SzatanK

Tu fajny urywek wywiadu:

Przepiękna składanka z anime naruto i naruto shippuuden:

Nawiązując do tematu, zastanów się czy nadal pragniesz unikać kontaktku z kobietami tworząc racjonalnie wytłumaczenia na bazie tzw "świętych pism". Zbadaj swój lęk przed intymnością i forsuj spotkania on-line. Bez kontaktu twarz do twarzy, chronisz się w gruncie rzeczy unikając ewentualnego odrzucenia. Moim zdaniem, zwyczajnie rzuć w kąt te cytaty i zwyczajnie choć się spotkaj. Przy okazji polecam zaznajomić się z moim tematem w rezerwacie o stylach przywiązania. Twoje racjonalnizacje ewidentnie wskazują na styl unikający.

Pozdro.

Godzinę temu, JoeBlue napisał(a):

Wiesz co to jest bucket list?

 

Polecam ten film, przy okazji:

Nie wiem, jedyne co mi przychodzi to doceniać w byciu tu i teraz niezależnie od wieku.

Kiedyś znalazłem tak filmik, może coś tam pomoże - nie wiem bracie.

Ostatnio, łapię się na tym, że dziękuje za to, że mogłem się obudzić. Wdzięczność ale taka prawdzia dodaje uśmiechu na twarzy, podejrzewam iż działa ona niezależenie od wieku. Wielu ludzi nie dożyło do 50-tki i nie dożyje - możliwie, że ja również. NIgdy nic nie wiadomo, cieszmy się sobą i chwilą, bądźmy wdzięczni  

@nat

Przede wszystkim być ostoją i oferować miłość bezwarunkowo. Problem jest w tym, że osoby z depresją raczej chcą się alienować instynktownie. Sam wiem bo też tak robiłem, to normalne w naturze, że stwór sam liże swoje rany, gdzieś w cieniu bo ma nad to wrażeń i jedyne co chce to przeżyć jakoś kolejny dzień. Kwestia jest taka, że możesz być dla tej osoby ale w gruncie rzeczy najwazniejsze, by osoba wiedziała, że jeśli będzie Cię potrzebować to ma do kogo zadzwonić i komu się wyżalić. Wysłuchaj jeśli jakimś cudem taka osoba zapragnie się otworzyć, daj troski i zoferuj pomocną dłoń, niech nie czuje się kompletnie odcięta. Osoba z depresją potrzebuje wsparcia, ciepła oraz towarzystwa, lecz nie ma co się narzucać na siłę tylko druga osoba niech ma świadomość, że - jesteś. Należy pamiętać, że mamy być wsparciem ale nie być stać się słońcem, tylko taki człowiek musi na nowo znaleźć swoje wewnętrzne słońce.

Kolejna sprawa, że depresja to forma represji swojej autetyczności i jest to forma powrotu siebie do siebie. Depresja nie jest złem jak to się wielu wydaje tylko deską ratunku organizmu przed najgorszym. Kwestia jest taka, że z depresji trzeba wyjść a nie w niej siedzieć, lecz by z niej wyjść trzeba wejść do źródła czemu jest jak jest. Przykładowo należy odpuścić perfekcjonizm, dumę itd, itp. W grunicie rzeczy trzeba zmienić swój dialog wewnętrzny i stworzyć podwaliny pod nowe życie itd, itp. Nie jest to robota jednego dnia i chwili ale można sobie pomóc. No i najważniejsze zachęć taką osobę lub pomóż znaleźć dobrego terapuetę/psychologa czy kogoś kto się na tym zna. Jak nie ten to drugi.

