Miński

3 godziny temu, brushedsteel napisał:

Nie jesteś drzewem, jeśli jesteś w miejscu które Ci się nie podoba, robisz coś niezgodnego że sobą zmień to. Nie masz korzeni, nie jesteś drzewem

 Hmmm. A jakby zostać przy drzewie.. Dusza wybierając sobie miejsce, ludzi, okolicznosci na ziemi nie zrobiła tego przypadkowo. Może właśnie mamy być takim drzewem.. Musimy dbać o to żeby pobierać z ziemi wszystko co najlepsze, pozwolić ptakom wić gniazda na naszych konarach.. i mieć cały czas świadomość, że "żeby korona Twojego drzewa dotknęła nieba, korzenie muszą sięgnąć piekła". 

Godzinę temu, ciekawyswiata napisał:

 To co ważne i ostatnio się tego uczę- samoobserwacja, (...)

Odnosnie Twojej wypowiedzi chciałbym polecić Ci książkę "Nie mów przepraszam, nie mów kocham"

Fragment:

"Praktykujac zaglądanie w siebie, z czasem rozpoznajemy coraz więcej postaci, wyrazanych przez nie potrzeb, wartości. Słyszę głos dziecka, buntownika, sędziego, krytyka, czy filozofa.

(...) W miarę jak wzrasta moja pewność siebie mogę pozwolić sobie na wysłuchanie kolejnych wewnętrznych głosów. Słyszenie bardzo ciche, niedostrzegalne w hałasie i te które nie pasują do mojej ulubionej wizji siebie (..)"

Bardzo ciekawa podróż w głąb siebie i wejscie w buty innych.

Też lubię mieć kartkę i długopis na widoku bo potem nieprzyjemne uczucie mam jak pamiętam emocje związane z pomysłem a treści nie pamiętam.. Medytacja to zakotwiczenie umysłu w tu i teraz. Ujazmienie ego (nie można się bo pozbyć bo przestaniemy być ludźmi). Dawniej ludzie byli bardziej podobni do zwierząt - tak jak piszesz, głównie na uwadze mieli jedzenie i przeżycie. Teraz niezliczona ilość spraw odciaga naszą uwagę od chwili. Moim zdaniem dużo łatwiej było dawniej ludziom medytować. A już szczególnie takiemu co dopiero co mamuta upolowal i właśnie sobie usiadł i moczy nogi w potoku  medytacja pewnie była nawet dużo mniej świadoma. Piękne życie 

Podoba mi się Twój tok myślenia. Od razu przyszła mi do głowy pewna przypowieść:

Pewien stary Indianin Cherokee nauczał swoje wnuki. Powiedział im tak:
– Wewnątrz mnie odbywa się walka. To straszna walka.

Walczą dwa wilki:

jeden reprezentuje strach, złość, zazdrość, smutek, żal, chciwość, arogancję, użalanie się nad sobą, poczucie winy, urazę, poczucie niższości, kłamstwa, fałszywą dumę i poczucie wyższości.

Drugi to radość, zadowolenie, zgoda, pokój, miłość, nadzieja, akceptacja, chęć zrozumienia, hojność, prawda, życzliwość, współczucie i wiara.

Taka sama walka odbywa się wewnątrz was i każdej innej osoby.

Dzieci myślały o tym przez chwilę, po czym jedno z nich zapytało:
– Dziadku,  a który wilk wygra?
– Ten, którego nakarmisz – odpowiedział stary Indianin.

Tylko żeby życie stało się grą to trzeba przyjąć na nie 100% odpowiedzialności.

No i Gratulacje opanowania

Cześć wszystkim!

Mam na imię Michał, mam 23 lata. (Wstep jak na AA...)  Jestem fanatykiem książek, które w jakiś sposób mogę przełożyć na życie. Zaczynając od psychologii przez filozofie, ezoteryke itd. Nie dawno zainteresował mnie temat duszy i tak po kopaniu w YT trafiłem na radiosamiec. Bardzo fajnie i luźno się słucha audycji. Zdecydowałem się dołaczyć do forum, ponieważ miło będzie poznać inne punkty widzenia na tą tematykę.

Pozdrawiam