Skocz do zawartości

No to moja dotychczasowa historia.


Rekomendowane odpowiedzi

7 minut temu, Tomkowski napisał:

Ominęła mnie kariera w McD

?

 

Słuchaj wyciągnij lekcje zamiast się użalać, jak sądzisz czy może Twoje negatywne nastawienie cyniczno ironiczne podejście, nie przesądziło?

Może palnąłeś coś aroganckiego sądząc, że jesteś od nich lepszy a tak na prawdę dogryzałeś sobie?

Jeśli interesuje Cię czyjeś zdanie to go oznaczasz wstawiając @i tu nick

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Cześć Tomkowski!

Polecam Tobie z całego serca wyjazd do innego kraju. Najlepiej takiego, gdzie dobrze się zarabia w byle jakiej pracy i jest socjal na wysokim poziomie. Zmiana otoczenia dobrze na Ciebie wpłynie (obstawiam że w swoim jesteś już spalony). Zaciśniesz zęby na 6 miesięcy i masz zajebisty socjal np. w takiej Szwecji. Może nawet coś u Ciebie stwierdzą i dostaniesz rentę. Przemyśl to. 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

1 godzinę temu, Tomkowski napisał:

Ze średnim ogólnym bez specjalizacji/zawodu nie ma na co liczyć.

Masz maturę ? 
Jeżeli tak to studia.

 

Nie masz ?

Robisz i na studia.

 

I masz szansę na dobrze płatną pracę z perspektywą awansu i jeszcze lepszymi zarobkami.

 

Co studiować ?

Coś co da ci realne money.

—————————————-

Plan awaryjny to do armii.

Może byś polubił.

Napewno byś zmężniał.

 

Od siedzenia i użalania się nad sobą zmieniać się będą I TU SIĘ SKUP I DOBRZE PRZECZYTAJ

 

Pory dnia, dni, tygodnie, miesiące i lata.

 

Nic więcej się nie zmieni.

 

Zacznij działać.

 

 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Tomkowski ja bym na Twoim miejscu zaczął od znalezienia jakichś ludzi z którymi się dogadasz. W sensie wiesz, jakieś środowisko w którym się poczujesz komfortowo. Jedno co mi wpadło do głowy, to że możesz poszukać na FB grup dla ludzi z problemami, wiem że jest depresawka, są też inne. Ci ludzie czasem się spotykają w realu, można z nimi złapać kontakt, nawet jeśli tylko przez internet. Wiem, bo znam paru porąbańców stamtąd :) Jeśli chodzi o robotę i usamodzielnianie się, to chyba dobrze zacząć od czegokolwiek i stopniowo próbować szukać czegoś lepiej płatnego.

 

Na Twoim miejscu też wróciłbym na terapię. Nie koniecznie leki, ale do psychoterapeuty.

 

No i pamiętaj - nie naprawisz wszystkiego na raz. Jedna rzecz po drugiej, stopniowo. Realistyczne cele.

Edytowane przez leto
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Jaśnie Wielmożny

Negatywne nastawienie możliwe że tak,ale takie ogólne do wszystkiego po trochu. Nie zachowywałem się arogancko bo to nie w moim stylu.To oni są lepsi ode mnie bo chociaż pracują .W takich rozmowach jestem poważny jak atak serca. Panienka nie była nawet przygotowana do rozmowy,żadnych pozytywnych wibracji z jej strony. Mruknęła wymuszone dzień dobry,nie podała ręki i od razu rzuciła kartkę do wypełnienia i nie przedstawiła mi nawet na czym polega praca i jakie obowiązki. Totalna niekompetencja. Nie wiedziała z jakim kandydatem chyba nawet rozmawia. Zrobiła na mnie bardzo negatywne wrażenie. Możliwe że załączyły się wtedy jakieś moje utrwalone schematy myśleniowe czy jak to się tam nazywa i po 2 minutach jałowej dyskusji podziękowałem. Nie chciałbym żeby taka karyna mną dowodziła.

@Genialny Żółw

Oczywiście biorę pod uwagę zmianę otoczenia bo zauważyłem że to na mnie dobrze działało. Obawiam się że jednak że gdzie bym nie był to prześladował by mnie ten sam "demon" Z drugiej strony ja wiem że praca a co za tym idzie pewna niezależność to dla mnie zbawienie.

