Znajdź zawartość

Dobry wieczór wszystkim. Potrzebuję porady dotyczącej mojego związku. Po przeczytaniu możecie stwierdzić, że w dupie mi się przewróciło od dobrobytu, ale okej. Na początek trochę kontekstu. Jesteśmy młodym małżeństwem, wierzącym, pochodzącym z dobrych rodzin, oboje przed 25 rokiem życia, wykształceni, z dobrą pracą. Mąż zarabia więcej, ja zajmuję się domem, gotuję, sprzątam itd. Żyje nam się dobrze, na fajnym poziomie. Nikt nas do ślubu nie zmuszał, oświadczył się, zgodziłam się. Jesteśmy razem 5 lat+ Do rzeczy. Chciałabym poruszyć temat męskości w moim mężu. Ja wiem, że zmiany zaczyna się od siebie. Przeczytałam parę książek, m.in „get married and be submissive”, Jestem tradycyjnie kobieca, obiektywnie atrakcyjna, zawsze wzbudzam zainteresowanie płci przeciwnej. Mam konserwatywne poglądy, nawet bardziej od męża. Nie jestem feministką, znam swoje miejsce. Mój mąż nie jest typem "bad boya". Martwi mnie to, że zawsze pyta mnie o wszystko i prawie zawsze się ze mną zgadza. Nie wiem, może to być kwestia wychowania. Jest pierwszym dzieckiem z 4, żarty z ojca są u nich na porządku dziennym. Jego matka to przedsiębiorcza kobieta. Mój Mąż pracuje w jej biurze, z samymi babami. Jest zbyt łagodny, bywa to naprawdę irytujące, nie chcę powiedzieć, że mnie zbyt dobrze traktuje, no ale trochę tak jest. Chciałabym po prostu czuć się przy nim bardziej kobieco. W łóżku jest bardzo dominujący, potrafi, że tak brzydko powiem ostro mnie zerżnąć i zgadzam się na wszystko. Chciałabym, aby podobna dynamika przeniosła się do życia codziennego. Ja naprawdę jestem z natury bardziej uległa, a przy nim robie się dominująca, przez to jego niezdecydowanie. Przykładowo pytam go co chciałby na obiad, i zawsze sie pyta a ty na co masz ochotę? Dobrze, że jest wyrozumiały, ale naprawdę to jest przesada. Zawsze uważa na to co mówi, tak jakby chciał się do mnie dopasować. W sytuacjach konfliktowych (których prawie nie ma) zawsze ustępuje, kończy dyskusje, przyznając mi rację. Brakuje mu takiej jakiejś pewności siebie, stanowczości. Czy to jest kwestia wieku, ze jeszcze musi dojrzec do takiej prawdziwej męskości? Przecież mu nie kupię "mężczyzny racjonalnego", bo pomyśli, ze zwariowałam. Nie mogę mu przecież bezpośrednio powiedzieć, że chciałabym żeby był bardziej męski. Miałoby to odwrotny skutek od zamierzonego. Jak myślicie, co mogę zrobić? Kupić mu jakąś książkę? Czekać, aż dojrzeje? Kocham go najbardziej na świecie, ale ciężko się tak żyje, trochę wbrew naturze.

