Znajdź zawartość

A więc tak bracia samcy. Dziękuję za rady. Nie kontynuowałem dalej poprzedniego wątku, ponieważ cała sytuacja wymagała dogłębnego przemyślenia. Moja historia w temacie Dlaczego kupiłem dyktafon, skończyła się na gromadzeniu dowodów. Ale to nie był koniec przygód. Pod koniec urlopu wróciłem aby zobaczyć się z synem. Nastawienie żony wobec mnie wcale się nie zmieniło. Oprócz tego, że mogłem zobaczyć się z naszym dzieckiem, nic pozytywnego nie wynikło. Na dodatek razem z mamusią powiedziała, że mam przerąbane, bo założyła mi niebieską kartę! Nie zabawiłem tam długo. Korzystając na jeden dzień z tajnej kryjówki u znajomego jej kuzyna, wybrałem się do Ośrodka Interwnecji Kryzysowej zapytać jak to tak bez wyraźnych dowodów, można mi taką kartę założyć. Miła pani z owej placówki, wyjaśniła mi, że każda żona może tak zrobić i to anonimowo i że wystarczy samo zgłoszenie, że żona nie czuje się bezpiecznie. Pozostawiam to bez komentarza. No może raczej z jednym: to niebieskie gówno w niczym nie pomaga, tylko jest po to aby na rozprawie sądowej każda zarejestrowana interwencja była grzechem na koncie męża. Nie. Nie można tego gówna zdjąć na moją prośbę. No to pięknie. Dodatkowo nie przyjęły prezentu w postaci karty podarunkowej od moich rodziców i siostry. Wróciłem na świąteczny kontrakt do pracy. I tak przepracowałem do końca grudnia. Nie mówiłem żonie kiedy dokładnie będę. Jeszcze przed naszym konfliktem powiedziałem, że wpadnę zaraz po świętach, bo wtedy mam styczniową przerwę od pracy. Ale obecnie nie podałem jej informacji o konkretnym terminie. Ta wygrażała się, że nie mam po co przyjeżdżać. Ja jej na to: "Jakim prawem możesz zakazywać? Jesteśmy jeszcze małżeństwem, czyż nie?". To samo tyczyło się moich rodziców i mojej siostry (jest przecież matką chrzestną). Mają prawo zobaczyć mojego synka. Załatwiłem im nocleg w mieście, żeby nie było, że wbijemy się do nich na noc jeszcze. Ja miałem tam pojawić się później, wynajętym samochodem (wynająłem samochód, ponieważ transport publiczny tym razem mi się nie opłacał). Rodzice odwiedzili moją żonę wcześniej, już 2 stycznia w godzinach wieczornych między 17 a 18. Ponowili wizytę 3 stycznia parę minut po 9 rano. Dołączyli do nich moja siostra wraz ze swoim chłopakiem. Pierwsze wizyty przebiegły miło... Przed trzecią wizytą i po wymeldowaniu z noclegowni (ja dojechałem dopiero 4 stycznia o 5 nad ranem), pojechaliśmy najpierw do sklepu Smyk, aby kupić prezenty dla mojego syna. Zapłaciliśmy kartą podarunkową, którą wcześniej podczas ostatniego urlopu moja żona nie przyjęła. Gdy pojawiliśmy się tam (ja, matka i ojciec; siostra opuściła z chłopakiem miasto 3 grudnia, ja dojechałem wynajętym samochodem do miasta 3 grudnia ok 4 nad ranem), zostaliśmy niemile potraktowani przez moją żonę i teściową. Zarzucały one mojej mamie kłamstwo, że moja wizyta była niezapowiedziana. Prawda jest taka, że moja matka powiadomiła moją żonę w poniedziałek, że przyjdą razem ze mną. Prezentów przyjąć nie chciały. Ale w końcu udało nam się je przekonać. Gdyby chciały je zwrócić, to Smyk zwraca wartość przedmiotów tylko na kartę podarunkową. Ale paragon to ja mam. Jeju, że aż do takich chorych sytuacji doszło. Nawet ekstra pieniądze dla żony od mojej mamy były ble! Całe ostatnie spotkanie nagrałem ukrytym dyktafonem. Nagrania przesłałem do detektywów. Tak, wynająłem detektywów. Lecz ci niczego podejrzanego nie wykryli. Ale jedno jest dziwne: podczas śledzenia nikt z domu nie wychodził! Nawet jak pogoda była ładna i odpowiednia aby wziąć małego na spacer. Pozostaje zapłacić im resztę za zlecenie. Przynajmniej stenogramy będę miał. Pieniądze szybko się odrobi. W końcu żonka nie chce ze mną zamieszkać za