Rita

19 godzin temu, Artem napisał:

Zastanawia mnie to "bezmyślne i narzędziowe" używanie terminu "kobiecość". Podasz jakieś przykłady o co Ci dokładnie chodzi? 

"Kobiecość" jako forma rozgrzeszenia i wygodne usprawiedliwienie dla braku pracy nad własnymi wadami (na zasadzie "nie muszę kontrolować własnych emocji, bo to kobiece, taka już jestem" albo "kobiece kształty" jako eufemizm dla już zbyt krągłego, zaniedbanego ciała), "kobiecość" jako prymitywne narzędzie marketingowe ("nie będziesz naprawdę zadbaną, prawdziwą, *kobiecą* kobietą, jeśli nie kupisz X lub nie zrobisz sobie Y") itp. Stały repertuar, z którym stykamy się do oporu na co dzień.

6 godzin temu, Epsilon napisał:

Ale wciąż pozostaje pytanie, czy kobiecość w sensie obecny ideał, czy obecny stan rzeczy.

Czemu nie jedno i drugie? Przepaść między nimi daje do myślenia.

3 godziny temu, Assasyn napisał:

Założenie tego wątku sugeruje że autorka jest pogubiona w ówczesnym świecie i ktoś, albo najczęściej sama zrobiła sobie kuku, oczywiście nie jest to jakby wycieczka pretensjonalna w stronę autorki wątku, ale chęć zwrócenia uwagi na to że nadmierne podążanie za modą i brak krytycyzmu, weryfikacji tego co się wkłada do makówki od strony kobiet jest dla nich szkodliwe tak samo jak granat w ręku małego terrorysty z ISiS,  do tego stopnia że kobiety szukają porad w internecie, bo jakby nikt jej nie rozumie w świecie rzeczywistym, ale jak ma rozumieć jak większość została perfidnie wydymana bez mydła, podcierając się starym, czarnym kotem jako symbolu ''damskiego'' fallusa ówczesnych czasów...:)

Masz rację z tym pogubieniem. Zaryzykuję twierdzenie, że każdy jest w ten czy inny sposób pogubiony, choć nie każdy chętnie się do tego przyzna. Nadmierna pewność siebie i pielęgnowanie przekonania o własnej nieomylności, o tym, że wszystko jest jasne i oczywiste, aksjomaty istnieją, a moja racja to ta święta i jedyna, raczej nie świadczą dobrze o człowieku. Jestem zdania, że rozwojowi bardziej służy umiejętność postawienia znaku zapytania niż kropki na końcu zdania; dlatego również nie widzę nic niewłaściwego (obliczonego na atencję czy pompowanie ego) w zadaniu na forum pytania, czym jest dla Was kobiecość.

1 godzinę temu, Geralt napisał:

Problem polega na tym, że dzisiaj nie liczą się żadne zasady, wartości czy cnoty moralne. Liczą się przede wszystkim emocje. A one są niczym jak narkotyk. Dlaczego to robią ? Bo mogą, bo wiedzą, że nikt nie pociągnie kobiety do odpowiedzialności.

Wciąż w pewnym (choć na pewno mniejszym niż dawniej) stopniu reguluje to opinia części społeczeństwa. A jeśli kogoś stać na minimum samokrytyki, to dodatkowo jeszcze lustro, przed którym jesteś lub nie jesteś w stanie uczciwie spojrzeć sobie samej/samemu w twarz.

Dzięki Wam za te liczne wartościowe wpisy.

Pojęcie rozumiane tak różnie (w zależności od momentu historii, kręgu kulturowego, płci, wieku, doświadczeń, orientacji światopoglądowej itd.), na tylu różnych płaszczyznach (wizualnej, emocjonalnej, intelektualnej... - w różnych proporcjach i hierarchii), że zdziwiłabym się, gdyby i to forum było zupełnie jednomyślne w definicjach. Jednocześnie jest to termin na tyle często stosowany - niejednokrotnie jak wytrych, narzędziowo, bezmyślnie, bez jakiegokolwiek faktycznego pochylenia się nad jego treścią - że moim zdaniem warto (a nawet należy) o nim rozmawiać. Trochę go odczarować, trochę doprecyzować, wyznaczyć jakiś kierunek.

Czym więc ona jest?

Trafiłam przypadkiem i odtąd zaglądam, prawdopodobnie w pewnym momencie coś skomentuję, toteż w dobrym tonie byłoby się przywitać. Część Waszych poglądów podzielam, do części podchodzę sceptycznie. Doceniam oferowaną przez Was możliwość wglądu w męskie spojrzenie na rzeczywistość - zetknięcie z inną perspektywą zawsze jest wartościowe.