O mocy przybywaj!

[EVerest]

Cześć,

 

Historia zaczyna w okolicach grudnia zeszłego roku kiedy po raz drugi zetknąłem się z kanałem DeMasta na YT. Za pierwszym razem po prostu obejrzałem kilka filmów, dałem suba i miałem wrócić. Myślę, że zbyt mocno mnie 'dotknął' na samym początku i skutecznie zaatakował wzorce, które nosiłem jak krzyż. Nigdy nie lubiłem coachingowego gadania, ale DeMasta to był ktoś więcej. Dlaczego wróciłem? Miałem rozterki na gruncie zawodowym i nie byłem pewien czy chcę robić to co dotychczas robię bo nie sprawiało mi to już takiej satysfakcji. Zastanawiałem się dlaczego tak się dzieje skoro na pewno wiele osób by pożądało takiej pracy, ja ją pożądałem. Mianowicie pracuję kiedy chcę, ile chcę i gdzie chcę, nikt nade mną z batem nie stoi, to ja jestem tu szefem i ode mnie wszystko zależy. Jak chodzi o moją pracę to zająłem się tym w zasadzie jeszcze w trakcie trwania studiów (praca kompletnie nie związana z moim kierunkiem) pół zawodowo, a po około 2 latach już zawodowo. Dziś jestem w branży 12 lat, mam 35 lat. Pochłonęło mnie to, uwielbiałem to robić do tego stopnia, że odpuszczałem niektóre wyjazdy ze swoją ekipą uważając, że rozłąka z pracą na dłużej niż tydzień nie wchodzi w grę bo jak wrócę to po wypoczynku trzeba będzie jeszcze chwilę odpocząć, a jak już wrócę do zawodowych spraw to będę zbyt 'zardzewiały'. Od jakichś 2 lat entuzjazm wygasał, przerwy miałem coraz częstsze i dłuższe (i nie miało to związku z wyjazdami z ekipą) i mimo, że nadal byłem mocno kompetentny to i tak nie miałem już takiego zapału, chciałem coś innego.

 

Grudzień

Uskuteczniając prokrastynację, widzę na YT filmik DeMasta, robię kawę, siadam i oglądam. Teraz już nie oglądam tak jak wcześniej, a robię przerwy, myślę nad podobnymi schematami, odnoszę je do innych sytuacji. Mnóstwo, mnóstwo schematów do ogarnięcia. Uznałem, że nie wszystko na raz i zajmę się najpierw tym skąd się wziął mój brak entuzjazmu do pracy bo na tym polu mogę najszybciej i najskuteczniej zadziałać. Mam pierwsze wnioski. Pomimo tego, że odbiłem się od podłogi to nawet nie jestem w połowie drogi do sufitu. Spocząłem w pewnym momencie na laurach - moja strefa komfortu, za długo w niej byłem, nie miałem wyzwania. Moi znajomi z grupy mi od dawna mówili co ja z nimi na tym samym poziomie jeszcze robię, a ja puszczałem te uwagi mimochodem bo było fajnie, milutko i cieplutko w gniazdeczku. Zostałem milionerem przed 30tką, ale pieniądze mnie tak mocno nie fascynowały jak to, że po prostu były wyznacznikiem tego jak dobrze wykonuję swoją pracę. Osiadłem w strefie komfortu bo obawiałem się konfrontacji z większymi trudnościami, ale zdałem sobie sprawę, że mam narzędzia żeby skutecznie tym trudnościom stawić czoła. To ja siebie od dawna sabotowałem. Wdrażam plan naprawczy. Od nowego roku w branży pojawia się nowy-stary człowiek, ale zaczynam od razu. Dość marnowania czasu, codziennie liczę ile czasu mógłbym efektywniej wykorzystać. Widzę wszystko klarownie już nie przez mgłę jak wcześniej, wiem dokąd zmierzam i jak coś mi stanie na drodze to ma problem bo jadę walcem. Czasami w środku dnia kładę się odpocząć, mentalnie czuję się zmęczony, ale jest to pozytywne zmęczenie z uśmiechem na twarzy bo wiem, że zrobiłem co do mnie należało, wiem, że to robię dla siebie i to uczucie i pewność, że robię to dobrze. Czuję taką moc, że z rana po otwarciu oczu wyskakuję z łóżka, a nie jak wcześniej a to się poprzeciągam, a to jeszcze chwilę poleżę. Dzień ma nagle za mało godzin.