granicą. Zdrada? Raczej nie. Mamy po prostu taki kawał z brodą: wszystkiemu jest winna żona i teściowa. Na następny dzień wróciłem z rodzicami w swoje strony i pojawiłem się u adwokata. Ten obiektywnie przedstawił mi wszystkie możliwe konsekwencje każdej decyzji. Zaproponował, żebym podjął chociaż ostatnią próbę ratowania małżeństwa. Szczerze to trudno mi uwierzyć, czy uda mi się żonę wyciągnąć z tego chorego układu między nią a matką. Ale można spróbować. Tylko trzeba spotkać się w 4 oczy, trzeba też to zrobić umiejętnie, bo wystarczy, że zadzwoni na policję i już będę miał "nasrane" na koncie. Wiecie, niebieska karta. Za nic. Póki co konto czyste. Podczas spotkań byłem miły, elkwentny i kulturalny. One tylko się niepotrzebnie nakurwiały (wmawiały swojej rodzinie i mojej rodzinie, że je pobiłem, a ja na to: "Dlaczego więc nie wezwałyście policji, jeśli mam niebieską kartę? Z O N K ! ), że ich misterny plan idzie w pizdu. I że przesyłam mniej pieniędzy. PS Nie złożyła pozwu, ponieważ to ja trzymam nasze dokumenty. A że jest cienka w urzędniczych sprawach to nawet kopii sobie nie potrafi załatwić. A no i to kosztuje aż 600 zł. A bez pracy nie ma kołaczy! Pieniądze wysyłam tylko na dziecko. CDN...

Buszując po internecie trafiłem na to: http://www.fakt.pl/polska/marcin-p-z-amber-gold-zrzeka-sie-dziecka-katarzyny-p-,artykuly,600878.html Pomijając fakt podejścia kobiety czyli jego żony i zrobienie sobie dziecka z klawiszem aby lepiej się ustawić przez rozprawą i odbywaniem kary, jest to następny przykład jak dyskryminowany jest mężczyzna. To jest tragiczne, że trzeba udowadniać, że nie jest się wielbłądem. Dodatkowo na taki pozew, o ile dobrze pamiętam, jest tylko jakiś czas do którego można złożyć taki pozew. Gdyby sprawa nie była taka medialna, jest szansa że facet nawet by się nie dowiedział na czas o sytuacji. Ciekawe co jest w pozwie z drugiej strony?

O tym jaki byłem przed poznaniem mojej "tej jedynej" miłości, opowiem później. Chciałym skupić się na tym, dlaczego po parul latach wielkiej miłości, musiałęm kupić dyktafon aby użyć go przeciw tej, dla której "dałbym sobie rękę odciąć". Wszystko stoi na prostej drodze do rozwodu. Czy moja samica w końcu się ogarnie? Bo ja się ogarnąłem, choć może trochę za późno. Trzeba było być Niedźwiedziem, a nie misiem. Jakieś parę lat temu po może i ambitnym technikum, nie mogłem znaleźć pracy. Bo byłem dobrym człowiekiem, nie miałem znajomości i byłem trochę niepełnosprytny, ale miły i romantyczny. Miła ciota. Już po "wielkich problemach dojrzewania"...a chciałem w końcu znaleźć pracę i cel w życiu, a także kobietę, to piękną i jedyną. Udało mi się jakimś cudem znelźć pracę za granicą. Po paru miesiącach nienajlepszj ale jakoś lepiej płatnej pracy, poznałem tam moją przyszłą żonę. Biedną, bo zagubioną, zamkniętą w sobie i troche sobie nie radzącą w pracy i z ludźmi. Po wielu moich "niepowodzeniach" z płcią przeciwną, "wziąłem się w garść", zostałem jej przyjacielem, "opiekunem",w końcu powiedziałem jej, że ją kocham i potem poprosiliśmy pracodawcę o "couple room" dla nas. Było pięknie, kochaliśmy i kłóciliśmy się również, ale nie rozłączaliśmy. Zawsze razem. Przed i po pracy. W wolne. Pracodawca nic przeciw taki związkom nie miał, w końcu w naszym miejscu pracy pary tworzyły się zawsze. Ale moja ukochana sprawiała swoim zachowaniem i "chęcią do pracy" pewne problemy, ktorych nie zauważałem, bo hormonalny haj nie pozwalał mi, żebym tą sprawę bardziej zbadał. I tak oto nie przedłużono nam kontraktu. Nie przeszkadazło mi to jednak, wierzyłem naiwnie, że dzięki tej miłości damy radę, nawet jeśli jej dom w którym mieszkała, był obciążony niespłaconym kredytem hipotecznym. Jakby co, u mnie z zameldowaniem było