Skocz do zawartości

Rozstanie - wyzwania podświadomości i pragmatyczność kobiety postawionej przed faktem dokonanym


Rekomendowane odpowiedzi

Witajcie Bracia,

 

Jestem kilka tygodni po rozstaniu i zakończeniu ponad 2-letniego związku, o którym pisałem jakiś czas temu w poniższym temacie:

 

https://braciasamcy.pl/index.php?/topic/26136-rodzina-patchworkowa-największe-wyzwania-wasze-doświadczenia/

 

W skrócie - ja po rozwodzie, ona wdowa, każde z nas ma dziecko z poprzedniej relacji. Był to mój pierwszy związek bardziej trwały po zakończeniu małżeństwa, wcześniej w międzyczasie miałem przygodne relacje z kilkoma dziewczynami. Związek ten zakończyłem ja, odszedłem od niej, gdy nagromadziło się we mnie na tyle frustracji, że uznałem, że to nie jest relacja, w której dobrze się czuję.

Gdy oznajmiłem jej, że się wyprowadzam i odchodzę, akurat byliśmy w trakcie jej tzw. cichych dni, które trwały już ponad 3 doby. Zareagowała mówiąc „ok, wyprowadź się”. Przystąpiłem zatem do działania i w kolejnych dniach zacząłem wywozić swoje rzeczy. Ona widząc to, dzień przed główną wyprowadzką (przed dniem, na który miałem umówioną firmę przeprowadzkową) wyszła z inicjatywą rozmowy i podjęła próbę przekonania mnie, abym jednak został, że sporne kwestie między nami chce wyjaśnić, że jej zależy na mnie i na związku ze mną. Pozostałem jednak nieugięty i podtrzymałem decyzję o odejściu, powodując u niej jeszcze większego focha i obrażenie się.

 

W dniu wyprowadzki chodziła naburmuszona i obrażona, jednak gdy odjeżdżałem ostatecznie z posesji, podszedłem do niej i pożegnałem się - ona odwzajemniła i tak się skończyło.

 

Krótko o nas i o tym związku:

  • Ona 32, ja pięć lat więcej
  • Obydwoje mamy dzieci w podobnym wieku (6l)
  • Mieszkałem u niej, ale mam również własną nieruchomość, do której teraz wróciłem
  • Wprowadziłem się do niej po 8 miesiącach znajomości, oczywiście ona naciskała, ale ja też specjalnie się nie opierałem
  • Nigdy za nią nie latałem, trzymałem się zasady 50/50 jeśli chodzi o inwestowanie w związek, powiedziałbym nawet, że trochę ją olewałem, bo na pierwszym miejscu stawiałem zwykle siebie, moje dziecko, moją pracę i moje sportowe pasje
  • W kwestii finansowej nie miała dostępu do moich zasobów, ani ja do jej - mieliśmy wspólne konto techniczne, na które szły środki na życie - zawsze po równo; wszelkie większe wydatki typu wyjazdy, wakacje także 50/50
  • Po jakimś pół roku wspólnego mieszkania (czyli po ponad roku trwania związku) zaczęła delikatnie wspominać, że chciałaby mieć ze mną dziecko oraz że fajnie byłoby być małżeństwem - ale ja konsekwentnie odmawiałem (zresztą mówiłem jej o tym od samego początku znajomości, że nie chcę obydwu, a ona twierdziła, że ok i to akceptuje)
  • Nigdy nie zagrała seksem, była chętna, zwłaszcza przez pierwsze półtorej roku i często sama inicjowała; natomiast ostatnie pół roku relacji ochota bardziej przeszła mnie i to ja przestawałem inicjować (momentami tego seksu było dla mnie za dużo) - co ją delikatnie niepokoiło, ale niewiele z tym robiła (z początkowych 1-2 seksów dziennie pozostało 1-2 tygodniowo) - chyba skończył się haj hormonalny i wydaje mi się, że bardziej po mojej stronie... 
  • Nie robiła awantur, ale było coraz więcej cichych dni, które potrafiły trwać nawet 3-4 doby, co mnie mega wkurzało, nie znosiłem wracać do domu, gdzie czekała na mnie kobieta traktująca mnie jak powietrze - wielokrotnie ją ostrzegałem, że jak będzie tak robić, zamiast mówić o problemach, to od niej odejdę
  • Głównym powodem jej fochów był problem z akceptacją mojej hierarchii wartości (przytoczyłem wyżej), zarzucała mi, że jest na którymś tam miejscu u mnie, a nie na górze listy
  • Była zazdrosna o moje dziecko i uwagę/czas, które mu poświęcam
  • Chciała bym więcej angażował się w relację z jej dzieckiem, co dla mnie było raczej trudne, tzn. gdy nie było z nami mojego dziecka, to po prostu wolałem zajmować się sobą i swoimi sprawami niż spędzać czas z jej dzieckiem - najlepiej wspominam momenty, gdy spędzaliśmy czas bez dzieci, tzn. jej dziecko było u jej rodziców, a moje u ex-żony, wtedy było po prostu świetnie
  • Źle się też czułem w jej domu, nie będąc tam właścicielem, gdzie oczekiwano ode mnie, abym ogarniał wiele tematów z nim związanych, a ja wzbraniałem się przed traceniem czasu i energii na nie moją nieruchomość.

