Er12

Sławomir, raczej takie

Nie no bez jaj o pasztetach nie ma mowy mam na myśli normalną atrakcyjną laskę w pończochach

Witajcie Jak w temacie. Kręcą Was kobiety ubrane w rajstopy/ pończochy?

Przykra sprawa. Nie tylko dla osób z jego otoczenia, czyli również i dla Ciebie (wyrazy współczucia) ale tez dla niego samego wkrótce. Jak samica zobaczy że jest jedyną dla niego opcja to straci zainteresowanie. I ani przyjaciół nie będzie miał ani ruchania. KONIEC BAJKI O KSIĘCIU.

Nie jestem może najlepszym przykładem tego jak postępować z kobietami ale na moje to zachowałeś się jak jeleń a nie jak rycerz. Ale nie martw się. Sam popełniałem i nadal popełniam ten błąd ale walczę z tym. Jak facet stanie się trochę bardziej oschły to nagle kobieta zamienia się w potulna miłą niunię. Dobrze że odmówiłeś bo co to niby ma znaczyć że jak chcesz to możesz tez iść? Łaskawie się zgadza Cię zabrać do lepszego świata czy co? Dałeś jej do zrozumienia że czekasz. Ja jak zaczynałem z moją to pierwszy telefon wykonałem po 5 dniach. Mieliśmy się spotkać ale nam nie pasowało więc nie narzucałem się. Spotkanie miało miejsce kolejny tydzień później. Po jakimś czasie jak juz byliśmy razem to powiedziała mi sama że ja to wręcz jarało że nie dzwoniłem następnego dnia jak większość frajerów przede mną Oczywiscie ze klamie. A Ty wcale nie chcesz poznać przyczyny tylko zaczyna Ci zależeć. Moja rada: OLEJ JĄ póki nie jest za późno bo jsk zaangażujesz się za bardzo emocjonalnie to będzie lipa na maksa Nie trać na nią czasu. Może śmiesznie to zabrzmi ale to jak biznesie: trzeba liczyć na maksymalny, szybki zwrot z inwestycji. Ty inwestujesz swój czas, wysiłek, zaangażowanie, emocje. Inwestuj w najlepsze okazje a nie w marne. Powodzenia!

Ciekawa z urody, ładnie błyszczą się jej oczy choć nie do końca w moim typie. Ja osobiście preferuje eleganckie kobiety: spódniczka, do tego rajstopy lub pończochy i szpilki

Dokładnie tak. Sąd w sprawach alimentacyjnych bada MOŻLIWOŚCI zarobkowe... Zatem będąc stroną w sprawie musisz dowodzić, że Twoje możliwości są niewielkie - takie działanie będzie działać na Twoją korzyść. W dowodzeniu swoich niskich możliwości mimo wszystko lepiej moim zdaniem zachować umiar - musisz być wiarygodny dla sądu, wykazywać chęć łożenia na dziecko itp. Jeszcze jedno: nie idź do sądu bez prawnika! My możemy sobie tutaj na forum rozmawiać, ale niestety nasza wiedza (bez obrazy dla kogokolwiek) jest jednak amatorska i często bardzo częściowa i nieprecyzyjna. Lepiej będzie dla Ciebie zainwestować w fachowca.

Nono Panowie zaprawdę powiadam Wam że ilość i JAKOŚĆ odpowiedzi jest imponującą. Z każdej wyciągam wnioski i naprawdę doceniam Wasz wysiłek i czas poświęcony mojej sprawie. Dobry pomysł, zrobię coś takiego. Adams, wielu kwestiach się z Tobą zgadzam ale: 1. Nie widzę dojenia w sytuacji gdy rachunki i generalnie wszystkie koszty mieszkania ponosimy na pół. 2. Za nic nie uwierzę w teorię o zdradzie. widziałem tych jej kolegów i szczerze powiem że słabsi nawet ode mnie Stosuje stopniowo chyba zaczyna działać. Bardzo sensownie moim zdaniem prawisz. Być mężczyzna a być cyborgiem to dwie inne sprawy. Często siła polega na tym żeby zdać sobie sprawę ze słabości a nie udawać że tej słabości nie ma. Pamiętam I czuję się podobnie jak Neo. Ogólnie Panowie podziwiam męska solidarność na tym forum i mnogość poświęconego przez Was czasu. Wiara w ludzi a właściwie w samców rośnie i mnie w siłę.