@BlacKnight

Mam maturę. Oczywiście zwiększanie kwalifikacji to logiczne rozwiązanie. Biorąc pod uwagę mój zryty beret ,na studiach bym pewnie psychicznie nie wyrobił. Widok tych wszystkich panienek ,cała ta gówniana otoczka ,wyścig szczurów,szpan,lansowanie,to jak wyglądasz i jak cię odbierają  itp to by mnie wykończyło psychicznie. W tym roku stuknie mi 36 i kiepsko bym się widział na studiach. W wojsku byłem tzn w 9 miesięcznej przyzakładówce. Nie raz słyszałem że bym się nadawał. Zmężnieć by się przydało a najbardziej mentalnie. A no prawda. Dni,tygodnie i lata.

@leto

Ostatnio pomyślałem to samo tylko żeby przebywać w gronie facetów którzy mają w życiu pozamiatane w pozytywnym sensie czyli są niezależni itp. Najlepiej z takimi z jednostek specjalnych itp ? Tu trochę pół żartem pół serio. W życiu brakowało mi jednak takiej ekipy kumpli,rasowych samców alfa. Kolesie z jakiegoś klubu sztuk walk itp to było by to. Ze " świrami" miałem do czynienia na oddziale dziennym zdrowia psychicznego i to była w większości spoko wiara. Nie zapomnę ich. Terapię przerywałem kilkukrotnie ale biorę pod uwagę.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

25 minut temu, Tomkowski napisał:

po 2 minutach jałowej dyskusji podziękowałem. Nie chciałbym żeby taka karyna mną dowodziła.

Nie byłeś tam gadać o Kancie i Szekspirze tylko smażyć kotlety EGO Cię poniosło popracuj nad swoim ego typie. Oceniłeś ją, oceniłeś w tym siebie i zautosabotowałeś te sytuacje.

Cytat

 

@BlacKnight

Mam maturę. Oczywiście zwiększanie kwalifikacji to logiczne rozwiązanie. Biorąc pod uwagę mój zryty beret ,na studiach bym pewnie psychicznie nie wyrobił. Widok tych wszystkich panienek ,cała ta gówniana otoczka ,wyścig szczurów,szpan,lansowanie,to jak wyglądasz i jak cię odbierają  itp to by mnie wykończyło psychicznie. W tym roku stuknie mi 36 i kiepsko bym się widział na studiach. W wojsku byłem tzn w 9 miesięcznej przyzakładówce. Nie raz słyszałem że bym się nadawał. Zmężnieć by się przydało a najbardziej mentalnie. A no prawda. Dni,tygodnie i lata.

Co to jest przyzakładówka?

 

Jeśli nie masz jakichś żółtych papierów spróbuj woja, są braki.

 

Cytat

@leto

Ostatnio pomyślałem to samo tylko żeby przebywać w gronie facetów którzy mają w życiu pozamiatane w pozytywnym sensie czyli są niezależni itp. Najlepiej z takimi z jednostek specjalnych itp ? Tu trochę pół żartem pół serio. W życiu brakowało mi jednak takiej ekipy kumpli,rasowych samców alfa. Kolesie z jakiegoś klubu sztuk walk itp to było by to. Ze " świrami"

Zacznij od treningów sztuk walki.

 

Prawo jazdy masz? Jak nie masz to zrób, jak masz to zacznij od ubera, nie masz stałości, ciągłości działań więc wyzywasz panienkę od HRu Karyną a kobiety w tramwaju od lachociągów.

 

Poczytaj swoje posty i zobacz ile negatywnej energii, a teraz pomyśl ile tego odbija się i krąży po Twoim krwioobiegu, zgadnij kto dostaje po łbie najbardziej Karyna, której już nigdy nie zobaczysz, czy.....?

 

Masz 36 lat ile byłeś w tych szpitalach, że nie masz jakiegoś zawodu/fachu nawet najprostszego?

 

Na nic nie jest za późno tylko przestań tak syczeć na cały świat. Brat @Trevor był jakoś na latach w woju dla sportu może coś doradzi.