 

Mój problem polega na tym, że pomimo iż to ja odszedłem, to chyba gdzieś w podświadomości liczyłem, że ona zawalczy o ten związek i że nie da mi tak łatwo odejść. Tymczasem od tamtego momentu ona nie zainicjowała żadnego kontaktu, zupełna cisza. Ja ze swojej strony oczywiście też nic nie inicjowałem, ale jednak w jakimś stopniu liczyłem na jej kontakt. Co więcej, kilka dni temu zauważyłem, że ponownie aktywowała swój profil na portalu randkowym, gdzie pisze o poszukiwaniu stałej relacji, miłości, blablabla… - tym samym utwierdziła mnie w przekonaniu o słuszności mojej decyzji oraz o tym, że była ze mną wyłącznie ze względu na kalkulację, korzyści emocjonalne/materialne itp. - tak, tu doskonale widać, że kobiety to nie jest płeć romantyczna, ale pragmatyczna. Trochę mnie to dotknęło, ale myślę, że to wkrótce przepracuję, choć czasem są chwile słabości i pojawiają się myśli „a może by się do niej odezwać”…

 

Borykam się teraz ze sporym dysonansem poznawczym, podświadomość chyba płata mi figle, bo nagle pamiętam wszystkie dobre momenty i wspomnienia, a tych złych jakby nie było… A przecież było ich coraz więcej i to one przeważyły szalę, aby odejść.

 

Będę wdzięczny za wasze opinie, rady, przemyślenia, bracia.

  • Like 4
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

59 minut temu, raven napisał:

podświadomości liczyłem, że ona zawalczy o ten związek i że nie da mi tak łatwo odejść

59 minut temu, raven napisał:

, tu doskonale widać, że kobiety to nie jest płeć romantyczna, ale pragmatyczna.

To taki fenomen niby to już wiemy ciągle nas to zaskakuje. Powiedzieć by można że cały czas po cichu wierzymy że tym razem będzie inaczej.

Byłeś na jej terytorium a stawiałeś swoje warunki w obecnych czasach to jak kopanie się z koniem. 

Moim zdaniem powodem tego jest że dzisiaj kobiety mają za dużo swobody, mogą się fochować, starać się rządzić, okazywać brak szacunku itd. z głodu nie zginą państwo da, albo znajdzie jelenia na necie.

 

Moja kryszytałowa kula mówi mi że jak nie znajdzie jelenia to się odezwie, a jak znajdzie to się nie odezwie.

  • Like 5
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@raven Śledzę oba Twoje wątki z zainteresowaniem, bo sam jestem jakby u progu czegoś podobnego - poznałem fajną 38-letnią wdowę, sam mam 43 lata,nasze córki-jedynaczki po 9. Jej mąż zmarł 2 lata temu, ona się ładnie ogarnęła, jest jej trudno ale dużo w niej optymizmu, kondycję ma lepszą od mojej, biega maratony, podróżuje. Ta znajomość to sam początek w sumie. Ale zabieram się za to jak pies do jeża, bo im bardziej mi się podoba, tym bardziej się boję fiaska, tego że lepiej stoi finansowo (czyżbym znowu musiał doganiać kobietę jak ojca? Pisałem o tym ostatnio w innym wątku) I boję się jak moja młoda to przyjmie, i w ogóle nie widzę siebie jak wartość w związku. Czyli jak zwykle, podświadomość ruszyła. Z tego wszystkiego podgryza mnie tęsknota za exgf i znowu nie lubię siebie. No ale zobaczymy... Kobieta jest niestety wierząca (ja nie), więc już to może być problemem typu seks po ślubie. Nienawidzę w sobie tego czarnowidztwa. Fuck, chyba nie o tym chciałem pisać ?

