deleteduser28

Twardy bądź jak Roman Bratny!

Przypomniałeś mi klasyk:

Takie pomysły zrodziły się w spaczonych umysłach postępowej lewicy w '13r: Szwedzcy posłowie chcą zdelegalizować oddawanie moczu na stojąco Lewicowi posłowie z regionu Sodermanland na południu Szwecji zaproponowali projekt nakazujący mężczyznom korzystanie z toalety wyłącznie na siedząco. Takie prawo ma pomóc w zniesieniu różnic i dyskryminacji międzypłciowych. http://podroze.onet.pl/aktualnosci/szwedzcy-poslowie-chca-zdelegalizowac-oddawanie-moczu-na-stojaco/8dttc Ciekawe jakie sankcje groziłyby za nielegalne wypróżnienia niczym boczek w kiepskich - pewnie najwyższy wymiar kary z karą śmierci włącznie.

Z 500+. A poważnie od dawna mam podobne przemyślenia. Kiedy ludzie o niskiej/zerowej samoświadomości mają dzieci, zamiast okazywać im szacunek, zrozumienie i pomagać w rozwoju, wbijają do głowy chore wzorce, projektują na nie swoje lęki i fobie, a one chłoną to jak gąbka. Poza tym jestem przerażony kiedy słyszę gdy rodzice używają w stosunku do dzieci zwrotów typu "ty daunie", "tumanie", "z tobą zawsze są problemy" itd. co wcale nie jest rzadkie. Później dziwią się czemu dzieciak jest zalękniony i wycofany albo agresywny etc... Czuję dużą wdzięczność w stosunku do rodziców, że chociaż nie zawsze było idealnie miałem dom w którym czułem się bezpiecznie i do którego chciało się wracać heh.

Kluczowe zdania z artykułu: "Życie z czasem staje się nudne. " "Będziesz wiedziała, że gdy zajdzie taka potrzeba obroni cię i dopilnuje, żeby zbudować dla ciebie dom. " "Zaufaj swojemu instynktowi." "Upewnij się, że ty jesteś dla niego ważniejsza niż milion na koncie. " "Jeśli cię nie wielbi, nie zasługuje na ciebie." "Nigdy się nie zmieniaj dla kogoś. " Standard, zabawiaj mnie, dbaj o mnie, inwestuj we mnie, wielb mnie i akceptuj w 100%.

@Mordechaj B'rzyt-wa Znam go i pamiętam tą sytuację o której wspominasz z tagami. A dramę miał z Gimperem z którym wspólnie nagrywał i dzięki temu Ator stał się bardziej fejmowy. Po czym na gali chyba stwierdził w rozmowie z jakimś początkującym youtuberem, że wybił się na "małym pedale" (nie wiedział, że ktoś nagrywa ich rozmowę z przyczajki). Albo wyciąganie prywatnych spraw przed publiczność, typu, że gimper miał kompleks z powodu krzywych zębów i dlatego zawsze zasłaniał twarz ręką kiedy się uśmiechał zanim ich nie naprostował - dziecinada moim zdaniem. Ale najlepsza beka była jak bronił papieża polaka i ktoś z karaczanowym humorem zmontował z tego filmik, że niby go obraża - aż mi przepona chodziła ze śmiechu. Ogólnie mam mieszane uczucia jeżeli o niego chodzi.

Dokładno. Autor vloga to jakaś zawistna, sfrustrowana stuleja, żal mi go.

W ostatniej pracy znajomy się mnie zapytał: "A ty masz już jakąś dupę na utrzymaniu?" Po tym jak usłyszał, że nie, odpowiedział: "To dobrze, przynajmniej jeden mądry...ja jestem 14 lat po ślubie, a 13 lat żałuję".

Z ciekawości, czy to nie jest sprzeczne z tym fragmentem posta, który napisałeś kilka dni temu?