Hej kochani ! Byłem wczoraj na swoim pierwszym rande- wu w Krakowie- świeżo po zerwaniu z moim pierwszym "kochaniem" ze związku. Pani zainteresowana cicha myszka, po paru browarkach zaprosiła do siebie, zgrywałem alfa pajaca jak to mam w zwyczaju robić, jeszcze po alko załączył mi się total crazy mod- byłempodjarany że pocałowałem kelnerkę w czoło. Będąc u niej ściagnąłem jej popiersie i pas cnoty, mym oczom ukazała się drobna filigranowa postura- extra klasa, taka mała tajka, tylko białego koloru skóra. Jako że byłem podpity to nie potrafiłem strzelić przez pół godziny, żeby skończyć w takim momencie muszę brać panią od tyłu i sadzić klapsy na pupę, chwytać mocno za włosy itd. od przodu ściskam za gardło, zamykam usta dłonią i ostro posuwam jednym słowem lubię odczuwać całkowitą dominację nad drugą osobą. Miałem trochę wyrzuty sumienia po całym akcie, ponieważ pani wydawała się lekko "zużyta", zapytałem jej czy lubi taki seks, odpowiedziała że jak najbardziej lubi lekką dominację ze strony męskiej, lecz to co ze mną przeżyła było dla niej już za mocne i dość bolesne- przeprosiłem i powiedziałem że na drugi raz postaram się być ostrożniejszy i mniej ostry, wytłumaczyłem również sposób w jaki się kocham po wypiciu alkoholu. Dziś z rana dostaje od niej esemesa że mnie przeprasza, ale niewie czy to dobrze żebyśmy się spotykali drugi raz bo kieruje mną agresja. I nigdy czegoś takiego nie miała i musi nad tym pomyśleć. Dziewczyna mi się podoba, wygląda jak taki mały aniołko- diabełek który jest słodki i pikantny jednocześnie, chciałbym ją jeszcze zobaczyć. Teraz sobie myślę że tym stosunkiem próbowałem sobie jakby"wyruchać " drogę po rozstaniu z ex dziewczyną, może podświadomie jednak czuję jakiś ból, chociaż o dziwo czuję się lekko i przyjemnie, jak po zerwaniu z wampirem emocjonalnym. Jak uratować tego aniołka żeby go nie przestraszyć ? Kochane jest dziewczę i staje mi przy niej niesamowicie.

Cześć. Pisałam już na ten temat, ale nie w miejscu, w którym powinien być . Miałam też więcej opowiedzieć o swojej sytuacji. Otóż mam 20 lat i mam faceta w tym samym wieku. Jesteśmy razem od 5 lat. Od początku wiedzieliśmy, że jest między nami coś niezwykłego. On też wiedział, bo mi o tym później mówił, nie dlatego, że ja sobie tak wymyśliłam. Jestem osobą wrażliwą, introwertyczką, ale nie oznacza to, że jak ktoś mnie skrytykuje to od razu zaczynam płakać. W rozmowach z moim chłopakiem jestem szczera, myślę, że on ze mną też, znamy swoje najskrytsze tajemnice, najbardziej wstydliwe momenty. Nie jest idealny, ale ja też nie jestem. Jego wady nie przeszkadzają mi, za niektóre myślę, że jeszcze bardziej go pokochałam. Brzmi słodko i mdło, wiem, ale ja sama przed poznaniem go nie miałam słodkiego i pięknego życia, ale to teraz nieważne. Zwracam się do Was z prośbą o pomoc. Nasze role w łóżku odkryliśmy tak naprawdę dopiero 2 lata temu. Wcześniej byliśmy bardziej delikatni, seks był zwyczajny. Teraz bawimy się w pewnego rodzaju grę - on dominuje, ja jestem uległa (co nie znaczy, że jestem kłodą!). Ostatnio zauważyłam, że nawet na co dzień zachowuje się bardziej władczo. Czasem mi to przeszkadza, a czasem nie, zależy też o jaką sytuację chodzi. Mimo wszystko lubię to w nim, bo wiem, że się o mnie troszczy. Rozmawialiśmy wiele razy o dzieciach, o przyszłości. Powiedział ostatnio, że dla niego motywacją do większych zarobków byłaby moja decyzja o zostaniu w domu, ew. pracowaniu na pół etatu. Chciałby, żebym zajęła się domem, a on pracą, żebyśmy resztę dnia mogli spędzać czas razem - uwielbia ze mną być, mówi, że przy mnie nigdy się nie nudzi. Kocham go, więc myślę o tej "propozycji". Ma ona w pewien sposób sens. Jest jednak problem. Jestem koszmarną panią domu. Myślę, że lepiej poradziłabym sobie w pracy niż z gotowaniem i przykro to mówić, ale mój chłopak gotuje lepiej ode mnie. Ja zawsze muszę coś spieprzyć w potrawie i jak dotąd żaden poradnik nie pomógł. Może to być też skutek tego, że rodzice nigdy nie pozwalali mi pomagać gotować. W każdym razie, nie lubię sprzątać i gotować. Kto to lubi? Wiem, że mało kto, ale gdybym nie pracowała, to byłoby wszystko na mojej głowie. Do tego dzieci. Mój chłopak chce mieć dwójkę. Ja niekoniecznie chcę rodzić dwójkę. Moja mama miała ciężki poród. Ja jestem niska, bardzo szczupła i wiem, że mnie spotka to samo, a może być nawet gorzej. Boję się tego. I boję się, że nie pokocham dzieci, że nie poradzę sobie z opieką nad nimi, że nie dam rady być z nimi w domu. Jestem marzycielką, piszę wiersze, śpiewam, a to by zabiło moje marzenia. Sama już nie wiem. Lubię, gdy przychodzi do domu i chwali mnie za coś, co zrobiłam. Tylko że... W życiu są różne sytuacje. Co jak mu się coś stanie? A co jeśli będzie niepełnosprawny? A ja, bez pracy, doświadczenia będę żyła jak nędzarz? Lubię jego dominację w łóżku, ale nie wiem, czy w takiej sytuacji ma rację. Czy to możliwe, że przez to, jak zachowuje się podczas seksu, stał się taki dominujący? Może to źle, że w niego wątpię? Proszę o jakieś porady.