P.S 

Gdybym zapomniał. Jednak jeśli Twój partner będzie Cię nieustannie odpychał mimo Twoich chęci pomocy, to musisz zwrócić uwagę czy w którymś momencie, nie stosujesz sama na sobie przemocy i czy nie zaczynasz dawać tyle, że sama lada momentesz się wykończysz. Wtedy, niestety ale musisz zacząć ratować siebie. Partner z depresją jest wymagający i czytałem sprawozdania jak później takie osoby przepraszają za zniszczoną relację ale sam nie wiem co o tym sądzić. Znalazłem kiedyś taki komentarz apropos:

"Twój chłopak jest chory i teraz go nie ma. Nie jest już mężczyzną, w którym się zakochałaś. Choroba przejęła nad nim kontrolę. Nie będzie troszczył się o ciebie tak, jak kiedyś, ani robił rzeczy, które robił wcześniej. Musisz po prostu być gotowa być przy nim każdego dnia i nie otrzymywać nic w zamian. W końcu wróci, a kiedy to zrobi, a ty nadal będziesz u jego boku, będzie ci dozgonnie wdzięczny."

Powodzenia wszystkim w chorym na depresję, nie poddawajcie się i wytrwałości dla wyrozumiałych partnerów i partnerek.

@Libertyn

Pewnie tak ale w tym aspekcie stałem się już innym człowiekiem (taką mam przynajmniej nadzieję)

Nie jestem też takim dobrym człowiekiem jak chciałbym się widzieć. Nie mam aż takich pokładów empatii, choć potrafię się wczuć mocno w drugiego. Ludzie zazwyczaj mi ufają, zwierzęta też - krzywdy nie chcę robić co nie oznacza, że nie robię. Te pomaganie często nie było do końca szczere z mojej strony, niekiedy gdyby pokopać głębiej było formą manipulacji. Wiem też, że mam w sobie wiele narcyzmu, z którym staram się walczyć i zrozumienie tego, że jestem problemem w równaniu nie napawa mnie dumą. Nie wiem czy każdy infp/współzależny/enne 4 tak ma - no ja tak mam.

Ta borderka czy ktokolwiek to jest zwyczajnie ukazała mi kolejne lekcje jak to, że muszę sobie oferować więcej ciepła, ochrony, troski a nie być dla innych. nawet kiedy ewidentnie mnie krzywdzą - powinnieniem również stawiać granice i kończyć szkodliwe relacje lub jednostronne. Dużo by pisać ale jeśli wróci, to ja już nie jestem tym samym człowiekiem, nie ma do czego wracać w gruncie rzeczy - stare "ja", jej nie chciało tym bardziej "nowe". Co mnie w gruncie cieszy bo z całym szacunkiem dla tej strapionej duszy ale ona wymaga pomocy a nie kolejnego plastra, którym bym się stał. Wiem, że też potrafiłem być takim jak ona, choć na bank nie aż takim ekstremum (mam taką nadzieję)

Pomoc dla innych "wyłączyłem" - nigdy w sumie nie pomogłem. Wczoraj do mnie siostra przyszła oraz rozmawiałem z kolegą przed wczoraj i od razu powiedziałem co wiedziałem i zasugerowałem terapuetę. Bo ja nim nie jestem. I jak ktoś ma jakieś depresje, ciężkie przeżycia, to od razu staram się nakierować do specjalisty czy psychologa. Cieszy mnie to bo ewidentnie ta moja patologia we formie naprawiania drugiego się zmniejszyła czy w sumie nie istnieje i teraz bardziej skupiam się na sobie, co w moim przypadku jest świetnym objawem zdrowienia i leczeniem współzależenia. Muszę stać się bardziej egoistom (z mojego punktu widzenia) nie bez powody takie jednostki, się pojawiały w moim życiu, które mi pokazywały że mam również myśleć o sobie a nie tylko o innych i jak kolega z posta wczesniej - zatroszczyć się również o samego siebie. 

Pozdro i trzymajcie się.

A tu mój problem:

Osoby współuzależnione są często opiekunami, co jest wspaniałą cechą - z wyjątkiem tego, że mamy tendencję do robienia tego na własny koszt i często wtedy, gdy pomoc nie jest chciana ani potrzebna. Rezultatem jest współzależny wzorzec ratowania, urazy i żalu. Naucz się przełamywać ten wzorzec i przestań ratować i "umożliwiać".