Wrócili. https://sgrb.bandcamp.com/album/osobno-2016 Słucham dopiero 1-szy utwór i mam wrażenie, że czas się zatrzymał (w pozytywnym sensie), te brzmienie, te wokale, te teksty, magia. Oldsql.

@Artem Lubię Litzę za współtworzenie KNŻ-tu, a Hansa za album Hans Solo 8, ale od tego ich projektu się odbiłem. Wyjątkiem jest kawałek "fanatycy", ten który wrzuciłeś też dobry.

Red - ciekawe, przypomniałeś mi logo CreamPolo.

Rozumiem, że w Twoim odczuciu narcyzm to po prostu szanowanie siebie i liczenie się ze swoimi potrzebami, ale taka definicja tego słowa to mocne spłycenie i zniekształcenie tematu. Jeżeli ktoś z takich powodów które wymieniłeś przypiąłby Ci łatkę narcyza i egoisty to oczywiście byłby idiotą i byłoby to takie same słowo bicz dla niepokornych jak np. "mizogin", "antysemita", "homofob" itp. mające na celu wywołanie jedynie poczucia winy. Ale narcyzm w sensie "narcystyczne zaburzenie osobowości" to mechanizm kompensacyjny mocno spłycający odbiór rzeczywistości o czym wspomniałem w drugim poście. Gdybyś chciał zgłębić temat z tej perspektywy to może przeczytaj książkę Lowena o której wspomniałem. Jeżeli wystarczy Ci notka z wikipedii to spoko.

Mylisz pojęcia, narcyzm nie ma nic wspólnego ze zdrową samooceną i zadowoleniem z siebie.

Człowiek sfrustrowany jest lepszym konsumentem, mniej krytyczny i łatwiej przyjmuje cudze poglądy jako swoje, po co psuć interes. Przejawianie jakichś cech narcystycznych w umiarkowanym stopniu to moim zdaniem jeszcze nie patologia. Problem zaczyna się kiedy człowiek tworzy obraz siebie, zachłystuje się nim i zawiesza w tym stanie, przy czym tłumi uczucia i emocje sprzeczne z tym wykreowanym obrazem. Zachowania które nie pasują do tej wizji są błyskawicznie racjonalizowane i niedopuszczane do świadomości, często projektowane na innych ludzi. Wszystko zaczyna się jak zauważyłeś w dzieciństwie. Dużo by pisać, temat rzeka. Alexander Lowen świetnie rozłożył to na czynniki 1-wsze w książce "Narcyzm, zaprzeczenie prawdziwemu ja". Dla mnie to było katharsis heh, warto przeczytać.

