Skocz do zawartości

Z nieba wprost na twardą ziemię


Czester

Rekomendowane odpowiedzi

Sam podjąłem kilka nieoczywistych decyzji, wciąż nie wiem czy słusznych i proste to nie było, sprawy były zawiłe. Postanowiłem uprościć sprawy. Przemyślałem i postawiłem na rozpoznanie bojem (https://pl.wikipedia.org/wiki/Rozpoznanie_walką). Straty mogły być duże, ale i zyski nieocenione.

Przyszedłem, zobaczyłem, oceniłem i podjąłem decyzje. Nieoczywiste dla wielu, głupie dla innych. Nie mniej ostatecznie to ja jestem, od kilku lat, z nich zadowolony.

Zbyt często sami sobie komplikujemy życie. Jeśli ustalisz swoje priorytety, cele  (bliskie i dalekie, małe i duże), zasady i będziesz się ich trzymał (przynajmniej prawie zawsze :)),  nie będziesz miał problemu z decyzjami i określeniem czego chcesz, a czego nie.

 Nie mówię, że emocje nie są ważne (szczególnie te "dobre" związane z wyrzutami endorfin), mówię tylko, że jeśli im zbyt często będziesz ulegał (mogą być wynikiem np. czyjejś manipulacji), to sam skomplikujesz swoje życie.

 

  • Like 1
  • Dzięki 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Bojkot Bardzo to w punkt. Piszesz o rzeczach, które tu i teraz są przedmiotem moich głębokich rozważań. 

Nie mam jednak problemu z określeniem czego chcę, a czego nie. Doskonale wiem, czego bardzo brakuje w życiu moim i moich dzieci. Problem polega na tym, że dostałem to, brakujący element, ale tak brakujący, że sam pojęcia nie miałem, że coś do czegoś tak może pasować. Dla dobra absolutnie wszystkich, nie tylko moich jednostronnych korzyści. Wydarzyły się niesamowite rzeczy, naprawdę niesamowite, trudno o nich opowiadać bez narażania się na śmieszność. I nagle jebs, nie ma. O tym cały ten wątek, z odpowiedziami z którymi nie sposób się nie zgodzić. Ale okazuje się, że w tym jest drugie dno. Jest, nie mogę już temu zaprzeczać, a ja naprawdę twardo chodzę po ziemi, potrzebuję twardych dowodów, zanim do czegoś się przekonam. 

I mam w głowie chaos totalny. Sprzeczności. A dużo dotyczy dokładnie tego o czym piszesz. Nie dalej jak wczoraj - napisałem na kartce swoje cele, priorytety. Jak to czytam, sprawa wydaje się jasna - idź człowieku drogą, z której zszedłeś na chwilę, właściwie coś cię strąciło z takim impetem, że drogi nawet nie było widać. Jasne. Proste, no powiedzmy, najpierw trzeba się zmusić, dalej pójdzie. Wracam na nią, bardzo się staram. Jest to jednak droga, którą sam wytyczyłem. Pojawiła się jednak inna droga, dotąd mi nieznana, ona jest, ale totalnie bez mapy, nic nie wiadomo oprócz tego, że w ogóle jest, będąc właściwą drogą do właściwego celu, tego jestem pewien i że własnie tą drogą chciałbym zmierzać. Ale pewna sprawa nie została rozwiązana, wyjaśniona, i nie chodzi o coś trywialnego, tylko coś bardzo skomplikowanego, popierdolonego wręcz, czego nie mogę jednak zignorować, no nie mogę. Co gorsze, cokolwiek nie zrobię, będzie ciąg dalszy. Nie sposób się dowiedzieć jaki, kiedy, nie wpłynę na to, a jeśli już, to tylko negatywnie. Ale od moich decyzji, od tego co ja zrobię wiele zależy, również to, czy tą drogą da się jeszcze kiedyś zmierzać. Żeby podjąć właściwe decyzje, właśnie takie rozpoznanie bojem jest potrzebne. Ale jest dokładnie jak piszesz - straty mogą być duże, ale zyski nieocenione. Dostanę mapę, albo droga zniknie zupełnie. I kompletnie nie mam pojęcia co robić. Tak zagubiony, to ja w życiu chyba jeszcze nie byłem. A skomplikowanie życia ? Emocjami ? Mów mi jeszcze. Mój odwieczny wróg. Bardzo się staram uprościć to wszystko. Ale póki co nie wychodzi.