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

17 godzin temu, smerf napisał:

Byłeś na jej terytorium a stawiałeś swoje warunki w obecnych czasach to jak kopanie się z koniem. 

@smerf Dobrze to ująłeś, myślę, że popełniłem błąd dając się urobić po stosunkowo krótkim czasie relacji i wprowadzając się do niej. Wydaje mi się, że przez to nie miała do mnie wystarczająco dużo szacunku, bo jej to łatwo przyszło. Z perspektywy czasu widzę, że najwcześniej decyzja o wspólnym mieszkaniu powinna być po min. 1-1,5 roku utrzymywania relacji w modelu LAT.

 

14 godzin temu, Feniks77 napisał:

sam jestem jakby u progu czegoś podobnego - poznałem fajną 38-letnią wdowę, sam mam 43 lata,nasze córki-jedynaczki po 9. Jej mąż zmarł 2 lata temu, ona się ładnie ogarnęła, jest jej trudno ale dużo w niej optymizmu, kondycję ma lepszą od mojej, biega maratony, podróżuje. Ta znajomość to sam początek w sumie. Ale zabieram się za to jak pies do jeża

@Feniks77 Miałem podobne dylematy na początku związku, mając wiedzę o samotnych matkach. Tłumaczyłem sobie, że moja sytuacja jest trochę inna, bo to wdowa, ale po czasie stwierdzam - to się zasadniczo niewiele różni od związku z rozwiedzioną samotną matką. Taka kobieta zawsze będzie stawiać swoje dziecko na pierwszym miejscu, głównie w sposób podświadomy - u mnie wychodziło to w sytuacjach kłótni, sprzeczek między dziećmi. Przykładowo, gdy wina była po stronie jej dziecka i ona go oficjalnie upominała/karała, to i tak kwas ciągnął się potem między nami co jakiś czas. Po czasie widzę jasno - natury nie oszukasz?

 

Bracia, jakie macie rady na poradzenie sobie z tęsknotą? Kurcze, pomimo, że mam już trochę lat na karku i doświadczenia małżeńskie/związkowe, to jednak podświadomość teraz mi podsuwa tylko dobre chwile z tej relacji... Z drugiej strony boli mnie, tak muszę to przyznać, boli mnie, że ona nie podjęła żadnego kontaktu mimo, że to ja odszedłem i że od razu po rozstaniu odpaliła tryb poszukiwania nowego kolegi na portalu randkowym...?

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

19 godzin temu, raven napisał:

Borykam się teraz ze sporym dysonansem poznawczym, podświadomość chyba płata mi figle, bo nagle pamiętam wszystkie dobre momenty i wspomnienia, a tych złych jakby nie było… A przecież było ich coraz więcej i to one przeważyły szalę, aby odejść.

Czytając Twój wątek pozostaje pogratulować trzeźwej głowy i konsekwencji. 

Na moje nie masz sobie nic do zarzucenia, ewakuowałeś się z niesatyswakcjonującej relacji, a dzięki temu, 

że trzymałeś ramę nie masz teraz czym się martwić.

Gratuluje, tak trzymać :)

 

15 godzin temu, Feniks77 napisał:

Kobieta jest niestety wierząca (ja nie), więc już to może być problemem typu seks po ślubie

Seks po ślubie w dzisiejszych czasach to już rzadkie zjawisko, prędzej obawiałbym się sytuacji, że ona będzie chciała ślub kościelny, a Ty nie.

 

  

33 minuty temu, raven napisał:

Bracia, jakie macie rady na poradzenie sobie z tęsknotą? Kurcze, pomimo, że mam już trochę lat na karku i doświadczenia małżeńskie/związkowe, to jednak podświadomość teraz mi podsuwa tylko dobre chwile z tej relacji... Z drugiej strony boli mnie, tak muszę to przyznać, boli mnie, że ona nie podjęła żadnego kontaktu mimo, że to ja odszedłem i że od razu po rozstaniu odpaliła tryb poszukiwania nowego kolegi na portalu randkowym...?

To całkiem naturalne, generalizujesz.

Spisz sobie na kartce wszystkie powody, dla których postanowiłeś odejść i w momencie tęsknoty czytaj to by skontrować tęsknotę.

Ona szuka nowego partnera bo to jest jej cel, musi zapełnić lukę, którą pozostawiłeś.

Dziecko potrzebuje ojca, lub chociaż męskiego wzorca.

Ona potrzebuje ochrony psychicznej i finansowej.

