jiraya486

Wybylem za granice 9 lat temu juz prawie. 1. Jak sie wam podoba zagranica? // Moim pierwszym, pozytywnym przezyciem byla pani kasjerka, o drugiej na ranem ktora spytala mnie z usmiechem "how can I help you" Dla kontrastu pamietam, jak w mojej malej wiosce na poludniu PL, musialem walic w szklana szybe kasy PKP o piatej nad ranem, by laskawa pani wstala z podlogi (nakryta kocem) i laskawie rzekla "co ma byc?". Obsluga klienta, wszystko latwiej zalatwic. Nadal czasem robie interesy w Polsce i ilekroc musze uzyc polskiej obslugi klienta, po prostu z gory wiem, ze bedzie ciezko. Nie wiem czym to jest uwarunkowane - jezykiem, tym jacy Polacy po prostu sa? Nie wiem.. 2.czego wam brakuje? // Powietrza Doliny Popradu Minus 25ciu stopni, pozrywanych kabli energetycznych, braku sygnalu GSM i absolutnej ciszy / swistu snieznej zamieci.. Nie lubie tlumow ludzi 3. czy wracacie do Polski? jesli tak to czemuu? jesli nie to takze podajcie powody? // Pewnego dnia, bede zarzadzal swoim biznesem z poziomu laptopa i lacza internetowego, poki co jednak jeszcze nie wpadlem na pomysl jak 4. Czy Ci co sa w Polsce zamierzaja wyjechac ? // Nie mam pojecia. Mlodzi chyba o tym jeszcze czasem mysla. 5.Jak ogolnie sie wam zyje na emigracji? // Bardzo dobrze, ale im dalej od "naszych" tutaj (w UK), tym lepiej. Jednego Polaka moge zaliczyc do grona przyjaciol, Kilka osob do dobrych znajomych, a reszta - no coz, reszta niech sobie bedzie gdzies indziej

To ja szybko dodam, w UK zawsze zastanawial mnie pewien dziwny obraz czesto (nawet bardzo) spotykany na ulicy, w pubie.. Koles przecinek, a obok niego, za raczke - wykladniczo szersza pani.. WTF? Facet ma byc wiekszy, nie na odwrot! Ale cale to dziadostwo idzie z zachodu na wschod, tak dzialaja trendy.

Zgodze sie z Pawelcem - nie odczuwam takiej potrzeby. 2) Swiat dazy do tego, co mozna bylo zobaczyc w filmie "Idiokracja", wiec nawet jesli wychowam cudowne dziecko, z wartosciami, manierami, prawdopodobienstwo ze zacznie obcowac z marginesem (lub po prostu lewym towarzystwem) jest zbyt duze

Gratulacje! Zostalem wujkiem 5 lat temu - z poczatku nie czulem niczego specjalnego, male dziecko siostry. A ja sie malych dzieciatek boje, to znaczy boje sie je brac na rece (ze cos popsuje) .. Zdecydowanie wole gdy dziecko umie sklecic juz jakies zdanie. Od tego z reszta momentu staralem sie byc dobrym (w miare wujkiem). Jakis prezencik, wspolna zabawa klockami lego Swieta prawda, podejscie mojej siostry sie zmienilo, drugie dziecko chciala, bo jak to sama powiedziala "chciala miec cos do roboty", a chlopa to by najchetniej wyprowadzila wogole z domu Eh te baby

Staromodny jestem, pierwsze spotkanie zawsze ja place, kolejne kino albo cos podobnego - tez ja sie tym zajme. Pozniej oczekuje juz "no moze teraz ja" - zdecydowanie dobry znak. Kilka miechow temu umowilem sie z panna w centrum na "kawe", wybralem miejscowe w ciemno i na pytanie "czy na pewno tam" oczywiscie odpowiedzialem ze "no pewnie, spoko miejscowa". Tak na prawde nigdy tam nie bylem. Przyszedlem wczesniej, - takie francuskie cafe rouge, srednia wieku 55 Otwieram menu - a tu winiacze za nie-male pieniazki Ale skonczylo sie na herbacie i soku pomaranczowym - ogolnie bardzo pozytywne spotkanie, dziewczyna widac rozwazna i akcji "polej ksieznej "don perignon" nie odwalila

Ja na pejsa zagladam raz dziennie, bo w miare na czasie jednak trzeba byc. Ale codzienne update'y o dzieciatkach zarabiaja u mnie automatycznego bana. Kiedys walnalem post "Nikt nie chce ogladac waszych brzydkich dzieci, kupcie sobie album!". Ale rozpetalo sie pieklo po tym

Stosuje prosta logike, poki co nie musialem jej uzywac na obiekcie plci zenskiej, ALE Piesc przyspieszajaca w kierunku mojej twarzy nie ma plci, jest po prostu piescia. Reszty mozecie sie domyslic

To mozna powiedziec (z pewnego punktu widzenia), ze wcale tak zle nie skonczyles

Wow, wiecej odpowiedzi na minute niz na fejsie Dzieki, milo was wszystkich poznac!

Czesc, po przeczytaniu kilku tekstow Marka postanowilem tu zajrzec. Po przeczytaniu regulaminu i tekstow inicjacyjnych postanowilem sie zarejestrowac, wymienic z Wami kilka opinii i wziac sie w koncu do roboty i znalezc jakas radosc w TYM zyciu! Cos o mnie, hmm. 31 lat, od 8miu na obczyznie, 2 lata singiel (po 5ciu latach w zwiazku z pania, ktora na koncu stwierdzila ze miala depresje ktorej ja magicznie nie wykrylem). Do rychlego "przeczytania" zatem!