Fragment z: http://pedagogikaspecjalna.tripod.com/notes/narcissus.html Ciekawe. I. Męsko-agresywny, kobiecy falliczny. Kobieta silnie identyfikuje się z rolą mężczyzny (właściciela penisa), ponieważ nie godzi się w swojej podświadomości, a czasem i w świadomości, z faktem, że jest kobietą. Cały impet agresji tego typu kobiet jest nakierowany na mężczyznę, nad którym kobiety te za wszelką cenę chcą wykazać swoją wyższość. W związku z tym, że kobiecie jest trudno wykazać przewagę fizyczną nad mężczyzną, całą swoją walkę skupia ona na swojej sferze intelektualnej. Kobieta z tym typem narcyzmu konsekwentnie gromadzi wiedzę o życiu i o sposobach jego ułatwiania, jednak, wcale nie po to, by być bardziej inteligentną, ale by pokazać swoją wyższość nad innymi, a szczególnie mężczyznami w tym względzie. Na partnerów życiowych dobiera sobie mężczyzn pasywnych narcystycznych, ponieważ takich najłatwiej jest modelować według własnych upodobań. Jej celem jest całkowita feminizacja partnera, aby mieć u swego boku "uległą żonę". W życiu intymnym u kobiet takich ma miejsce anorgazmia (niemożność doświadczania orgazmu) i zanik zainteresowania życiem seksualnym-oziębłość płciowa. Kobiety z tym typem narcyzmu mają matki o podobnych cechach narcyzmu lub o cechach histerycznych, a ojcowie są albo fizycznie i psychicznie nieobecni, albo pasywni. II. Histeryczny. Polega na przekonaniu kobiety, że "wszyscy mężczyźni to dzikie, zwierzęce bestie, czyhające na to, by złowić ofiarę w postaci naiwnej kobiety!" Taka postawa powoduje wrogość wobec mężczyzn "za ich naturalny prymitywizm", a jednocześnie lęk przed nimi. Lęk przed prymitywną siłą mężczyzny nie pozwala kobietom na otwarte wyrażanie agresji, czynią to więc w sposób zakamuflowany: są uwodzicielskie, łatwo dostosowują się do wymagań atrakcyjnego mężczyzny, potrafią być wobec niego uległe, błyskotliwe i samodzielne-w zależności od tego, jakie cechy u kobiet ceni on najbardziej. Swój urok osobisty roztaczają tylko do momentu, aż nie odczują władzy nad swym ukochanym. Gdy osiągną ten cel zaczynają w mniej lub bardziej wyszukany sposób udowadniać partnerowi jego niedoskonałość. Kobieta z narcyzmem histerycznym łatwo angażuje się w życie seksualne, jednakże brakuje jej w tym względzie autentyczności. Potrafi jednak precyzyjnie "wyczuć" i zwieść partnera, udając zadowolenie seksualne, symulując orgazmy w czasie stosunku, wydając "dzikie okrzyki rozkoszy" itp. Po pewnym czasie okazuje w sposób równie ostentacyjny brak zadowolenia i oziębłość, której winny jest partner. Najlepiej taka kobieta czuje się w stosunku seksualnym z tak "prymitywnym" lub silnym mężczyzną, że "nie widzi sposobu zapanowania nad nim", tylko wtedy jej całkowite zatracenie się w rozkoszy seksualnej zyskuje usprawiedliwienie (przed nią samą!). Histeryczne narcystki nie tyle są "nauczycielkami skromności" dla mężczyzn, ile doprowadzają ich do utraty pewności działania i impotencji seksualnej, szczególnie wtedy, gdy ich partnerami stają się mężczyźni niezbyt pewni swojego statusu społecznego, cechujący się słabą identyfikacją płciową. Metody upokarzania mężczyzn przyjmują różne formy np. uczennica, studentka chce za wszelką cenę uwieść nauczyciela; sekretarka-szefa; dewotka - ojca duchownego itp. Kobieta taka "zastawia sidła" na mężczyznę bardzo atrakcyjnego ze względu na jego prestiż społeczny. Jednak, kiedy ofiara znajdzie się już w sidłach, uwodzicielka nagle zmienia front. Pojawia się albo "uświęcone oburzenie" na bezwstydnika, który ośmiela się robić nieprzystojne propozycje, albo, po odpowiednio dokładnym "spoufaleniu się" z mężczyzną swoich marzeń, kobieta zaczyna ostentacyjnie demonstrować