wszystko jest i było w porządku. Tylko i tak sensownej pracy brakowało w okolicy. Gdy wróciliśmy do kraju, byliśmy raz u niej a raz u mnie. Pochodzimy z dwóch różnych województw i trochę odległości między nimi jest. Ale nie przeszkadzało to nam. Choć pieniędzy nie zostało wiele (ukochana wspierała mamę finansowo a ja nie miałem jakiegoś większego finansowego planu) a mi zależało, żeby jednak ich nie zabrakło. I zależało mi też na tym aby moja jedyna została moją narzeczoną. Parę miesięcy po zaręczynach znalazłem kolejną pracę za granicą. Najpierw miałem znaleźć się tam ja, potem moja miłość. Z tym, że tamto miejsce nie było moim wymarzonym, ale czego nie robi się dla miłości... Najbardziej denerwowały dwie zmiany na dzień i tylko parę godzin dla siebie między tymi zmianami. Szef zresztą miał inne plany i nie chcaił zatrudnić mojej ukochanej. Dopiero po paru miesiącach charówki, ogłoszono nową rekrutację. W razie czego, udało mi się też znaleźć kolejną ofertę i zagadać do kolejnego pracodawcy, czy może by kogoś nie chciał. Poszedłem na żywioł. Bo już nie mogliśmy wytrzymać paromiesięcznej rozłąki. Bo była szansa. Znalazłem dla niej współdzielone mieszkanie, ze starym właścicielem. Tańszych ofert nie było a zakwaterowanie na terenie mojego pracodawcy było o wiele mniejsze. Zapłaciłem wszystkim czym miałem, jeśli chodziło kaucję, pożyczyłem nawet pieniądze od kolegi, żeby jakoś przeżyć. Liczyłem, że się to uda. Ale szefostwo w mojej pracy nie przyjęło mojej ukochanej. Mimo doświadczenia i dobrej znajomości języka. Natomiast w drugiej, trochę podlejszej robocie, ale tak samo płatnej, moja ukochana się poddała po pierwszym dniu próbnym. I jeszcze przed rozmowami kwalifikacyjnymi kupiła sobie iphone na abonament! To był pierwszy znak: "no to ty się dla mnie poświęcisz, zjem Cię całego mój chlebku..." Po tym się poddała. Nie miała ochoty szukać innych prac w okolicy. Jak już jakieś były to zawsze coś nie tak. Pytanie po której stronie... bo świadkiem nie byłem... Nie chciała znaleźć/nie mogła znaleźć...Święta spedziliśmy zdala od naszych rodizn, skromnie. Dziwnie szczęśliwi... Styczeń, luty pracy nadal nie było. Dopiero potem coś znalazła, ale na pół etatu. A ja płąciłem prawie całą pensję na jej czynsz, stan konta zjeżdżał na minus...gdby nie ten overdraft (nie zaciągałem kredytu tylko aktywowałem tzw. overdraft, zresztą nie przysługiwała mi nawet karta kredytowa bo nie pracowałem nawet rok), to może by wtedy wcześniej odjechała. A tak, po przekalkulowaniu, powiedziałem jej, że jak umowa na mieszkanie u tego gościa się jej skończy, to musi wrócić do domu, bo nie wyrobimy. A nie wyrabialiśmy. Nawet z jedzeniem. Z resztą nie przypominam sobie, żeby mi dużo razy przygotowywała posiłki. Owszem, miałem w pracy, ale do dziś obiady od niej mogę policzyć na palcach jednej ręki. Większość mam od mamy i od teściowej. Ech kolacje i posiłki na randkach ok, ale chyba robiłem ich trochę za dużo... Może i była to bolesna decyzja ale słuszna. Przynajmniej nadal miałem pracę. I odłożony urlop. A na urlopie...no cóż, wpadliśmy. Po około dwóch latach "starania się"...kto kogo podpuszczał? Szczerze ,to ja. Tak bardzo kochałem moją już wtedy narzeczoną, że obdarzyłem ją zapłodniłem. Prawdopodobnie zawiodły wtedy prezerwatywy. Dobre prezerwatywy. No ale miały zawieść później! Ale nie spanikowałem. Nie zostawiłem jej z tym samym. Z resztą obiecałem jej, że gdyby do takiego czegoś doszło to nie stchórzę. Ale powiedziałem, że będzie trzeba się nieźle naprawcować. Wróciłem więc do hotelu. Pracować i szybko zaklepać kolejne dwa urlopy: pierwszy na to aby omówić kwestię ślubu (chciałem tego ślubu, chciałem czegoś pewnego, związku bo ileż można się wahać?). Było trochę