Skocz do zawartości

Sparingi, wasze wspomnienia i spostrzeżenia


Rekomendowane odpowiedzi

Widzę, że jest tu masa tematów jak zacząć natomiast nikt nie pisze na temat sparingów czy jakiś walk amatorskich gdy jesteśmy na dalszym etapie naszej przygody z sportami walki.  Ja sam jako, że już miałem okazję posparować tak z sędzią w ringu i to przy publice mogę zacząć ten temat. :D 
Otóż nie myślcie o wyniku walki, jak przegracie to nic się nie stanie, to nie koniec świata a wy z tego nie żyjecie, to tylko przeżycie dla was. Ja swoją pierwszą walkę przegrałem... i bardzo dobrze, bo wyciągnąłem wnioski i później zacząłem wygrywać, mimo, że w pierwszej walce dostałem mocne lanie od bardziej doświadczonego przeciwnika. Nie rzucajcie tego w diabli, bo nawet taki Tyson walki przegrywał to tym bardziej taki "Kowalski" nie powinien się przejmować, bo żyje z innych rzeczy. Mój kolejny rywal był na zbliżonym poziomie jak ja, lecz ja po kilku miesiącach naturalnie zwiększyłem umiejętności, przeanalizowałem swoje błędy i już miałem jakiś obraz tego co z czym się je. Przede wszystkim w moim przypadku najlepiej sprawdza się brak wizualizacji i unikanie myślenia o pojedynku aż do samej walki, im bardziej masz zryty beret, tym bardziej wyolbrzymiasz umiejętności rywala i jesteś drewniany itd. na chłopski rozum "Idę i bije" ?. Przed walką zróbcie PORZĄDNĄ rozgrzewkę z tarczami, skakanką itd. ;) Jak wyjdziecie nierozgrzani to szybciej się zmęczycie, mięśnie rozgrzane są gotowe na intensywny wysiłek, a bicie w tarcze pomoże wam wejść w tryb walki. Za pierwszym razem będzie to trudne, bo pewnie będzie "dyskoteka" ale myślcie o tym by przerywać swoje akcje ze względu na tlen, najgorsze co może być to wypompowanie po pierwszej rundzie, bo w następnych jesteście workiem treningowym dla rywala, dużo chodźcie i nie stójcie w miejscu jak kołki trzeba być mobilnym. Kolejna rada to bijcie na wielu płaszczyznach, jeżeli możecie kopać, to kończcie każdą kombinację kopnięciem, zawsze za to są punkty, a rywal odczuje bo broniąc się przed ciosami nie wychwyci tej nogi nawet jak nie kopiecie jak pro. Jeżeli spadnie wam kask, bądź obróci się ochraniacz to zgłaszajcie to sędziemu, zawsze to kilka sekund dla tlenu no i nie macie skrępowanych ruchów czy ograniczonej widoczności, jak nie zgłosicie to sędzie będzie kontynuował walkę. No i na koniec najważniejsze! Szacunek dla rywala, wygrana czy przegrana, obaj wychodząc do walki podejmujecie ryzyko, więc podziękujcie, bo to trzeba mieć jaja do takich rzeczy ;) 

Edytowane przez Eustachy Motyka
  • Like 3
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

48 minut temu, Eustachy Motyka napisał:

Ja sam jako, że już miałem okazję posparować tak z sędzią w ringu

Ładnie to tak bić sędziego? ?

 

49 minut temu, Eustachy Motyka napisał:

Otóż nie myślcie o wyniku walki, jak przegracie to nic się nie stanie, to nie koniec świata a wy z tego nie żyjecie, to tylko przeżycie dla was.

Podstawowa rzecz, jaką zawsze wspominam początkującym zawodnikom, którym dziś głównie przekazuję wiedzę: dostaniecie parę razy i przekonacie się, że od tego się nie umiera? Sztuki walki, to nie tylko umiejętność uderzania, ale przede wszystkim nabywanie umiejętności przyjmowania ciosów. 

 

50 minut temu, Eustachy Motyka napisał:

Nie rzucajcie tego w diabli, bo nawet taki Tyson walki przegrywał

Bo to jeden raz? Każdy fighter kiedyś dostał wpierdol, bo zasadą jest prosta, w stawie zawsze pływa większa i silniejsza rybka. 

 

51 minut temu, Eustachy Motyka napisał:

Mój kolejny rywal był na zbliżonym poziomie jak ja, lecz ja po kilku miesiącach naturalnie zwiększyłem umiejętności, przeanalizowałem swoje błędy i już miałem jakiś obraz tego co z czym się je

Super, gratuluję. Grunt, to dążyć do swoich celów. 

 

52 minuty temu, Eustachy Motyka napisał:

Przede wszystkim w moim przypadku najlepiej sprawdza się brak wizualizacji i unikanie myślenia o pojedynku aż do samej walki, im bardziej masz zryty beret, tym bardziej wyolbrzymiasz umiejętności rywala i jesteś drewniany itd. na chłopski rozum

Zgadzam sięl. Ja kiedyś za młodu sporo startowałem w rywalizacji sportowej. Nie warto się nastawiać na rywala, oglądac jego walki etc. Wtedy czekasz aż on zrobi swoje akcje, które oglądałeś i czasem się ich nie doczekasz, a łomot dostaniesz z akcji, których się nie spodziewasz.  Prawda jest taka, że to ty masz robić swoje akcje i reagować na bieżąco w walce. Ale to doświadczenie przychodzi z latami treningu. 