władzę, jaką ma nad nim, poprzez wyśmiewanie jego wad. Ten typ narcyzmu kształtuje się u tych dziewcząt, których matki wykazują histeryczne cechy narcyzmu, ojcowie ujawniają cechy fallicznego konserwatyzmu, a przy tym są pasywni. Dziewczęta te są uroczymi dziećmi, od początku jednak mają cechy uwodzicielskie, za które to zachowanie są często krytykowane głównie przez matki. W tym typie narcyzmu córki i matki (takie podobieństwo jest często regułą) mamy do czynienia z ewidentnym konfliktem edypalnym. W zależności od karzącej, czy tłumiącej postawy matki uwodzicielskość córki przybiera bardziej lub mniej ukrytą postać. III. Analny. Podobnie, jak u mężczyzn wyróżnia się w jego obrębie dwa podtypy: Sadystyczno-analny. Kobieta taka uważa, że dzika bestia tkwiąca w mężczyźnie musi być przez nią poskromiona i z konieczności położenia tamy owym "bestialskim zapędom" czyni to zadaniem swojego życia. Angażuje się w związki intymne z partnerami uległymi i niezbyt pewnymi swojej męskiej roli. Przez cały czas trwania swojego związku poddaje swojego mężczyznę "procesowi uczłowieczenia", kierując cywilizacyjne zapędy nie tylko na "wykorzenienie brutalności i agresji", lecz także na każdym kroku demonstrując swą abominację do szeregu męskich własności fizjologicznych, jak ostry pot, przypominające małpę owłosienie ciała, "niehigieniczne" oddawanie moczu na stojąco, co powoduje zanieczyszczenie sanitariatów itp. Niejednokrotnie te treningi przeprowadza na oczach dzieci, kontrolując w ich obecności, czy ojciec posprzątał po sobie łazienkę i na każdym kroku ujawniając wstręt do wszelkich męskich cech zachowania się i fizjologicznych własności męskiego ciała, które programowo wyszydza. Życie z taką kobietą stanowi dla mężczyzny pasmo nie kończących się wyrzeczeń i upokorzeń, począwszy od koniecznych i całkowicie niezbędnych (skrupulatnie kontrolowanych) zabiegów higienicznych, aż po różne formy zmuszania partnera do wyzbywania się "zwierzęcych atrybutów", jak: ogolenie przed stosunkiem włosów na piersiach lub dokładne pozbawienie zwierzęcego owłosienia w gabinetach kosmetycznych, konieczność używania prezerwatyw, aby nie "zabrudził jej" spermą itp. Masochistyczno-analny. Kobieta reprezentująca ten typ narcyzmu nie tylko łączy się zazwyczaj z agresywnym i dominującym partnerem, ale dodatkowo prowokuje go własną agresją. Cały czas kobieta ta uznaje swojego partnera za okrutnika i nieczułego gada, podczas gdy siebie gloryfikuje, wychodząc z przeświadczenia, że jest bardzo dobra dla swojego partnera. W życiu seksualnym kobieta o masochistycznym odcieniu narcyzmu analnego prowokuje do gwałtownych reakcji wobec siebie, dodatkowo czerpiąc wtórne zadowolenie z tego, że "ona biedna musi wszystko znosić", ale jest na tyle dobra, że czyni to w imię wyższych celów. Ten typ narcyzmu rozwija się w okresie, głównie analnym, w czasie intensywnego treningu klozetowego dziewczynki. Zwykle wpajająca dyscyplinę matka albo demonstruje reakcje wstrętu do ojca i mężczyzn w ogóle, albo przejawia "prowokującą uległość". Ojcowie prezentują podobne cechy psychiczne do tych, jakie przejawiają matki, przy czym zwykle następuje tutaj skrzyżowanie postaw: ojcowie córek wychowywanych przez matki sadystyczne cechują się pasywizmem nie tylko wobec żon, lecz i dzieci, pozwalając im na wszystko, natomiast ojcowie córek wychowywanych przez matki masochistyczne mają cechy sadystyczne i poddają córki rygorystycznej, zabarwionej agresją kontroli. IV. Oralny. Powstaje w okresie karmienia piersią i, jak ma to miejsce u mężczyzn, ma dwie postacie. Sadystyczno-oralny. U dziewczynki, która "zafiksuje się" na piersi matki (ma to miejsce w przypadku niedostatków