Twoje słowa dają dużo do myślenia. Właściwe słowa, we właściwym czasie Bracie. Dzięki.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

1 hour ago, Czester said:

1. Wydarzyły się niesamowite rzeczy, naprawdę niesamowite, trudno o nich opowiadać bez narażania się na śmieszność. I nagle jebs, nie ma.

 

2. Co gorsze, cokolwiek nie zrobię, będzie ciąg dalszy. Nie sposób się dowiedzieć jaki, kiedy, nie wpłynę na to, a jeśli już, to tylko negatywnie. Ale od moich decyzji, od tego co ja zrobię wiele zależy, również to, czy tą drogą da się jeszcze kiedyś zmierzać. Żeby podjąć właściwe decyzje, właśnie takie rozpoznanie bojem jest potrzebne. Ale jest dokładnie jak piszesz - straty mogą być duże, ale zyski nieocenione. Dostanę mapę, albo droga zniknie zupełnie. I kompletnie nie mam pojęcia co robić. Tak zagubiony, to ja w życiu chyba jeszcze nie byłem. A skomplikowanie życia ? Emocjami ? Mów mi jeszcze. Mój odwieczny wróg. Bardzo się staram uprościć to wszystko. Ale póki co nie wychodzi.

Podobają mi się twoje wypowiedzi.

Konkretne, trafiające w punkt i w trzech zdaniach mówiące tyle na co inni potrzebują 20 stron wątku.

Można by z tego zrobić książkę, ale pójdę za przykładem i się streszczę.

Odpowiem poetycko.

 

Istnieje coś takiego jak Prawo Chaosu.

Im lepiej coś jest uporządkowane, tym bardziej wkurza się Chaos aż nie wytrzymuje i odwala numer proporcjonalny do tego porządku.

Możliwe, że po to zostały stworzone kobiety, żeby być jego narzędziem.

To one, jak doskonale wiemy, wprowadzają chaos w nasze życie.

On jednak jest potrzebny, podobnie jak mutacje genetyczne w naturze.

To bezpiecznik, taki jak prądowy czy w pistolecie.

Przyznasz, że bezpiecznik to rzecz potrzebna.

 

Co robić w takim razie?

 

Jak powiedział pilot Pirx:

"Na wariackie sytuacje potrzebne są wariackie metody".

Założę się, że tego nie próbowałeś.

Zawsze miałeś wszystko uporządkowane. Jakbym to skądś znał.

To teraz zrób odwrotnie, pozwól, żeby wszystko płynęło jak meduza w wodzie.

Ona nie ma nawet swojego kształtu prócz takiego z grubsza, woda ją zmienia jak chce a ona jednak płynie i  żyje.

 

Nie znaczy to, że masz zawalać swoje sprawy.

Utwórz tylko wątek uboczny i patrz jak się będzie rozwijał.

Zważywszy, że kobiety też zachowują się jak meduzy to może przynieść całkiem interesujące rezultaty.

 

Nawiasem mówiąc sam postępuję obecnie według tych rad, choć moja sytuacja jest zapowiada się z pewnych względów dość dugofalowo.

 

 

  • Dzięki 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@JoeBlue Aleś pojechał Bracie...Bardzo lubię takie poetyckie metafory. A niektóre trafiają szczególnie. Jak Twoja.
I czytam dokładnie to, co powinienem przeczytać, nad czym się zadumać. Znaki....
 
Z całą pewnością Chaos doszedł do głosu. I robi dym, tak jak umie, od tego jest przecież pieprzony bezpiecznik. Ale od Harmonii w tym przypadku ? Może, ale do dupy jak to tak działa, nie ? Że równowaga musi być, te sprawy. Bezsensu. Niech ta równowaga chociaż działa na każdego człowieka z osobna, a nie jakoś tak globalnie i każdemu się różnie dostaje. A jeśli nawet to jest zaplanowane, to wg jakich kryteriów ? Kto cięższy i dłużej kamień uniesie ? I przez kogo ?? Mi za chwilę życia nie starczy, żeby osiągnąć równowagę. Chyba, że przez moment uchylone niebo ma mi wystarczyć na kilka lat ciemności ? Nie wystarczy. 