Szanowni Panowie, zakładam temat ku przestrodze. Niech pomaga szczególnie młodym, żądnym cielesnych uniesień z gatunku tych nietypowych. Obserwuję w mediach społecznościowych różne osoby - od polityków przez działaczy społecznych, dziennikarzy, feministki, pisarzy, aż po osoby szukające "atencji" (cudzysłów, gdyż słowo to nie jest tu użyte we właściwym, lecz w popularnym ostatnio znaczeniu). Nie jest pewnie dla Was nowością, że istnieją na Instagramie konta młodych kobiet, które otrzymują masę pozytywnego feedbacku tylko dlatego, że są... młodymi kobietami. Nie mam na myśli tylko tych ponadprzeciętnie atrakcyjnych - chodzi o kobiety w ogóle. "Panie instagramowe" zapewne mogłyby wstawić zdjęcie z codziennej czynności w toalecie, a i tak zyskałyby aprobatę. Wiele takich osób podbija sobie "atencję" przez zadawanie pytań w tzw. instastory. Dla niewtajemniczonych: to obrazek lub film, który mogą zobaczyć obserwujący daną osobę przez dobę od dodania. Jeśli padnie pytanie, a osoba je zadająca udzieli odpowiedzi, odpowiedź ta pojawi się wraz z nowo dodanym zdjęciem w kolejnym instastory. Czyli na kolejnym obrazku. Będzie tam też treść zadanego pytania. Na nowym obrazku może być np. wyraz twarzy osoby odpowiadającej jako reakcja na zadane pytanie. Często "instagramowa pani" inicjuje zadawanie pytań tekstem w stylu "ale mi się nudzi, pytajcie". Jedna z obserwowanych przeze mnie "atencjuszek" dostaje co chwilę pytania z gatunku erotycznych. To dziewczyna o urodzie 6/10. Widzę masę próśb o sprzedaż bielizny, skarpet, propozycje płatnych spotkań itp. Sam również miałem kiedyś fake konta pań na podobnych portalach, w tym randkowych. Oczywiście było to samo. Skala męskiego upodlenia jest co najmniej alarmująca. Panowie pisali m.in. z prośbą o poniżanie ich i od razu oferowali za to zapłatę. Sami z siebie, nieproszeni, wysyłali zdjęcia swojego ciała przebranego w damskie ubrania w klimatach japońskiej mangi erotycznej. Byli gotowi zwracać się do wyimaginowanej kobiety per pani, a sami określali siebie mianem psów. Długo można wyliczać. Nie mam już tych kont, bo naprawdę przykro się na to patrzy. Dodam, iż nie inicjowałem rozmów i nie starałem się ich podtrzymywać. Mężczyźni poniżali się na absolutnie własne życzenie. Ciekawi mnie, jakie przykłady dobrowolnego upokorzenia się mężczyzny przed kobietą Wy mieliście okazję zobaczyć. O ile był ciąg dalszy, też warto go opisać, bo może (w co śmiem wątpić) zdarzyło się, iż relacja takiego mężczyzny z kobietą poszła w dobrym kierunku - nie wiem, dobrali się pod względem upodobań czy coś. Jedyna pointa, jaka mi się nasuwa po tych obserwacjach, brzmi: szanuj się, mężczyzno - kobieta nie zrobi tego za Ciebie.