spięć między rodzinami. Dodatkową tragedią był fakt, że zadłużony dom mojej przyszłej żony został zlicytowany...ale to i tak było do przewidzenia. Dlatego postanowiliśmy wziąć ślub u mnie. Potem okazało się, że równie dobrze można było tradycyjnie, u panny młodej no ale panika wzięła górę i moja żona na czas pierwszego trymestru ciąży została u moich rodziców. Żeby nie dopadł ją stres. I tak ją dopadł. Po czasie miała pretensje do moich rodziców o nic. Po prosu nie czuła się jak u siebie. Dotarło wtedy do mnie, że pomiędzy nią a matką jest nierozerwalna więź, która jednak uzależniła tak obie od siebie, że po dłuższej rozłące obie wariują! A dlaczego ta więź jest taka? Cóż, jej tatuś lubił wlewać za kołnierz. I to spowodowało dużą destabilizację w jej życiu. Do jej mamy nic nie mam. Może tlko jedną rzecz: przez to całe jej poświęcenie i chronienie córki przed wszystkim, moja ukochana z pozoru dzielna, uparta jest też w pewnym sensie nieporadna i marudna. A! I chce być wolna i niezależna. Jej obecny stan mógłbym opisać dwoma przeciwstawnymi do siebie słowami: słabość siły. Po weselu musiałem jeszcze wrócić do pracy, odbębnić miesięczne wypowiedzenie i dorobić trochę pieniędzy. Co ciekawe koszt wesela się zwrócił a i zaoszczędzone pieniądze dały jakąś pewność finansową. Choć nawet po pobieżnej kalkulacji wiedziałem, że na długo te pieniądze nie starczą. Dlatego w głowie miałem pewny plan... Po ślubie zamieszkałem z żoną u teściów. Ich dom (niestety zlicytowany, ale eksmisja jeszcze nie nastąpiła) był dosyć duży więc, raczej nie przeszkadzaliśmy sobie. Dla mnie jednak jako mężczyzny, irytująca była rzecz, że wszystko wokół nas robiła i przygotowywała dla nas teściowa. Nawet w piecu nie mogłem napalić. Jej mąż nie był w tej formie co kiedyś i ogólnie po jego pijackiej przeszłości zostały mu już tylko problemy zdrowotne. Ale dało się żyć. Pieniędzy starczało na wszystko. Miło wspominam ten czas gdy nasz syn rósł w brzuszku mojej żony. Dla nas obydwojga to również był miły czas. Na bliskość i czułości :-). Z powodu ciąży nie mogliśmy być też tak od razu eksmitowani. Po urodzeniu dziecka (okres prenatarny bez problemów, urodzone naturalnie w nowym szpitalu położniczym w przeciągu paru godzin; byłem przy porodzie, to był mój wybór, żona nie nalegała.), stałem się ojcem. Miłe uczucie. I trochę niepewności. Ale poczucie odpowiedzialności za powołanie kolejnej istoty na tej planecie do życia, sprawiło, że wspólnymi siłami dawaliśmy radę w opiece nad dzieckiem. Nawet gdy byliśmy bezradni jedno wspierało drugiego. Ale...nie mogłem znaleźć pracy. Pieniądze topniały w zastraszającym tempie (leki, mleko dla dziecka, akcesoria dla dziecka, własne potrzeby, opał etc...). Wysyłałem dużo CV. Albo nie odpowiadali albo jak już odpowiedzieli to potem na rozmowie dziwili się, co ja tu w Polsce robię. Wtedy doszło do mnie, że z tak "zagranicznym" CV nikt mnie nie będzie chciał w tym kraju. Dlatego zdecydowałem się na powrót do starego pracodawcy (tego pierwszego) ale do jego placówki w innej okolicy. Żona wiedziała, że taki plan miałem na wypadek gdyby już nic tu nie wyszło. Bez problemu przeszedłem rozmowę kwalifikacyjną. Ciężko zdobyte doświadczenie i lepsze umiejęntości językowe w przeszłości, pomogły mi. A także świadomość, że jestem kochającym mężem i ojcem i że chcę zapewnić mojej rodzinie byt sprawiły, że spojrzałem na to miejsce z całkiem innej strony i dobrze odnalzałęm się na nowym stanowisku pracy. Nie zarabiam może więcej ale to starcza na tyle aby: móc część pieniędzy wysłać żonie i część odłożyć na zamieszkanie w nowej okolicy (mieszkam na zakwaterowaniu). Mieszkania tam są o wiele tańsze. Ja wiedziałem, że nie będzie to dla niej łatwe. Kolejna