karaoke

[Husquarna]

Ogólnie lubię chadzać po pubach, barach czy innych spelunach. Ale jakąś wyjątkową sympatią darzę wieczorki karaoke, choć boję się śpiewać. Absolutnie nie mam głosu (według mnie) za to świetne poczucie rytmu. Dzisiaj sam jestem w domu, więc urządziłem sobie śpiewanie. Nikt mnie nie słyszy, moja strefa komfortu pozotaje nienaruszonym bastionem samotności. I śpiewam sobie tak radośnie.. począwszy od rapów, po jakieś piosenki o niespełnionej miłości i disco polo oczywiście. Wspomagam się tekstem z ekranu chociaż znam słowa praktycznie na pamięć. Co o tym sądzi szlachetna brać czy to już zakrawa o chorobę psychiczną czy to zwykła forma ekspresji tych nabuzowanych emocji na zewnątrz?

 

Pozdrówki

[deleteduser10]

A kto Tobie broni. Śpiewaj ile dasz radę, zdzieraj gardło do utraty tchu

[Gość leviatan]

Baw się na zrowie i tyle. Na karaoke co druga osoba nie umie śpiewać i co? Można się pobawić i pośmiać z samego siebie.