Współuzależnione ratowanie
Ratowanie jest niezdrową wersją pomagania. Przypomina umożliwianie i próbuje zmienić lub naprawić innych ludzi.

Ratowanie obejmuje

Robienie dla innych rzeczy, które są w stanie zrobić sami.
ułatwianie innym kontynuowania ich niezdrowych zachowań
Pomaganie innym w unikaniu konsekwencji ich działań
Wykonywanie większej części pracy niż własna
branie odpowiedzialności za innych ludzi, próbując rozwiązać ich problemy
Pomaganie z obowiązku, a nie dlatego, że się tego chce (uszczęśliwianie innych).
Oczywiście nie każde pomaganie jest złe lub niezdrowe. Aby odróżnić ratowanie od prawdziwego pomagania, warto zastanowić się nad swoją motywacją do pomagania i oczekiwaniami co do rezultatu.

Prawdziwa pomoc jest udzielana z otwartym sercem, bez żadnych zobowiązań i oczekiwań. Robimy to, ponieważ chcemy pomóc, a nie dlatego, że czujemy, że musimy lub czujemy się winni, jeśli tego nie zrobimy.

Prawdziwa pomoc nie jest wspieraniem czy próbą pomagania ludziom w unikaniu konsekwencji. Nie sprzyja też uzależnieniu poprzez robienie dla innych rzeczy, które mogą zrobić sami.

Opieka i ratowanie sprawiają, że czujemy się przydatni, potrzebni i wartościowi.
Staliśmy się opiekunami w młodym wieku z konieczności, ponieważ naszym rodzicom brakowało umiejętności opiekuńczych.
Czujemy się odpowiedzialni za innych ludzi - ich uczucia, wybory, bezpieczeństwo, szczęście itd.
Ratowanie pomaga nam poczuć kontrolę i tymczasowo uspokaja nasze lęki i niepokoje.
Uważamy, że naszym obowiązkiem lub zadaniem jest dbanie o wszystkich i wszystko.
Boimy się mówić "nie" i wyznaczać granice (kolejna forma dogadzania innym).
Wierzymy, że inni będą cierpieć, jeśli ich nie uratujemy.
Uważamy, że wiemy lepiej od innych i znamy odpowiedzi na ich problemy.
Mylimy ratowanie z prawdziwym pomaganiem.

Przetłumaczono z DeepL.com (wersja darmowa)

@krzy_siek

Usuneła facebooka czy tam deaktywowała ale ostatnio w piątek aktywowała (po dwóch tygodniach nieobecności), także póki co babka żyje. Na policji nie byłem koniec końców..

Nic do niej nie pisałem ani ona do mnie. Na moje wcześniejsze wiadomości nie odpisała, byc może face jej zaszyfrował wiadomości - nie wiem. 

Póki co po staremu wszystko.

Ludzie nie zdają sobie sprawy jak monstrualny wpływ te anime miało na naszą rzeczywistość. 

Nawet prezydent Francji wyraził żałobę bo swego czasu DB był mega popularny w tym kraju. Zwyczajnie te anime zmieniło świat na lepsze, dało zatrudenienie ogromnej rzeszy ludzi i zainspirowało przyszłych twórcow:

@zuckerfrei

How to Watch Dragon Ball in Order (lifewire.com)

Wszystkiego najlepszego panie  

Witam.

Bardzo smutna wiadomość nas dobiegła ze świata. Twórca jednego z najbardziej anime na świecie - AKIRA TORIYAMA nie żyje.

Drabon Ball wychował całe genereacje ludzi. Nie raz widziałem jak te anime dodawało motywacji ludziom, uśmiechu i generalnie lepszego jutra. Wszyscy wiemy jak Goku uczył by się nie poddawać i, że moc przychodzi nie gdy tego chcemy ale w odpowiedzi na potrzebę. Bardzo wielka strata, lecz myślę że twórczość tego pana będzie jeszcze latami rozpoznawana i kontynuowana.

