dupie to będziesz przeżywać to, że on się źle czuje. Przecież nie jesteś odpowiedzialna za jego emocje.

Centrum praw kobiet - tam możesz dzwonić jak miś okaże się być przemocowcem kiedy w końcu pękniesz i się postawisz. 

Być może w domu mam test na zagrożenie przemocą w związku, mogę poszukać wieczorem :)

Będę wdzięczna ;)

  • Like 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Normalnie ubierasz się i wychodzisz. Nie macie dzieci, psów, więc wstajesz, zakładasz wdzianko i wychodzisz - na spacer, czy na basen. Zrób tak i się nie przejmuj. Mówię Ci, wrócisz, a on normalnie będzie oddychał.

Może to Ciebie trzeba leczyć. W pracy masz stanowisko decyzyjne, a w domu boisz sobie wziąć dokładkę z garnka.

Odwagi. Nic mu nie będzie.

 

Zawsze jak słyszę, że komuś posypało się życie z artystą, to mówię. Artysta skądś musi czerpać inspirację. Wiedziałaś, że to artysta, więc nie psiocz. Artystom wolno więcej.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

5 minut temu, .LaRs napisał:

Jesteś nową osobą na forum, chłopak, który ma łzy w oczach i udaje się pod kołderkę gdy nie chce mu się poświęcić czasu nie wydaje mi się czymś realistycznym a wymysłem autora

Ogólnie to jest całkiem powszechne wśród współczesnych mężczyzn. Żaden Twój kolega się nie przyzna, że płaczę bo myszka chce wyjść a on jest poszkodowanym misiem. Z resztą, tacy "panowie" nie mają zbytnio znajomych, więc raczej takiego nie poznasz. Z perspektywy kobiety - takich facetów jest mnóstwo. Np. Na portalach randkowych :)

  • Dzięki 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

6 minut temu, Amperka napisał:

W pracy masz stanowisko decyzyjne, a w domu boisz sobie wziąć dokładkę z garnka.

Heheh, dobrze powiedziane. No tak to jest z toksycznymi związkami. Właśnie tak.

Godzinę temu, Imbryk napisał:

Aaaa, artysta. Delikatne wnętrze, ego niezwykle podatne na zranienie. Być może ma dużą potrzebę atencji i uznania z zewnątrz.

6 minut temu, Amperka napisał:

Zawsze jak słyszę, że komuś posypało się życie z artystą, to mówię. Artysta skądś musi czerpać inspirację. Wiedziałaś, że to artysta, więc nie psiocz. Artystom wolno więcej.

 

@Jaśnie Wielmożny Ty jesteś artystą - co Ty o tym sądzisz? Nie chcę powtarzać stereotypów, ale takie mam wrażenie jak napisałem. Może to nie jest tak?

21 minut temu, Elfii napisał:

W zasadzie to raz była taka sytuacja tylko. Wtedy wyszłam, bawiłam się średnio, bo myślałam o tym, jak on to znosi i się niepotrzebnie zadręczałam.

Objaw toksyny powolutku kapiącej. Wiem, jestem katastrofistą :D Wolę ostrzec, masz swój rozum.

50 minut temu, Elfii napisał:

Wiesz, jeśli chodzi o przemoc to nie ma takiej opcji raczej - jak mi przypadkowo nadepnął na stopę to do końca dnia chciał mnie na rękach nosić, żebym nie nadwyrężała xD Może to słabe porównanie, ale nie, nie widzę u niego zachowań wskazujących na zamiłowanie do siłowego ozwiązywania konfliktów

Uwaga: "love bombing" i "do rany przyłóż" to pierwsza faza ch*wego związku.

Pooglądaj parę filmów z kanału SoulGPS - sprawdź czy jakieś emocje tam do Twojej sytuacji pasują.

Edytowane przez Imbryk
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

9 minut temu, Amperka napisał:

Normalnie ubierasz się i wychodzisz. Nie macie dzieci, psów, więc wstajesz, zakładasz wdzianko i wychodzisz - na spacer, czy na basen. Zrób tak i się nie przejmuj. Mówię Ci, wrócisz, a on normalnie będzie oddychał.

Może to Ciebie trzeba leczyć. W pracy masz stanowisko decyzyjne, a w domu boisz sobie wziąć dokładkę z garnka.

Odwagi. Nic mu nie będzie.

 

Zawsze jak słyszę, że komuś posypało się życie z artystą, to mówię. Artysta skądś musi czerpać inspirację. Wiedziałaś, że to artysta, więc nie psiocz. Artystom wolno więcej.

