Znajdź zawartość

Hej Panowie, Dawno nie stworzyłem tu wątku. Od mojego wyjazdu z Polski minęły już 2 miesiące. Przez pierwsze 2 miesiące mieszkałem z polską patologią i nie bardzo dało się cokolwiek poopisywać itd. Długo by pisać co tu się dzieje bo to po prostu cyrk na kółkach, ale paradoksalnie chyba tak wygląda życie, jakkolwiek to absurdalnie nie brzmi. Zakładam wątek bo uświadomiłem sobie dzięki pewnej zwariowanej dziewczynie że potrzebuję chyba pomocy specjalisty bo jestem prawie kompletnie zamknięty na ludzi. Bardzo ciężko przychodzi mi mówienie o tym co czuję. Raczej dostosowuję się do sytuacji a swoje uczucia i przemyślenia tłumię. Wszelkie sytuacje w których jest więcej ludzi mnie bardzo stresują - może to efekt przebywania 2 miesiące z patologią (po wojsku miałem cos podobnego że musiałem po 1,5 roku od wyjścia iść z kimś pogadać). Przez 2 meisiące nie miałęm żadnego spokoju a poziom stresu urósł do na prawdę wysokich poziomów. Przeprowadziłem się 2 tygodnie temu do Tilburga w Holandii. Było trochę problemów na początku, ale ostatecznie powoli wszystko zaczyna zmierzać w dobrym kierunku. Dzisiaj byłem zakupić stolik i studentka z lokalnego uniwersytetu dała mi kontakt do gościa wynajmującego mieszkania, ale zbaczam z tematu. Poznałem tu pewną zwariowaną osobę. Dziewczyna z Litwy. Dosyć ładna, zgrabna choć trochę zbyt wymalowana i imprezowicza ponad wszelką miarę. Jak pomyślicie ile jesteście w stanie wypić to ona potrafiła więcej. Palenie zioła też wchodziło w grę (ja tu tylko piwko w piątek i tyle bo przyjechałem tu odłożyć kasę na samochód i założenie firmy a nie cyrki odstawiać). Wszelkie warning signs obecne. Tatuaże, imprezowiczka nie stroniąca od alko, zioła i czegokolwiek, ale jednocześnie bardzo miła osoba i wcale nie tak głupia jak mogłoby się na pierwszy rzut oka zdawać. Dosyć spostrzegawcza i angielskie słowo "kind" dobrze oddaje to w jaki sposób się zachowywała w trakcie mojego pobytu tutaj. Dała mi trochę do myślenia bo gadaliśmy o wielu rzeczach i było miło i nie powiem stosunkowo dobrze będę ją wspominał (dzisiaj się wyprowadziła) co mnie samego trochę zaskoczyło. W pewnym sensie była to pokrewna dusza, choć nie podobało mi się wiele z tego co robiła. Próbowałem jej poradzić odnośnie zorganizowania dalszego planu (wyrzucili ją z roboty), ale że ona nie chce że ma plany zostać fotografem (iksde trochę ale każdy ma prawo pomarzyć zresztą młoda wiec to wiele tłumaczy). Nie mogę powiedzieć że nie byłem krytycznie nastawiony do pewnych jej zachowań co jej się nie podobało, ale do niczego jej nie zmuszałem raczej starałem się dać radę. Na koniec zrobiło się trochę niezręcznie bo siedzieliśmy na dole i nie bardzo było o czym gadać (w skrócie żenada to się pożegnałem i zawinąłem na piętro). Dziwna sytuacja ale dała mi do myślenia czy ja nie mam w sumie jakiegoś problemu z mówieniem ludziom (a szczególnie kobietom) tego co myślę. Jak poszedłem dzisiaj po stolik a tam mi otworzyła piękna studentka z grecji to po kilku minutach jej uśmiech zgasł bo ja kompletnie byłem gdzieś indziej. Dziwnie mi się tu żyje samemu. Większość czasu w pracy, niewiele sytuacji w których mogę się zrelaksować bo nie ma tu nikogo komu mogę ufać, nikogo kto wiem że nie zawiedzie. Pełno tu Polaków i to tego najgorszego sortu pijących ćpających. Dostałem nawet propozycję przerzutu narkotyków, albo rozbierania i składania kradzionych rowerów. Koleś do którego kontakt dała mi greczynka (spotkaliśmy się z tym gościem pod jej mieszkaniem) zapytał jakiej narodowości jestem. Jak powiedziałem że Polakiem to mina mu zrzedła, ale potem zapytał czy chciałbym mieszkać z innymi Polakami to jak powiedziałem że nie to się uśmiechnął i powiedział że zadzwoni (pewnie nie ale spróbować warto). Dziwne to wszystko. Nie bardzo rozumiem ten kraj. Z Polski przyjeżdża tu raczej patologia która każdą wypłatę wydaje do końca w tym samym tygodniu. Ja po 2 miesiącach mam tu już 3.3 k euro odłożone. Planuje tu zostać do maja, ale jeśli uda się ogarnąć pokój o sensownym standardzie ze spokojnymi ludźmi i zmienić pracę to jest szansa że zostanę tu dłużej (do Polski na przykład wrócić na miesiąc - jakiś ciepły letni pobawić się i wracać do zabookowanego mieszkania). Wydaje mi się że są tu szanse na sklecenie czegoś sensownego (pytałem tez o studia na lokalnym uniwersytecie jak się wkręcić). Domyślam się co mi tu napiszecie, ale całą ta sytuacja na prawdę mnie zaskoczyła bo nigdy wcześniej nie poznałem takiej osoby jak ta dziewczyna i bardzo mnie to zaciekawiło (pewnie nie słusznie). Pewnie ja tu romansu jak z filmów oczekiwałem, a ona inaczej pewne sprawy załatwia Zauważyłem tutaj że żaden ze mnie twardziel. Jestem raczej bardzo spokojnym człowiekiem który potrzebuje sporo czasu dla siebie żeby się zrelaksować, a pospieszanie w moim przypadku tylko wywołuje nerwowość i zamknięcie się na wszystko i skupienie na jednym. Brakuje u mojego boku osoby naprawę wrażliwej ale takiej która wyciągnie trochę do mnie rękę bo siedzę otoczony murami których sam już nie mam odwagi, albo ochoty przełamywać. Jak myślicie jakie jest z tego wyjście?