W tym anime było wiele pamiętanych momentów razem z efektownymi walkami. Twórczość tego mężczyzny będzie żyła w nie jednym fanie serii do końca życia. 

Koleś powiedział co powiedział i jest jaki jest co nie zmienia faktu, że jeśli kobiety mają hipergalaktyczne wymagania to nad nami się nikt nie lituje, że jest skreślanym w przedbiegach. Wystarczy, że masz 179 cm to już zaczynają kręcić nosem. Po facetach można jechać i skreślać po wzroscie, braku pracy, prawa jazdy, że jest prawiczkiem a to taki ryj a nie taki a to nie ma własnego lokum to się nie nadaje, a to nie ma wykształcenia to debil. Powodów jest miliard, natomiast jak ktoś powie coś o kobietach 25+ to zgrzytanie zębów. Czy powiedział coś chwalebnego? raczej nie. Czy laski na niego lecą bo kreci filmiki - raczej tak. 

""Jeśli chcesz wiedzieć, kto cię kontroluje, sprawdź, kogo nie wolno ci krytykować"." Voltaire.

Rozmawiałem z policją.

Tak się złożyło, że jechałem sobie rowerkiem do sklepu i drogówka stała. Postanowiłem podejść i zapytać o ich zdanie w tej sprawie. 

Powiedzieli, że generalnie nie przypominają sobie takiego zapisu w prawie i żeby mi groziła odpowiedzialność karna za niezgłoszenie. Powiedziałem, że była pijana jak to mi napisała a oni odpowiedzieli, że gdyby mieli brać na poważnie, każde takie zgłoszenie to musieliby utworzyć oddzielny dział. Powiedział Pan Policjat natomiast, że to zalezy ode mnie i jak czuję, że mogło w tym być ziarno prawdy to mogę zgłosić na postarunek lub komistariat by spać spokojnie ale tak poza tym to chyba nie grozi mi ewentualne więzienie czy jakieś kary.

https://l.facebook.com/l.php?u=https%3A%2F%2Fwww.instagram.com%2Freel%2FC3WJisRL1FA%2F&h=AT0Nvj5AvJd_4I-Ef2xpTQaxITvUnm9ZNU4eDtbQcErYJjLmrsRzIksg7yhKXnPzAik6xoxWhBzaaUX-wWZ4OagxFFWBZz8nFLfC-2xIK9AEQfLhnB_EnSBj0H-Qm6AU08b4&s=1

Podbijam bo może komuś pomóc.

Choć moim zdaniem zewnętrze stabilizatory długofalowo nie sa rozwiązaniem tu trzeba pracy wewnętrznej by uzyskać stałą stabilizację.

@I1ariusz

Zgadza się biopolar i BPD to inne zaburzenia.

Moim zdaniem ona ma BPD. To jest w ogóle zabawne, bo mój kolega "red pillowiec" z pracy, również ma BPD (zdiagnozowane) I razem ją ocenialiśmy na zasadzie "co tym razem odwali". On sam był ciekaw tych jej epizodów i potem chciał nawet ją prowokować, choć nie byłem zbyt wielkim orędownikiem tej ideii. Jednak też przyznał zgodnie, że faktycznie ona ma jakieś konkretne głębsze dolegliwości.

Opowiadał, że go też dotkneła za plecami. Wiem z różnych źródeł, że ona przyklejała się do iluś facetów ale ja stałem się "ulubieńcem" jak to u osób z BPD. Rozwaliło mnie jak kazała wyskakiwać z kilku złotych od swojego "przydupasa" "nice guy'a" by mi dał albo pożyczył na kawę bo mi brakowało - dosłownie

Nie, żebym się nabijał bo doskonale wiem jak byłem tym książkowym nice guyem i widziałem jak on się do niej kleił i chciał od niej coś i było to przykre jak go ignorowała by spędzać ze mną czas. Zresztą razem z kumplem zgodnie stwierdziliśmy, że ona by go absolutnie zjadła na śniadanie, gdyby do czegoś miało dość. Tu trzeba już kogoś naprawdę odpornego psychicznie a i tak można nie podołać. Jak wspomniałeś @I1ariusz tylko uciekać. Jak boga kocham, że do teraz mam niemiłe uczucia na myśl o niej. Zresztą Grannon sam gdzieś mówił, że takie osoby są bardziej niebezpieczne od narcyzów jak dobrze kojarzę.