 

Edytowane przez 17nataku
  • Like 1
  • Dzięki 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

19 godzin temu, raven napisał:

tu doskonale widać, że kobiety to nie jest płeć romantyczna, ale pragmatyczna

Wg mnie bardzo tak samo jak my, one mają swoje racjonalizacje a my swoje ale w gruncie rzeczy każdemu chodzi tylko o własny interes i to jest ok. tylko byłoby lepiej przestać się w końcu oszukiwać imo.

Edytowane przez icman
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@raven nie wiem czy postąpiłeś słusznie czy nie- to już Twoja decyzja.

Z tego co zrozumiałem, po chłodnej kalkulacji stwierdziłeś, że nie ma to dalej sensu. Emocje są złym doradcą, jeśli byłoby inaczej to większość z Nas kończyłaby tragicznie z jakąś zaburzoną emocjonalnie kocicą, dlatego staraj się trzymać tego co tutaj nakreśliłeś bez wspominania. Niech to będzie elementarz do czasu przepracowania tego związku/rozstania.
 

Przed Tobą trudny okres, będziesz mieć zapewne słabsze dni. Nie zaglądaj jej w profil, niech robi co jej się podoba- jest już wolna tak samo jak Ty. Skorzystaj z tego.

Jak będziesz mieć gorsze chwile to pisz w tym miejscu, dodaję do obserwowanych ?.

Powodzenia.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@raven

Jesteś ogarniętym facetem. Dysonans minie po pewnym czasie. 

Mnie zastanowia co innego... 

Czy kiedykolwiek przeczytam, zobaczę związek z samotną matką który jest udany. 

 

I zapewne się odezwie jak  nie znajdzie nowej knagi. 

Edytowane przez trop
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

37 minut temu, trop napisał:

@raven

Jesteś ogarniętym facetem. Dysonans minie po pewnym czasie. 

Mnie zastanowia co innego... 

Czy kiedykolwiek przeczytam, zobaczę związek z samotną matką który jest udany. 

 

I zapewne się odezwie jak  nie znajdzie nowej knagi. 

Z mojego życia wzięte: nowy związek eX z nowym misiem jest bardzo udany.

Mieszka u niej, wyremontował jej dom, który ona kupiła, na ziemi która (zakładam) też jest zapisana na nią

Wozi ją i moja córkę wszędzie gdzie tylko może i gdzie się da.

Teraz jeszcze chłopak spodziewa się córeczki z tego związku.

Aaa.. dodam tylko że się nie hajtneli (cały czas się zastanawiam czemu.. ) i pewnie jest z tego powodu tylko smutny, ale poza tym to cud miód i orzeszki :)

 

  • Haha 6
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

1 godzinę temu, 17nataku napisał:

To całkiem naturalne, generalizujesz.

Spisz sobie na kartce wszystkie powody, dla których postanowiłeś odejść i w momencie tęsknoty czytaj to by skontrować tęsknotę.

Ona szuka nowego partnera bo to jest jej cel, musi zapełnić lukę, którą pozostawiłeś.

Dziecko potrzebuje ojca, lub chociaż męskiego wzorca.

Ona potrzebuje ochrony psychicznej i finansowej.

@17nataku Ok, stosuję takie myślowe ćwiczenia, staram się przypominać sytuacje, gdzie było źle. Najgorzej jest np. w nocy, gdy się przebudzę albo rano zaraz po wstaniu - podświadomość od razu atakuje dobrymi wspomnieniami?

 

Jasne, jest zrozumiałe, że ona jako samotna matka będzie chciała znaleźć partnera, tylko na ten moment mam jakiś problem z poczuciem, że rozpoczyna ten proces tak łatwo i niemalże od razu, gdy zamknęły się za mną drzwi, nawet nie próbując się ze mną kontaktować. To prowadzi mnie z kolei do wniosku, że z jej strony nie było to szczere uczucie, ale bycie ze mną oparte na kalkulacji. Czyli odpowiadając na pytanie @trop:

38 minut temu, trop napisał:

Mnie zastanowia co innego... 

Czy kiedykolwiek przeczytam, zobaczę związek z samotną matką który jest udany. 

Taki związek może być udany w określonym momencie jego trwania i na konkretnym etapie, np. haju hormonalnego. Gdy ten opada, zaczyna się podświadome realizowanie schematu. Poza tym w długoletniej perspektywie - taki związek nie jest zgodny z interesem świadomego faceta, ja miałem to poczucie będąc w nim i nasilało się ono w złych momentach, a w dobrych niestety bywało przyćmione?