 

Po latach czarnej dupy olśniewająca jasność ale nie, nie dostaniesz tego człowieku jeszcze, musisz przerobić następny rozdział, za mało jeszcze od życia dostałeś wpierdol. Tera Chaos będzie się nazywał. Zanim cokolwiek dobrze pomyślisz, to nie będzie już aktualne. I kolejne męki. Bo Prawo Chaosu. Nooo... Pięknie. Ale ja wiem, ja to znam. Tylko uwierzyć nie mogę, że znowu, że jednak, przecież miało już go nie być. Sam mu jednak pomogłem do głosu dojść. 

 

Uporządkowane ! Tak ! I to tylko przez siebie ! Przecież tak jest najlepiej, perfekcyjnie ! Nikt tego lepiej nie ogarnie ! 
Ale nie, właśnie nie. Nigdy nie próbowałem inaczej. A bywa przecież, jak teraz, że ten twój porządek, to gówno jest. Inne prawa wokoło działają. Wiem. A człowiek wpada w miliony pułapek. Stracisz na chwilę czuwanie i jebs, zawsze z jakiejś strony wpadniesz w prawo takie czy inne, przez chujwiekogo ustalone i egzekwowane co gorsza ! A ty za każdym razem stosujesz sobie znane metody ratunkowe, bo zazwyczaj działają. A tera... coś się spierd... po całości, nie ten kod.

 

Że wątek uboczny utworzyć to już wiem, że zrobić muszę. Z całych sił się staram, za jakiś czas powinno zacząć się udawać. Mam nadzieję, bo póki co zaprząta mnie całego i to tak, jak nic nigdy dotąd. Ale z bardzo konkretnych powodów.

 

Ale zrobić na odwrót.. Trzeciego wyjścia i tak nie ma, prawda ? Bo przecież masz rozum i widzisz, że będzie tylko gorzej, jak zrobisz tak, jak zwykle byś zrobił. 
Nie ma wyjścia lepszego. Na przekór swoim od wieków utartym ścieżkom trzeba zrobić inaczej. Ale wydaje się to być piekielnie trudnym zadaniem. Tylko na jak długo dasz radę ? Ile to ma trwać ? Jakim kosztem ? Co w tym czasie możesz stracić ? A nie masz pewności, czy zyskasz, to jest potworne uczucie. A puścić się nie chcesz, przecież tyle dobrego może to przynieść. Chaosss... 

Ale podobno o to właśnie chodzi. Masz człowieku przerobić swoje największe problemy, a będzie ci dane coś, czego sobie w tej chwili wyobrazić nawet nie umiesz. Podobno o to może chodzić. Nie spróbujesz ? Kto nie wejdzie w kolejne trudne zadanie, jeśli wygrana jest tego warta. Tylko kto rozpisał reguły i na ile rund ? 


Chyba nie ma sensu szukać odpowiedzi. Tylko brać udział jeśli to jedyna droga, bo zdaje się, o tą drogę samą w sobie może też chodzić.

 

Może się okazać, że rezultaty będą ciekawe. Jest wręcz duża szansa, że będą, wynika to z kilku przyczyn nawet. Że w ogóle cokolwiek będzie, to już samo w sobie jest nie najgorszą opcją. I może się okazać, że rezultaty będą nieprzewidzianie pozytywne, tego oczekujemy. Ale może też ich nie być. Może stracisz kolejny cenny czas na strategie, które tylko wg twojego uznania miały szansę zadziałać. A może po prostu - tu nic nie ma prawa zadziałać. Gdzieś się mylisz. Kierujesz pragnieniami, wizjami, nie dostaniesz tego, na czym tak bardzo ci zależy. Ale zgadzam się i tu - wejdź w to i patrz jak się będzie rozwijało. Coś na pewno się wydarzy, na tej podstawie da się podjąć dalsze decyzje. To wydaje się być dobra strategia, nie tylko być może jedyna skuteczna, ale w ogóle dobra. 

 

Takie proste zdania "To teraz zrób odwrotnie, pozwól, żeby wszystko płynęło jak meduza w wodzie" stają się kluczem, drogowskazem, zapisują się w głowie, wracają, przypominają, ale szerzej są częścią wracającej dobrej karmy. Nie pierwszy w życiu raz, ale zawsze jest to dla mnie uderzające i o tym ja mógłbym książkę napisać. Dziękuję za to, co chciałem usłyszeć.