Choć może nie ma BPD tak też może być. Czuję się podle tak obgadywać kogoś ale ile ja się stresu nażarłem w robocie przez nią i nawet teraz, kiedy ją widziałem ostatni raz 3 miechy temu to nadal mam z nią problemy jak widać. Jak sobie przypomnę te pytania 4 latka na zasadzie - "czemu sygnalizator ma światło czerwone" to serio zaczynam doceniać inteligencję wtedy u pań. Nie wiem co więcej powiedzieć. Wiem, że się upijała i popalała jakieś gówna. Ta wiadomość o odebraniu sobie życia, też była napisana pod wpływem alko. Najlepsze jest to, że napisała mi po pijaku i za 15 minut pyta się skąd wiem, że jest pijana  

W co ja się znów wpakowałem. Także, teraz możecie zrozumieć czemu nie chcę więcej się troszczyć o innych a zacząć o siebie,

Edit:

Ulubiona osoba jest w centrum uwagi osoby cierpiącej na BPD. Oznacza to, że uważają tę osobę za zaufanego przyjaciela, powiernika i doradcę w jednym. Doktor Roberts zauważa, że osoba z BPD wykazuje „styl przywiązania zaabsorbowany lękiem”.

3 godziny temu, I1ariusz napisał(a):

@SzatanK jeśli ona ma BPD (a nie bipolar) to bym spierdzielał i udawał, że nie słyszę. Nie pomożesz takiej osobie, tu trzeba ciężkich przewrotów.

Tez tak uważam. Miałem do czynienia z kolegą w pracy z biopolarem. To też ciekawe, że koleś miał takie wahania, że dajcie se spokój. Najlepszy numer był, że podszedł do mnie i mi opowiada, że ze siostrą miał jakiś akt seksualny I jak on to ujął "mówi mi na przód, bo nie chce by dotarło do mnie to kanałami". Wszystko jest fajnie dopóki nie zaczną awantury gdy są w tej fazie negatywneh. Potem chcieli go zwolnić bo wszczynał awantury. Do mnie też raz wyskoczył.

7 godzin temu, krzy_siek napisał(a):

7 godzin temu, SzatanK napisał(a):

No to jest to, że ja nie chcę być chamski ale staję się w gruncie rzeczy przez to chamskim dla siebie

Też kiedyś taki byłem, z czasem jednak "się wyrobiłem", życie mnie naprostowało  i jestem bardziej bezwzględny i częściej obojętny.

Nie no ja też taki się staję/stałem bo to zwyczajnie mechanizm obronny. W pewnym momencie serio kobietę bym przejechał bo byłem tak wymęczony mentalnie. Zresztą, te moje wymęczenie sprawiło, że ja już traciłem pamięć momentami na zasadzie co miałem robić. Jestem dosyć pewien, że na zawsze uszkodziłem sobie mózg rozkminianiem co jest ze mną nie tak, czemu jestem ghostowany, czemu jest "tak i tak". Przykładowo do pracy musiałem mieć GPSa a i tak się bałem, że nie trafię samochodem. Zwyczajnie nie byłem zapamiętać drogi. Dlatego ja naprawdę już nie mam siły na pomaganie, rozmkimianie czemu mnie ktoś zghostował, gdzie znów zawiniłem i co jest nie tak.

7 godzin temu, krzy_siek napisał(a):

Skoro analiza i pogłębianie wiedzy nie wyprowadziło Cię na prostą, to chyba nie jest to rozwiązanie.