pokarmu lub błędów popełnianych w karmieniu), powstaje narcyzm sadystyczno-oralny, który przejawia się w takich zachowaniach jak ciągłe upominanie i strofowanie mężczyzn. Kobiety z tą postacią narcyzmu wynajdują na partnerów życiowych mężczyzn o "niezdrowych skłonnościach", np. alkoholików, głównie dlatego, że nieodpowiednie zachowanie się męża, czy kochanka stwarza pole do oficjalnego przejmowania opieki nad nim i otwartego krytykowania jego zachowania się. Ten typ kobiet może stopniowo wytworzyć u mężczyzny różnorodne skłonności nałogowe (nadużywanie alkoholu, narkotyków, zamiłowanie do hazardu oraz nadmiernego seksu), po to, by pokazać sobie, partnerowi i "światu", że związek istnieje tylko dzięki niej" oraz, że wady zachowania mężczyzny przekonują do kierowania nim. Infantylno-submisywny, masochistyczno-oralny. Kobiety takie mają skłonności do uzależnień, które jednak najczęściej przejawiają w stosunkowo łagodnej postaci - w nadmiernym jedzeniu. Na partnerów życiowych wybierają "dobrych żywicieli", tzn. mężczyzn zajmujących wysokie pozycje społeczne, szczególnie wtedy, gdy stanowiska te wiążą się z wysokimi dochodami, albo też zaradnych w kontekście zdobywania materialnych środków do życia. Kobiety te są ciągle niezadowolone z opiekuńczych potencjalności partnera i uważają, że mężczyzna, "z którym dzielą łoże małżeńskie" powinien dążyć do czegoś więcej. W sferze życia seksualnego kobiety mające narcyzm oralny dążą do upokorzenia mężczyzny, czynią to dwutorowo w zależności od tego, który podtyp reprezentują. Przedstawicielki podtypu sadystyczno-oralnego narzucają mężczyźnie reguły gry, którym nie może sprostać. Kobiety zaliczone do podtypu infantylno-submisywnego całkowicie podporządkowują się inwencji mężczyzny, nie przejawiając żadnej własnej aktywności w kierunku bogacenia gry miłosnej. Reprezentantki obu podtypów ujawniają niezadowolenie ze zbliżeń intymnych, winiąc za taki stan rzeczy "nieporadność" partnera. Dziewczynki z oralnym typem narcyzmu są wychowywane w zasadzie przez matki o podobnych cechach, manifestujących skłonność do wpajania córkom przekonania, że muszą wziąć odwet za krzywdy doznane przez nie (tj. matki) od mężczyzn". Ojcowie ujawniają chłód uczuciowy lub są emocjonalnie nieobecni. V. Homoseksualny. Polega na jawnym przetworzeniu wstrętu do mężczyzny i jego genitaliów w uwielbienie dla kobiet i kobiecości. Kobiety mające lesbijskie skłonności były wychowywane przez zaborcze i wścibskie matki, ujawniające często wyraźnie konkurencyjną postawę wobec córek. W takich przypadkach córka szybko przenosi swoje uczucia z matki na ojca, jednak najczęściej "miłość ta nie zostaje przez ojca przyjęta!" Istnieją 2 przyczyny takiego stanu rzeczy: 1. Ojciec może być zbyt słaby i boi się złośliwej postawy żony, jako zemsty za "zabieranie jej miłości córki" 2. Ojciec początkowo bardzo żywo przyjmuje uczucia córki, jednak z chwilą stwierdzenia dużej ich gwałtowności zaczyna odczuwać lęk i niepokój, "że coś jest nie tak" i wtedy gwałtownie córkę odtrąca. Tak więc homoseksualizm żeński wynika z ambiwalentnego stosunku do matki i odrzucenia emocjonalnego przez ojca (por. Z.Freud za: K.Pospiszyl, 1995). VI. Pograniczny. W obrębie tego typu wywodzą się wszystkie "kobiety nawiedzone", bezkrytyczne dewotki, radykalne działaczki polityczne i społeczne. Niezależnie od tego, co jest celem ich walki, podświadomie walczą z lękiem przed zdominowaniem, zgwałceniem i rozkochaniem przez mężczyznę, którego panicznie się boją a zarazem pragną!. Z tego wizerunku pełnego sprzeczności wynikają w zasadzie sprzeczne postawy wobec mężczyzn: z jednej strony kobiety z tą odmianą narcyzmu gardzą mężczyznami