 

Nowy rok

Styczeń tego roku to najlepszy mój miesiąc pod względem efektywności działań i jeden z najlepszych wynikowo w pracy. O wyniki z resztą nawet sobie nie zawracałem głowy bo wiedziałem, że przyjdą. Wiedziałem co robię, co chcę zrobić i jak to zrobię. W lutym zaczął się zjazd, rollercoaster emocji - od najlepszego miesiąca do najgorszego. Na samym początku lutego złapał mnie covid. 3 dni wyjęte z życia przez duże osłabienie. Nie byłem w stanie nic zrobić. Następnie 3 pogrzeby w rodzinie w ciągu 3 tygodni (uprzedzając. Nie były spowodowane covidem). Na początek babcia, z którą łączyły mnie najmocniejsze więzi z całej trójki, później dwóch wujków (wszyscy od strony mamy czyli 2 bracia rodzonych i matka). Mimo wszystko, śmierć babci byłem sobie w stanie wytłumaczyć i pogodzić się ze stratą. Jednak najgorsze w tym wszystkim były wszechobecne negatywne emocje - żal, smutek, którymi byłem bombardowany każdego dnia. A to mi siostra i kuzynki schodziły się wypłakać, a to ktoś do mamy zadzwonił z kondolencjami i dalej szłochy i płacze. Możesz się starać i robić coś najlepiej jak potrafisz, ale "Rzeczywistość ma na ciebie wyjebane'' - DeMasta. Pamiętałem to, jednak ostatecznie coś we mnie pękło. Nie byłem na to przygotowany. Kiedy wróciło wszystko w miarę do normy, ja zorientowałem się, że zamiast kierować się do mety, teleportowałem się znów na start.

 

Dziś

Pracuję nad tym żeby odbudować to co już mi się udało zbudować jak chodzi o sprawy zawodowe. Chciałem podążać tą samą ściężką co poprzednio, jednak tym razem idzie mi to oporniej. Mam wrażenie, że włączam symulację poprzedniej ścieżki, a jeśli symulację to jest to sztuczne i nieprawdziwe. Co z kolei oznacza, że fundamenty poprzedniej ścieżki były kruche i nie poświęciłem im odpowiedniej uwagi. Uwagę teraz skierowałem też w stronę relacji DM, które u mnie są praktycznie zerowe od momentu wejścia w pół zawodostwo w swojej branży. Bo wtedy skończyłem (oficjalnie ja skończyłem, nieoficjalnie to ona) około roczny związek z kobietą, kiedy dowiedziałem się, że puściła się na boku. Czytając forum teraz wiem, że to mój wewnętrzny rycerz do tego doprowadził. Na szczęście zachowałem ostatki przyzwoitości i nie odezwałem się na próby kontaktu z jej strony, choć aż mnie skręcało w środku żeby z nią pogadać i 'próbować odwrócić' to wszystko, ale jeszcze bardziej skręcało mnie to, że dała na boku. Na dziś plan działania w kwestii relacji DM mam prosty. Chodzę po galeriach i wchodzę do sklepów z ubraniami gdzie za ladą stoi kobieta. Zamysł jest taki, że wtedy kobieta nigdy nie odpowie, że nie ma czasu czy 'mam chłopaka'. Moim celem nie będzie podryw, a po prostu rozmowa czy porada, które spodnie/koszula/buty itd. Dlatego nie chcę od razu rzucać się na głęboką wodę i zaczepiać kobiet na ulicy bo brakuje mi tu pewności siebie i chcę to stopniowo zbudować.

 

Tyle ode mnie póki co Bracia

Pozdrawiam

[Spokojnie]

Hej @EVerest, dzięki że się podzieliłeś swoją historią. Mam nadzieję, że już wrócił spokój w głowie i masz się dobrze? Czasami sami przyciągamy jakieś negatywne sytuację, mam tutaj na myśli że po pogrzebie też wszyscy do mnie walili. Ogólnie zalewali mnie historiami typu ktoś tam poronił, ktoś tam zdradził. Byłem tym nice guy co wysłuchał, dał dobrą radę itp. Teraz już tak nie robię, bo te negatywne rzeczy ciągnęły mnie w dół. Dobrze jest postawić granicę ludziom, aby nie zapędzali się ze swoimi historiami.