Kiedyś miałem firmę jeśli tak można nazwać w AIP. Miałem wtedy 19 lat i tyle wiedziałem o życiu co sfrustrowany seksualnie mąż o psychice kobiety. Moim zdaniem to jest dobra opcja jeśli: 1. Nie znasz się na przepisach prawa 2. To jest twój pierwszy pomysł na biznes 3. Bardziej chcesz się uczyć biznesu niż zarabiać pieniądze. W innych przypadkach polecam działalność gospodarczą ale stanowczo zachęcam do wyedukowania się w przepisach prawa bo nawet przy pozornie łatwym biznesie można cholernie popłynąć. A jak chcesz robić cos poważnego i zaciągać duże zobowiązania to tylko spółka kapitałowa, najlepiej sp. z o. o. sp.k. Każdy w miarę ogarnięty księgowy wyjasni Ci o co chodzi ale w poważnych tematach zalecam wysmarować gotówkę na dobrego prawnika. To tyle z mojej strony

Witajcie, Zacznę może od następującego stwierdzenia: moja historia życia jest trudna. W mojej osobistej ocenie cholernie trudna. Matka urodziła mnie bardzo młodo. Ojciec tyran, przemocowiec psychiczny i czasem też fizyczny. W domu wieczne awantury, brak pieniędzy, komornicy, wstyd przed ludźmi. Rodzice rozwiedli się gdy byłem dzieciakiem. W bardzo burzliwy sposób. Sprawy w sądzie, nie tylko rodzinnym ale też sprawy karne - ojciec miał 2 sprawy o pobicie matki, o groźby karalne, o znęcanie się nad rodziną (akurat ona nie wymyśliła sobie - wszystko prawda), o alimenty. Nie mam z nim kontaktu choć ostatnio podał mnie do sądu żądając... alimentów... - bo podobno biedny i mu się należy. Później drugi "tatuś" - były funkcjonariusz służb dawnego systemu, bogaty więc zapewniał matce wysoki status. Też przemocowiec tym razem "tylko" psychiczny. Tyrał mnie psychicznie. Matka złapała go na dziecko i zmusiła do małżeństwa. Później przepisał jej majątek, w efekcie czego ona zdradzała go i to dwa razy, przynajmniej o tylu rujach wiem Gołym okiem widać mechanizmy o których możecie posłuchać w Radio Samiec. Gdy miałem niecałe 18 lat ojczym wyrzucił mnie z domu. Miałem epizod że musiałem radzić sobie sam i ledwo starczało na chleb. Teraz mam swoją małą firmę, zarabiam nie najgorzej i ogólnie mam stabilną sytuacje materialną choć szału nie ma. Historia życia mocno złożona więc oszczędzę szczegółów. Jestem dość skryty, bywa że nieśmiały. Mam mało, bardzo mało znajomych. Problemy psychiczne, głównie lęki o byt materialny, fobie społeczne, strach o to że ktoś przyjdzie i nagle mnie skrzywdzi i zabierze wszystko. Ogranicza mnie to dość mocno ale walczę o siebie. Chodzę na psychoterapię. Mam dziewczynę starszą, ona z rodziny alkoholowej choć o niebo lepszej od mojej, też chodzi do psychologa. Mieszkamy razem od 3 lat. W przyszłym roku ma być ślub. Nie wiem czy do końca tego chcę bo generalnie w łóżku od jakiegoś czasu bardzo słabo. Od początku nie było jakoś świetnie ale z czasem zrobił się kompletny dramat. Seks raz na miesiąc. Z wielką łaską. Wymówki, to żałoba po dziadku, to zapracowanie, złe samopoczucie. Czasem słyszę, że: mam na mały biceps (w formie sugestii), jestem za mało zdecydowany, mam postawę ofiary. Ona dominująca z charakteru. Pracuje w służbach mundurowych, choć częściowo dzięki mnie deklaruje ze chce zmienić pracę ze względu na patologie. Jako partner jestem czuły, troskliwy, przejmujący się. Spełniam jej potrzeby w miarę możliwości. Robię wszystko w domu, gotuję itd. Jestem "normalnym facetem" i to chyba jest błąd. Bo z jednej strony mam w sobie potężne samcze zasoby, które pragną seksu i podziwu u kobiety, z drugiej blokady psychiczne które mi to utrudniają. Chciałbym żeby moja kobieta robiła się mokra na mój widok, żeby ubierała dla mnie bieliznę do łóżka i żeby ten cholerny seks był częściej. Wtedy będę czuł się bardziej spełniony w związku. Oczywiście nasz związek ma też wiele dobrych stron, które bardzo doceniam ale seks jest dla mnie bardzo ważny i czuję, że muszę jakoś rozwiązać ten problem bo nie wytrzymam. Liczę na to, że dzięki Waszym radom coś z tym zrobię i że będzie lepiej. I mam nadzieję, że zdobytą wiedzę przekażę dalej żeby pomagać innym samcom. Pomóżcie mi osiągnąć ten cel. Dzięki.

Witajcie Bracia Samcy, Cieszę się, że powstało takie miejsce, jak to. Od teraz też tu jestem z Wami. Kobiety trzymają się razem, my faceci też powinniśmy. Dla naszego własnego dobra. Liczę na ciekawe i wnoszące wiele dobrego dyskusje z Wami. Dzięki!