Mr.Meursault

Problem jaki mam z chrześcijaństwem w dyskutowanym kontekście polega na tym, że niewiele w nim miejsca na typowo męskie archetypy. Kult maryjny jest silny, zwłaszcza w katolicyzmie, ale to kult kobiecy, kult matki rodzącej, matki opłakującej. Jezus też wyrasta bardziej na figurę mistyka-pacyfisty, który spędził życie bezżennie, nie angażował się politycznie oraz w sytuacji zagrożenia nakazywał schować miecze i nadstawiać policzki. Jak w takim kontekście wychowywać np. żołnierzy? Chrześcijaństwo nie przeszkadzało w budowaniu imperiów dopóki pamiętano o pogańskich i antycznych korzeniach, panował jasny podział obowiązków wedle płci, a przy władzy pozostawali mężczyźni. Współcześnie zaś, gdy chrześcijaństwo połączyło się ideologicznie z humanizmem, socjalizmem i kulturą gynocentryczną, zmiękło do tego stopnia, że przestało stanowić atrakcyjną ofertę dla mężczyzn poszukujących własnej tożsamości. Być może nawet nie mamy do czynienia ze zmiękczeniem, a po prostu z nieuchronnym rozwinięciem dogmatów i schematów, które były w nim obecne od samego początku. Idealny chrześcijanin to wedle moich obserwacji mężczyzna zniewieściały zmiękczony; wyzuty z wszelkiej agresji i potrzeby rywalizacji bądź dominacji.

Dostosowując się do zasady wyłożonej w regulaminie, pragnę powitać towarzystwo. Od pewnego czasu szukałem w polskim internecie miejsca w którym można porozmawiać na tematy związane z ideologią znaną na zachodzie jako MGTOW, a bardziej szczegółowo - samodzielnym męskim życiem w typowo kobiecym, gynocentrycznym społeczeństwie. Jeśli trafiłem dobrze, to zapewne będziemy mieli okazję wymienić się przy różnych okazjach poglądami i doświadczeniami. Jeśli zaś trafiłem źle, to nic prostszego i bardziej stylowego niż wyjść "po angielsku". Pozdrawiam.