Skocz do zawartości

Separacja, małe dziecko i co dalej ?


ozz87

Rekomendowane odpowiedzi

cześć Bracia, 

cieszę się, że w dobrym momencie swojego życia trafiłem na forum. Bo zaczynam patrzeć na oczy i widzieć już co się dzieje w relacjach damsko - męskich i z czym to się je. Trochę doświadczeń i cęgów musiałem zebrać sam, żeby to zobaczyć. Przedstawię wam moją historię  oraz proszę o Wasze przemyślane rady i komentarze do mojej sprawy.

Mam z partnerką dziecko roczne, we wrześniu 2019 r. zamieszkaliśmy razem z dzieckiem wówczas 3 miesięcznym, w mieszkaniu wynajmowanym przeze mnie. Finansowo dogadaliśmy się, ona dokładała się do budżetu w 1/4 i zajmowaliśmy się dzieckiem. Ja mam też swoje małe mieszkanie, ale postanowiłem wynająć większe dla rodziny.

Kobieta ta jest typową matką właścicielką, bierze na siebie ciężar zajmowania się dzieckiem, sama chce kąpać, chodzić na spacery, robić przy dziecku - ja miałem asystować.  Kobieta się poświęcała (matka polka, spanie po kilka godzin, zmęczenie ale ciśnęła, bo dziecko ma mieć najlepiej). Non stop mnie strofowała, nie pasowało jej, że nie poświęcam czasu, jestem nieodpowiedzialny względem dziecka itp. Na tym tle były awantury, ja ją beształem (że jest beznadziejna, tokstyczna, nie poradzi sobie z dzieckiem, wykorzystała mnie, że zazdroszcze jej byłym, że są byłymi itp.), ona w odwecie swoje wiadro pomyj wywalała. Robiłem jej też celowo na przekór - ona mówiła A, ja mówiłem B specjalnie. Czasem się szarpaliśmy, kiedyś nawet jej wywaliłem szklankę zimnej wody na łeb, ona w podzięce oblała mnie swoim piwem karmi :D, które spożywała co dzień, rzekomo na laktację. Po kilku miesiącach tych awantur, panna zdecydowała że zawija żagle z mieszkania i przeprowadziła się do siostry (mają wspólne mieszkanie 2 siostry i matka). 

Rozszalał się koronawirus, zaczęła gwiazda grać dzieckiem, że nie mogę córki zobaczyć bo jest koronawirus. Wyjechala do matki (200 km od jej miejsca zamieszkania) w obawie przed zakażeniem. Zaczęła wnosić żadania finansowe, konflikt trwał w najlepsze. W odpowiedzi na to co zrobiła, ja jebnąłem ją do sądu o opiekę naprzemienną oraz zobowiązanie do szczepienia dziecka (ona nie chciała szczepić dziecka ponieważ bała się o NOP). Odbyła się pierwsza rozprawa, wylaliśmy sobie brudy. Po rozprawie, rozmawialiśmy, stwierdziliśmy że nie chcemy zaprzepaścić tego co między nami bylo. Po jakiś 3 tygodniach od 1 rozprawy, rozmówiłem się z nią i zaproponowałem zawieszenie sprawy.  Ona się popłakała spytała dlaczego to zrobiłem, dlaczego wniosłem sprawę, czy czuję ulgę itp. Wyjaśniłem, że to z uwagi na jej zachowanie i chciałem się odegrać za krzywdy które mi wyrządziła. Zgodziła się zawiesić sprawę i tak trwamy w separacji od zawieszenia jakiś miesiąc.

Ostatnio gdy rozmawialiśmy, zaproponowała że możemy wprowadzić się do jej mieszkania (która ma na własność z siostrą i matką) i mielibyśmy tam żyć we 3 (ja ona i nasza córka). Dodatkowo, rozwiązałem umowę najmu i zrezygnowałem z mieszkania wynajmowanego, ale swoje małe mam w zapasie we własności. 

