Just

Dziekuje? Wam wszystkim...

To właśnie mam zamiar mu uświadomić, ze sam sobie z tym nie poradzi chociaż niewiadomo jakby się starał... jeżeli jak twierdzi nas tak kocha i nie wyobraża sobie życia bez nas, to niech przerwie to szaleństwo, a jak nie to niech spier..... i da mi święty spokój.... Ostatnia rzecz jaka zrobie by ratować to małżeństwo to dam mu wybór i pomogę przejść przez terapie. Za pół roku wariograf, jak nie to żegnaj. Nie będę miała wyrzutów sumienia.... Dziekuje wam?

W piątek wyszłam z domu, bo potrzebowałam czasu dla siebie, dla własnych przemyśleń a jego mimo wszystko obecność nie pozwalała mi na to. Dzieci musiałam pierwszy raz okłamać, ze zle się czuje i zostanę kilka dni w szpitalu ale lepsze to niż fakt ze mama uciekła od taty. Wszystkie wasze komentarze dały mi dużo do myślenia, zagłębie się w literaturę odnośnie uzależnień i będę miała lepszy obraz sytuacji. On przyrzeka ze nigdy więcej nie pójdzie na dziwki ale zrozumiałam ze problem tkwi od tylu lat w jego uzależnieniu od porno, masturbacji a prostytutki to kolejny etap jego uzależnienia. Kiedy rozmawialiśmy o nas, o naszej rodzinie, mówił ze nigdy więcej mnie nie skrzywdzi i ze nie muszę się z nim kochać jeśli nie chce, ze rozumie to( ale nie wspominaliśmy o masturbacji, wiec myśli ze będzie zaspokajał się i inny sposób) Ale problem nie tkwi w naszym seksie a w różnicy jaka jest pomiędzy seksem tzw trzeźwym a nie. Wiec moja abstynencja nie ma najmniejszego sensu, najważniejsza jest jego abstynencja od całej pornografii, jeżeli z tego uda mu się wyjść z tego to może jest jakieś światełko w tunelu. Jestem ciekawa jak zareaguje na to co powiem..... nie spodziewa się tego... Czy ja mam dobry tok rozumowania? Czy przez ten czas zaszycia się zaczynam sama fiksowac? Wracac i porozmawiać jasno czego oczekuje-> rezygnacja z porno-> terapia? czy dać sobie na wstrzymanie i poczekać aż emocje opadną.... ?

Rozumiem, ale ty byłeś świadomy ze coś jest nie tak między nimi, uczestniczyłeś poniekąd w tym. Moje dzieci są małe 6,8 lat, w domu między nami nie ma żadnych kwasów. Nawet w tej sytuacji, wszystkie rozmowy są tylko w biurze, bez świadków. Po co mam im to robić? Psychika dziecka jest w tym czasie bardzo chłonna, chce im tego oszczędzić....

Tego nie wiem, pytałam, go czy żałuje ze się wydało. Odpowiedzial, ze nie... bo nie potrafił tak dalej żyć, ze nie mógł być wobec mnie w pełni szczery. Mówi, ze bardzo żałuje i błaga, żeby mu dać szanse, ze zrobi wszystko co chce.. ale to jego słowa, wiec po tylu latach kłamstw ciężko stwierdzić, kiedy mówi prawdę, choć w takim stanie emocjonalnym nigdy go nie widziałam...

Rey? Mam nadzieje, ze będę wystarczająco silna, by to udźwignąć. Bo jak czytałam terapia będzie dotyczyła nas obojga, mnie jako współuzależnionej... chyba, ze on taki jest poprostu wtedy nie będzie czego składać.... Ale mimo to wielkie dzięki.

Dziekuje.

Dziekuje wam za wszystkie komentarze. Mam o czym myśleć teraz, jak to wyglada, z męskiej perspektywy i nietylko. Za jakiś czas mamy wizytę u psychologa, jego testy osobowościowe, później seksuolog. Jeżeli wyjdzie ze jest uzależniony od seksu i potrzebuje pomocy specjalisty, to czy ta sytuacja coś zmieni wg was? Czy nie patrzeć na to i zająć się już swoim życiem na spokojnie?

Twoim tokiem rozumowania to zaraz wyjdzie, ze to moja wina, ze mnie zdradza? .......

W samo sedno......;(

Rozwód tak naprawdę w tej sytuacji to najprostsze rozwiązanie. Mam tego świadomość. Tylko poprostu nie chce podejmować pochopnych decyzji... może tak się miotam, bo jestem w ciąży i to dla mnie podwójnie trudne.... Nie wiem ciężko określić. Raz chce odejść, raz chce spróbować terapii, seksuologa, dać szanse. Z drugiej strony tak cholernie się boje powtórki z rozrywki, ze sobie nie wyobrażacie....