Nie no, aż tak źle ze mną nie jest. Pisałam już, że raz na jakiś czas udaje mi się wywalczyć czytanie książki czy serial w samotności, o dokładkę obiadu się nie boję ;) 

Wiem, że on jest mega wrażliwy i stąd ten mój wątek tutaj - jak wrażliwcowi artyście wytłumaczyć, że czasem chcę pobyć sama. 

Ale ogólnie wniosek "odwagi" chyba zacznę wcielać w życie, choć delikatnie, bo choć mam też inne potrzeby w życiu to jednak nie chcę, żeby tracił poczucie bycia najważniejszym. Jest najważniejszy. Będę próbowała jednak przeforsować, że inne rzeczy istnieją i choć mniej ważne to też się liczą.
To, co piszesz o artystach to szczera prawda, mimo, że mój na takiego wrażliwca nie wygląda pozornie i raczej nikt ze znajomych nie uwierzyłby w to, co tu piszę. Chłop 185cm wzrostu o posturze niedźwiedzia z brodą i długim lokiem krzyczący o maraźmie i szatanie nie może być taki w relacjach z kobietami, prawda? A jednak, kurde, może.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Nie chcę straszyć ale moja mama jest w takim małżeństwie. Jak na razie nie jesteście mocno długo ze sobą także może się tylko zaostrzyć. Mówię to na jej przykładzie, gdzie pierwsze dwa lata to była najukochańszą kobietą  dla niego.  Do dwóch lat jak w bajce. Potem jej zabronił iść na studia, do pracy, a każda rozmowa z innymi ludźmi to było coś nie do pomyślenia. Dodatkowo moja mama jako córka alkoholika, miała takie cechy, że nie potrafiła się przeciwstawić. Przykład mojej mamy to bardziej drastyczny przykład ale warty zobrazowania, jak takie osoby mogą funkcjonować w małżeństwie. Osoby zaborcze, zazdrosne zazwyczaj  się nie zmieniają. Mało kto chcę pracować nad sobą, więc nie radzę za bardzo wierzyć w jego zmianę. Moja mama tak wierzyła, a w tym momencie gdziekolwiek wyjdzie to jest śledzenie, węszenie zdrady i innych takich. Patrząc na to jakie czujesz poczucie winy, gdy próbujesz mu zwrócić uwagę, widzę, że sama musisz popracować nad poczuciem własnej wartości. Gdy ktoś daje przekraczać swoje granice jest najlepszym łupem dla osób toksycznych. Jeśli widzisz dla was nadzieję to tylko terapia. 

  • Like 2
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

5 minutes ago, _oliv2407 said:

Mało kto chcę pracować nad sobą, więc nie radzę za bardzo wierzyć w jego zmianę

Żelazna zasada w kontaktach z ludźmi (nie tylko romantycznych). Polecam wydrukować, oprawić w ramkę i powiesić nad łóżkiem.

  • Dzięki 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

43 minuty temu, Elfii napisał:

Nastroje były bardzo ponure, bo akurat u niego coś tam się wydarzyło niemiłego i czułam się źle, że nie było mnie, kiedy mnie potrzebował.

Ja pierdolę, Ty jesteś z dzieckiem które ma 185 cm. Czy on nie potrafi z niczym sam sobie poradzić? Zresztą i tak wygląda to na niezłą manipulację - akurat jak wyszłaś to się chłopaczyna zesrał i nie podtarł, a Ty łykasz wszystko jak pelikan bo Ci zależy. Ładny rollecoster emocjonalny Ci gość zapodaje, może właśnie dla tego tak Ci zależy, a sama masz dużo rzeczy nie przepracowanych w głowie i Cię ciągnie. 

 

Co to za Artysta który nie chce spełniać swojej pasji? 

 

Czuję że tu dużo jest rzeczy nam nie przedstawionych, a ładne gówno tam jest postawione za szafą i śmierdzi.

  • Like 1
  • Dzięki 4
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

6 minut temu, Taboo napisał:

Czuję że tu dużo jest rzeczy nam nie przedstawionych, a ładne gówno tam jest postawione za szafą i śmierdzi.

No nie zgodzę się, bo jak już pisałam - na nic innego się nie skarżę. On uważa związek za praktycznie idealny, więc też raczej nie ma "gówna" za swoją szafą.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Ja miałem taką samą sytuację, tylko to partnerka mnie "dusiła". Według niej to było normalne, bo jej rodzice tak żyli, że wszystko razem.

Może Twój partner na podobnie? Tak czy siak musisz sobie znaleźć miejsce bo Cię to zje z czasem całkowicie. Jak on chce coś zmienić to niech idzie do terapeuty. On, nie ty, nie razem. Jak nie chce to zamknij temat bo będzie tylko gorzej.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.