Stwierdziła, że potrzebuje czasu po tym wszystkim, odbudować siebie i nerwy, które ta cała sytuacja zszargała. Mówiła mi nawet, że ma stany depresyjne i żyje głównie dla dziecka. Jej matka, też choruje przez tą sytuację. Często jej smutno i nie ma siły wychodzić. 

 Plan jest na to, żeby po wakacjach we wrześniu, spróbować wspólnie zamieszkać. Dodam, że między nami jest tak, że 2 tygodnie jest (przyjeżdzam w soboty, w tygodniu mamy kontakt piszemy do siebie plus video z dzieckiem raz w tygodniu), natomiast 1 tydzień jest kwas, ponieważ wywlekamy brudy z przeszłości, mamy pretensje do siebie o sprawę sądową. Jak jest kwas, to ostatnio poszliśmy na całego - czyli znowu złośliwości, szarpneliśmy się i zaczął się hejt oraz wygrażanie, że wracamy do sprawy sądowej. Jak przyjeżdżam  i jest dobrze, nie kłócimy się, to się poprzytulamy, całujemy, dochodzi do bliskości, robi mi loda w sumie w 3/4 przypadków jak przyjeżdzam (nawet jak się pokłócimy to później też coś tam robimy w łóżku), ostatnio sugerowała nawet żebyśmy się przespali ze sobą, ale powiedziałem że nie mam gumek. Poza tym, nie chcę jeszcze z nią spać, żeby nie angażować się ponieważ nie wiem na czym stoję. Nie jestem też zawodnikiem typu ruchacz. Jednak przywiązuję się do osób, z którymi chodzę do łóżka.

 

Relacja jest niestabilna, ale idzie jakoś ku dobremu, co prawda po grudach. Co sądzicie o tej sytuacji ? Na co powinienem uważać i jaką postawę przyjąć ? Na jakie zagrożenia uważać z nią ? Będziemy mieć wspólną zależność, ona będzie zależna od mojej kasy jednak, a ja będę mieszkał u niej. Ona wie, że ja jej utnę kasę jak się rozejdziemy albo będzie fikała. 

 Z jednej strony zależy mi na tym, żeby córka miała rodzinę i widziała, że rodzice raczej w zgodzie żyją niż wojują. Ale z drugiej, czasem z tą kobietą nie jestem w stanie wytrzymać i wkurwia mnie ona niemiłosiernie, że aż mam ochotę jej coś zrobić. Czuję się też czasem niesprawidliwie traktowany przez nią, bo jak się dziecko urodziło oczywiście zszedłem na bardzo daleki plan.

Dodatkowo, czytam te różne historie o wyczynach kobiet i łapie taki hejt na kobiety, że mam dosyć. Aż się nóż w kieszenie otwiera, i trudno mi otworzyć się na pewne sprawy i zaangażowanie w relacji damsko-męskiej. 

 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

'Mam z laską dziecko, mieszkamy razem, ale robi mi tylko loda, bo nie chcę się przywiązywać'

 

'Jebnąłem w odpowiedzi sprawę do sądu o obowiązek szczepienia, bo ona się bała o NOP'

 

Ale idzie ku dobremu.

 

omg

 

Ja jestem po dwóch rozwodach, ale do tego levelu jeszcze nie doszedłem. Myślę że wyprzedziłeś tutejszych użytkowników o lata świetlne w przytłaczającej większości. Jeżeli to nie jest prowo, to myślę, że można już zamknąć to forum, a na drogę zbłąkanym braciom wywiesić na domenie kartkę z twoją historią. Pomału idzie ku... dobremu. Polscy mężczyźni się budzą.                     

Edytowane przez absolutarianin
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Czyli przed dzieckiem zachowywała się inaczej? 

 

Mógłbyś rozwinąć i ten wątek?

Bo aż strach dziś zapładniać kobiety jak to się czyta.

 

Z drugiej strony musisz zrozumieć, że laska się poświęca fizycznie i psychicznie dla dziecka i to też ją wykańcza. Pisałeś coś, że jej dopierdalasz i po co?

Może pójdźcie na terapię i przedyskutujcie czego wam w związku brakuje...

