Terapia

[vodkas85]

No cóż, co mogę napisać? Zainteresowałem się rozwojem osobistym jakieś trzy lata temu, zacząłem od Eckharta Tolle, Alana Wattsa, Josepha Murphyego, Mateusza Grzesiaka i Briana Tracy'ego. Wiele miesięcy czytałem ich książki, medytowałem, raz nawet osiągnąłem stan Flow. Wszystko było ok, do momentu gdy zdałem sobie sprawę z tego że ciągle stoję w miejscu. Przez ten cały okres czasu, żyłem w ułudzie tego, że kontroluje swoje życie. Klapki z oczu spadły mi kilka dni temu. Nie dam sobie rady sam. Nie ogarnę swojego życia jeśli nie posprzątam swojej przeszłości. A moja przeszłość jest bardzo ciekawa, według mnie oczywiście. Wielu z was być może, doświadczyła czegoś podobnego, ale ja już nie  daje rady. Wychowałem się na wsi, w rodzinie bardzo szanowanego rolnika, który jak inni bardzo szanowani rolnicy w mojej okolicy walili gorzałę do oporu. Ojciec po upojeniu alkoholowym dostawał białej gorączki i odwalało mu tak bardzo, że ten kto tego nie przeżył nigdy nie zrozumie. Ja byłem najmłodszy z czworga rodzeństwa, więc nie pamiętam największych akcji jakie miały miejsce w moim wielkim na dwa piętra i parter domu. Oczywiście to wszystko nie miało miejsca, matka aby uniknąć Wstydu i upokorzenia nigdy nie zadzwoniła po policję, ani nie odeszła od chłopa i popierdolonej teściowej. Wręcz przeciwnie, wspierała go, bo to nasz ojciec i co ludzie powiedzą. Nie chce się rozpisywać na ten temat, bo braknie mi nocy.  19 lipca idę do psychiatry, którego polecił mi mój brat. Brat podniósł się z tego dzięki wsparciu farmakologicznemu i psychoterapii. Co do mnie, ciężko mnie obrazić, mam gdzieś krytykę i opinie innych ludzi o mnie, widzę Matrixa, mechaniczne zachowania i reakcje ludzi. Ale nie potrafię, nie umiem postawić na swoim, nie widzę przyszłości, bo przeszłość ciągle we mnie siedzi. Czuje się niegodzien, czuje się gorszy od innych. W sytuacjach w których powinienem ruszyć jak czołg, stoję i udaje że mnie to nie interesuje. Kurwa mam świadomość, widzę że ludzie śpią. Grają swoje rolę bo tak ich wychowano, wychowano ich ale nie wiedzą, że są istotami Boskimi i sami ,mogą kreować swoje życie. I tak przez całe pokolenia śpią. Nie chce być owcą, wiem, że muszę coś z tym zrobić, albo oszaleje. Stulejmanie i forumowicze, bardzo wam dziękuję, myślałem, że jestem sam. Czułem smutek, że ciągle czuje samotność, będąc w swoim środowisku....teraz wiem, że moje środowisko jest popierdolone. Ale sam mu się nie postawię. Idę do lekarza. Pozdrawiam

[Maszracius_Iustus]

Cytuj

W sytuacjach w których powinienem ruszyć jak czołg, stoję i udaje że mnie to nie interesuje. Kurwa mam świadomość, widzę że ludzie śpią. Grają swoje rolę bo tak ich wychowano, wychowano ich ale nie wiedzą, że są istotami Boskimi i sami ,mogą kreować swoje życie. I tak przez całe pokolenia śpią. Nie chce być owcą, wiem, że muszę coś z tym zrobić, albo oszaleje. Stulejmanie i forumowicze, bardzo wam dziękuję, myślałem, że jestem sam. Czułem smutek, że ciągle czuje samotność, będąc w swoim środowisku....teraz wiem, że moje środowisko jest popierdolone.

 

Mam podobne opory w działaniu jak tutaj opisałeś parę razy zrezygnowałem na swoją niekorzyść z korzystnych sytuacji

Moim zdaniem też za bardzo przejmujesz się otoczeniem świata nie zbawisz, a to ze obserwujesz ludzi i widzisz ich cierpiących na własne życie to jest dla Ciebie niekorzystne.

       ,,Zamartwianie się przeszłością nie poprawi teraźniejszości, ale może zabrać dzisiejszy spokój''

Lekarz bardzo dobry pomysł. 

 Pozdrawiam

 

[aras]

A ja Ci polecam leki przeciwlękowe typu prebabalina, tianeptyna, możesz wspomnieć o tym lekarzowi i to jako kombo, nie oddzielnie, bo za lekkie. On może Ci chcieć dać SSRI, po których po około 5 miechach robi Ci się tak dobrze, że odpierdalasz, a potem poczucie winy, no i hydraulika szwankuje po nich

Edytowane 7 Sierpnia 2017 przez aras