 

Nie no, masz świętą racje - trzeba upraszaczać. 

Kwestia tylko, że to nie jest tak, że ja jestem święty a kobiety czy faceci w moim otoczeniu to "zło". Doskonale sobie zdaję sprawę, że w środku byłem katastrofalnie rozjebany i nie raz skrzywdziłem osoby, na których mi zależało/zależy. Nikt nie jest doskonały ale po zwyczajnie tylu latach z jednostkami uszkodzonymi, zwyczajnie już jestem K.O

Teraz jest w porównaniu do tego co było to jest ze mną świetnie. Gdybym się wziął to oprócz CPTSD w zasadzie mogę wszystko ogarnąć w ciągu kilku miesięcy i żyć w pełni normalnie. Tylko o tyle to jest upierdliwie, że to robienie rzeczy, których nienawidzę i się strasznie przed tym bronię. Aczkolwiek wiem, że muszę pójść to drogą. No nic, tyle mojego narzekania - przepraszam.

7 godzin temu, krzy_siek napisał(a):

A co do statusu "niedostępny" na messengerze, to dziś się dowiedziałem że od wczoraj jest awaria facebooka/instagrama i to pewnie przez to. Widzisz, Ty rozkminiasz co się dzieje, a tu zwykła awaria serwisu

Też tak myslałem ale faktycznie babka usuneła facebooka, chociaż wczesniej już o tym myślała. Mam nadzieję, że faktycznie chce zacząć od nowa.

7 godzin temu, krzy_siek napisał(a):

ale cóż innego mam Ci doradzić, niż się odciąć i sprawę zgłosić?

Tak trzeba będzie zrobić. 

Dzięki za cierpliwość ze mną chłopaki w tym temacie.

16 godzin temu, Alejandro Sosa napisał(a):

Nie rozumiem... Dała Ci spokój, widzi chyba, że nie osiągnęła rezultatu pożądanego, szkoda mi takich dziewczyn jak już patrzę na to z dystansu, sama się odcięła, powinieneś się cieszyć a nie planować zemstę.

Nie no, dała spokój powierzchownie. Tak jak wspomniałem, gdy ktoś napisze, że ma problem, który może skutkować pozbawieniem się życia, w każdym momencie. Niezależnie czy to jest jakaś depresja czy myśli samobójcze, to jak ktoś znika nagle to tylko pogorsza sprawa i niestety taka osoba zaczyna żyć w głowie mimowolnie. Ja na nikim zemsty nie planuję tak w ogóle. Zwyczajnie, gdy człowiek jest notorycznie ghostowany czy może komunikacja polega na ghostowaniu to czasem zachodzi się w głowie czy może samemu nie trzeba stać się takim "mistrzem komunikacji". Tyle, że ja wiem że ghosterzy to 50% problemu drugie tyle to ja, choć może i nawet 100% problemu to ja. Bo normalni ludzi, nie tolerują nadmiernego zwlekania.

16 godzin temu, krzy_siek napisał(a):

W dniu 5.03.2024 o 10:39, SzatanK napisał(a):

"Ta osoba jest niedostępna w Messengerze."

Niedostępna na messengerze, czyli co? Zabiła się czy jak?

To jest osoba z BPD na 99%

One/Oni mają takie fazy z mega intensywnymi emocjami. Póki co nadal jest niedostępna i mam nadzieję, że żyje. To nie jest zły człowiek ale z niskim IQ, bardzo rozemocjowany szukająca zastępstwa by nie być w razie W sama. By dać przykład "o co chodzi". Przykładow wpadła w panikę z powodu, że tak powiem takiego jak to, że Twoja pobliska żabka zamiast być na lewej stronie ulicy jest teraz po prawej. Dla niej to powód do trzęsienia się, płaczu i wybuchów emocjonalnych i uznania, że wszyscy na nią patrzą. Jakieś paranoje ma, że wszyscy ją oceniają.