 

 Trzymając się metafory, Ty pozwalasz tylko wodzie kierować meduzą ? Czy wpływasz czasem na kierunek prądu ?

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Czester jaki status sytuacji?

 

Pani się odzywała?

 

Tak sobie czytam Twój wątek i sam stwierdziłeś, że po tej sytuacji nie widzisz szansy na dłuższą relację z nią.

 

Może zatem warto samemu postawić kropkę nad i zamiast czekać na jej ruch?

 

Jaki masz plan i podejście do tego?

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@17nataku W głowie miałem wszystko poukładane zgodnie z tym co sam pisałem, co przyjąłem w najbardziej sugestywnych odpowiedziach. Odbyła się rozmowa, na spontanie, po prostu chwyciłem za telefon, żeby wszystko wyjaśnić i zakończyć tą historię. I tak się właściwie stało, mimo, że nie usłyszałem nic, co mogło być jednoznacznym argumentem za zakończeniem. Ale bracie..... to co się wydarzyło później.... Ja tego nie chcę opowiadać. Nie dlatego, że to jest bardzo osobiste, chociaż jest. Tylko cały wątek potoczyłby się w kierunku drwin i śmiechu. A o co w największym ogóle chodzi, napisałem wyżej. Ja, który musi czegoś dotknąć, żeby uwierzyć, nagle wyraźnie widzę i rozumiem rzeczy, które w głowie mi się nie mieściły jeszcze do niedawna. A to, co na szczęście hamuje rozkminy, czy mi coś nie odbiło, to identyczne historie jakie czytam, ze wspólnym mianownikiem, który i mnie dotyczy. Bardzo enigmatyczne, ogólne, wiem, ale niech takie pozostanie.

 

Tylko pytanie, co dalej... Bo już jest dalej. No i szukam odpowiedzi, wskazówek. I @Bojkot i @JoeBlue mówią tak, jakby ktoś im kazał to powiedzieć wiedząc, że takie słowa nakreślą mój plan, staną się bardzo ważnym drogowskazem. Bo jest to o tyle trudne, że na ten moment każde wyjście wydaje się być złe. Nie mam planu, nie wiem, nic nie wiem. Czekam, aż mi emocje opadną, żeby nabrać dystansu, oddechu, ochłonąć. Ale jest piekielnie ciężko. To jest mój plan na teraz. A dalej mam nadzieję uda mi się podążać drogą, o jakiej pisze @JoeBlue . W wątku ubocznym obserwować co się zadzieje. W innym wątku ubocznym zrobić z kilkoma sprawami porządek w swoim życiu, w sobie, bo o to może właśnie też chodzić. A czego nigdy bym nie zobaczył, gdyby upragniony cel nie został brutalnie odebrany z sygnałem tak małym, że ledwo go dostrzeżesz - bardzo wielkie być może zwrócimy ci co tak bardzo chcesz, ale dowiesz się jedynie wtedy, kiedy naprawisz to, co masz popsute, po drodze nie psując nic więcej. A pozostaje tyle pytań jak to zrobić.  Czy ingerować czy w ogóle nie, jak bardzo, rozpoznać bojem jak pisze @Bojkot, ryzykując wszystko, czy zaufać ciszy...odpuścić i skupić się na sobie. Na szczęście na wiele pytań odpowiedzi już padły wcześniej - żyj swoim życiem, zajmij się swoimi sprawami, "nie zawalaj niczego". Kurczowo staram się tego trzymać, ale ledwo, ledwo daję radę póki co. Myślę, że po to jednak piszemy, żeby było lepiej, żeby znajdować siłę, opanować się, poukładać bez żadnej instrukcji coś tak strasznie rozpieprzonego, Wasze odpowiedzi bardzo w tym pomagają.

 

A propos znaków jeszcze. Codziennie coś. Dzisiaj, nie wiadomo skąd taki tekst podczas przeglądania pewnych zasobów w necie Ale nie jeden z wielu, tylko ten jeden, jedyny, jakby czekał aż to przeczytam - "Wyluzuj. Kiedy chcesz wszystko kontrolować, nie dostajesz nic. Zaufaj czekaniu i przyjmij niepewność. Jeśli nic nie jest pewne, wszystko jest możliwe. Poczuj moc, która płynie ze skupienia na tym, jak chcesz się czuć i pozwól Wszechświatu wypełnić szczegóły". Mi ciary aż przechodzą.