  • Like 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

16 minut temu, raven napisał:

że rozpoczyna ten proces tak łatwo i niemalże od razu, gdy zamknęły się za mną

Spójrz na to z innej strony, zostajesz rzucony przez kobiete, będziesz płakał w poduszkę czy raczej ruszysz do przodu ze swoim życiem?

 

1 godzinę temu, Jan III Wspaniały napisał:

niech robi co jej się podoba- jest już wolna tak samo jak Ty

Dokładnie tak, oboje nie jesteście sobie nic winni, każdy jest wolny i może postępować wobec własnego sumienia.

 

Gdy ja zerwałem z poprzednią partnerką i po dwóch tygodniach wróciłem na portale randkowe usłyszałem od niej, że to słabe bo przecież każdy wie, że z szacunku do drugiej osoby wypada odczekać ten miesiąc...

 

5 minut temu, absolutarianin napisał:

P.S. Co to są 'ciche dni'?

Żyjecie razem, ale osobno. 

Unikanie rozmowy, ale zdawkowe cześć, dobranoc.

Atmosfere można kroić nożem.

Kobieca manipulacja żeby facet się zainteresował i domyślił co zrobił źle :P

  • Haha 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@raven Dobrze zrobiłeś.

 

Jesteś trzeźwym, dojrzałym facetem, który prawidłowo patrzy na życie.

 

Kobiety na dłuższą metę trzeźwości u nas- facetów nie znoszą, bo taki nie da się urobić.

 

Byłeś dla niej możliwością, żeby rzekomo stać się szczęśliwą, zabezpieczoną.

 

Nieopłacalny dla Ciebie deal.

 

Teraz szuka frajera który się ożeni i strzeli w niej miłosnym nadzieniem.

 

 U niej po staremu, szczęścia  jak nie było, tak nie ma.
 

Ty odetchniesz z ulgą, pozbywszy się obrażalskiej, nastoletniej z charakteru i coraz bardziej pomarszczonej z wyglądu wampirzycy.

  • Like 3
  • Dzięki 1
  • Haha 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

22 hours ago, raven said:

podjęła próbę przekonania mnie, abym jednak został, że sporne kwestie między nami chce wyjaśnić, że jej zależy na mnie i na związku ze mną. Pozostałem jednak nieugięty i podtrzymałem decyzję o odejściu, powodując u niej jeszcze większego focha i obrażenie się.

Brawo za ogólną postawę.

A zdanie wyróżnione, bo coś w nim jest... dziwne? Podjęła próbę, bo wypadało, ale i tak strzeliła focha i "żegnaj"? Trochę mi to pachnie rozwiązaniem, gdzie "nowa gałąź" lub "gałąź ratunkowa" były gotowe w odwodzie. A przynajmniej, w wieku 32 lat, Pani była "pewna" że jest na szczycie swych możliwości, i następnego znaleźć to będzie moment. Bo myślała już o następnym... nie o Tobie, jak Cię zatrzymać.

 

22 hours ago, raven said:

chyba gdzieś w podświadomości liczyłem, że ona zawalczy o ten związek i że nie da mi tak łatwo odejść

Kolejny raz na Forum potwierdza się truizm, że to mężczyźni są płcią romantyczną.

 

22 hours ago, raven said:

Borykam się teraz ze sporym dysonansem poznawczym, podświadomość chyba płata mi figle, bo nagle pamiętam wszystkie dobre momenty i wspomnienia, a tych złych jakby nie było

Zastanów się, czy Ty - jako dziecko - nie pozostawałeś pod przemożnym wpływem wzorców kobiecych... taka gloryfikacja "Matki-Polki", której świętości podważać nie wolno?

Wolno, a nawet trzeba.

Ludzie, każdy, sami sobie zapracowują na swoje własne życie - a jeżeli "tych złych" momentów było więcej, to wystarczy o tym pamiętać: "w sumie było źle". I tą myślą pacyfikować podświadomość.

  • Like 1
  • Dzięki 2
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Godzinę temu, 17nataku napisał:

Dokładnie tak, oboje nie jesteście sobie nic winni, każdy jest wolny i może postępować wobec własnego sumienia.

@17nataku Masz rację. Nie jest to moje pierwsze i pewnie nieostatnie rozstanie, do tego nie byliśmy związani małżeństwem/dziećmi/majątkiem. Myślę, że to podświadomość generuje takie odczucia, ale na poziomie świadomym i racjonalnym wiem, że to zwyczajnie przecierpię, przeżałuję i ruszę do przodu. Dbanie o siebie i rozwój na płaszczyźnie osobistej, fizycznej, zawodowej i sportowej - to są moje cele na najbliższe półrocze?