15 godzin temu, predator08 napisał(a):

Niemniej jednak powinieneś zareagować na to co napisała i nie patrzeć na tych, co mówią, że tylko konfidenci zadają się z policją, poza tym to zupełnie inna sytuacja...

Ta kobieta jest naprawdę mega problemtyczna. Ma chłopaka a mi pisze, że jak ona sobie coś zrobi to już nigdy nie będę sam...

Próbowałem pomóc i towarzyszyłem ale ja też mam swoje limity i mówiłem jej, że nie mogę jej pomóc bo sam mam problemy. Po pierwsze nic od niej nie chce. I po drugie, ona mnie przeraża, to jest ktoś komu ja nie pomogę w żaden sposób. To jest kobieta, która mi zrobiła awanturę na stołówce bo powiedziałem "siema" do kobiety, gdzie tylko przestrzegłem i opowiedziałem o błędach, jakie ona popełniała z którą pracowałem kilka miechów wczesniej na tym samym stanowisku. Ona była mega zazdrosna o mój jakikolwiek kontakt z kobietami. A to ani moja dziewczyna, ani jej nie trzymałem za rękę - nic. Mówiłem jej, że zachowuje się jak zazdrosna dziewczyna a nie jesteśmy przecież razem i tłumaczyłem, że to nie zdrowy objaw.

Powodzenia mieć dzieci z nią. Babka ze stołówki jak to zobaczyła to nie mogła wyjść z podziwu co się odwaliło. Sama mówiła, że ona by już ją dawno od siebie odcieła i, że jestem za miękki z nią.

4 godziny temu, icman napisał(a):

A może to jest ten moment kiedy łapiesz się na tym, że sam wycinasz sobie takie numery wchodząc w te układy?

Bo tak jest. Ja już to zauważyłem wcześniej i krótko po nowym roku postanowiłem to zmienić. Niestety ta kobieta, to ktoś z zeszłego roku, gdzie pracowaliśmy razem i tak się ciągnie.

I tu nie chodzi o kobiety o mężczyzn też. Ja już odcinam się od mojej patologicznej chęci pomocy. Od teraz od razu mówię i to mojemu koledze też powiedziałem, że po prostu musi iść do teraputy czy psychologa a nie do mnie bo ja nie jestem w stanie pomóc. Wracając do niej to np opowiedziałem jej o stylach (ona przejawia styl lękliwy) i trochę się z nią podzieliłem wiedzą ale jak to kobiety we większości w dupie mają.

3 godziny temu, krzy_siek napisał(a):

4 godziny temu, icman napisał(a):

A może to jest ten moment kiedy łapiesz się na tym, że sam wycinasz sobie takie numery wchodząc w te układy

Też o tym pomyślałem,

Można przecież zawsze przejść obok czegoś lub kogoś, obojętnie, nie angażować się 

No to jest to, że ja nie chcę być chamski ale staję się w gruncie rzeczy przez to chamskim dla siebie. Jak wcześniej wspomniałem mam tą współzależność i mi ciężko jest odmawiać. Ja ryzykowałem stratą pracy nawet kiedyś by być przy kimś w potrzebie. Pewno wynikało to z tego, że chciałem by ludzie też przy mnie byli a nie ghostowali czy tracili zainteresowanie. To już dawne dzieje no ale było jak było.

Co do tego wszystkiego - mam nadzieję, że dziewczyna żyje. Wiem, że wychodzę trochę na potwora, który nie chce pomóc ale nie w tym rzecz. Każdy kto miał do czynienia z naprawdę chorą jednostką, wie że to nie przelewki taki człowiek. To ktoś kto potrzebuje specjalisty. Ona we mnie powoduje gęsią skórkę na samą myśl o niej. Gdy ją widziałem czy, gdy do mnie z pretensjami przychodziła to naprawdę zaczynałem się stresować, prawie jak na egzaminie na prawo jazdy. Na końcu to już byłem przerażony zagadać do jakieś babki, czy aby przypadkiem ona nie będzie przechodziła i mi awantury nie zrobi. Pamiętam jak z za korytarza mnie obserwowała jak rozmawiałem z koleżanką, z którą kiedyś pracowałem wczesniej rok temu - bardzo creepy.

