Znajdź zawartość
Wyświetlanie wyników dla tagów 'zaprzeczenie' .
-
No more! Mr. alkohol - początek drogi - pierwsze kroki
Szkaradny opublikował(a) wpis na blogu w Szkaradny's
Kilka rzeczy mi się przypomina z początków dostrzegania, że alkohol to w moim życiu poważne ograniczenie i generator wielu negatywnych emocji, trutka, ograniczenie, przeszkoda do wielu głębszych pragnień. Na co dzień stosowałem jako szybką receptę na ulgę, działało ...... na krótko. Może ktoś z Braci, potrzebuje dodatkowych bodźców lub mocniejszego uświadomienia sobie problemów jakie idą w parze z nadużywaniem tej używki. Oto To co kiedyś sam znalazłem w sieci i mi dało do myślenia: Mechanizm rozpraszania i rozdwajania ja Osoba uzależniona traci całkowicie lub częściowo kontrolę nad własnym życiem. Ma kłopoty z podejmowaniem decyzji. Trudno jej odpowiedzieć na pytanie kim jest. Często pod wpływem alkoholu, na kacu, na głodzie alkoholowym zachowuje się, czuje się skrajnie różnie, co potęguje poczucie pogubienia w tożsamości. Np. "Ja-pijane" jest pełne iluzorycznej mocy, sprawczości, atrakcyjności, wysokiej wartości, o wielu zaletach, możliwościach, planach, osiągnięciach. "Ja-na kacu" może być pełne poczucia winy, wstydu, bezsilności, przeciążone osobistymi klęskami, "grzechami", stratami. Te skrajne nierealne, wyolbrzymione obrazy przyczyniają się do spotęgowania pustki i beznadziei, poczucia braku sensu życia, braku wewnętrznego oparcia. Osoba uzależniona różnie sobie z tym stanem radzi. Może popaść w depresję, mieć próby samobójcze, podejmować niepotrzebne ryzyko, może tak silnie rozbudowywać system iluzji i zaprzeczania aby jak najrzadziej odczuwać pustkę, może własną historię życia wykorzystywać do czucia się kimś wyjątkowym ("nikt nie wycierpiał tego co ja", "nikt nie przeżył tyle", "nikt nie wycierpiał tyle"). W trakcie terapii istotne jest odbudowanie poczucia własnej tożsamości, budowanie oparcia w oparciu o relację z samym sobą i relację z innymi, ustabilizowanie własnego obrazu, odbudowanie systemu osobistych wartości. http://www.annabiczewska.pl/index.php/o-psychoterapii/85-mechanizmy-obronne-w-uzaleznieniu-od-alkoholu Psychologowie poznawczy z kolei uzależnienie od środków odurzających traktują jako braki w wiedzy o sobie samym (w obrazie samego siebie, samoakceptacji i w obrazie swojego miejsca wśród innych ludzi), zaś psychologowie o orientacji egzystencjalnej interpretują uzależnienie jako oznakę niemożności rozwiązania podstawowych problemów egzystencjalnych (znalezienie sensu życia i własnej tożsamości) w następstwie czego wybiera się ucieczkę od autentycznego życia.” Po tym co przeczytałem, nie potrafiłem dalej się oszukiwać, że te mechanizmy mnie nie dotyczą. W końcu odważyłem się przyznać przed Sobą, że nie ja steruję swoją łajbą. Wtedy naprawdę bałem się i nie wiedziałem, co dalej będzie. Ego było przerażone, ale ja już nie byłem ego, nie chciałem polegać na moim ego, które dbało tylko o to by nic nie zmienić. To co dalej było to jakiegoś rodzaju depersonalizacja - rozwalenie "swojej układanki" i tworzenie nowej z wybranych elementów - świadoma decyzja czy element mi pasuje czy nie - dopiero znów jest "mój". PIERWSZE KROKI Oto przykłady moich pierwszych zapisków z obserwacji Siebie: 15.11.2016 Przejawy mechanizmu iluzji i zaprzeczania: - racjonalizacja: “wszyscy piją, to i ja”; tak, zawsze się znajdzie pretekst, towarzystwo, nastrój odpowiedni do wypicia. - zapominanie tego co zrobił/-a po alkoholu; tak, na dole lista