 

Odniosę się do twojego podejścia do relacji DM, samo podejście i bajera w galerii i tzw. small talki - spoko. Rozumiem, że celem finalnym jest zbudowanie pewności siebie, która ma zaowocować w niedalekiej przyszłości łatwością w podchodzeniu i podrywaniu na żywo? A jak wygląda inna sfera, wzrost, twoje SMV? No i czy szukasz laski do LTR (długi związek) czy raczej coś ONS, FWB?

 

Ogólnie polecam jednak podejście które bracia mi zasugerowali - nie napalać się. Nie mieć celu - MUSZĘ poznać kobietę. Bo im bardziej tak się nakręcisz, tym bardziej odwrotny skutek będzie. 

 

Ps. Jakieś lektury tutaj polecane czytałeś? Kobietopedia, mężczyzna racjonalny, Przebudzenie? Może warto sięgnąć po coś z tego repertuaru, można wiele się nauczyć i lepiej (czytaj: bardziej świadomie) przygotować do kolejnej relacji z kobietą.

[EVerest]

15 minut temu, Spokojnie napisał:

Hej @EVerest, dzięki że się podzieliłeś swoją historią. Mam nadzieję, że już wrócił spokój w głowie i masz się dobrze? Czasami sami przyciągamy jakieś negatywne sytuację, mam tutaj na myśli że po pogrzebie też wszyscy do mnie walili. Ogólnie zalewali mnie historiami typu ktoś tam poronił, ktoś tam zdradził. Byłem tym nice guy co wysłuchał, dał dobrą radę itp. Teraz już tak nie robię, bo te negatywne rzeczy ciągnęły mnie w dół. Dobrze jest postawić granicę ludziom, aby nie zapędzali się ze swoimi historiami.

 

Odniosę się do twojego podejścia do relacji DM, samo podejście i bajera w galerii i tzw. small talki - spoko. Rozumiem, że celem finalnym jest zbudowanie pewności siebie, która ma zaowocować w niedalekiej przyszłości łatwością w podchodzeniu i podrywaniu na żywo? A jak wygląda inna sfera, wzrost, twoje SMV? No i czy szukasz laski do LTR (długi związek) czy raczej coś ONS, FWB?

 

Ogólnie polecam jednak podejście które bracia mi zasugerowali - nie napalać się. Nie mieć celu - MUSZĘ poznać kobietę. Bo im bardziej tak się nakręcisz, tym bardziej odwrotny skutek będzie. 

 

Ps. Jakieś lektury tutaj polecane czytałeś? Kobietopedia, mężczyzna racjonalny, Przebudzenie? Może warto sięgnąć po coś z tego repertuaru, można wiele się nauczyć i lepiej (czytaj: bardziej świadomie) przygotować do kolejnej relacji z kobietą.

Dzięki za polecone lektury, są już na moim celowniku. Jak chodzi o związki to na pewno nie szukam póki co LTR, a bardziej FWB. Mógłbym to mieć teraz ze strony koleżanek swojej siostry, które wiem, że są zainteresowane mną, ale ja nie specjalnie nimi i im pewnie chodzi bardziej o stały związek.

 

SMV myślę, że jestem atrakcyjny dla kobiet więc oceniłbym się na coś w widełkach 6.5-7.5. 190cm, 88kg. Szczupły - sporo biegam, nie ćwiczę na siłowni.

 

Nie napalam się, chłodna głowa, nic na hurra.

 

No właśnie co do tych smutów i żalów. Jak teraz do tego podchodzisz gdy ktoś znowu podchodzi i chce się pożalić? Bo ja autentycznie zacząłem gonić wszystkich. Na początku mówię od razu 'nie chcę tego słuchać' jak nie trafia od razu, to wstaję, wskazuje drzwi i powtarzam donośniejszym głosem. Po czym mam lekkie wyrzuty, ale sprowadzam się na ziemię myśląc, że gorzej byłoby gdybym wbrew własnej woli tego wszystkiego wysłuchał.