Szacunek dla ciebie! Oby tak dalej... właśnie boje się ze to sprawi, ze będę nie do zniesienia, w tym związku, bo nie da się tak poprostu wymazać z pamięci. Mówiłam mu to jasno, ze ja nie będę potrafiła z tym żyć. On na to ze zniesie wszystko, chce odpokutować to co zrobił i wynagrodzić to mi i dzieciom... Ehhhh

O i to jest świetny prezent?

Dziekuje...

Powiedział mi, pewnie teraz niektórych z was rozśmiesze ale pierwszy raz w życiu miałam takie coś. Wróciłam z wyjazdu, namiętnie się kochaliśmy po wszystkim ogarnął mnie taki smutek, coś nie do pisania. Pierwszy raz wzięłam do ręki jego tel... zobaczyłam stronę roksa. Wszystko było jasne, długo rozmawialiśmy, bardzo długo i w końcu pękł. Zaczął płakać, ze sobie z tym nie radzi, ze go znienawidzę. Ze nie chce już tak żyć. Wszystko opowiedział.... najgorszy dzień mojego życia. Z jednej strony ciesze się ze wiem, z drugiej rozwaliło to moj świat na kawałki. Dzieci...... No właśnie.... Chciałabym mieć trochę twojej siły? Pozdrawiam Jak to w życiu, bywały różne dni, byliśmy razem 15 lat, gdybym się zgadzala zawsze kiedy miał ochotę, nie potrzebne mi w ogóle majtki... on miał ochotę zawsze...

Masz racje, nie mam aż takich potrzeb. 4x w tyg. mi w zupełności wystarczy. Kiedyś próbowałam go zaspokajać lecz uwierzcie mi, ze sex na sile to żadna przyjemność.... okropnie się czułam po tym... dlatego wiedziałam, ze się masturbuje codziennie ( czasem kilka razy dziennie) nie uważałam tego za zdradę, akceptowałam to, bo twierdziłam ze z jego popędem nie wygram... ale dziwki.... Nie męczyć go, będzie trudno.... nawet nie wyobrażacie sobie co mam ochotę mu zrobic czasem...:P Z synem ciąża była zagrożona, wiec siła rzeczy nie mogłam przez jakiś czas..... Jak rozmawialiśmy później o tym na spokojnie, pytałam czy coś mu nie odpowiada w naszym seksie, czy potrzebował może czegoś innego.... powiedział ze absolutnie nie, ze wszystko jest w porządku...

Kobiety.... teraz nie wymagam, mówię prosto czego oczekuje. Jest o wiele prościej?

Moim priorytetem są moje dzieci, oraz to które niebawem przyjdzie na świat. Znam mnóstwo rozbitych rodzin i wiem, ze chociaż nie wiem jak by się rodzice starali, rozwód odbija piętno na psychice dziecka. Nie chciałabym sobie zarzucić nigdy, ze nie zrobiłam wszystkiego, by móc je chronić, tym bardziej, ze tego drania bardzo kocham. Choć nie wiem czy miłość nie przerodzi się w nienawiść z czasem.... powiem wam, ze ja tez mówiłam nigdy, przenigdy nie wybaczę zdrady... dopóki ta sytuacja nie dotknęła mnie. Jestem w ciąży, hormony mi szaleją. Szczerze to on bardzo nalegał na trzecie dziecko, dla mnie to była trudna decyzja, bo jestem po operacji kręgosłupa i mam implant. Każda ciąża jest dla mnie bardzo dużym wysiłkiem. Z reszta dezorganizacja całego życia teraz z niemowlakiem.... ale mimo, ze bardzo mi ciężko, chce zrobic wszystko by ochronić je...

3 lata temu tak jak pisałam mieliśmy kryzys. Było między nami bardzo zle, wcześniej bywało różnie, jak to w życiu ( nie wiem czemu zdradzał już 8 lat temu. Wtedy urodził się nasz syn:( Ja go nie rozumiałam, z aspergerowcem trochę inaczej trzeba żyć. Wymagałam żeby się czegoś domyślił itd, on tego nie potrafił. Nie wiedziałam ze ma problem, z reszta on sam nie miał świadomości i krzywdził mnie słowami. Nie szanował. Podjęłam decyzje ze odchodzę... chyba ze podejmiemy terapie. Przejrzał na oczy, po terapii wszystko było dobrze, ponoć dwa lata nie był na kurwach. Później zaczął znowu. Pytałam dlaczego? Bo rozumiem, kłótnie nieporozumienia, wychodzi trzaska drzwiami itd. A tu nic takiego u nas nie miało miejsca. Nie potrafił tego wytłumaczyć, mówił ze sam nie wie. Ze z nudów, stresu... sama już nie wiem czy to ma sens...

