Znajdź zawartość

Droga świętego klauna/głupca. W dniach przed nadejściem najeźdźców. . . mieliśmy klaunów. Nie klaunów jak teraz, z okrągłymi czerwonymi nosami i workowatymi kostiumami. Nasi klauni nosili różne rzeczy. Nosili wszystko, na co mieli ochotę. I nie tylko raz na jakiś czas wychodzili, żeby zachowywać się głupio i rozśmieszać ludzi, nasi klauni byli z nami przez cały czas, tak samo ważni dla wioski jak wódz, szaman, tancerze czy poeci. Prawie każde plemię miało swoich klaunów. Oglala i Lakota nazywali ich Heyoka („szaleni”), Arapaho nazywali ich Ha Hawkan („święty idiota”), a oba narody uważały ich za religijnych specjalistów. Lud Salish czci pamięć klauna, który (nie tak dawno temu) rzucił wyzwanie misjonarzowi. Misjonarz zachęcał ludzi, by przychodzili do jego kościoła, wręczając im małe lusterka, jednocześnie zachęcając, by zakryli ciała białymi ubraniami. Mówi się z uśmiechem, że Klaun (kobieta!) Weszła do kościoła w pewną niedzielę, mając na sobie tylko kapelusz i stare buty! Hopi chronili swoich Świętych Klaunów, włączając ich do ceremonii Katchina („Duch chmur”), podczas których klauni robią przezabawne wejście z dachu, schodząc po drabince sznurowej na plac, na którym tańczą Katchinowie. „Spójrz tam!” wołają: „Wszystko jest obfite i piękne!” Ich zejście jest bardzo niepewne, zwykle głową do przodu i powoduje wiele śmiechu, gdy przewracają się na siebie i upadają na kilka ostatnich stóp. Nie widzą Katchinów, dopóki na nich nie wpadną, a potem powiedzą „To jest MOJE!” lub „Tyle jest MOICH!” Zachowują się głupio, dziecinnie, chciwie, samolubnie i lubieżnie. Udając, że są świadomi swojego otoczenia, kpią z turystów, antropologów, okolicznych Indian, a nawet siebie! Błagają o jedzenie. Ich gry w zgadywanie i balansowanie zadowalają tłumy. Tańczące klauni czasami udają, że są niewidzialni, potęgując żart. Przetrwanie tych rytualnych klaunów daje nam wskazówkę, jak ważny był klaun dla ducha społeczności każdego plemienia rdzennych Amerykanów. Dla świętego klauna nic nie było święte. Była krytyczką społeczną najwyższej rangi. Jej zabawna mimika i żarty ujawniły hipokryzję i arogancję. Jej kreacje śmiesznego zachowania ukazywały ludziom (w bardzo humorystyczny sposób) ich własną głupotę i martwe punkty. „Klaun był jak gazeta, magazyn lub jedna z tych osób, które piszą artykuł, aby powiedzieć ci, czy warto zawracać sobie głowę książką lub filmem. Każdego dnia i cały czas komentowali wszystko. Jeśli klaun myślał, że to, do czego szykowała się rada plemienna, jest głupie, dlaczego klaun miałby po prostu pojawić się na radzie i naśladować każdy ruch każdego z przywódców. Tylko klaun mógłby naśladować to w taki sposób, że każda mała brodawka na tej osobie byłaby widoczna, każda dziura w ich pomyśle nagle wyglądałaby na naprawdę dużą. Wraz z pojawieniem się „najeźdźców” ten święty urząd stał się najniebezpieczniejszy - może bardziej niebezpieczny niż stanowisko Wojownika. Być może dlatego większość Świętych Klaunów zniknęła z pola widzenia! Jak mówi Cree Medicine Woman w opowiadaniu Flight of the Seventh Moon: „Nic dziwnego, że nigdy się nie dogadywaliśmy. . . moi ludzie i twoi ludzie. Cały czas byli na siebie wściekli i narosło między nami wiele nienawiści. Było to nieuniknione, ponieważ moi ludzie mieli wielką dumę i poczucie humoru. Twój miał tremę i chciał strzelać do tych, którzy się z nich śmiali. Jednak nadal uważam was, białych ludzi, za bardzo zabawnych. Muszę się z ciebie śmiać, bo nigdy nie pozwalasz sobie odejść. Każde słowo do ciebie jest kompletnością lub daleko od niej. Lubisz oszukiwać znaczenie czegoś, aby dopasować się do własnej głupoty. Dobrze by było, gdybyś przestał być tak kruchy. Wspomniany wcześniej Święty Klaun Salishów wybrał się do Zatoki Hudsona w Wiktorii, aby błaznować o tym, jak jej ludzie handlują skórami z fok i wydr na rum. Biali ludzie z kompanii wkrótce mieli jej dość, a kiedy