rozłąka. A za parę dni długo wyczekiwany dłuuuugi urlop. W tym czasie, po prau miesiącach spokoju, nadziei, miłych i upewniających ją w mojej miłości konwersacjach na facebooku (używamy fb bo nasze dziecko zwykle śpi, gdy kończę pracę), nagle pewnego dnia napisała, że mnie nie kocha, że się nie staram, że jestem nieodpowiedzialny! Gdyby nie to, że podczas naszych małżeńskich kłótni, jakimś cudem znalazłem Samcze Runo, to...chyba nadal był bym misiem. Postanowiłem moją Ukochaną przywrócić do porządku, na jej emcjonalne zakłamane argumenty, przedstawiałem moje logiczne. I dałem do zrozumienia, że samą miłością ich nie wykarmię. Daliśmy sobie do zrozumienia: "ty opiekujesz się dzieckiem, ja zbieram na Was". I pomyśleć, że w dzień rocznicy wmówiła sobie, że ją zdradzam, chciała mi zabronić dodawania koleżanek i kolegó z pracy do listy znajomych na fb! A ja myślałem, że kobiety to tylko meczy, piwa i kolegów zabraniają. I że to alkohol i papierosy, używki są przyczyną problemów w małżeństwie. A ja raczej od tych rzeczy stronię. A i tak mam przejebane! Co jak co, ale nie zamierzałem jej zdradzać. Koleżanki mam fajne, ale wolny czas po pracy organizowałem sobie w inny sposób. Z resztą ona nadal jest piękna ale jej czar już dawno prysł. Dzięki jej głupiemu zachowaniu. Chciała zarzucić mi, że wysyłam za mało pieniędzy. Jasne. Opłaciłem jej i jej rodzinie kaucję na nowe mieszkanie, pralkę, łóżko...wysyłam stałą kwotę na czynsz + inne rzeczy, jej mama też przecież zarabia i poświęca się co doceniam (no ale córka już dorosła, a mama ciągle na nią buli i buliła nawet gdy komornik wszedł na pensję). No ale w końcu mamy zamieszkać razem, jak dziecko dorośnie. A ja całej pensji nie mogę dać. Zresztą żyją, syn rośnie i jest zdrwy, więc pieniędzy chyba starcza, albo ja czegoś nie wiem? A. No i mówiła mi, że seksu nie będzie...bo jakieś powikłania... ale pytając ją o wyniki, napisała mi, że lekarz jej nie powiedział dlaczego tak jest... a ja się jej zapytałem dlaczego nie powiedział? a ona na to...że powiedział, że podwójne nacięcie, że poród bez znieczulenia... hm...to powiedział czy nie? panowie...minęło już sporo czasu od połogu. Ja sobie z tym problemem poradziłem, ja byłem wyrozumiały w tej kwestii a ta dziwna odpowiedź mnie zastanawia... Ok ale jak mi pokaże dowód, to uszanuję. I najem się grochu i czosnku w nocy, żeby nas od siebie odrzucało :-D . Jeśli w ogóle to prawda, bo może żona chce mnie sprowokować, tak jak kiedyś rzuciła się raz na mnie z rękoma, załamana tym, że pieniądze się nam końcżą. Pamiętam, że wtedy musiałem się opanować i bronić. Skończyło się tylko na tym, że obiła sobie trochę plecy, bo poślizgnęła się pod moim naporem, gdy zablokowałem jej cios. Do dziś nie może mi tego zapomnieć. I wmówiła paru przyjaciółkom na fb jaki to zły jestem. Obgadała moją mamę, obraziła. Jej brat a mój ocjiec chrzestny to zobaczył i przekazał mamie...nieładne komentarze usunęła niedawno, ale ja już przezornie zaimporotwałem archiwum fb. A i była jedyną osobą, która usunęła mnie ze znajomych. Pięknie! No teraz przywróciła, ale z natury jestem miły i przyjacielski i nie spodziewałem się takich akcji z jej strony. Z drugiej strony to była jedyna metoda, żeby mi jakoś tam "przywalić". Ale mam nerwy ze stali. I dowody przeciwko niej. I bilingi. I całą tą historię. Teraz postawiłem jej ultimatum: ma przemyśleć, czy za parę dni mam pojawić się u niej, czy u moich rodziców. Bo jeśli mamy kłócić się przy dziecku, to jej dobre umiejętności opieki, na nic się nie zdzadzą. Wtedy pozostanie wybór mniejszego zła: rozwód. Dlatego po przemyśleniu sprawy jeszcze raz, kupiłem dobry dyktafon, który już jutro będzie u mnie w skrzynce pocztowej. Ciąg dalszy nastąpi...