Edytowane przez Jaśnie Wielmożny
  • Like 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Jaśnie Wielmożny

Byłem w wojsku 9 miesięcy a ci co byli rok i więcej to mają z takich ubaw. Jest taki film na YT  "Apel w wojsku bez cenzury"  i tam jest takie stwierdzenie 9 miesięczna przyzakładówka a nie prawdziwe wojsko. Prawo jazdy mam. Nie byłem w szpitalach tylko oddział dzienny gdzie przychodziło się z rana na zajęcia i ok 14 szło do domu. Kiedyś trenowałem biegi amatorsko intensywnie, ostatnio to tylko tenis ziemny i stołowy. Z ziemnego rezygnuję na rzecz stołowego i jeszcze ćwiczę w domu pompeczki.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Tomkowski Ogarnij robotę na magazynie z pewnością jej w Poznaniu nie brakuje, jak załapiesz ciągłość, wyniesiesz się od starych i ogarniesz resztę. Na razie się dużo autosabotujesz, skupiasz na negacji i konfrontacji, nie kwitnij przy kompie bezproduktywnie, jest lepiej niż sądzisz dasz radę. Ja byłem w większej chu*** i wielu tu z forum.

 

Powrót na terapię wskazany tak sądzę.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

On 3/1/2020 at 11:02 PM, Tomkowski said:

Moja sytuacja jest kiepska. Mieszkam z rodzicami. Jestem bezrobotny. Nie mogę znaleźć pracy (duże miasto i małe bezrobocie podobno). Ojciec na emeryturze już jest załamany mną itp. Nie mam z kim pogadać poważnie. Najdłużej przepracowałem chyba 5 miesięcy w jednym miejscu a reszta to krótsze epizody łącznie chyba w 9 miejscach pracy. Nie mam oszczędności a co za tym idzie mieszkania , domu , samochodu a o kobiecie to już nie wspomnę bo od razu wiadomo o co chodzi. Jestem zrezygnowany, nie mam sił do życia, leci dzień za dniem najczęściej przy komputerze, od czasu do czasu poćwiczę i tyle. Wysłałem CV w kilkadziesiąt miejsc i bez rezultatu. Miałem dwa razy orzeczenie o stopniu niepełnosprawności w stopniu lekkim ( na stopień umiarkowany itp to jedynie batalia sądowa )więc nic mi nie to dało. Szansy na rentę nie ma bo jak komisja widzi takiego "dzika" to że pewnie robić nie chce. Żadnej pomocy nie widzę dla siebie. Moja przyszłość rysuje się w ponurych barwach. Wiem że sam ukręciłem na siebie bat chociaż uważam że to nie tylko moja wina. Czy istnieje jakaś pomoc prawna itp ? Dziękuję że mogłem to z siebie wyrzucić.

 

1. Dyscyplina: Zaczynasz każdy dzień od kąpieli, mycia zębów, porannego krótkiego biegania. Potem trening siłowy rąk (bez przesady nie musi być nie wiadomo co byle było konsekwentnie i powoli do przodu). Sprzątasz pokój. Musi być idealnie wysprzątany - samo to wiele zmieni w postrzeganiu otoczenia. Codziennie obserwujesz w pokoju co możesz poprawić żeby było lepiej (zwykłe przestawienie mebli czasem zmienia humor na bardziej pozytywny). Trzymasz się tej rutyny jak najdłużej przy czym nie popadaj w skrajności. Zrób obiad dla rodziny. Jesteś w domu a na pewno to docenią - przy czym miej baczenie na kpiny ojca - ja zawsze miałem ale warto uczynić taki gest od czasu do czasu. Rób to na spokojnie bez pośpiechu (cokolwiek robisz w pośpiechu nie jest nic warte - efekty przelatują przez palce stres i nerwy). Pomyśl nad codziennym wyciszeniem. Spacer do parku itp. Staraj się być często poza domem.