* :) logicznie myśląc masz w zupełności rację. Szkoda, ze w miłości czasami brak logiki.... Sytuacja jest jeszcze bardziej zawiła. Chciałam przekazać krótki opis żeby nie nudzić ale sie nie da, wiec pomęczę Was trochę. Kiedyś nie układało nam się, byliśmy na terapii małżeńskiej i od prawie trzech lat jest naprawdę bardzo dobrze. Żadnych kłótni itd. Wtedy okazało się ze mąż jest aspergerowcem, psycholog wytłumaczyła nam jak się porozumieć i jak było wszystko wyjaśnione życie stało się lepsze, małżeństwo zgodne, No sielanka. Może to głupie ale zasypiałam, z myślą ze aż nie wierze sama ze tak dobrze nam razem... i teraz armagedon

Gdybym chciała się odrazu rozwieść nie byłoby tego tematu. Chciałam jasno napisać, ze jestem stabilna finansowo, bo wiem ze niektóre kobiety boja się zostawić męża ze względów finansowych, u nas tego problemu nie ma. Firma została męża, zgromadzony dotychczas majątek jest moj ale cały czas pracujemy i kolejne dosyć spore wynagrodzenia z przetargów będą jego. Po tym jak dowiedziałam się o wszystkim kupiłam mu mieszkanie, żeby nie tułał się po hotelach, bo to nie o to chodzi. To ojciec moich dzieci, pomijając fakt, ze kawał skur........ jest bardzo dobrym ojciec i dobrym mężem..., chciałam się dowiedzieć czy ktoś wybaczył zdradę i da się z tym żyć. Czy taki związek ma w ogóle przyszłość.

Tak, miałam 15 lat odkąd zaczęliśmy być razem. Mój pierwszy chłopak, pierwsza miłość. Ślub w wieku 19 lat. On jest pięć lat starszy. Uważam, ze mąż ma raczej duże potrzeby skoro np. Masturbował się dwa razy i jeszcze się razem kochaliśmy.. ale w sumie nie wiem jak to z facetami jest.... nie mam doświadczenia z nikim innym. Nie, tak jak pisałam majątek jest kwestia odrębną, ponieważ jest przepisany wyłącznie na mnie. Wiec nie chce zostać z mężem dla pieniędzy.... a firmę prowadzimy razem Firmę prowadzimy razem, ja załatwiam wszystkie formalności, przetargi a on załatwia podwykonawców. Role są podzielone. Zaczęliśmy się rozwijać odkąd zrezygnowałam z własnej pracy. Wcześniej jak dzieci były małe to byłam jakiś czas z nimi w domu. Teraz w ciąży cały czas zajmuje się firmą. Przepisał mi majątek, bo sam tego chciał. Mamy dość trudne zajęcie i zdarzają się wypadki. Chciał zabezpieczyć mnie i dzieci, ze gdyby coś się kiedyś stało z pracownikami, żebyśmy nie zostali na bruku( tyle się słyszy o bankructwach) nie leżę i nie pachnę. Oprócz tego ze zajmuje się firma, domem, zajęciami dodatkowymi dziećmi, ogarniam mieszkania na wynajem, remonty budynków, wcześniej studia 2 kierunki itd. Nie jestem z tych paniusiowatych, pracy się nie boje..

Cześć wszystkim, życie moje tydzień temu zmieniło się diametralnie. Potrzebuje męskiej rady. W skrócie.. Jesteśmy razem 15 lat, 11 po ślubie, dwójka dzieci ( trzecie w drodze, co w tej sytuacji jest najtrudniejsze) zgodne małżeństwo, wielka milosc( tak mi się wydawało) piękny dom, dobrze prosperująca firma. Tydzień temu wróciłam z wyjazdu z siostrami i dowiedziałam się ze moj ukochany maz mnie zdradza. Od 8 lat, z kurwami na ulicy lub słynny portal roksa... nie miał romansu. Bardzo duże ma potrzeby seksualne to wiedziałam, kochaliśmy się 3-4 razy w tyg, oprócz tego wiedziałam ze codziennie się mastrurbowal po kilka razy, do tego kurwy, podejrzewam, ze ma z tym problem..... płacze błaga ze może się wykastrować, zrobic Tatuaz na czole,wszystko żebym tylko z nim została. Obiecuje ze nigdy więcej, ze co pół roku będziemy jeździć na wariograf jeśli tylko chce...... Uciekłam żeby chwile pobyć sama ze sobą... czy jeżeli mu hipotetycznie dam szanse po takim czymś mężczyzna potrafi naprawdę się zmienić? Czy sprawie sobie kolejna rozpacz przy "następnym" razie... kiedyś mówiłam ze nigdy nie wybaczę.... teraz mam mętlik w głowie... Jesteśmy umówieni do psychologa ale mimo, ze to prywatna wizyta trzeba sporo czekać....jestem stabilna finansowo, przepisał mi jakiś czas temu cały majątek, wiec mogę żyć z wynajmu mieszkań, do tego mam dobre wykształcenie, wiec nie chodzi tu o sferę finansowa..... proszę o porady czy rzeczywiście dalszy związek ma przyszłość?......jest mi ciężko, bo mimo, ze go bardzo kocham mam wrażenie, ze tylko przedłużę sobie własne cierpienie..... Co o tym myślicie? Pozdrawiam

:)