W piątek wieczorem normalnie rozmawialiśmy przy % kiedy powiedział coś co zmroziło mi krew w żyłach. Zaczął rozkminiać, że czas już się ustatkowywać powoli (a w moim wieku jest, czyli 23 lata) i chciałby ze swoją panną zamieszkać i wziąć ślub. Jak to wspominam to mam tachykardię i czuję, że cukier mi spada, kora nadnerczy pompuje adrenalinę jakby gonił mnie tygrys, tętno przyśpiesza, ogarnia irytacja i czarna rozpacz. Pytał mnie co ja na to. To powiedziałem, że to poważna decyzja i ciężko będzie się w razie czego z tego wymiksować bez konsekwencji a jak będzie dziecko to już w ogóle problematyczna sytuacja. I standardowo, że miłość miłością a życie życiem. Koleś jest raczej z tych inteligentniejszych i bardzo w porządku, ale z tego co zauważyłem to te swoją idealistyczną wizję świata projektuje na innych ludzi i myśli, że inni też są ok. Raczej nie jest uległy ani podatny mocno na wpływy, niby nie jest pod pantoflem ale nie widzi czerwonych flag które ja zauważyłem między wierszami. No ale nie wtrącam się mocniej, bo później będę wrogiem publicznym. Może to ja jestem paranoikiem, a on wie co robi, nie wiem. Ale skłoniło mnie to do refleksji nad swoim życiem i upływem czasu, jakoś mi smutno. Jeszcze był motyw, że byłby szczęśliwy jakby tak się ułożyło. A ja na to z kontrą: to teraz nie jesteś? A on: jestem. Zapytałem: to w czym problem? Dalej nie zrelacjonuje już ze względu na amok alkoholowy który mi towarzyszył, ale później już weselsze niż hipotetyczne wesele tematy były i wszystko ok.

Mam chłopaków prawie na wydaniu. Sami zadecydują kiedy. Uświadamiam ich że przed 30-tką, nie warto. Cały czas myślę o takiej ala Umowie przed małżeńskiej, bez notariusza. Spisanej przy tzw. błogostwawieństwu. Przy obecności obojga rodziców. Tylko 10 punktów, na ładnym papierze, w ładnym druku, żeby można było oprawić i na ścianę na całe życie. Co by przypominało. Teraz te 10 punktów dla obojga. Zostawiam pod dyskusje.

Kurde, w wątku o racjonalizacji spropsowałem inną wypowiedź tej babki a tutaj widzę, że oszołomstwo nieprawdopodobne. Aż mi głupio. Fanatyczny kult papieżaka i straszenie grzechem i zuem.

Wiadomości zebrałem z kobiecych portali, komentarzy, FB, innych babskich miejsc (artykuły). Kolejność przypadkowa. 1. coś jest z mężczyzną nie tak (coś nigdy nie zostaje objaśnione, po prostu coś), 2. mają problemy emocjonalne i złe wychowanie wyniesione z domu rodzinnego, 3. nie potrafią wyrazić głębokich emocji, nie kochają „prawdziwie”, 4. mało zarabiają, nie są aktywni, 5. impotenci, 6. mają fobię bliskości, 7. boją się odrzucenia, strachliwe pipki, 8. nie chcą się dzielić z bliskimi (czytaj egoista), 9. są egoistami warto powtórzyć 10. nieodpowiedzialni 11. niedomyślny, 11. wieczne dziecko, syndrom wiecznego dorastania, 12. mężczyzna to zły człowiek 13. są dziwolągami, 14. chcą tylko spełniać swoje potrzeby, a na moje nie patrzą, 15. maminsynek, 16. nie wie, co dobre haha, to mnie rozwaliło 17. są uwarunkowani kulturowo, podążają za trendem życia singla. Zastanowiło mnie to, że samice nie dostrzegają własnych wad lub potrafią je umiejętnie racjonalizować, aby nie brać odpowiedzialności za porażkę. Wiele razy słyszałem mac, co jest z tobą nie tak, że nie chcesz żony.... Czy mieliście wyrzuty, że nie chcecie pójść o krok dalej, do eldorado wiecznej szczęśliwości, małżeństwa? Temat potraktowałem dość luźno. Sami jednak możecie stwierdzić, że kobiety w 99% (1% wiary jeszcze mi został) widzą winę w mężczyźnie i oceniają go w mocno negatywny sposób, jeżeli nie chce się oświadczyć.

