Możemy rozmawiać. To nic złego, to nic z tych rzeczy, które mogą dzielić.

Ale są pewne zasady, które wyznaję; i nie chodzi u o to, bym panował nad sytuacją - to i tak by mnie nie zadowoliło, a zresztą nie szukam wyłącznie zadowolenia.

Zależy mi na tym, co nas może połączyć, czyli tym rodzaju realności, którego w nas* coraz mniej.

Zapomnij zatem o czymkolwiek, co pozwoli ci przedłużać kominikację na tyle, żeby drążyć, a do niczego nie dotrzeć. Owszem, bywają chwile zapomnienia w komunikacji i temu też możemy się oddać. Oczekuję jednak zysku prędzej czy później.

Tu nie chodzi o mój styl, prowadzenie się, chwilowe potrzeby. Chodzi o to, czego mi brakowało, i przez czego brak straciłem wiele - to była cena jaką zapłaciłem za to, z czego teraz korzystam. Właśnie na to nadszedł czas.

Przychodź zatem albo ja przyjdę i komunikujmy się.

Po to jesteśmy.

* - uogólnienie, które odniósłbym raczej do obecnych, rozchwianych norm społecznych