David Goggins - niezniszczalna mentalność

[karmazynowy]

 

Koleś jest niesamowity.

Nie chodzi o to że mamy go naśladować i każdy ma być takim skurwielem jak on który biega po 400km wyciska po 1000kg.

Chodzi o jego mentalność, którą każdy może przełożyć na swoje problemy, na to co go trapi, z czym się zmaga.

Facet mimo wszystkich przeciwności losu (nawet tych zdrowotnych) przemienił się w zwierzę, w bestię.

Nie chodzi tu nawet o jego przemianę fizyczną ale o mentalność.

Postawił sobie cel, ideę i upracie do niej dążył, osiągając ją.

Już samo to w dzisiejszym świecie jest rzadką postawą. Wolimy narzekać i urzalać się nad sobą zamiast wziąć się za siebie.

 

Ogólnie mam wrażenie że ciężko znaleźć dzisiaj inspirującego człowieka, który nie jest jakimś pieprzonym kołczem albo kaznodzieją,

który przeczytał parę kołczowskich książek i prawi nam jak żyć, jak być wolnym, szczęśliwym itp.

Jedno jest pewne David Goggins jest kimś wiarygodnym, którego słowa są poparte czynami.

 

 

 

"Fakt że nie boję się zaatakować tego co przedemną czyni mnie szczęśliwym"
Chyba każdy miał tak że gdy zdecydował zmierzyć się z czymś co go przeraża, z jakimś wyzwaniem zaczął odczuwać błogi stan tylko dlatego że podjął się działania

 

"Dziś ludzie są tak słabi że ich wolę możesz złamać w sekundę"
 

“Ludzie o miękkiej psychice napawają mnie obrzydzeniem. Umierają dokładnie takimi samymi jakimi zostali ukształtowani.”

Podoba mi się to nastawienie. Albo akceptujesz swoją słabość i nie jęczysz jak to Ci źle albo coś z tym robisz.

 

“Obecne młode pokolenie poddaje się chwilę po tym jak zacznie. Tak łatwo być dziś wielkim – bo ludzie są tak cholernie słabi. Jeśli masz w sobie choćby gram twardości, samodyscypliny, choćby ciut umiejętności robienia rzeczy na które nie masz ochoty, to masz nadzwyczajną przewagę. Ja na przykład nie cierpię biegać. I szlag mnie trafia jak ludzie pytają: ‘To po co w takim razie biegasz?’ O czym ty kurwa mówisz? Jak to po co biegam? Bo na tym polega życie – że nie zawsze robisz to na co masz ochotę. To właśnie dzięki temu stałem się KIMŚ.”

Cholernie niewygodny dla naszej psychiki cytat. Ale powiedzmy sobie szczerze. Wszystko albo prawie wszystko co udało nam się osiągnąć w swoim życiu osiągneliśmy dzięki wpędzeniu siebie w dyskomfort. 

[Młody Samiec]

Dopiszę tutaj jeszcze to:

 

“Większość ludzi babra się z koncepcją samorozwoju, a jedynym prawdziwym sposobem jest określić czego kurwa chcesz i sięgać po to. Bo w innym wypadku będziesz żyć w świecie pełnym pustych zachcianek. 
Gdy już zdecydujesz: będę miał to i to, zrobię to i tamto, przebiegnę maraton poniżej 5h – cokolwiek – zapisz to i bierz się do roboty.
Często powtarzam ludziom, że najlepsza rada jaką kiedykolwiek otrzymałem brzmi: żyj jakbyś był głównym bohaterem własnego filmu. Twój film zaczyna się dokładnie w tej chwili a twoje życie jest obsraną porażką – zupełnie jak w każdym filmie z Arnoldem, gdzie budzi się i wrzuca do blendera kawałek pizzy i resztkę lodów. Dokładnie tak jak ci wszyscy kolesie na granicy załamania, którzy przykładają sobie lufę do głowy, ale rezygnują w ostatniej chwili, bo ze zdjęcia patrzy na nich córka…
Udaj, że to właśnie ty. Udaj, że to właśnie początek twojego filmu i film ten ukazuje cię jako totalnego nieudacznika – i po prostu zdecyduj nigdy więcej nim nie być. I zacznij żyć jakby na każdym kroku, bez przerwy, podążała za tobą ekipa filmowa dokumentująca wszystko co robisz i analizująca twoje wybory i zachowania.
Zacznij robić to co chcesz i rób to tak, żeby któregoś dnia twoje dzieci mogły obejrzeć ten dokument z dumą i by mogły powiedzieć – WOW, mój tata był niezłym wymiataczem! Zrobił co było trzeba! – WOW, moja mama naprawdę miała jaja!” 
~ Joe Rogan