8 godzin temu, ozz87 napisał:

. Po rozprawie, rozmawialiśmy, stwierdziliśmy że nie chcemy zaprzepaścić tego co między nami bylo

No więc właśnie.

Brak wam komunikacji.

Nie komunikujecie tego czego potrzebujecie i oczekujecie.

Znając życie baba jak to polska karyna jebie fochy a Ty masz się domyślać.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

8 godzin temu, absolutarianin napisał:

 

 

Ja jestem po dwóch rozwodach, ale do tego levelu jeszcze nie doszedłem. Myślę że wyprzedziłeś tutejszych użytkowników o lata świetlne w przytłaczającej większości. Jeżeli to nie jest prowo, to myślę, że można już zamknąć to forum, a na drogę zbłąkanym braciom wywiesić na domenie kartkę z twoją historią. Pomału idzie ku... dobremu. Polscy mężczyźni się budzą.                     

Nic konkretnego Twoja wypowiedź nie wnosi, ani nie pomaga. Poza tym, nie czytasz ze zrozumieniem. Chronologia jest taka:

- sprawa została wniesiona w okresie kwiecień/maj

- obecnie jest zawieszona od 1.5 miesiąca 

- nie mieszkamy ze sobą, a szykujemy się do wspólnego mieszkania we wrześniu. 

 

To nie jest żadna prowokacja tylko życie. 

2 godziny temu, Ragnar1777 napisał:

Czyli przed dzieckiem zachowywała się inaczej? 

 

Mógłbyś rozwinąć i ten wątek?

Bo aż strach dziś zapładniać kobiety jak to się czyta.

 

.

Przestrzegam przed zapładnianiem, szczególnie że przed dzieckiem było inaczej, oczywiście nieporozumienia itd. Ale po urodzeniu dziecka, nagle jej odwaliło, wpadła w lęki o dziecko. Pojechała na 2 miesiące do mamy, jej matka również zaczęła się wtrącać i o to były m.in. awantury. Obecnie jej mamusia przez to wtrącanie się odchorowała i sama ma jakieś problemy z ciśnieniem oraz sercem, ale krzyżyk na drogę. 

To jest typowy przypadek, kiedy kobieta doskonale udaje,  a jak osiągnie swój cel (niektóre ten cel to ślub, w moim przypadku dziecko - chociaz ja dziecko też chciałem mieć) to jest zwrot o 180 stopni, i naprawdę ciężko to przewidzieć i na logikę rozkminić. 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

10 minutes ago, ozz87 said:

Nic konkretnego Twoja wypowiedź nie wnosi, ani nie pomaga.

Bo ja nie doradzam ludziom jeżeli nie znam dobrze sytuacji, ani ich, żeby nie dawać miałkich rad. Natomiast wyraziłem uznanie, że przy całej skali tej patologii (cierpienia) laska jeszcze robi Ci loda i chce coś ratować. Większość inceli i beciaków tutaj dostałaby pisemko z sądu z zasądzonymi alimentami, a laska byłaby już na innym bolcu. 

 

Na moje doświadczenie potwierdza się reguła - zeszmać laskę, a będzie twoja.  W bardziej hardkorowej wersji - nie bij kobiety nawet kwiatem, bo się już od ciebie nie odczepi.

 

Edytowane przez absolutarianin
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

24 minuty temu, ozz87 napisał:

To jest typowy przypadek, kiedy kobieta doskonale udaje,  a jak osiągnie swój cel (niektóre ten cel to ślub, w moim przypadku dziecko - chociaz ja dziecko też chciałem mieć) to jest zwrot o 180 stopni, i naprawdę ciężko to przewidzieć i na logikę rozkminić. 

Ciężko mi cokolwiek powiedzieć bo ja też nie znam waszej relacji od środka.
Czytałem w książce, że owszem facet leci na drugi plan, ale drugi plan też jest ważny.
Film bez drugiego planu przecież by nie istniał.