  • Like 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Godzinę temu, Vishkah napisał:

Z mojego życia wzięte: nowy związek eX z nowym misiem jest bardzo udany.

Mieszka u niej, wyremontował jej dom, który ona kupiła, na ziemi która (zakładam) też jest zapisana na nią

Wozi ją i moja córkę wszędzie gdzie tylko może i gdzie się da.

Teraz jeszcze chłopak spodziewa się córeczki z tego związku.

Aaa.. dodam tylko że się nie hajtneli (cały czas się zastanawiam czemu.. ) i pewnie jest z tego powodu tylko smutny, ale poza tym to cud miód i orzeszki :)

 

No widzisz ile masz radości, że to nie Ty jesteś na jego miejscu. Wielu przy rozstaniu myśli, że świat im się wali. A tu wychodzi na to, że dobry Bóg nad nimi czuwa. :) 

  • Like 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

13 minut temu, RENGERS napisał:

Byłeś dla niej możliwością, żeby rzekomo stać się szczęśliwą, zabezpieczoną.

 

Nieopłacalny dla Ciebie deal.

 

Teraz szuka frajera który się ożeni i strzeli w niej miłosnym nadzieniem.

@RENGERS Tak jest, zapewne skalkulowaną na początku znajomości, bo od początku widziała, że jestem ogarnięty życiowo. Ja chyba podszedłem zbyt romantycznie, ale w miarę rozwoju relacji i realizowania z jej strony schematu, wracało otrzeźwienie, a skóra stawała się coraz grubsza?

Odnośnie strzelania... Oj były z jej strony prośby typu "skończ we mnie", stosowała tabletki, ale ja nigdy nie uległem.

 

17 minut temu, Kespert napisał:

A zdanie wyróżnione, bo coś w nim jest... dziwne? Podjęła próbę, bo wypadało, ale i tak strzeliła focha i "żegnaj"? Trochę mi to pachnie rozwiązaniem, gdzie "nowa gałąź" lub "gałąź ratunkowa" były gotowe w odwodzie. A przynajmniej, w wieku 32 lat, Pani była "pewna" że jest na szczycie swych możliwości, i następnego znaleźć to będzie moment. Bo myślała już o następnym... nie o Tobie, jak Cię zatrzymać.

@Kespert Czemu dziwne? Czy szykowała nową gałąź nie wiem, nie sądzę, w końcu to ja zainicjowałem rozstanie, a nie ona. Ale to już nie ma dla mnie większego znaczenia teraz?

 

19 minut temu, Kespert napisał:

Zastanów się, czy Ty - jako dziecko - nie pozostawałeś pod przemożnym wpływem wzorców kobiecych... taka gloryfikacja "Matki-Polki", której świętości podważać nie wolno?

Wolno, a nawet trzeba.

Dzięki za sugestię?

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

4 hours ago, raven said:

Taka kobieta zawsze będzie stawiać swoje dziecko na pierwszym miejscu, głównie w sposób podświadomy

Ale to chyba dotyczy większości przypadków, również tych gdzie jesteś biologicznym ojcem. Chociaż wiadomo, że może się to różnić skalą i częstotliwością wtedy.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Czyli mówisz, że tragedii nie było, natomiast kolorowo też nie i uznałeś, że bilans jest jednak ujemny, więc zakończyłeś znajomość. Teraz nachodzą Cie myśli, żeby wrócić, w związku z czym pojawia się bardzo ważne pytanie: na ile wyprowadzka była chłodną oceną sytuacji, a na ile potrzebą jakiejś zmiany podyktowaną znudzeniem, chęcią pobudzenia swoich emocji, ukarania partnerki za te "ciche dni"?

 

Jedno z większych osiągnięć mojego życia, które pomaga mi uniknąć bardzo wielu problemów i czerpać radość z codzienności, to wypracowanie umiejętności siedzenia w jednym miejscu. Kiedyś a to chciałem gdzieś podjechać, kogoś odwiedzić, coś kupić nowego, przemeblować mieszkanie etc. Po jakimś czasie zauważyłem, że ta potrzeba zmian, to potrzeba umysłu, który jest jak pijana, ranna małpa i ciągle chce coś zrobić. Tutaj coś zjeść, gdzieś podskoczyć, kogoś podrażnić, tylko po to, żeby odwrócić uwagę od lekkiego bólu z rany (co w naszym umyśle jest odpowiednikiem ciągłego lekkiego dyskomfortu, uczucia, że czegoś w tej chwili brak), a alkohol dodatkowo wzmacnia podniecenie tej małpy i ochota na zrobienie czegoś jest jeszcze większa. Ile naszych działań to tylko reakcja, na tę płytką potrzebę umysłu? A tak naprawdę, podobnie jak w przypadku codziennego picia piwa odpowiadanie na te potrzeby nie daje nam szczęścia, tylko odwraca naszą uwagę od rzeczywistych spraw, na których powinniśmy się skupić, których rozwiązanie dałoby nam realną satysfakcję.