2. Znajdź pracę i trzymaj się jej przez przynajmniej 3-5 miesięcy odkładając pieniądze na wybranie zawodu zrobieniu kursów i tyraniu tego choćby było nie wiem jak ciężko póki nie będzie skończone. Fach w ręku da ci pewność siebie da możliwość odbicia się od dna i perspektywy poprawy swojego marnego losu. Jeśli czegoś się podejmiesz kończ to i pamiętaj: Wszystko na spokojnie choćby skały srały w domu sajgon był. Jeśli coś skończysz rodzina to doceni bo zobaczy że coś działasz. Szukaj pracy fizycznej. Będzie ciężko ale zwykłe przewalanie pudeł (jak w moim przypadku) daje poczucie sprawczości (w pracy staraj się być opanowanym nie reagować na prowokacje i stłumić ego - masz tam być ostoją spokoju - wychodzenie w domu i sposób na wyciszenie - sam musisz go znaleźć - pozwoli wyciszyć nerwy). Jeśli nie ma pracy w twojej miejscowości to szukaj w miejscowościach obok. 

3. Pamiętaj że nikt nie jest ci nic winien. Tylko ty możesz coś zmienić. Samo nic się nie stanie. Lekko nie będzie. 

  • Like 2
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Tomkowski Niektóre momenty  mojego życia zazębiają się z twoimi. Też wzrost powyżej 180, a z gęby ponurak (do teraz mi czasem mówią, że mam spojrzenie mordercy). Po maturze nie dostałem się na studia. Zrobiłem policealną. Drugie studia po roku zakończone, bo przypętało się choróbsko (inne niż twoje, ale objawy czasem podobne). Odbębniłem leki,  oddział dzienny, psychoterapię. Myślałem, że już jestem nowym człowiekiem. Kolejne podejście do studiów i znowu spadochroniarz. Rodzice musieli spłacać mój kredyt studencki. W końcu tata kopnął mnie w dupę i zacząłem pracować za śmieszne pieniądze w upadającym zakładzie. To pomogło. Kredyt zwróciłem rodzicom co do grosza i zacząłem powolutku żyć.  Miałem szczęście, że ten kopniak nastąpił wcześniej niż u ciebie. 

 

Jesteś zgorzkniały i roztrzaskany. Nie umiesz się odnaleźć i szukasz winy na zewnątrz. Wszystko to znam. Najmij się do pracy choćby przy grabieniu liści w parku i idź na psychoterapię. Twoje wypowiedzi świecą czerwoną lampą nieprzepracowanych problemów. Ludzie mogą niechętnie ci pomagać, to fakt. Tym bardziej, jeśli epatujesz niechęcią i wyrzutem. Trochę pokory - identyfikacja twojego stanu to pierwszy krok do zmiany. Znajdź produktywną rutynę - jak napisał Trevor i działaj. Na forum wpadaj zdawać relację z wyników - pomoże ci to spojrzeć na sucho. 

 

Trzymam kciuki tym bardziej, że wiem, co możesz zyskać. 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

W dniu 2.03.2020 o 09:32, Januszek852 napisał:

Choroby psychiczne to nie jest nasz wybór

Kolega @Tomkowski nie jest chory psychicznie, tylko ma zaburzenia afektywne, który każdy z nas miewa choć raz w życiu w większym lub mniejszym stopniu.

 

@Tomkowski czego Ty właściwie od forum oczekujesz? Masz fachową pomoc psychiatry, ale leczysz się sam. Psychoterapii nie skończyłeś żadnej, bo jak sam piszesz, w nią nie wierzysz.

 

Liczysz na to, że tu się zadzieje jakieś czarnomagiczne bam!, które od ręki rozwiąże Twoje problemy? W wieku 35 lat wiesz już chyba, że myślenie życzeniowe nie działa.

 

Zatem: czego od nas oczekujesz?

W dniu 1.03.2020 o 23:02, Tomkowski napisał:

spędziłem na oddziale dziennym psychiatrycznym

Zabawne. Miałeś na myśli, że codziennie odwiedziałeś grupę terapeutyczną w szpitalu a potem wracałeś na obiad do mamy, tylko, że gdybyś napisał to wprost to nie brzmiałoby to złowrogo i dramatycznie?

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zawsze mnie strasznie wkurza kiedy ludzie nie chcą szczerze przyznać że nieszczęśliwe życie to też czynniki niezależne od nas,zewnętrzne,otoczenie itp. Oczywiście przeszłość nie ma wpływu na teraźniejszość tak ? Nie ma co się użalać i rozczulać. To wszystko tylko i wyłącznie moja wina i niech tak zostanie. Ok.