wyparć, choć trzeba ją wciąż uaktualniać. - koloryzowanie wspomnień z pomijaniem konsekwencji; picie było wszędzie ale wspominać o nim nie lubię. - zaprzeczanie: "nie mam problemu z alkoholem, żona się mnie czepia"; nie zaprzeczałem, bo nikt się nawet o to nie przypieprzał, co dodatkowo mnie prowokowało do wywołania reakcji - fantazjowanie, gdybanie, odkładanie; tak, zwyczajowe krótkookresowe próby zmiany, abstynencji, powodzenie na przestrzeni 1-2 tygodnia. Choć w lipcu 2016 to marzyłem o jednym dniu, ale wkręcenie było totalne, szczególnie gdy piliśmy razem, nalewkę malinową, gorzką żołądkową z figą + browary - porażka. - unikanie odpowiedzialności; tak, to doprowadza do dużych napięć pomiędzy nami, - obwinianie innych, tak - szczególnie partnerkę, pije bo mnie nie kocha, bo nie poświęca uwagi, bo nie spędza czasu, nie interesuje się, nie zaspokaja, nie uprawiamy sexu i tak dalej. Codziennie spisuj myśli, które zniechęcają cię do leczenia i uzasadniają picie. Przyglądaj się im, badaj kontekst, w którym zacząłeś myśleć w "pijany sposób", sprawdzaj jakie sytuacje, uczucia wyzwalają u ciebie chęć napicia się. W ten sposób stworzysz mapę osobistych obszarów do rozwoju, którymi warto się zająć, aby w przyszłości przestały być dla Ciebie wyzwalaczem. moja lista z końca 2016: Wkurwienie związane z brakiem bliskości z partnerką, Uczucie osamotnienia w związku, poczucie winy za zjebane lata, nieudolność, poczucie bycia nieudacznikiem, poczucie bezsensowności zabiegania o utrzymanie tego związku, przecież już pozamiatane. przekonanie o byciu chujowym kochankiem i związane z tym flustracje zazdrość, złudzenie, że po wypiciu razem - zbliżymy się picie dla towarzystwa - zabawienie się picie “w nagrodę” gdy coś idzie tak jak trzeba - gdy udaje się picie dla smaku np. nowe piwo, jakiś nie znany dotąd alkohol. Wypierane wspomnienie związane z piciem: ..... dane poufne .... Tu miałem listę kilkunastu przypałowych wydarzeń, które wynikły z picia. Potem ograniczałem, założyłem wątek w Przysięgam przed Braćmi - faza walki i .... przełom od września bez wysiłkowa abstynencja połączona z wielką satysfakcją i radością z rzeczywistości jaka mnie otacza. Dzięki Wam za wsparcie i doping i inspiracje @jaro670 @Metody @ciekawyswiata @Klapaucjusz @bezprym @X-ray @Drizzt @Nonconformist @Przemek1991 @BigDaddy @Insightful @Siłacz @Mr Sinister @Cortazar- 8 komentarzy
-
- 5
-
- depersonalizacja
- rozproszenie
-
(i 6 więcej)
Oznaczone tagami:
-
Panuje powszechne przekonanie, że jednym z podstawowych warunków powodzenia afirmacji jest pozytywny kontekst. A mnie zastanawia, czy nie można by wykorzystać tej specyficznej właściwości naszego wewnętrznego dziecka, które ponoć nie rozumie negacji? Afirmacje nader często nie odnoszą skutku ze względu na konflikt między założonym celem a świadomością, że stan faktyczny diametralnie różni się od tego, co zamierzamy wpoić podświadomości. Jeśli więc mamy człowieka bez grosza przy duszy, który afirmuje bogactwo próbując wpoić swojej podświadomości przekonanie o tym, że jest krezusem - z dużym prawdopodobieństwem nic z tego nie wyjdzie. Ale gdyby zamiast "jestem bogaty", użyć zgodnego ze stanem rzeczywistym zwrotu "nie jestem bogaty"? Tak sformułowanej afirmacji nie towarzyszą negatywne emocje wywołane świadomością, że wypowiadamy nieprawdę. Czy zatem negowanie pożądanych atrybutów może być sposobem na uniknięcie wewnętrznej sprzeczności i w konsekwencji doprowadzić do osiągnięcia celu poprzedzanego słowem "Nie"?