Józef Mackiewicz

[deleteduser10]

Gorąco polecam w zasadzie wszystko co napisał. Absolutnie wszystkim którzy szukają odtrutki na zafałszowaną historię i alternatywnych rozwiązań czy nawet spojrzeń na pewne dramatyczne wydarzenia XX wieku. Autor skazany na zapomnienie w dużej mierze dzięki Aaronowi Szechterowi i jego ferajnie, niegdyś jego książki były zakazane i praktycznie nieosiągalne w Polsce (blokowane głownie przez Ninę Karsov-Szechter która weszła w posiadanie praw autorskich do jego ksiązek), krążyły jedynie jakieś wydania z drugiej ręki, publikowane na zachodzie. Obecnie jest z tym dużo lepiej, głownie dzięki wydawnictwu "Kontra".

 

Józef Mackiewicz jest, podobnie jak ja (pomimo że miałem dziadka w KPP a potem w UB do czego się otwarcie przyznaje) skrajnym i fanatycznym antykomunistą i nie kryje się ze swoimi poglądami. Był naocznym świadkiem ekshumacji ofiar Zbrodni Katyńskiej w roku 1943 i to w dużej mierze dzięki niemu wiedza o tych wydarzeniach wypłynęła na szerszą wodę.

[Gość leviatan]

A co polecasz? Bo swego czasu czytałem namiętnie Stanisława "Cata".  Niesamowicie wciągająca publicytyka. Może nie do końca celne spostrzeżenia  ale widać było że zdanie własne i z pasją pisane. Ale o Józefie do tej pory jakoś nie slyszałem.

[deleteduser10]

Bo jak już mówiłem brat Stanisława "Cata" Józef był skazany na zapomnienie, w III RP również był usuwany na margines i niedoceniany.

 

Przede wszystkim te cztery pozycje:

 

 

- "Lewa wolna" - "mackiewiczowski" klasyk.Akcja zaczyna się wśród żmudzkiej szlachty w 1914, a kończy po pokoju ryskim, świetny i nie pomnikowy obraz wojny polsko - bolszewickiej;
- "Kontra" - powieść zaczyna się wśród Kozaków Dońskich w czasie I wojny, poprzez rewolucję, Sowiety, II wojnę na wschodzie aż do podstępnego wydania Stalinowi antybolszewickich formacji kozackich (XV Korpus Kozacki) przez Brytyjczyków w Austrii, temat ten powraca również w innej jego powieści, która jest zbiorem reportaży - "Fakty, przyroda i ludzie" gdzie pisze również o wciąż mało znanych w naszym kraju mordach dokonanych przez litewskich nacjonalistów w Ponarach;
- "Nie trzeba głośno mówić" - obraz okupacji i wojny na Kresach diametralnie różny od tego co znamy z opowiadań dziadków z Kraju Warty czy seriali o okupacji w GG (Kloss, Polskie drogi, Czas honoru), główny bohater jest ewidentnie alter ego Mackiewicza;

- "Sprawa Pułkownika Miasodejewa" - mówiąc wprost, jest to sprawa oskarżonego o szpiegostwo na rzecz Niemiec pułkownika żandarmerii carskiej Miasojedowa porównywalna do wcześniejszej o 20 lat sprawy Dreyfusa, doprowadziła do zmian znacznie poważniejszych niż tamta we Francji, a mianowicie do upadku carskiej Rosji. Dla mnie chyba opus magnum jego twórczości.

[deleteduser10]