Jednak może spróbuj być dla niej bardziej empatyczny?
Spytaj się czego oczekuje i czego się boi?
No i terapie małżeńskie chociaż raz pójść bym zalecał.
Wygadacie się co wam nie pasuje i jakie rozwiązania byście oferowali jeżeli rozmowa sam na sam nie pomaga.

Niemożliwe aby tak wszystko jebnąć bo od roku jest kryzys.*(poprawiam się bo źle przeczytałem)
Moi starzy tez mieli kryzys.
Oboje jednak powiedzieli czego im brakowało.

Tam sexu, tam komplementów.
Błahy problem to był, błahy, a ciągnął się ostatnio latami.
Teraz nie słyszę ani jednego złego słowa na mojego ojca, a zdarzało się, że żaliła się koleżankom.

Czasem mi się wydaję, że mamy łeb za głęboko w dupie i to nie pańci coś odjebało samo z siebie, tylko przyłożyliśmy do tego rękę.
Nie mówię, że u was tak jest, że to Ty coś odjebałeś.
To jej odpierdalają hormony i ona sama nie wie co się dzieje.
Sam jednak widzisz, że ona nie chce tego zakańczać i sama zaoferowała by o to walczyć(dobrze czytam?)
Skoro baba sama chce walczyć, a nie ty jak beciak się prosisz, to jest coś na rzeczy.
Nawet nie próbuj tego dla niej, ale pomyśl o dziecku bo Ty tez masz je postawić na pierwszy plan.

Problemy w relacji to jest przecież norma.
Dlatego kiedyś rozwodów nie było(znaczy się były wytykane palcami), bo zamiast szukać gąłęzi ludzie po prostu ze sobą rozmawiali...

@ozz87 ważne pytanie... ile Pani ma lat?

Edytowane przez Ragnar1777
  • Like 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Czyli najpierw przypierdol, a potem powiedz komplement i zapytaj, czego jej trzeba.

 

W sumie... ma to sens.

 

Dożyliśmy czasów, gdzie syndrom sztokholmski staje się jedynym gwarantem trwałości relacji, przynajmniej w upadłej Europie.

 

Edytowane przez absolutarianin
  • Like 2
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Idealny przykład, że nie wszyscy powinni mieć dzieci.

Szkoda tylko dziecka.
 

11 godzin temu, ozz87 napisał:

(że jest beznadziejna, tokstyczna, nie poradzi sobie z dzieckiem, wykorzystała mnie, że zazdroszcze jej byłym, że są byłymi itp.),

11 godzin temu, ozz87 napisał:

Co sądzicie o tej sytuacji ?

Na dobry początek, bądź mniej tokstyczny.

  • Like 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Po mojemu to nie jest chęć pojednania tylko autor pannę zaskoczył jak Hitler Stalina i postanowiła się wycofać dwa kroki żeby zebrać siły i przejść do solidnego kontrataku w przyszłości. 

Ona tego nie zapomniała.

Kolego nie słuchaj jej pitolenia o depresji. To wszystko po to żeby wymusić na Tobie poczucie winy. Odpowiadasz za jej depresję, chorobę mamy i pewnie jeszcze za to że się sąsiadowi kury nie niosą.

Nie słuchaj tego. 

Dziecko chciała więc chyba wiedziała na co się pisze. Oczywiście potrzeba Twojego wkładu w wychowanie dziecka jest poza dyskusją.

Moim zdaniem źle zrobiłeś że zawiesiłeś sprawę, to tylko ją wzmocniło i dało czas.

Twoje kłótnie z nią i docinki pozostawiam bez komentarza bo to jest zwyczajnie słabe w hooy.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane przez jaro670
  • Like 3
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

17 minut temu, PanKanapka napisał:

Na dobry początek, bądź mniej tokstyczny.

O tym mówię.
Po co jej dopierdala?

Mało jej stresów z dzieciakiem.

Facet jest za mało empatyczny a ona zapewne zbyt wybuchowa.
Brakuje tam komunikacji, ale jest czas na dopierdalanie sobie nawzajem.
O gaaaat...
Tu wina po obu stronach leży(tak zakładam).

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

7 minut temu, Ragnar1777 napisał:

Mało jej stresów z dzieciakiem.