 

Przemyśl na ile faktycznie trzeba było zakończyć ten związek, a na ile była to zwykła chęć zmian. Takie chwile refleksji pomogą Ci podejmować lepsze decyzje w przyszłości.

  • Dzięki 2
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Myślę że autor tematu dobrze zrobił że odszedł.

Jeśli by dalej tkwił w tym związku to mogłoby się to skończyć bąbelkiem i później przy rozstaniu alimentami. 

Przepracuj swoje myśli i jeśli znów cie będą nachodzić myśli o tych dobrych chwilach to wspomnij wszystkie te negatywne rzeczy żeby była równowaga w umyśle.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

2 godziny temu, goryl napisał:

Czyli mówisz, że tragedii nie było, natomiast kolorowo też nie i uznałeś, że bilans jest jednak ujemny, więc zakończyłeś znajomość. Teraz nachodzą Cie myśli, żeby wrócić, w związku z czym pojawia się bardzo ważne pytanie: na ile wyprowadzka była chłodną oceną sytuacji, a na ile potrzebą jakiejś zmiany podyktowaną znudzeniem, chęcią pobudzenia swoich emocji, ukarania partnerki za te "ciche dni"?

 

2 godziny temu, goryl napisał:

Przemyśl na ile faktycznie trzeba było zakończyć ten związek, a na ile była to zwykła chęć zmian. Takie chwile refleksji pomogą Ci podejmować lepsze decyzje w przyszłości.

@goryl Nie była to decyzja chwili, lecz przemyślany krok. Wyprowadzać miałem się już dwa miesiące wcześniej, ale mnie wtedy "urobiła" obiecując, że popracuje nad komunikacją i zaprzestanie stosowania "cichych dni". Ale wiadomo - to jest kobieta, jedno mówi, drugie robi. Teraz wiem, że była to tylko dla niej ostatnia deska ratunku przed tym, co nieuniknione.

 

Związek zawsze rozpada się w czasie, jest to proces, który zaczyna się wcześniej. Rozstanie i wyprowadzka była już tylko efektem tego, co działo się od pewnego czasu. A ponieważ teraz zaczynam nabierać perspektywy na ten zakończony etap w moim życiu, to już mogę powiedzieć, że była to kobieta bez zainteresowań - poza pracą i wychowywaniem dziecka nie miała żadnej konkretnej pasji, wypełniając swój czas wolny typowymi czynnościami, jak malowanie paznokci, scrollowanie facebooka, komunikatory z przyjaciółkami, jakieś drobne prace w ogródku. To ja miałem wypełniać jej czas, a ponieważ poza pracą realizuję się także w sferze sportowej czy po prostu lubię spędzać czas ze sobą - to ona to odbierała jako olewanie jej, coraz częściej zarzucając mi, że jest na samym dole mojej listy. Reasumując - ograniczała mnie, więc nie jest to osoba nadająca się do długofalowego związku ze mną?

  • Like 4
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

20 godzin temu, RENGERS napisał:

Kobiety na dłuższą metę trzeźwości u nas- facetów nie znoszą, bo taki nie da się urobić.

 

Zgadzam sie. W dodatku sluchalem kiedys wywiad Jordan Bernt Peterson. Okreslil kobiety jako haos, a mezczyzn jako harmonie i zorganizowanie.

  • Like 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

23 godziny temu, RENGERS napisał:

Kobiety na dłuższą metę trzeźwości u nas- facetów nie znoszą, bo taki nie da się urobić.

 

2 godziny temu, nowy00 napisał:

Okreslil kobiety jako haos, a mezczyzn jako harmonie i zorganizowanie.

@RENGERS @nowy00 Tak jest, dodam jeszcze, że:

- przy rozstaniu przyznała, że oczekiwała ode mnie ślubu i wspólnego dziecka, bo ona tak rozumie poważny związek

- ja na samym początku relacji powiedziałem jej, że jeśli szuka kandydata na męża, to dajmy sobie spokój - zapewniała, że nie zależy jej na ślubie? Po czasie wiem, że w tej danej, konkretnej chwili tylko mogło tak być?