@mirek_handlarz_ludzmi Niczego nie oczekuję,żadnych czarodziejskich różdżek itp Ja już obumarłem dla tego świata w pewnym sensie.Tak jak zwykłem mawiać jeżeli samobójstwo to akt tchórzostwa to będę żyć a życie samo mnie wykończy fizycznie i psychicznie.Taka świadoma powolna agonia. Chciałem się po prostu podzielić historią i wyrzucić to z siebie. Ciekawe ilu z was myło ręce po kilkadziesiąt razy dziennie aż naskórek schodził i pękała skóra do krwi, smarowało całe ciało spirytusem salicylowym aż skórę wypalało,smarowanie klamek w drzwiach żeby odkazić,trzepanie ubrań z pyłków,sierści psa itp przed założeniem i po zdjęciu,to samo z meblami np. krzesło przed siadaniem na nie .Obsesja na punkcie czystości i trzymanie się z dala od brudu.Na dobitkę usłyszeć od paru kobietek że się ma brzydką facjatę i nie można na nią patrzeć. Moja psychika jest ok. Mamusia nie musi mi robić obiadków. W tej kwestii daję radę. Wystarczy mi woda mineralna i sucha buła.Niczego nie oczekuję powtarzam raz jeszcze.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

39 minut temu, Tomkowski napisał:

Ciekawe ilu z was myło ręce po kilkadziesiąt razy dziennie aż naskórek schodził i pękała skóra do krwi...

Rozumiem, że jest Ci gorzej niż nam. Nerwicę natręctw pomoże wyleczyć psychiatra. Dobierze on leki, które należy zażywać regularnie. Oh wait... Ty przecież sam decydujesz co i kiedy bierzesz.

 

39 minut temu, Tomkowski napisał:

Niczego nie oczekuję powtarzam raz jeszcze.

Przyjąłem do wiadomości z dużym smutkiem. Liczyłem na odpowiedź w stylu "potrzebuję rozruchowego kopa w dupę albo otrzeźwiającego liścia" ale najwyraźniej przeceniłem Twoją motywację i chęci sprawcze.

 

Powodzenia zatem.

 

Edytowane przez mirek_handlarz_ludzmi
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

44 minuty temu, Tomkowski napisał:

Ciekawe ilu z was myło ręce po kilkadziesiąt razy dziennie aż naskórek schodził i pękała skóra do krwi, smarowało całe ciało spirytusem salicylowym aż skórę wypalało,smarowanie klamek w drzwiach żeby odkazić,trzepanie ubrań z pyłków,sierści psa itp przed założeniem i po zdjęciu,to samo z meblami np. krzesło przed siadaniem na nie .Obsesja na punkcie czystości i trzymanie się z dala od brudu.

Faktycznie, Ty masz najgorzej ze wszystkich.

 

45 minut temu, Tomkowski napisał:

Na dobitkę usłyszeć od paru kobietek że się ma brzydką facjatę i nie można na nią patrzeć

?

Rozumiem, że zdanie Pań jest najważniejsze i arbitralne oraz ostateczne, okej od teraz będę przyjmował każdą krytykę w swym życiu i na niej zbuduje swoje życie, tak zrobię.

46 minut temu, Tomkowski napisał:

Ja już obumarłem dla tego świata w pewnym sensie.

VS

46 minut temu, Tomkowski napisał:

Moja psychika jest ok.

 

Do lekarza pinokio.

  • Like 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Najwyraźniej nie pomogą bo nie potrafili dobrać odpowiednich leków. Brałem kilkanaście różnych leków (elita i szpica w walce z moimi przypadłościami) i zawsze w największych dawkach. Dostałem już kopniaki w dupę i liście w postaci konkretnych rzeczowych porad w komentarzach i nie ma sensu po prostu dalej drążyć tematu. Jestem za nie wdzięczny i za uwagę jaką mi poświęciliście. Dla mnie rozmowa na tematy na których nie ma płaszczyzny porozumienia jest trudna bo inni nie czują i nie doświadczają tego samego co ja. Szanowna administracjo prosiłem o usunięcie mojego posta. Nie zamierzam opuszczać oczywiście bractwa.