Cześć!Zacznę od tego, że jestem 20-kilku letnia kobieta i od dłuższego czasu ciekawi mnie jedna kwestia odnośnie relacji damsko-meskich.Sama nie wiem dlaczego, ale od zawsze jedyna relacja która mnie pociągala to mocno dominujący mężczyzna w każdej sferze życia - uległa ja. Ciekawa jestem, co o tym tak naprawdę myślą mężczyźni. Po krotce postaram się wyjaśnić, o co mi chodzi.Hierarchia 'w domu', w życiu codziennym. Mężczyzna jest tym kto jest wyżej, ma wymagania wobec swojej kobiety. Tradycyjny podział obowiązków domowych, kobieta powinna się o różne wyjścia, o to czy jest odpowiednio ubrana pytać mężczyzny. Od zawsze mnie to pociągalo - nie znoszę dla przykładu, jeśli facet próbuje sprzątać /gotować - od tego jestem ja, robię to dla mężczyzny którego szanuje i jestem z nim z przyjemnością. Uważam, że mężczyzna powinien być stanowczy, jasno mówić czego oczekuje, kobieta powinna to spełniać.Mężczyzna powinien zajmować się męskimi sprawami, ja kobiecymi. Jednak ta hierarchia powinna być wyraźnie widoczna. Pewnie wielu z was będzie ciekawil aspekt seksu - tak, w seksie też uważam że to naturalne. To bardzo ważny element każdej damsko-meskiej relacji.Jestem bardzo ciekawa, jak wielu z was naprawdę czuje, że taka relacja to taka ich relacja marzeń. Co o czymś takim sądzicie, czy może macie zupełnie inne zdanie i w ogóle was to nie kręci?Aha, i dla tych którzy pomyla to co napisałam z dominacja tylko w seksie albo pomyślą że naczytalam się Greya - chodzi mi o coś zupełnie innego. Naturalna hierarchia, nie żadne gierki i nie tylko w seksie.Chętnie poznam wasze opinie i wdam się w dyskusję

http://www.electronicbeats.pl/the-feed/45-festiwali-chce-ciagu-5-zakonczyc-dominacje-mezczyzn-line-upach/ Sztuczne upychanie kobiet na festiwalach muzycznych. Kolejna ofensywa feminizmu. MUTEK, Worldwide i Katowice JazzArt Festival to tylko niektóre festiwale, które zdecydowały się zaangażować w projekt, którego celem jest doprowadzenie do płciowej równowagi w muzycznych line-upach. 45 wydarzeń chce, aby do 2022 ich wydarzenia mogły się pochwalić tym, że występuje na nich równa liczba mężczyzn jak i kobiet. Inicjatywa (nazywająca się Keychain) została przygotowana przez PRS Foundation. W zeszłym roku w UK tylko 26% występujących na festiwalach było kobietami. Więc chcemy to po prostu podwoić w ciągu nadchodzących 5 lat. Powiedziała w rozmowie z BBC szefowa Fundacji Vanessa Reed. Co sądzicie o takim ruchu organizatorów?