http://natretne-mysli.blog.pl/2015/07/28/kazde-dziecko-podobne-jest-do-tatusia/ Przeczytajcie dziwnie prawdziwe i znajome? Co o tym sądzicie? Bogobojna ultrakatolicka pani naciskała na ślub i dziecko bo tak miała wpojone od dawna. Bidny chłopina się zakochał starał się zadowolic pannę. Nie dało się więc siegnął po tabletki na potencję. Dziecka jak nie było tak nie było wiec lala wykombinowała że za buhaja posłuży ktoś inny podobny, a chłopina będzie wychowywał. Oczywiście jak to pani zaraz znalazła usprawiedliwienie. Poczytajcie jeszcze komcie, gdzie większość pań oskarża męża. Wiadomo historia z dupy wzieta ale moze posłużyć jako kolejny przykład

http://www.wykop.pl/link/2676305/wyjde-za-ciebie-ale-najpierw-intercyza-jestes-pewien-ze-bys-ja/ Zobaczcie jaka się dyskusja wywiązała. Jeszcze jest nadzieja w upadłej męskiej braci.

http://sport.wp.pl/kat,1041241,title,Ukochana-Szczesnego-pokazala-pierscionek-zareczynowy,wid,17702245,wiadomosc.html Kolejny brat samiec, poległy na polu walki

Witajcie jestem Łukasz i to mój pierwszy post. Chciałbym podzielić się z wami doświadczeniem z moejgo 5-letniego małżeństwa, które w zeszłym roku sam zakończyłem i obecnie przygotowuję się do rozwodu. A więc od dziecka borykałem się z niską samooceną wynikajacą z faktu walki z nadwagą. Ciągnęło się to przez całe dotychczasowe życie i tak naprawdę było chyba przyczyna wszelkich niepowodzeń życiowych: Problemów z brakiem znajomych, życiem rodzinnym czy w koncu kłopotów z płcią przeciwną i w konsekwencji fatalną pomyłką jaką jest małżeństwo. Po kilku nieudanych związkach poznałem Ja - była 6 lat starsza (Ja miałem 22 lata). Nie była pięknością, nie grzeszyła wielką inteligencją a także co dzisiaj mnie przyprawia o mdłości - była bogobojną dziewicą! Spytacie co mnie podlusiło, otóż chciałem mieć kogoś, poczuć ten cudowny stan. No i stało się, pewnej nocy kiedy już po wielu namowach mieliśmy ten pierwszy raz za sobą, poszliśmy do łóżka. Oczywiście po raz kolejny usłyszałem że ona nie chce się kochać w gumce bo jest wierząca i nie uznaje antykoncepcji, po za tym ma dni niepłodne. No i moi mili pewnego dnia keidy przyjechałem do niej zobaczyłem ją smutną na peronie. - Co się stał? - zapytałem? - Jestem w ciązy, nie wiem jak to się stało! (dziwnie znajomy tekst ) No i się zaczęło: Namawiany przez rodziców, rodzinę, postanowiłem "zostać prawdziwym i odpowiedzialnym meżczyzną" i wziąć ślub. Oświadczyłłem się - przyjęła, ale pierścionek się nie spodobał. Bo nie modny, bo nieodpowiedni itp... Wzieliśmy ślub, zamieszkaliśmy na 29 m2 z jej rodzicami i siostrą. Za niedlugo przyszło dziecko i zaczęło się piekło. Wieczne pretensje, awantury od żony, tesciowej i szwagierki. Oczywiscie zero seksu nawet kilka miesięcy po porodzie. Czułem się nikim, ciągle słyuszałem że jestem do niczego, nie zarabiam godnie, nie mam swojego mieszkania itp. Królewna oczywiscie nie pracowała bo zajmowałą się dzieckiem. No i gdy poziom spuchniętych jąder osiągnął już stan ekstremalny po ok. roku od porodu, moja "piękna żonka" znów zechciała mnie do siebie dopuścić. Oczywiscie jak poprzednio bez gumki, bez zabezpieczenia z zapewnieniem że trzeba sobie ufać. No i zaufałem... po 9 miesiącach po raz drugi zostałem tatą, a ona przyznała się że wiedziała że i tak bym się nie zgodził na drugie dziecko to wzięła mnie podstępem Zaczęło się jeszcze gorsze piekło, gehenna całkowiuty brak seksu. Zasuwałem na dwa etaty, ona nie