Moja babka miała troje małych dzieci i męża na wojnie przez 4 lata. I tak się składa że nie miała pralki, zmywarki, pampersów, zupek i gotowych dań w słoiczkach. 

Za to dzieci były nakarmione, ubrane i wyprasowane a półki w piwnicy uginały się od słoików z zaprawami. 

Na prawdę te dzisiejsze matki mają taaakie ciężkie życie. Jak tu żyć panie.

Edytowane przez jaro670
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Godzinę temu, Ragnar1777 napisał:

ale pomyśl o dziecku bo Ty tez masz je postawić na pierwszy plan.

O nie nie, matka nie może stawiać ojca przed dzieckiem, a ojciec spychać matki na drugi plan. To z miejsca sprawia, że potrzeby dorosłych są spychane na dalszy plan, czyli relacja niszczeje, a dziecko na to patrzy i uzyskuje złe wzorce np. matka nie szanuje ojca, nie liczy się z jego potrzebami. Musi być zdrowa hierarchia, wiadomo, że jak dzieciak narobi w gacie czy coś sobie zrobi to odstawiamy wszystko na bok, ale nie można robić z dziecka pępka świata.

 

10 minut temu, jaro670 napisał:

Na prawdę te dzisiejsze matki mają taaakie ciężkie życie. Jak tu żyć panie.

Jak usłyszałem, że pani ma cały dzień zajęty bo musi dwa prania wstawić, rozwiesić i posprzątać pokój 10m^2 to myślałem, że mnie krew zaleje :D

Edytowane przez Imiennik
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

5 godzin temu, Imiennik napisał:

nie nie, matka nie może stawiać ojca przed dzieckiem, a ojciec spychać matki na drugi plan. To z miejsca sprawia, że potrzeby dorosłych są spychane na dalszy plan, czyli relacja niszczeje, a dziecko na to patrzy i uzyskuje złe wzorce

Być może masz rację.

Nie patrzyłem na to w ten sposób.

 

@jaro670 żyjemy w słabej cywilizacji. Mój pradziad zapierdalal w kopalni u Hansa biznesu. Ja zapierdalalem w mojej pierwszej pracy u janusza na magazynie za 9 zł netto często powyżej 8h i psychicznie byłem styrany. Fakt czynników moglabyc wiele jak np niskie zarobki a fizyczny nieodpłacony uczciwie zapierdol.

 

Kobieta też ma dziś w miarę proste życie, ale one są słabe. Zawsze były słabe i zawsze będą słabe a nie żadne Independent. Dzisiaj w słabej cywilizacji są jeszcze słabsze i stąd narzekania nawet jeśli zbyt dużo do roboty nie mają i nikt niczego od nich nie oczekuje prawie że. Chyba że Pani wymyśla karierę i wtedy ma dwa etaty: w domu i w pracy, to ma prawo czuć się rozpierdolona psychicznie, ale tylko na własne życzenie. 

 

Dziecko zmienia dużo w psychice bab.

Wyostrzają się zmysły i robią się Bardziej neurotyczne. A autor postu jeszcze jej mówi, że jest beznadziejna i takie tam.

Mi się wydaję, że przez wasze życie tyle karyn się przewaliło, że czasem trudniej wam trzeźwo spojrzeć na relacje i wejść w buty danej kobiety nie osądzając ją o bycie spierdoloną. A o to chodzi w tym forum by je rozumieć na tyle ile się da.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

6 godzin temu, Ragnar1777 napisał:

Dziecko zmienia dużo w psychice bab.

Wyostrzają się zmysły i robią się Bardziej neurotyczne.

Przyznaję rację z doświadczenia i otoczenia, masa problemów z dupy na już, po takim przeżyciu szkoda psuć następnej kobiety.

6 godzin temu, Ragnar1777 napisał:

A autor postu jeszcze jej mówi, że jest beznadziejna i takie tam.