Nie dawno, jeszcze w okresie wakacyjnym, wracałem z kumplem w nocy z okazjonalnego piwka – kumpel – jeden z lepszych, jeszcze z czasów szkoły średniej, wolny, zadowolony z siebie singiel – osobiście uważam, że kobietom się podoba. W drodze powrotnej poruszył dość istotny temat – mianowicie – tydzień wcześniej spotkał się u naszych, wspólnych znajomych. W momencie dogorywania imprezy i kiedy pan domu był już na tyle słabo kontaktujący, że stwierdził, że uda się spać i już pod jego nieobecność, jego kobieta nagle zaczęła narzekania na swojego faceta ,,jaki to on słaby w łóżku jest” a ,,w ogóle to ma małego penisa” Warto tutaj dodać, że jest to para – związek, który trwa już kilka lat, od niedawna mieszkają ,,na swoim” wynajmowanym u kogoś kwadracie. Mój kumpel – mimo, że uważam go za ogarniętego – myślał przez chwilę, aby sytuację wykorzystać – jednak na jego szczęście – nie zrobił tego, co rzecz jasna bezpośrednio w rozmowie o tej sytuacji, z nim, pochwaliłem go. Rezultat tej akcji byłby katastrofalny w skutkach – w końcu prawdziwi mężczyźni ufają i wierzą swoim kobietom na słowo, ale już nie na czyny Ogólnie sam uznał, że dziewczyna w tamtej chwili potrzebowała atencji i być może, chwilowego urozmaicenia swojego życia – gotowa była się puścić, kiedy za ścianą spał ,,facet jej życia” Znam ją na tyle, że jestem w stanie uwierzyć w jego wersję – pomimo, że wtedy nie byłem z nimi. Ta historia uświadomiła mi pewną rzecz – mianowicie – panie będące w związkach, najogólniej mają tendencję, do narzekania na swoich wybranków pod względem jakości i ,,trwałości” ich własnych, męskości – przyrodzeń. Co jest zaskakujące, ponieważ jak nadmieniłem wcześniej – ich partnerzy to ich własne decyzje i wybory. Co jest najlepsze – takie narzekania mają miejsce w związkach już kilkuletnich, dobrze przetartych – o małżeństwach nawet wspominać już nie będę. Nocne zwierzenia mojego kumpla, przypomniały mi pewną sytuację sprzed kilku lat, kiedy byłem świadkiem podobnej a może nawet, bardziej agresywnej krytyki kobiet na ich facetów. Było to przy okazji, imprezy, którą zorganizowała pewna para zaraz po swoich zaręczynach – aby swoje szczęście oznajmić i pokazać ,,ludowi pracującemu” Jakże wielkie było moje zdziwienie wtedy – dzisiaj już by mnie nie dziwiło – kiedy większość pań obecnych wtedy na tej imprezie, nagle, jak jeden mąż, zaczęły najpierw od delikatnych, krytycznych komentarzy pod adresem swoich facetów, by przejść do agresywniejszej retoryki w sytuacji kiedy widziały, że panowie zupełnie nie reagują na ich zachowanie i słowa. Ile jadu i nienawiści się tam przelewało w słowach, można by pewnie obdarować tym niejedną parę. Panowie rzecz jasna – myśląc, że dobrze robią, ja uważałem podobnie wtedy – nie reagowali, wręcz ignorowali swoje kobiety, które później jak gdyby nic się nie stało, znowu weszły na tory chełpienia swoich facetów ,,jakie to szczęście je wszystkie spotkało” Zarzuty pań dotyczyły w tamtej sytuacji dotyczyły również pewnych cech, fizycznych i mentalnych ich facetów – od kiepskiego fiuta, słabe zarobki – w sensie mogłoby być więcej – że, mogły trafić lepiej niż mają, słabość oraz uległość względem kobiet w różnych sytuacjach. Oczywiście wszystko epatowało w tamtej sytuacji na bazie zwrócenia na siebie uwagi – podniosły głos, zimny wyraz twarzy, stworzenie w 5 minut klubu wzajemnej adoracji. Kiedy z czystej ciekawości zapytałem, dlaczego to robią – usłyszałem - ,,to tylko żarty” Nie – to nie są żarty. Doskonale wszyscy wiemy, że nie należy takich sytuacji odbierać w kategoriach żartu. Odwracając sytuację – kiedy to panowie, pozwalają sobie na właśnie, takie żarty ze swoich kobiet – kończy się to awanturą, wymuszeniem przeprosin i szlabanem na wiele rzeczy na kilka tygodni lub miesięcy. Błędem takich sytuacji, jest brak reakcji ze strony facetów. Przyznam się Wam, wszystkim, szczerze, że gdybym był w takiej sytuacji, kiedy moja kobieta opowiada takie