 

Chwilami piszę jak nawiedzony, wiem. Ale uwierzcie, jestem twardo chodzącym po ziemi typem. Ale naprawdę, coś dziwnego się wokół mnie dzieje a ja próbuję to jakoś ogarnąć. Pomagacie w tym, już samo pisanie o tym tutaj jest pewnego rodzaju ulgą. A trafne odpowiedzi właściwymi drogowskazami jako powracająca dobrą karma, w to akurat zawsze wierzyłem.

 

I nie chodzi tylko o smutek i pustkę po rozstaniu z kobietą. Naprawdę bardzo bym chciał, żeby to tak proste było. 

 

  • Like 2
  • Dzięki 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Chyba aż tak dobrze nie było na okresie promocyjnym? Pancia wróciła do pracy i czasoumilacz już nie potrzebny ?

Trzymaj się bracie ?

Za bardzo się zaangażowałes i teraz trzeba będzie pocierpiec. Byłeś bardzo dostępny i przewidywalny takie moje skromne zdanie.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Łatwiej będzie mi cytować tak, że twoje teksty będą pochylone i boldem, bo za dużo byłoby wybierania.

 

Z całą pewnością Chaos doszedł do głosu.
[...]
Może, ale do dupy jak to tak działa, nie ?

Nie możesz z wewnątrz mechanizmu ocenić jak działa całość, jakie jest jej zadanie i funkcjonalność.

To tak jak opisywać niewidomemu słonia.

 

Bo Prawo Chaosu. Nooo... Pięknie. Ale ja wiem, ja to znam. Tylko uwierzyć nie mogę, że znowu, że jednak,

Hmm. Jeśli będziesz stukał głową w ścianę ona cię będzie przekonywać, że jest twarda.

Znowu. Jednak. Ani raz ci nie daruje. Aż uwierzysz.

 

Z całych sił się staram, za jakiś czas powinno zacząć się udawać.

Właśnie o tym pisałem.

Przestań się starać.

Oszczędzaj siły na moment gdy będą potrzebne.

 

Na przekór swoim od wieków utartym ścieżkom trzeba zrobić inaczej.

Czyli już widzisz, że Prawo Chaosu ma sens.

Szedłbyś utartą ścieżką do us* śmierci nie wiedząc co jest za rogiem i ile rzeczy przegapiasz.

 

Ty pozwalasz tylko wodzie kierować meduzą ? Czy wpływasz czasem na kierunek prądu ?

Umiesz pływać?

Pływałes w rzece?

Wiedziałbyś, że pod prąd płynąć się nie da.

Kierować nim też nie.

Jedynie po skosie możesz dotrzeć do celu jesli wcześniej wyliczysz ile cię woda zniesie.

Czas na obliczenia.

 

Ja, który musi czegoś dotknąć, żeby uwierzyć, nagle wyraźnie widzę i rozumiem rzeczy, które w głowie mi się nie mieściły jeszcze do niedawna.

Sam dajesz drugi argument głosujący ZA Prawem Chaosu.

 

Czy ingerować czy w ogóle nie, jak bardzo, rozpoznać bojem jak pisze @Bojkot, ryzykując wszystko, czy zaufać ciszy...odpuścić i skupić się na sobie.

Tu już inni za mnie odpowiedzieli.

"Wyluzuj. Kiedy chcesz wszystko kontrolować, nie dostajesz nic. Zaufaj czekaniu i przyjmij niepewność. "

 

I nie chodzi tylko o smutek i pustkę po rozstaniu z kobietą.

Chodzi.

Po prostu gdy znika coś co było częścią ciebie robi się próżnia.

Jak się ratować?

Zapełnić ją czymś.

 

Jest taki gość, Mark Manson.

Zajrzyj na markmanson.net, spisz tytuły jego kilku książek i przeczytaj je.

Dadzą się znaleźć w necie, oczywiście po angielsku.

Warto.

Tam jest nad czym myśleć, to jeden z mądrzejszych gości jakich czytałem.


~                                                                                                             
~        

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 4 tygodnie później...
×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.