i widzą w nich nieprzejednanych wrogów, z drugiej jednak bezkrytycznie wielbią niektórych z nich, w szczególności tych, którzy postępują zgodnie z wyznawanymi przez nie zasadami, tzn. dewotki - księży i ludzi związanych z kościołem, działaczki - przywódców danych organizacji. Uwielbienie to ma charakter platoniczny, z uwagi bowiem, na poważny stopień zaburzeń w zachowaniu, życie seksualne tych kobiet bywa bardzo upośledzone. Nawet jeśli taka kobieta ulega uwielbianemu przez siebie mężczyźnie, to stosunki seksualne z nim rzadko ją zadowalają, ukazują bowiem, według niej drugą, "zwierzęcą" naturę tego "wysoce szlachetnego człowieka". Kobiety ujawniające tą postać narcyzmu najczęściej były wychowywane przez matki, które cechowały się narcyzmem masochistycznym lub pogranicznym. Ojcowie mają cechy okrucieństwa i czerpią przyjemność ze znęcania się nad córkami. Wiele z grupy tych dziewcząt doświadczyło uczucia uwiedzenia przez ojca, starszego brata itp. Ten typ narcyzmu jest reprezentowany w podręczniku DSM-IV za sprawą pogranicznego zaburzenia osobowości oraz antysocjalnego zaburzenia osobowości. VII. Psychotyczny. Nawiązuje, tak jak miało to miejsce u mężczyzn, do wycofania się w świat urojony na skutek lęku przed przedstawicielami płci przeciwnej, z jednoczesną utratą kontaktu ze światem realnym. Przyczynami tego typu narcyzmu u dziewcząt są: uczucie beznadziejności wobec agresji matki, przy równoczesnym silnym przekonaniu, że liczy się tylko matka; nienawiść do matki przy jednoczesnym poczuciu bezsilności wobec niej. Sytuacja taka wynika z faktu bolesnego odrzucenia dziewczyny przez ojca. Narcyzm występuje także jako oddzielna jednostka nozologiczna pod postacią narcystycznego zaburzenia osobowości w DSM-IV. To zaburzenie osobowości ma według A.S.Rebera (1985) następujące objawy: przesadzone poczucie własnej ważności, tendencja do przeceniania własnych osiągnięć, ekshibicjonistyczne domaganie się uwagi i podziwu ze strony innych osób, zaabsorbowanie marzeniami o sukcesie, bogactwie, władzy, sławie, pięknie i idealnej miłości, przekonanie o własnej wyjątkowości i niepowtarzalności, wykorzystywanie innych dla własnych korzyści, zazdroszczenie innym lub przekonanie, że jest się obiektem zazdrości, arogancja i zarozumiałość względem innych, niewłaściwe reakcje emocjonalne na krytykę ze strony innych oraz brak empatii. PODSUMOWANIE W zaprezentowanym gąszczu informacji, trudno z pewnością doszukać się sedna tj. jaki jest naprawdę związek między narcyzmem a złym przystosowaniem społecznym? Na pewno wszyscy współcześnie żyjemy w kulturze narcystycznej. Główne własności tej kultury jawią się: dążeniem do wygodnego, dostatniego, długiego życia; niechęcią do posiadania dzieci; unikaniem sytuacji trudnych i cierpienia; instrumentalnym traktowaniem innych ludzi (kierując się zasadą tylko materialnej korzyści). Mało kto jest całkowicie wolny od uczucia samouwielbienia, które przecież może mieć zarówno charakter destrukcyjny jak i kreatywny. Wystarczy tylko przywołać przykazanie stanowiące o głównym przesłaniu Nowego Testamentu: "Miłuj bliźniego swego jak siebie samego". Wynika z niego dobitnie, że nie można kochać bliźniego bez kochania siebie samego szczerą, dozgonną miłością. Rzecz jasna, jednak, że współczesny świat wydaje się sprzyjać rozprzestrzenianiu się skłonności narcystycznych z niezwykłą siłą. Z drugiej jednak strony, samouwielbienie, które jest często indukowane jednostkom przez osoby z najbliższego otoczenia (rodzice) może prowadzić zarówno do skutków patologicznych (dewiacje seksualne, zaburzenia zachowania) jak i pozytywnych (doskonalenie siebie by być osobą bardziej atrakcyjną dla innych).