rzeczy, już nawet nie tyle co w towarzystwie wspólnych znajomych, ale w ostentacyjnej prezentacji tak aby słyszeli to obcy ludzie – byłoby mi co najmniej przykro – ale puściłbym jej szybką, krótką wiązankę nawiązującą choćby do jej niedoskonałości cielesnej – zastosowałbym zwyczajne lustro w takiej sytuacji. Niech odczuje to na własnej skórze. Brak reakcji na takie zachowania, będzie powodował kolejne podobne zachowania i reakcje, ale coraz częściej i z coraz mocniejszą siłą. Wszelka krytyka kobiet odnośnie ich facetów, jest zwyczajnie schematyczna i dotyczy zazwyczaj: 1) Słabego penisa – lub jak kto woli – małego penisa a co za tym idzie narzekania pod kątem łóżkowym 2) Zarobków – ,,zarabiasz za mało, zmień pracę albo zacznij pracować na dwóch etatach” 3) Dbałości o relacje z własną rodziną - ,,nie zamierzam spędzać niedzieli z twoją matką, dlatego na rosołek jedziemy do mojej” 4) Porównywanie do kolegów faceta oraz kolegów z otoczenia kobiety 5) Ciągłe wypominanie czegoś co miało miejsce jakiś czas wcześniej, lub czegoś co facet miał zrobić Takie i podobne żarty często są tematem rozmów kobiet w grupach – rodzinnych, zawodowych, przyjacielskich – zauważyłem dużą uległość facetów w takich sytuacjach. Nie reagują, nie pokazują kobiecie jej miejsca a zwyczajnie zwrócenie uwagi w stylu ,,nie mów takich rzeczy w towarzystwie, sprawia mi to przykrość” – jeszcze bardziej nakręca kobietę do agresywniejszej postawy. Jak odbierać takie postawy i na nie reagować? Oczywiście należy wyrazić, głośno swoją dezaprobatę w takich sytuacjach – nie po to spotykam się w większym gronie znajomych, aby wysłuchiwać babskich narzekań pod adresem ich partnerów. Kolejna rzecz – to zwrócenie uwagi facetom w takich sytuacjach aby jednak się ogarnęli – to jednak jest osłabianie własnej pozycji w grupie, w oczach całej reszty. Takie i podobne zachowania to również, nic innego jak testy – kobiety takim testom badają grunt, otoczenie, na co mogą sobie pozwolić w towarzystwie a także, walka o lepszą pozycję w gronie znajomych – przecież nikt nie podskoczy do kogoś, kto jest zwyczajnie silniejszy. To także test skierowany w stronę facetów, na to jak się zachowają, czy mają jaja i siłę odpowiedzieć swojej ,,pani” w towarzystwie na takie ,,żarty” lub zaczepki. Tutaj genialnym przykładem jest facet, który praktycznie non-stop krytykowany jest za poziom zarobków, pomimo, że jego żona nie pracuje od ładnych, kilku lat i nie wygląda na to aby coś w tej materii miało się zmienić. Osobiście odbieram takie przejawy zachowań – począwszy od sytuacji mojego kumpla, po sytuację, której świadkiem byłem w większym gronie osób – jako znak, że w danym związku coś się psuje i to od dłuższego czasu. Jak doskonale wiemy – panie wolą szukać nowej gałęzi, nowych możliwości w nowej relacji, niż pracować nad tą, w której się znajdują. Panom, którzy są w związkach i bywa, że poprzez takie zachowania swoich kobiet, znajdują się w centrum zainteresowania – agresywnego i krytycznego – proponowałbym przemyślenie tematu ewakuacji z takiej relacji zanim – zrobi to kobieta, z hukiem i pozbawieniem resztki godności i honoru danego faceta. Za poświęconą uwagę bardzo dziękuję, liczę na zabranie głosu w temacie - proszę wybaczcie mi dłuższy, niż zazwyczaj post...ale temat rzeka i tak nie poruszyłem kilku innych kwestii, związanych z tematem.

Dawno zauważyłem że moja zazdrości mi że jestem mężczyzną. Mam fiuta i to ja rządzę. Nie koniecznie mam ostatnie zdanie, ale to ja potrafię huknąć jak coś nie pasi. Zazdrości mi że mam łatwiej. Zazdrości mi intelektu i logicznego myślenia. Zazdrości mi orientacji w terenie, umiejetności kierowania samochodem, wiele jest takich zazdrości. Jednocześnie, za Chiny nie przyzna mi racji na jakimkolwiek polu. Zawsze jestem ten gorszy. A tak naprawdę (ona zdaje sobie z tego sprawę) Jestem dla niej opoką. Idę zawsze przed nią i niweluję wszelkie przeciwności. Brak tylko wdzięczności.