Szczerze to się po części temu nie dziwię, bo zamiast robić swoje tylko wymaga, mi też szybko puszczają nerwy i chyba tylko dzięki temu nie tkwię w gównie po uszy. Każdy ma swoje problemy, więc sobie nie dokładajmy, nie umiesz iść przez życie to won, sentyment to ciężar.

 

 

Co do tych Karyn to raczej pokazuje jakie mamy braki w moralności społeczeństwa, jak zadziałał ten cały feminazizm i matriarchat na kobiety, wystarczy spojrzeć kto ile pozwów rozwodowych składa, czy też na Hiszpanię. 

Ktoś dobrze wyczuł naturę kobiet i ją wykorzystał, widocznie łatwiej niż męska ale efekt domina zrobi resztę, już robi.

  • Like 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 1 miesiąc temu...

Od czasu mojego postu minęło trochę czasu, ale zacząłem wreszcie wdrażać w życie rady z forum, red pilla, słucham audycji o relacjach z kobietami oraz męskości. Wychodzę powoli z oglądania porno, pracuje nad poczuciem własnej wartości, stawianiem granic w relacjach i białorycestwa. Zacząłem zajmować się swoimi zajawkami (góry, sport). Jakie mam spostrzeżenia po tym czasie i jak ustawiam swój mindset:

 

- panna, chce powrotu do relacji (wraca od swojej mamusi z końcem września) - chętna na pieszczoty, przytulanie i seks. Zorganizowała nam większe mieszkanie (pogadała się z siostrą, aby ta wyprowadziła się);

- stosuje czasem względem mnie shit testy, które albo zlewam albo odbijam. Zaczynam zauważać, że zaczyna mieć większy szacunek do mnie. 

-  panna chce kupić małego pieska (rajcuje się nimi), ja twardo pokazuje, że dla mnie pies to powinien być duży, rasowy. Widzę, że jej podoba się, że mam własne zdanie i nie wzruszam się.

- kocham córkę ale nie pokazuje tego partnerce, że mi zależy na rodzinie i relacjach z córką. Normalnie jej pomagam i działam przy dziecku, jak przyjeżdzam w weekendy. 

- panna przestała być roszczeniowa bo wiem że nie ugra np. więcej kasy, konflikty dyskutujemy. 

- opowiadam jej, jakie mam pomysły na życie, co bym chciał robić (nie uwzględniam jej w tych planach, wydaje mi się, że jest to dla niej atrakcyjne).

- nie obrażam się o byle co, nie wyrzyguje się emocjonalnie na nią, nie obrażam jej, ani nie czynie wyrzutów - relacja się zaczyna stabilizować, jest spokojnie.

- pokazuje jej, że w tygodniu robię koło swojego mieszkania (malowanie, sprzątam itd., stwierdziła, że się pedant zrobiłem, jak przyjeżdzam na weekendy pochwaliła mnie, że sprzątnąłem kuchnię).

- mniej wypisuje, nie domagam się atencji z jej strony. 

 

Panna idzie na urlop wychowawczy, który będzie trwał do września przyszłego roku. Liczę na to, że jej zachowania głównie spowodowane są tym, że przestaliśmy się awanturować i staram się być przy niej asertywny oraz ustabilizowany. Mam z tyłu głowy jednak to, że może być różnie jak zamieszkamy, przygotowuje się mentalnie i nabywam wiedzę (przyda mi się to w relacji z nią, czy kiedyś w przyszłości), akceptuję to że może dojść do rozstania, jakby się pogorszyło między nami. Dlatego, nie snuje względem niej żadnych dalekosiężnych planów, nie robię przed nią już rejtana itp.  Mam nadzieję, że jej zmiana zachowania nie wynika, z tego że hajsu będzie potrzebowała tylko, że przemyślała pewne sprawy  i zauważyła, że między nami jest lepiej i coś możemy zbudować chociażby dla dziecka.  Nie mam zamiaru być jej sponsorem, chociaż na dziecko i wspólne zakupy żywnościowe będę oczywiście dawał $. Sama powiedziała, że chciałaby dorabiać podczas urlopu i będzie się rozglądać za jakąś fuchą. Zobaczymy, co z tego wyjdzie. 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.