@Jaśnie Wielmożny  Napisałem o mojej psychice z ironią czy jak tam się mawia.

Kto nie przechodził takiej męczarni jak ZOK to nie zrozumie. Oczywiście problemy z kobietkami to większe tragedie.

Ilu z was panowie choruje na mocną nerwicę natręctw ? I nie oszukujmy się że krytyka ze strony kobiet po was spływa.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

3 godziny temu, Tomkowski napisał:

Kto nie przechodził takiej męczarni jak ZOK to nie zrozumie. Oczywiście problemy z kobietkami to większe tragedie.

Ilu z was panowie choruje na mocną nerwicę natręctw ?

Mój wujek całe swoje życie cierpiał na akektywną dwubiegunową. Pierwszy epizod miał kiedy był jeszcze nastolatkiem mieszkającym na zapiździałym zadupiu zapomnianej przez Boga i ludzi wsi. Opinia o psychiatrii była wtedy taka, że jest to stalinowskie narzędzie wspierające dzierżenie ludu za mordy. Schizofrenia bezobjawowa - coś Ci to mówi?

 

Nie było wtedy SSRI, nie było triazolopirydyn, w niektórych krajach wciąż praktykowano lobotomię a w Stanach dopiero co odkrywano diazepam. Na wsi, na której mieszkał nie wierzono w psychiastrię. Był pas ojca, ksiądz, gromnica i woda święcona - tak leczono wtedy choroby psychiczne.

 

W całym swoim życiu miewał okresy względnej remisji, epizody depresji bądź ataki manii. W trakcie kilku z nich kilkakrotnie zdewastował swoje mieszkanie. Bywały też epizody psychotyczne. Część psychiatrów podejrzewało u niego także pospolitą schizofrenię. Na oddziale zamkniętym był co najmniej cztery razy. W ciągu całego swojego życia przyjął takie ilości leków o tak przekraczających zdrowe normy dawkach, że finalnie załatwiła go nie choroba psychiczna ani nie samobójstwo. Wykończył go na raty pierdolony Parkinson.

 

Mimo tego: zrobił studia, wyrwał się z wioski do miasta, gdzie większość czasu przepracował na menedżerskim stanowisku w przedsiębiorstwie uznawanym za obiekt o znaczeniu strategicznym. W czasach, gdy w Polsce szczytem dbania o formę było palenie Popularnych bez filtra, miał tak zachwywającą muskulaturę, że spokojnie mógłby być modelem. Był aktywny sportowo - pływał żaglówkami, jeździł na nartach, uprawiał kulturystykę. Ożenił się nawet, choć małżeństwo po jakimś czasie zakończyło się rozwodem. Zarabiał lepiej od reszty swojego rodzeństwa. Wszystko to zrobił prosty chłopak, zmagający się na przemian z depresją i manią, wychowany na wsi przez prostych chłopów i nie mający nawet procenta tych szans, jakie my mamy dzisiaj. A jednak mu się udało.

 

Więc serio, jak masz zamiar się tu brandzlować swoim nieszczęściem, to daj sobie lepiej spokój. Masz kurwa mać w Avatarze zdjęcie podpułkownika Bila Kilgore z Czasu Apokalipsy, więc odpal Wagnera i rozpal ten pieprzony napalm o poranku, robiąc coś konstruktywnego ze swoim życiem zamiast tutaj miauczeć. Na stukanie w klawisze jednak masz energię.

Edytowane przez mirek_handlarz_ludzmi
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Nie ,nie mam zamiaru się brandzlować swoim nieszczęściem. Tak mam energię na stukanie w klawiaturę żeby kontrować kiedy jednoznacznie dają mi do zrozumienia że moje problemy są gówno warte ! Ale już bez napinania się. Wynika z tego jasno że twój wuja był twardzielem. Tamte pokolenia były bardziej odporne i zaprawione w boju. Nie bez powodu dałem Kilgora. Uwielbiam tą ekscentryczną postać podobnie jak Brudnego Harrego itp. Jutro odpalę Walkirię podczas treningu.

  • Like 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.