później znaleziono ją postrzeloną w głowę, wszyscy jej ludzie doszli do wniosku, że zrobił to biały człowiek. Sami Indianie surowo zabraniali robienia jakiejkolwiek przemocy wobec świętego klauna. Ci klauni byli niebezpieczni dla tyranów i wyzyskiwaczy, ponieważ byli tak zdezorganizowani i tak całkowicie uczciwi. Mogli patrzeć oczami dziecka i dzięki temu mogli dostrzec fałszywego o milę dalej. Czasami nazywano ich „niszczycielami bohaterów”. Oczywiście biali najeźdźcy ich nienawidzili, więc albo został zabity taki klaun lub znajdował sposób na ukrycie się. O tych, którzy zginęli, ich lud pamięta z wielkim szacunkiem. Ci, którzy przeżyli, zrobili to, ucząc się bycia Oszustami, zmieniać swoją postać, stać się niewidzialnymi, jeśli to konieczne. Negatywna postać religijna (taka jak Święty Klaun) wydaje się dziwna dla większości ludzi spoza plemienia. Jednak większość rdzennych Amerykanów KOCHA jej humor i opowiada historie o mitycznym oszuście, którego figle i wpadki uczą plemiennych lekcji moralnych. Oszust pokazuje nam, jak oszukujemy SIEBIE. Jej szalejąca ciekawość przybiera na sile, ale potem odkrywa się coś NOWEGO (choć zwykle nie tego, czego oczekiwała)! Stąd bierze się kreatywność - eksperymentuj, zrób coś innego, może nawet zakazanego i voila! Następuje przełom! Ha! Ha! Jesteśmy zwolnieni! Świat jest tworzony od nowa! Zrób coś wstecz, przełam własne tradycje, przełamie się bariera; zniszcz świat, jaki znasz, wpuść nowe. Święci klauni funkcjonują na tym świecie jako oczy oszusta: lustra, w których widzimy zarówno naszą głupotę, jak i naszą odporność. Jak klaun z Salish powiedział ludziom, których do kościoła misjonarzy uwiodły ładne, błyszczące lustra, które rozdawał: „Są lepsze lustra - lustra w oczach ludzi, których kochasz”. Jesteśmy odbiciami siebie nawzajem. Kiedy zaczynamy traktować siebie zbyt poważnie, pojawia się Klaun, który nas rozśmiesza! Kiedy stajemy się zbyt ciężcy z zarozumiałością, pojawia się Klaun, który strąci część tego ładunku i nas odciąży! Moc klauna to siła samego życia. Przyjmij do wiadomości ból, a potem pozwól mu odejść. Nie noś go ze sobą. Skoncentruj się na radości, tajemnicy, szczęściu, kosmicznym żarcie. Kiedy klauni cieszą się jedzeniem i seksem, okazują miłość do życia. Trochę trudniej jest dostrzec młodego klauna niż młodego wojownika. Ci, którzy określają dziecko jako „zbyt wrażliwe”, muszą mieć świadomość, że maluch może być Świętym Klaunem w trakcie tworzenia. Dziecko może być nieśmiałe lub może być temperamentnym popisem, czasem w różnych sytuacjach. W każdym razie młody klaun jest odkrywcą w świecie emocji. Sprawdza granice swoich uczuć z taką samą pewnością, jak młody wojownik sprawdza granice swojej woli. Potrafi godzinami bawić się w udawane gry, ćwicząc swoją fantastyczną wyobraźnię. W swojej zabawie często naśladuje zwierzęta. Równie często będzie miała ucho do muzyki i talent do dramatu. Fizycznie będzie miała doskonałe wyczucie równowagi. Inicjacja dla Sacred Clown ma miejsce, gdy zdaje sobie sprawę, że nawet ludzie, którzy się kochają, mogą być dla siebie okrutni lub że samo Życie może być okrutne. Jej własna intensywna reakcja na osobiste doświadczenie porzucenia, zdrady zaufania lub zerwany romans może skutkować skrajną depresją, brakiem równowagi emocjonalnej, załamaniem nerwowym lub (w skrajnych przypadkach) próbą samobójczą. Heyoka pamięta swoją inicjację w ten sposób: „Nie obchodziło mnie moje życie ani to, co mi się przydarzyło. Nie zdawałem sobie z tego sprawy, ale w tym porzuceniu kryje się lekarstwo ”. Jeśli w jakiś sposób może znaleźć równowagę emocjonalną, jakoś przejść PRZEZ ból i wyjść na drugą stronę, nauczyć się tańczyć na ostrzu własnej Duszy, to doświadczenie staje się bramą PRZEZ iluzje życia i do prawdy życia . Czym jest prawda? To pytanie przenosi klauna do wymiaru świętego. Prawda, którą przeczuwa klaun, jest połączeniem wszelkiego życia. WIE (chociaż nie może udowodnić), że żadna część nie jest ważniejsza niż jakakolwiek inna - nieważne jak duża lub jak mała - i że najmniejsza zmiana w jednej części powoduje głęboką zmianę w Całości. WIDZI (chociaż nie potrafi wyjaśnić), że brak równowagi lub zablokowanie Siły Życiowej jest wynikiem tego, że osoba lub grupa uważa, że są ważniejsi od innych. I nie może powstrzymać się od przebicia tej przesadnej zarozumiałości swoim ostrym humorem! Klaun staje się święty, otwierając się. Jak dziecko, jest wrażliwy, płynny i otwarty na Siłę Życiową. Jednak w przeciwieństwie do dziecka, nauczył się chronić siebie i bezpiecznie poruszać się po szalonym świecie, używając masek, przebrań, sztuczek i transformacji. W rozsądnym świecie mogłaby zaryzykować nieco większą ekspozycję. Rdzenni Amerykanie mówią, że święte klauny są wielkimi miłośnikami dzieci, leczą je i chronią. Ponadto jedną z ich mocy jest zapewnienie płodności jałowym ludziom i sytuacjom. Jeśli Święty Wojownik uosabia Słońce, Święty Klaun uosabia Pustkę - tę wielką czarną otwartość przestrzeni, wielkie Łono, z którego wszyscy się rodzimy. Podczas ceremonii Hopi Katchina mówi się, że dawno temu Słońcu powierzono odpowiedzialność za ludzi na ziemi, ale „nie zdołało się podnieść”, woląc zamiast tego podążać za swoimi osobistymi ambicjami i pragnieniami bez względu na plemię. Z tego powodu odpowiedzialność za realizację planu życia została przeniesiona na Klaunów. Podczas ceremonii Hopi klauni pojawiają się dopiero po południu, aż „słońce osiąga zenit i znajduje się na jego zboczu”. „Najpierw było Słońce, które kiedyś było młode, a teraz jest dziadkiem wielu mocy. Ale Słońce pewnego dnia wejdzie w Pustkę. To jest moc Heyoki - Pustka. ” Moc Pustki to moc łona w nas wszystkich, moc prawdziwej kreatywności. Siła otwartości jest czasami uważana za słabość, ale Święty Klaun daje nam następujący paradoks: najsłabszy może być najpotężniejszy. Najgłupszy może być najmądrzejszy. „W szaleństwie klauna może być nieprzyzwoita lub przetestować którąkolwiek z istniejących struktur i pomysłów, aby zobaczyć, czy są prawdziwe i prawdziwe - i uchodzi jej to na sucho. Ona sama jest słaba, ale jej słabością jest jej siła ”. W dzisiejszych czasach Klauni czasami pojawiają się w oczach opinii publicznej jako komicy, aktorzy teatru partyzanckiego, krytycy, rytualiści / artyści / muzycy, którzy przekraczają granice „dobrego smaku” i estetyki. Ale zazwyczaj ukrywają się pod postacią normalnych, zwykłych ludzi, którzy wiedzą, jak sprawić, by inni ludzie śmiali się z siebie. Pamiętaj jednak, aby od czasu do czasu patrzeć za siebie (lub przed siebie). Może być tak, że inny Święty Klaun Cię błaznuje! A to z pewnością warte śmiechu brzucha! https://dreamflesh.com/ ' Przede wszystkim heyókȟa działa zarówno jako lustro, jak i nauczyciel, wykorzystując skrajne zachowania, aby naśladować innych i zmuszając ich do zbadania własnych wątpliwości, lęków, nienawiści i słabości. Heyókȟa ma moc uzdrawiania emocjonalnego bólu; taka moc pochodzi z doświadczenia wstydu - śpiewają o haniebnych wydarzeniach w swoim życiu, żebrzą o jedzenie i żyją jak klauni. Wywołują śmiech w niepokojących sytuacjach rozpaczy i wywołują strach i chaos, gdy ludzie czują się samozadowoleni i nadmiernie bezpieczni, aby powstrzymać ich od traktowania siebie zbyt poważnie lub przekonania, że są silniejsi niż są. Ponadto święci klauni odgrywają ważną rolę w kształtowaniu kodeksów plemiennych. Bez ograniczeń społecznych, heyókȟa mogą swobodnie naruszać kulturowe tabu, a tym samym krytykować ustalone zwyczaje. Jednak paradoksalnie, naruszając te normy i tabu, pomagają określić przyjęte granice, reguły i społeczne wytyczne dotyczące etycznego i moralnego zachowania. Tylko oni mogą zapytać „Dlaczego?” o drażliwych tematach; używają satyry, aby przesłuchać specjalistów i nosicieli świętej wiedzy lub tych, którzy mają władzę i autorytet. Wikipedia.