Wieczne narzekanie a czasy w których żyjemy

[Quo Vadis?]

Wrzucam, może kogoś zainspiruje. Zastopowałem w odpowiednim momencie.

Ważna uwaga - film był nagrywany w styczniu, na początku tego roku

 

Jaka to zupełnie inna rozmowa, jakie zupełnie inne spojrzenie na świat niż wielu tych, którzy są zdrowi.

Już Kochanowski o tym pisał, niestety niektórzy ludzie nadal nie potrafią docenić tego co mają.

I najważniejsze, nie dość, że nie potrafią docenić tego co mają, to nie potrafią docenić czegoś jeszcze lepszego - mają największą chyba możliwość w dziejach ludzkości aby coś ze swoim życiem zrobić.

 

Mamy przynajmniej w naszym regionie jako taki spokój, możemy dowolnie podróżować po całym świecie, możemy uczyć się czegoś zupełnie za darmo w internecie.

Ba, możemy się w ogóle uczyć! Umiemy czytać i pisać, rozmawiać w różnych językach, już nie jest to zarekwirowane tylko dla elit.

A narzekacze i tak się znajdą i zaraz napiszą, że w sumie to ten gość nie ma racji a jeden z drugim nie ma genów czy czegoś i nic z tym nie zrobi.

 

Poza naprawdę beznadziejnymi przypadkami (a jak widać w przypadku tego pana, on - inwalida takim nie jest) dużo da się osiągnąć.

[avceutyhh14]

Trafiłem na coś podobnego kilka dni temu i daje do myślenia. 

https://www.facebook.com/wyzwanie90dni/posts/3123157291054228

 Nwm czy to nie będzie jakaś reklama, więc jak coś to moderatorzy niech post usuną, bo to chyba jakaś reklama coacha czy coś w podobie.

[BRK275]

Ostatnio udało mi się ukończyć książkę pod tytułem - Człowiek w poszukiwaniu sensu, Viktora Frankla. (Kto nie czytał, to szczerze polecam).

"wydana w 1946, opisująca traumatyczne przeżycia z obozów koncentracyjnych podczas II wojny światowej..."

Bardzo szczegółowo przedstawione są tam wyzwania jakim sprostać musieli więźniowie obozów koncentracyjnych.

Brzydko to zabrzmi, ale czytając tę książkę czułem jakbym czytał dobre sci-fi. Tak, te czasy i wydarzenia są dla mnie tak abstrakcyjne.

To co mamy dzisiaj, a to co było jedynie 70 lat temu. To normalnie kosmos.