 

55 minut temu, Eustachy Motyka napisał:

No i na koniec najważniejsze! Szacunek dla rywala, wygrana czy przegrana, obaj wychodząc do walki podejmujecie ryzyko, więc podziękujcie, bo to trzeba mieć jaja do takich rzeczy ;) 

Mądrze gadasz, nic dodać nic ująć.

 

Co trenujesz kicka czy coś tradycyjnego w stylu karate?  

  • Like 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

3 minuty temu, Tyson napisał:

Wiele lat mu poświęciłem, więc mam do niego olbrzymi sentyment. Baw się dobrze i pamiętaj o dobrym ochraniaczu na zęby ?

oraz tym na klejnoty, raz nie założyłem bo mi się nie chciało to normalnie pech życia bo jak nigdy nie dostawałem, tak wtedy parę razy zebrałem na jednym treningu :lol:

  • Like 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Ja dzięki znajomemu zapisałem się na kick-boxing. Nie wiem, czy dobrze tez zrobiłem, bo tam sekcja głównie kikolska była. Bynajmniej 90% ćwiczących tam było kibiców lokalnego klubu. Byliśmy dzieleni na 2 grupy. Jedna początkująca a druga zaawansowana. Wiadomo na poczatku, byłem w tej 1 a potem chwile w drugiej. Mimo bycia w początkującej były chłopy po 30 lat nawet. Mój pierwszy sparing wyglądał tak ,że dali mi chłopaka parę lat starszego i sporo większego. Obrywał nieźle, a ja tam się lekko podśmiewałem. W końcu jakby się nagle przebudził i dostałem petardę w szczękę. Załadował z całej siły. Zaczął przepraszać itd., bo wiadomo ,że jeszcze na początku nie biliśmy się na maxa, ale nie miałem do niego pretensji. Wtedy tez przyjąłem pierwszy cios na szczękę czysty. Nauczyłem się, żeby nie lekceważyć.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 6 miesięcy temu...

Odkopuje temat lekko.

W tamtym roku postanowiłem wyjść ze strefy komfortu i zacząłem trening Bjj.

W moim mieście są dwie sekcje tych sportów walki. Napisałem do każdej podstawowe pytania plus okazało się ze znajomy znajomego trenuje w jednej wiec zasiagnalem opini.

Po wyborze sekcji udałem się na pierwszy trening. Bjj bardzo szybko zweryfikowało moje umiejętności i wydolność tlenowa. Uważałem ze jestem w lepszej formie-  nie byłem haha. 
Pierwsze treningi to naprawdę niezła próba charakteru i dyscypliny, poddawało mnie albo dusiło 90% trenujących i to chłopy sporo mniejsze ode mnie. To co rzuciło mi się w oczy to między trenującymi i walczącymi między sobą buduje się specyficzna więź. Każdy wiadomo chce się pokazać z jak najlepszej strony i owszem jest rywalizacja ale buduje się tez ogromny szacunek. Po 6msc w mojej grupie początkujących zostałem sam, na pierwsze treningi chodziło około 12-15 osób. Siła rzeczy musiałem sparować z wyższymi pasami i to był strzał w 10. 
Stres był bo nikt nie chce być tym najsłabszym ale okazało się ze niepotrzebnie. Po 3 msc treningów w grupie z wyższymi pasami poczyniłem znacznie szybszy postęp. I udało się zostałem nominowany przez trenera do wystąpienia w pierwszych  zawodach.

I na starcie musiałem zrzucać wagę do zawodów niby nie dużo ale jednak he

Same zawody pamietam jak przez mgle, przegrałem wszystkie walki, stres zjadł ewidentnie ale nigdy nie zapomnę wsparcia jakie dała mi grupa z sekcji. To zmotywowało do dalszych treningów, dziś jestem po drugich zawodach i już wróciłem z krążkiem.

To co mogę podkreślić i zachęcić bo wiadomo początek roku i każdy jakieś plany snuje... spróbujcie Bjj. 
Zysk :

- nie wiem na czym to polega ale ta sztuka walki naprawdę potrafi poukładać w głowie i wyciszyć zbędne emocje.

- poznałem kupę wspaniałych ludzi z niektórymi się mocno zżyłem.

- sylwetka „robi się sama” podczas treningów pracuje niemalże każdy mięsień 

- nie jest tak kontuzjogenna, jak np.Boks czy inne sporty walki. Nie każdy może iść do pracy ze śliwka pod okiem ?

- poprawia pewność siebie i pozwala zwalczyć nieśmiałość 

Minusy:

-wymaga przynajmniej 3-4 treningów w tygodniu

-nie jest to łatwa sztuka walki, sporo technik kombinacji przytłacza na samym początku 

Jeśli kogoś zachecilem śmiało pytać, a może ktoś z braci trenuje i chciałby podzielić się swoimi doświadczeniami.

 

  • Like 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.