- jako że temat podejmowała coraz częściej w miarę rozwoju związku, zwłaszcza po wspólnym zamieszkaniu, a ja konsekwentnie odmawiałem - na koniec, przy rozstaniu, uznała, że chciałem ją zdominować i sobie podporządkować... Tak rozumiała moje oczekiwanie kobiecej uległości w związku? 

  • Like 2
  • Haha 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Bracia, podbijam temat, napiszę szczerze jakich głupot narobiłem i proszę Was o wylanie kubła zimnej wody na mnie, bo raczej tego potrzebuję...

 

Nie wytrzymałem i odezwałem się do niej - w konwencji, że mam nadzieję, że u niej w porządku i że sobie radzi (chyba mi się jakieś wyrzuty sumienia włączyły, że ją rzuciłem). Zareagowała niemal natychmiast, odpowiadająć, że zostawiłem ją bez wielu odpowiedzi i nigdy ich już nie pozna, potem, że kilka tekstów, że była gotowa na poważną relację, bo mówiła o ślubie, dziecku itp., ale to nie są tematy na sms (w takiej formie był ten kontakt). Ogólnie odniosłem wrażenie, że obarcza mnie w pełni winą za rozpad związku, więc na jej ostatnią wiadomość nie odpowiedziałem, ale nie dawało mi to spokoju.

 

Po 2 dniach zadzwoniłem do niej i zaproponowałem spotkanie, jak to ująłem - aby porozmawiać o tym, dlaczego odszedłem, dlaczego ta relacja się rozpadała już od jakiegoś czasu i odpowiedzieć osobiście na jej pytania. Zareagowała w ten sposób, że od razu spytała "i co dalej? porozmawiamy, a następnie wrócisz do swoich spraw i o mnie zapomnisz", odniosłem wrażenie, że oczekiwała w tym momencie deklaracji, czy rozważam powrót do niej. Powiedziałem jednak, że nic więcej nie powiem i jeśli chce spotkać się w takiej konwencji, to proponuję taki termin - zgodziła się, mamy tylko dograć godzinę. Termin jest ustalony na jutro.

 

Po tej akcji mam szereg wątpliwości - z jednej strony chciałbym do niej wrócić, tak, muszę to przyznać przed samym sobą i przed Wami, ale z drugiej to co mnie od niej odpycha, to kwestie wskazane w pierwszym poście oraz:

 

- świadomość, że już kilka dni po rozstaniu odpaliła profil na portalu randkowym z infem, że szuka poważnej relacji i widzę, że jest tam często online, więc pewnie już randkuje - boję się, że teraz będzie mnie traktować jak jedną z opcji, nie wiem czy byłbym jej w stanie teraz zaufać, gdybyśmy wrócili do siebie, bo pewnie ma podbitą atencję teraz na maxa

 

- jej parcie na ślub i wspólne dziecko (przypominam, że to wdowa z dzieckiem), ja od początku mówiłem, że nie zamierzam się oświadczać, ani mieć wspólnych dziecki (mam swoje)

 

- jej opór w kwestii majątkowej - mieszkałem w jej domu, co do którego proponowałem jej, że albo kupię połowę nieruchomości (aby być współwłaścicielem i nie mieć dylematów, że inwestuję kasę w nieswoją nieruchomość) albo sprzedajmy jej i mój dom i kupmy na spółkę coś zupełnie nowego - odmawiała, jedyne co proponowała to podpisanie jakieś umowy cywilnej między nami o wzajemnych rozliczeniach w kwestii moich nakładów w jej nieruchomość - ale nigdy nie przedstawiła konkretów, były tylko deklaracje

 

- problemy związane z dziećmi występujące w rodzinie patchworkowej - dynamika takich relacji jest ogromna i były momenty, że nie wytrzymywałem; z perspektywy czasu widzę, że najlepiej było nam, gdy spędzaliśmy czas sami, bez dzieci (gdy moje było u ex-żony, a jej u dziadków) - wtedy czy to w domu, czy jakieś wyjazdy, weekendy razem - sielanka.

 

Bracia wypowiadający się w tym wątku @smerf @Feniks77 @17nataku @Vishkah @RENGERS @Kespert @balin @goryl @pillsxp @trop @Jan III Wspaniały @icman będę wdzięczny za waszą ocenę tego postępowania i rady - bądźcie szczerzy do bólu. @nieidealny świat chętnie poznałbym także Twoją opinię, pamiętam Twoje odpowiedzi w wątku, gdy się rozwodziłem - bardzo mi pomogły.

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.