pracowała. Zacząłem popijać. Teściowa czesto nie chciała mnie wpuscic do mieszkania: bo za późno przyszedłem, odpyskowałem coś itp. Pewnego lutowego wieczoru miarka się przebrała: Otóż wróciłęm z pracy - żona roztyta p[o dwóch ciazach ( wymyslona choroba, stres który jest moja wina) siedzi przed komputerem. Zaczęła się sprzeczka bo smiałem miec pretensje czemu nie miałem obiadu ugotowanego pomimo ze oddaje jej cala wyplate a ona siedzi w domu. Do akcji wkroczyła tesciowa. Zaczęła wyrzucać mi moje własne rzeczy z szafki na klate mówiąc że jestem na jej łasce i żebym się wynosił. Kiedy odmówiłem rzuciła się na mnie i zaczęła wypychać za drzwi, Zaczęła mnie szarpać uderzać otwartymi rękami. Ja prawie dwumetrowy chłop i ona niska i drobna. Było to ewidentne działanie by mnie sprowokować i bym ja uderzył. Coś wtedy we mnie pękło. Opanowałem się, pozbierałem rzeczy i patrząc na moją żonę, któa nic nie reagowała, postanowiłęm że to koniec małżeństwa. Wyprowadziłęm się, pierw jedną noc spędziłęm w hotelu gdzie upiłem się prawie do nieprzytomności. Później wynająłem pojoj i równiez piłęm. Trwało to kilka miesięcy kiedy nie mogłem sobie dać rady z tym wszystkim, miałem myśli samobójcze. Po pewnym czasie trochę oprzytomniałem, ale czułęm bezsens istnienia. Najgorsze było to że cała rodzina, rodzice mieli do mnie pretensje że to ja zostawiłem żonę z dwójką dzieci. To pogłębiało mój stan psychodeliczny. Ale po jakimś czasie zacząłem szukać co moze być tego przycyzną. Tak przypadkowo natrafiłęm na różne pozycje o rozwoju osobistym, a wśród nich m. in na felietony Marka. Zacząłem czytać i czułęm jak otwierają mi się oczy. Będąc pogrążonym w lekturze po prostu nieraz śmiałem sie sam do siebie, widząc swoja głupotę, widząc jakie bagno i łajno miałem w życiu. Obecnie schudłem, przestałęm pić i palić. Mieszkam sam i przygotowuję się do rozwodu. Mam dwóch wspaniałych synów: 6 i 4-lata, z którymi mam rewelacyjny kontakt. Odwiedam ich kiedy tylko mogę, często kilka razy w tygodniu, płacę na nich regularnie. Naprawiłem stosunki z rodziną. Ale rpzede wszystkim pokochałem siebie, poczułem ze moje zycie może być coś warte, że jest coś warte, że szcczęście jest we mnie. Cały czas się ucze i pracuję nad sobą. Nie wiem czy wejde jeszcze w zwiazek ale wiem że juz nigdy nie bede miekką ciepłą fają. Jesli mogę cos polecic na swoim przykłądzie: Nigdy nie robcie nic pod dyktando innych, nie zencie sie z przymusu, nie mieszkajcie z teciami. TYakich rad moglbym dawac wiele ale jedno chce wam powiedziec, cos czego nie przekazali mi rodzice, a nauczulo zycie: Szanujcie sie, miejcie wysoką samoocene i myslcie rpzede wszystkim o sobie:) Pozdrwienia Bracia

Z potralu http://dzielnytata.pl/dzielnamama/cel.htm "Cel: Zwycięstwo nad frajerami. ( zobacz ile już Frajerów przekazało nam swoje domy, mieszkania. Pamiętaj aby budować dom na swojej działce. Frajer się nie zorientuje że po rozwodzie wszystko to co na Twojej działce zostanie przy Tobie. Będziesz miała alimenty na siebie gdy rozwód będzie z jego winy) Przechwycenie majątku frajera - jak będziemy miały ich majątki to my będziemy rządzić a nie oni Izolacja frajerów w więzieniach "samiec twój wróg" Izolacja alimenciarzy w więzieniach - jeśli nie płaci Ci okupu za dziecko wsadź go do więzienia Budowa więzień dla alimenciarzy Odbieranie prawa jazdy za nie alimentację - wiedz że gminy zabierają prawa jazdy frajerom - niech wiedzą kto tu rządzi" Do rozwagi / dyskusji