nat

Nie chodzi o samo sprowadzenie na świat. Wychowanie z dwojgiem rodziców DDA nie może się udać.

Wiecie co jest najgorsze? Podświadomie wiem jakie jest najlepsze rozwiązanie tej sytuacji, kalkuluję konsekwencje każdej mojej decyzji. Pozostawanie w tym związku niesie za sobą mnóstwo niekorzystnych dla nas obojga perspektyw. Jedyna nadzieja w tym, że to u niego chwilowe..

Niby wiedział ale... Historia piękna, zasady ustalone na początku związku i wszystko było jasne. Szczęśliwa, że znalazłam kogoś kto akceptuje moje podejście do życia. Bez ślubu, bez dzieci, tak miało być.Pierścionek zaręczynowy był tylko gwarancją z jego strony, że chce spędzić ze mną resztę ( albo chociaż część) życia. Było dobrze, nawet bardzo dobrze przez 8 lat, do momentu poważnego wyznania. Miał nadzieję, że mi się odmieni podejście do instytucji małżeństwa i posiadania potomstwa. Ja dawno przekroczyłam ścianę, oboje DDA a on po latach stwierdza, że dla niego bycie ojcem to jakiegoś rodzaju wyzwanie, gdzie może być innym niż jego ojciec, gdzie dziecko ma błogie i szczęśliwe dzieciństwo z dwojgiem rodziców. Dla mnie jest to sytuacja nie do przeskoczenia, nie chcę wydawać na ten świat kolejnej istoty. Instynkt podpowiada, że powinnam go uwolnić, niech znajdzie kogoś kto spełni jego potrzeby. Dużo rozmawiamy i nigdy nie powiedział, że moja decyzja ma wpływ na dalsze losy naszego związku. Mimo to czuję presję i strach, że podejmę się temu wyzwaniu wbrew sobie tylko po to żeby ratować związek. To sytuacja bez wyjścia?

Hej, witam wszystkich 🙂 forum jest dla mnie swego rodzaju analizą relacji męsko - damskich, just for fun, ale jednocześnie mam własne problemy, z którymi ciężko mi sobie poradzić. Nadzieja na znalezienie obcych ludzi, którzy podpowiedzą co dalej ... może kiedyś opowiem