Otto Weininger uczy.

[Ren]

Oto kilka cytatów autorstwa Otto Weiningera z książki pt. Płeć i Charakter 

 

  Próżność kobiety jest przeto ustawicznem oglądaniem się na innych, kobiety żyją tylko myślą o innych. A i drażliwość kobiety dotyczy tegoż samego punktu. Kobieta nie zapomni nigdy, że ktoś inny ją za brzydką uważa; sama kobieta bowiem nigdy się za brzydką nie uważa, ale zawsze tylko za mniej wartościową, i to wtedy tylko, kiedy ma na myśli tryumfy, odniesione nad nią u mężczyzn przez inne kobiety. Niema żadnej kobiety, która by się nie uważała za piękną jeszcze i godną pożądania, oglądając się w lustrze; dla kobiety brzydota nie staje się nigdy tak jak dla mężczyzny bolesną rzeczywistością, lecz stara się ona do końca siebie samą i innych pod tym względem utrzymać w złudzeniu.

 

  Dalszy dowód na to, że K nie posiada duszy, jest następujący. Podczas gdy w kobiecie K (zupełnie wedle znanej Goethego recepty) nie zwracanie na nią uwagi przez jakiego mężczyznę niesłychanie podrażnia żądzę wywarcia także na nim wrażenia - wszak cały sens i wartości jej życia na tej tylko zdolności polega - dla mężczyzny jest kobieta, zachowująca się wobec niego nie uprzejmie i niegrzecznie, eo  ipso już antypatyczna. Nic tak M nie uszczęśliwia, jak kiedy go jaka dziewczyna kocha; nawet jeśli go zrazu nie pociągała ku sobie, istnieje dlań w wysokim stopniu niebezpieczeństwo, że ogniem zapłonie. Dla K miłość mężczyzny, który jej się nie podoba, jest tylko zadowoleniem własnej próżności albo zaniepokojeniem i wypłoszeniem drzemiących pragnień. Kobieta rości sobie stale jednakowe pretensye do wszystkich mężczyzn, jacy są na świecie. A podobnie rzecz się ma u niej także z uczuciami przyjacielskiemi względem osób tejże samej płci, w których przecież zawsze tkwią pewne pierwiastki seksualne.

 

  Stosunek mężczyzny i kobiety jest to nic innego, jak stosunek podmiotu i przedmiotu. Kobieta szuka swego dopełnienia jako przedmiot. Jest ona rzeczą mężczyzny lub rzeczą dziecka i chce, mimo wszelkich pozorów, nie inaczej być traktowaną ,jak tylko jako rzecz. Nie można większej popełnić pomyłki co do rzeczywistych pragnień kobiety, jak interesując się tem, co się w niej dzieje i współczuwając z jej uczuciami i nadziejami, z jej przeżyciami i właściwościami wewnętrznymi. Kobieta nie chce być traktowana jako podmiot, ona chce raz na zawsze - na tem właśnie polega jej byt, jako kobiety - pozostawać wyłącznie bierną, chce czuć się przedmiotem jakiejś woli, nie chce być czczoną ani szanowaną, nie chce być poważaną. Jej potrzebą jest raczej być tylko tylko jako ciało pożądaną i tylko jako cudza własność posiadaną. Jak czyste wrażenie osiąga swą realność dopiero, stając się pojęciem tj. przedmiotem, tak kobieta osiąga swe istnienie i poczucie jego dopiero, gdy  ją mężczyzna lub dziecko, jako podmiot, przedmiotem uczyni i gdy w ten sposób egzystencyę swą w podarunku od nich otrzyma.

 

 

 

Także Panowie widzicie, że po 116 latach (książka została wydana w 1903 roku) nic się nie zmieniło w tej materii, czy to było 100 lat temu, czy 500 czy dzisiaj to natura kobiet była zawsze taka sama. A dla młodszych uczestników forum proponuję nauczenia się na pamięć tych kilku cytatów.

 

 PS @Fit Daria jak będziesz czytać ten wątek to weź głęboki oddech ?