Mówię wam to nie są żarty z takim człowiekiem. Byscie zobaczyli jak człowiek z 0 złości jest w stanie w półtrej sekundy wbić na 100% to byście wiedzieli o co chodzi  

No i kolejna sprawa, to te pomaganie wynika ze współzależności i kompleksu zbawcy. Moja arogancja i duma została obniżona do takiego poziomu, że wiem że ja nic nie wskuram a tylko mogę zaszkodzić. Ludzie z problemami niech idą do specjalistów i do ludzi, którzy się kształcili w tych kierunkach, i którzy mają powołanie. Ja już się odcinam od takiego patologicznego pomagania. Bo to szkodzi mi i innym, którzy potem upatrują we mnie jakieś swoje szanse na lepsze jutro.

Z całego serca żyję jej jak najlepiej bo to nie jest zły człowiek, choć gdy mówiłem że mnie zestresowała to jak mi zrobiła jazdy raz, to miała dziwny uśmieszek. Ale mi już wystarczy kobiet z problemami.

Jak jakaś chce wyjsć na kawę to wyjdę. Jak chce być koleżanką to niech będzie. Jak uważa, że jestem w stanie w czymś doradzić to spróbuję podzielić się wiedza ale nie będe mieszał jednego z drugim i na pewno będę odsyłał od teraz do terapuetów.

Pozdro

@Pater Belli

Spoko, bierz co potrzebujesz.

Hejka to jeszcze raz ja.

Tak mnie naszło jakoś. Mam do was pytanie, do osób które miały do czynienia z DA przez całe wasze życie. Czy czujecie jakieś negatywne emocje związane z tymi ludźmi? Ja wam powiem szczerze, że wybaczyłem wszystko, to co jawne i mniej jawne. Ogólnie to im współczuję, bo zazwyczaj to są dobre dusze ale skrzywdzone. 

Postanowiłem wybaczyć wszystkim DA w moim życiu, począwszy od mojego i nie wściekać się więcej. 

Fajny tekst znalazłem tak w ogóle:

Dear avoidant,

I forgive you. I will not forget the pain the relationship caused me, and the emotional scar it left me with. But I am done demonizing you. I am done choosing to keep the anger and pain inside me. I am done putting the blame on you.

I realized we are all children at heart, who have our own traumas, and we haven't healed. We end up together in this dance because we want love, but haven't been able to figure out how to consistently give it to ourselves. We attach, you detach. We say we want what's in the middle, yet we have no idea how to give it to one another, yet ourselves.

I am done being angry at you and holding on to the pain. I am choosing to accept that we are on different paths and our connection was to allow us to access the pain stored inside.

I wish you well. I hope you heal. I hope you end up happy and finding love for yourself that you deserve. I am done being angry at you.  

Mam De vu  to już chyba z 4 raz.

"Ta osoba jest niedostępna w Messengerze."

Mówię wam nie ma to jak napisać, że ma się depresję czy myśli samobójcze i zniknąć. Dostać dawkę terroru emocjonalnego na pożegnanie to jest to. Jak chcecie komuś wyciągnąć ileś dni z życia to polecam tą metodę. 

W dniu 2.03.2024 o 16:34, Alejandro Sosa napisał(a):

Kolega powiadomił służby i narobili tamtej pani ambarasu. Od tamtej pory często widziałem ją na tinderku z opisem "wifey material". No joke.

Właśnie o tym myślę by jednak nauczyć małpę rozumu. Mam serdecznie dosyć wycinania mi nieustannie tego samego numeru.

Ale jeszcze raz dziękuje serdecznie za nakierowanie z tą troską.

Serdecznie polecam Wartales.