+ Wątek: braciasamcy.pl/index.php?/topic/2174-pasuje-do-forum-d/

Łaska kibiców na pstrym koniu jeździ, a internet nie wybacza jak widać.

Nigdy nie pozwól zabić duszy swojej Oddać jej w służbę obcych panów Jeśli bez bałwochwalczych bogów chcesz żyć Nie składać im codziennych danin

Rubaszny satyr Ron Jeremy.

Zaczęło się od fałszywego przebudzenia. Wydawało mi się, że obudziłem się i leżę w łóżku na brzuchu, z głową wciśniętą w poduszkę. Przez chwilę nie myślałem o niczym, aż delikatne poziome muśnięcie po karku wywołało dziwne ciepło w tej okolicy. Przejechałem ręką po tym miejscu i jeszcze "zaspany" spojrzałem na dłoń - była cała we krwi. Wtedy przez ciało przeszedł duży skok adrenaliny i kortyzolu, co wywołało reakcję "walcz lub uciekaj", przewróciłem się na plecy i chciałem spierdalać jak najdalej. Przede mną stał Mariusz Trynkiewicz z nożem, wyglądał jak na aktualnych fotkach, blond włosy i okulary. Zanim zdążyłem wykonać jakiś ruch poderżnął mi gardło, krew zaczęła się lać gęsto, do tego doszły konwulsje. Ostatnią myślą przed wybudzeniem się było "teraz wierzę, że był groźny." Kiedy sen się skończył byłem dziwnie spokojny. Na bank przyśnił mi się przez słuchanie ok.20-30 razy w ciągu dwóch tygodni kawałka Arki Satana o nim i przeczytanie ostatniego wątku na forum na jego temat, nic niezwykłego. Jednak otoczka, łóżko, podcięcie gardła, nóż itd. były dziwne jak cholera. Na tą chwilę w senniku mistycznym przeczytałem o nożu i gardle: http://sennik-mistyczny.pl/name-1456/ Nóż jako ostre i tnące narzędzie pracy, podobnie jak nożyce to symbol męskiej, aktywnej zasady, która wpływa na żeńską, bierną materią. W hinduizmie nóż jest atrybutem przerażających bóstw. W wielu kulturach uchodzi on także za chroniący przed nieszczęściem, co być może łączy się z symbolicznym znaczeniem żelaza. Nóż w ręku postaci starotestamentowych to nóż obrzezania, który wskazuje na przynależność do Starego Przymierza….., Nóż przeciwieństwo miecza, nikczemna, skrytobójcza broń przeciw bohaterskiej jaką jest miecz, reprezentuje instynktowne moce, popychające rękę z nożem do działań związanych z zemstą, morderstwem, obroną przed nagłym napadem, ale i z ofiarą, podczas gdy miecz jest obrazem wzniosłości ducha i rycerskości….., W sennej rzeczywistości niebezpieczeństwo, sugeruje możliwość zemsty, kłótni rodzinnej lub nawet pragnienia śmierci, ostrzeżenie, że Twoje niedawne działania przyniosą ci szkodę……. http://sennik-mistyczny.pl/name-1027/ http://sennik-mistyczny.pl/poderznac-gardlo/ http://sennik-mistyczny.pl/poderznac-gardlo/